ฟื้นชีวิตให้รูปถ่ายในอดีต
วันนี้เกิดแรงบันดาลใจมาค้นรูปเก่าตัวเองเพื่อทำการเก็บเข้าเป็นระบบดิจิตอล เพราะเห็นว่ารูปเก่ามีแต่จะคุณภาพเสื่อมถอยลง เพราะอากาศบ้านเราทั้งร้อนทั้งชื้น รูปเก็บนานไปก็สีเพี้ยน มีรอยขูดขีด รวมถึงเน่าไปตามกาลเวลา นอกจากภาพถ่ายที่อัดเป็นรูปออกมาแล้ว ยังมีฟิล์มที่ถ้าไม่ทำอะไรต่อไปคงรากินหมด เลยฮึดจับรูปถ่ายมาสแกนด้วยอุปกรณ์เท่าที่มีคือระบบ flat base ส่วนฟิล์มที่เหลือจะนำไปสแกนด้วยระบบ roll ต่อไป
พอ scan รูปเสร็จก็ถึงคิวการปรับแต่ง คืนชีวิตชีวาให้กับรูปของเรา หลายครั้งที่มีคนถามว่าทำยังไงกับรูปเก่าดี เมื่อสแกนเข้าไปแล้วคุณภาพก็แย่ ก็เลยขอนำประสบการณ์ในการตกแต่งภาพมาเล่าให้ฟังเป็นขั้นตอนดังนี้ (ใช้โปรแกรม photoshop ในการทำงาน)
1. สแกนรูปเข้าไปด้วย high resolution 300 dpi (dot per inch)
2. เซฟรูปเป็นไฟล์ jpeg, tiff หรือ psd แล้วแต่สะดวก
3. ตกแต่งรูปด้วยลำดับขั้นตอนต่างๆ
- ปรับ auto level เพื่อคืนสีให้รูป
- ปรับ auto contrast เพื่อสร้างความชัดเจน
- ปรับ color balance เพื่อปรับสีที่ขาดหายไป
- ปรับ sharpen unmark เพื่อเพิ่มความคม
- ปรับ brightness & contrast เพื่อความสว่างและความชัดเพิ่มเติมเล็กน้อย
- ใช้ clone stamp tool เพื่อเติมส่วนที่เสียไปจากการเก็บ เช่น รอยขูดขีด หรือจุดด่าง
- ใช้ dodge tool หรือ burn tool เพื่อลดเพิ่มแสงส่วนที่เป็นรอยดำหรือขาวจากการเก็บ
4. ได้ภาพที่ปรับแต่เรียบร้อย และเซฟทับเก็บแทนไฟล์เดิม
ขั้นตอน 1-2 นั้นง่าย ใครก็ทำได้ แต่ขั้นตอน 3 ต้องใช้ฝีมือและประสบการณ์ในการตกแต่งภาพพอสมควร หากทำไม่เก่งก็จะได้รูปที่ไม่เป็นธรรมชาติ แต่ถ้าหัดจนชำนาญ ภาพที่ขาดหายไปหรือเสียไปก็ไม่เป็นปัญหา สามารถนำกลับมาอยู่ในสภาพสมบูรณ์ได้
ตัวอย่างภาพทะเลด้านล่างเกิดจากการปรับ 1-3 และเพิ่มเติมด้วยการ copy layer ทับ สั่ง screen 100% เพื่อสร้างความสว่างให้กับตัวคนด้านหน้า แต่ฉากหลังทะเลต้องลบทิ้งเพื่อไม่ให้แสงด้านหลังขาวจนไม่เห็นรายละเอียดของทะเล เป็นการหลอกภาพเพื่อสร้างแสงที่เท่ากันให้กับภาพที่ under ซึ่งเกิดจากการถ่ายย้อนแสง บันทึกนี้ไม่เหมาะกับผู้ใช้ photoshop ไม่เป็น เพราะยิ่งอ่านก็จะยิ่งงง แต่หากใช้ photoshop เป็น จะสามารถทำตามได้โดยง่าย
หมดเรื่องเทคนิคแล้ว ขอนำภาพของผู้เขียนที่ฟื้นคืนชีพจากการแต่งภาพทั้งหมดมาให้ชม เรียงตามอายุ จะเห็นทั้งสีสันที่กลับคืนมาเหมือนพึ่งถ่ายใหม่ และพัฒนาการหน้าตาจากเล็กจนโต ถ้าไม่แต่งภาพอย่างที่เขียนไว้ข้างต้น คุณภาพจะไม่ใช่อย่างที่เอามาให้ชมนี้เลย แย่มากเกือบทุกรูป
ตั้งแต่อนุบาล จนประถมประมาณป.3 มีรูปที่ต้องเซ็นเซอร์เพราะโป๊ ไม่งั้นอุจาดตัวเอง ตอนเด็กจะถูกแม่จับใส่กระโปรงเยอะมาก โตขึ้นปฏิวัติไม่ยอมซื้อ เพราะไม่ชอบใส่ เลยมีแต่กระโปรงนักเรียน
ประถมต้น - ประถมปลาย หน้าตาตลกๆ ดูแล้วก็ขำตัวเอง ส่วนใหญ่จะถ่ายกับพี่และน้อง หน้าตาเหมือนเด็กญี่ปุ่นผสมจีนแดง 555
มัธยมต้น หน้าตาเริ่มเปลี่ยนไปบ้าง โตมากับยุคพี่แจ้ สาวๆๆ พี่เบิร์ด พี่หนุ่ย เป็นยุคแฟนฉัน
รูปแรกเป็นมัธยมปลายยังดูหงิมๆ สไตล์เด็กวิทย์ รูปหลังๆ เป็นช่วงมหาวิทยาลัย เริ่มบ้าขึ้น แลมีรูปเยอะเพราะเรียนถ่ายภาพกัน เพื่อนเลยถ่ายให้เพียบ รูปที่เห็นดงดอกไม้นั้นซ่อนอาการเหนื่อยไว้ จำได้เพราะตั้งขาตั้งกล้อง กดตั้งเวลาเองแล้ววิ่งไปถ่ายกับเพื่อน นี่ไม่ใช่สวนที่ไหน แต่เป็นแปลงเกษตรของมหาวิทยาลัย ได้อาศัยถ่ายภาพส่งอาจารย์ ช่วงนั้นนิยมแฟชั่นนุ่งผ้าถุงเวลาไปเที่ยว สบายมาก ต้นทุนต่ำ ^ ^
ตอนเรียนปีสุดท้าย ใกล้จบ ทำงาน ฝึกงานและเที่ยวแหลก ชีวิตมหาวิทยาลัยเป็นอะไรที่ดูแล้วก็อยากกลับไปเป็นช่วงนั้นอีกทุกครั้ง สนุกมาก ใช้ชีวิตคุ้มค่า
ไว้ผมยาวเป็นครั้งแรกในชีวิตตอนช่วงใกล้จบ ไม่มีเวลาตัดจนเรียนจบออกไปทำงานเป็นปีถึงจะนึกได้ว่าผมสั้นนั้นเหมาะกับเรามากกว่า จากนั้นก็ไว้มาตลอด รูปหมู่นี่เป็นเพื่อนตอนรวมตัวกันซ้อมรับปริญญา จากนั้นรูปสุดท้ายคือเมื่อสักสองสามปีที่แล้ว
จบ....การพัฒนาการของหน้าตาคนๆ หนึ่งตั้งแต่เด็กจนโต เจ้าตัวดูเองก็รู้สึกว่าเปลี่ยนเล็กน้อย ไม่มาก ไม่รู้คนอื่นเห็นเป็นอย่างไร ติชมได้นะค้า : ) ไม่เคยคิดเอารูปตัวเองมาให้ใครดูขนาดนี้ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ช่างมัน ไม่มีอะไรลึกลับในชีวิตอยู่แล้ว ชมตามสะดวก
ความเห็น (51)
- เยี่ยมจริงๆ มหัศจรรย์ ที่คืนชีวิตภาพได้
- เมนูนี้เป็นชีวประวัติเลยเน๊อะ
ช่วงวัยเด็กน่ารักนะค่ะ ปัจจุบันก็น่ารักคะ
โห วัยอลวน อิอิ
สวัสดีครับ
ตอนเด็กๆ น่ารักนะครับ
อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบมากคะ ปกติจะเป็นคนที่ชอบถ่ายภาพ ตอนนี้มีภาพที่เก็บไว้กล่องใหญ่ จะได้นำวิธีการที่แนะนำไปใช้ แต่ก็อยากจะบอกเล่าประสบการณ์ว่าเก็บรูปในคอมพิวเตอร์ระวังจะมีปัญหาเกิดขึ้น ครั้งรแกไม่ได้คิดว่าจะเกิดปัญหาภาพที่บันทึกไว้ในmypicture คอมตัวแรกเริ่มจะเสีย ไม่ได้เก้บสำรองภาพไว้ในซีดี พอต่อมาตัวที่สองแฟนทำพลาดลงโปรแกรมผิดข้อมูลที่มีหายหมด คิดว่าคงจะไม่เปนไร Notebook ยังมีภาพอยู่นะ เดี่ยวค่อยบันทึกไว้ในซีดี แต่ยังทำไม่เรียบร้อย เครื่องพงก่อน กู้ข้อมูลไม่ได้
ตอนเด็กๆผอมเพรียวดีนะครับ อิอิ
น่าสนใจมากเลยครับ...เอาไว้ต้องไปค้นรูปเก่าๆ มาลองทำดูบ้างแล้วล่ะครับ
ขอบคุณครับ...
ชอบท่าซุปเปอร์แมนใน crib มาก ตอนเด็กๆ เนี่ย หน้าตามาตรฐาน เหมือนกันหมดเลย ฮ่าๆๆๆ บางรูปดูแล้วเหมือนดูรูปตัวเองกะครอบครัวเลย อิอิ ตอนนี้อยู่ไกล ไม่งั้นจะไปค้นมาอวดเหมือนกัน อิอิ
เอ่อ..ไอ้ยุคนุ่งผ้าถุงไปเที่ยวเนี่ย..พี่หายไปไหนมาเนี่ย..ไม่เคยรู้เรื่องเลยอ่ะ..ฮ่าๆๆ
สวัสดีค่ะ..
แวะมาย้อนอดีตกับรูปถ่ายแห่งความทรงจำด้วยคน..น่ารักนะ ^__^
เดี๋ยวลองไปรื้อภาพเก่าๆมาลองทำบ้างดีกว่า ขอบคุณนะคะ วิธีการดีๆ
ตอนเด็กๆผอมเพรียวนะคะ และดูน่ารักมากเลย ยิ่งตอนผมยาว ดูเป็นผู้หญิงดีค่ะ...
สวัสดีครับ
-
เห็นดูเหมือนไม่มีอะไรนี่แหละ จริง ๆ แล้วสุดยอด
-
ฝีมือใช้โปรแกรมกู้สี-แสงนี่ สุดยอดจริง ๆ (รู้ - เพราะเคยทำเองแล้วไม่ได้สีแสงสมจริงแบบนี้)
สวัสดีครับ
- ฝีมือขั้นโปรจริง ๆ สุดยอด
- ภาพเก่า ๆ ฟื้นคืนชีพมาเมื่อถ่ายไม่กี่วันเลยครับ
ว้าว เดี๋ยวลองมือบ้างอะครับ
แต่คงอีกนานเลย เพราะไม่เก่ง
ขอบคุณมากค่ะ ไม่เคยทราบประโยชน์ของ clone stamp tool มาก่อน จะไปลองดูค่ะ : )
พ่อครูบา: นี่ฮึดทำเพราะเสียดายรูปเราค่ะ เก็บไว้นานๆ แดงหมด รูปเสียหายเยอะ กว่าจะแต่งเสร็จแทบตาย ที่เอามาลงนี่ส่วนน้อยค่ะ เผื่อไว้เวลาต้องใช้งานมีเป็นไฟล์ก็สบาย เวลาใครจะทำหนังสืองานศพให้เราก็ไม่ลำบาก 555
คุณสุดถนอม คุณสุขสม คุณธวัชชัย: สรุปว่าตอนเด็กน่ารัก ตอนโตเป็นไงเนี่ย เหอๆๆ แต่วัยอลวนจริงๆ ตั้งแต่เด็กจนโต
คุณประกาย: ตั้งใจจะทำทั้งหมดรวมถึงฟิล์มแล้วเก็บลง DVD ค่ะ นอกจากเก็บในเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วด้วยหนึ่งชุด จากนั้นก็จะปริ้นท์ใหม่เพื่อทำอัลบั้มรวม แต่ก่อนหน้าคงต้องนั่งไล่แต่งไฟล์ภาพให้สมบูรณ์ที่สุดก่อน ค่อยๆ ทำไป
เอก: หมายฟามว่าไรเพื่อน ไว้ตั้งใจจะลดให้ใกล้เคียงเดิมอ่ะ ออกกำลังกายคงพอช่วยได้ นี่ขึ้นมาเยอะจากสมัยเรียนสิบห้าโล ตอนนี้หายไปห้า เหลือแค่สิบ ถึงไม่ได้เท่าเก่าแต่ก็จะพยายาม อยากสวยมั่งไง ลดได้อีกสักห้าก็คงใช้ได้
คุณ pompier ครูตุ๊กแก: ลองทำดูนะคะ จะมีความสุขเมื่อเห็นรูปเรากลับมาอยู่ในสภาพดีอีกครั้ง
พี่ตุ๋ย: รูปนั้นมีรูปเดียวเลยนะ เก็บอย่างดีแต่สีก็แย่แล้ว เดี๋ยวรูปนี้ตั้งใจจะส่งไป drum scan ที่ร้านเพลท อาศัยอำนาจบาทใหญ่หน่อย จะละเอียดกว่านี้เยอะ จากนั้นก็มาแต่งภาพให้เนียนแล้วปริ้นท์กลับลงกระดาษที่เนื้อแอนทีคหน่อย หรือปริ้นท์ลงเฟรมผ้าใบ มีหลายวิธีอยู่ ไว้กลับมาอย่าลืมเอามาให้ดูมั่งนะ ส่วนเรื่องผ้าถุงนี่เป็นแฟชั่นในคณะ ผู้ชายก็นุ่งโสร่ง บางทีน้องก็นุ่งบาติกแทนเวลาไปเที่ยว มันสบายดี
พี่ศศินันท์: ไว้จะกลับมาผอมค่ะ กำลังพยายามอยู่ เพื่อสุขภาพตัวเองด้วย แต่ผมยาวนี่ไว้ตอนอายุเยอะไม่ดีแล้วค่ะ จะดูแก่ หนูเคยลองแล้ว มันโทรม สู้ตัดสั้นไม่ได้ หน้าจะเด็กลง
อ.วิบุล: ขอบพระคุณค่ะที่ชม เรื่องแต่งภาพจะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก ถ้าแต่งไม่ดีก็เว่อร์ สีจัด contrast เกิน รายละเอียดหาย ต้องใจเย็นมากๆ โดยเฉพาะรูปที่ under ด้านฉากหน้านี่ยากที่สุด อ้อ...แต่ที่แต่งยากที่สุดในล็อตนี้คือภาพที่น้องชายขี่ม้าค่ะ เป็นภาพจากโพราลอยด์ คุณภาพของรูปตอนนี้แย่สุดขีด กว่าจะทำได้นี่เหงื่อตก
ครูสุ: ขอบคุณค่ะ พอทำเสร็จให้แม่มาดู แม่ชอบมาก บอกว่าเหมือนพึ่งถ่าย เลยไปค้นรูปเก่าตัวเองใหญ่เลย เจี๊ยก หนักกว่ารูปเราอีก บางภาพราขึ้นด้วย แต่เพราะเป็นลูกรักเลยจะทยอยทำให้ค่ะ ภาพในความทรงจำ ใครๆ ก็อยากให้อยู่ในสภาพดี แต่ภาพของแม่น่าสนุกค่ะ ส่วนใหญ่เป็นขาวดำ กับพวกที่ถ่ายในสตูดิโอจัดฉากแบบโบราณ คงมันดีเวลาทำ
- ภาพเก่าเล่าเรื่องได้มากมายนะคะ
- ปกติเล่นโปรแกรม photoshop ได้บ้าง
- แต่ไม่เคยทดลองแต่งภาพสีเก่าๆ เลย
- สงสัยต้องหาเวลาไปทดลองทำดูบ้างซะแล้วค่ะ
น้องออต: ต้องฝึก ทำไปเรื่อยๆ ก็ชำนาญ แต่ก่อนพี่ทำทุกวัน หลังๆ ไม่ได้ทำก็ชักลืมวิชาเหมือนกัน
หมอมัท: clone stamp ต้องเลือกใช้ brush size ให้พอเหมาะกับแต่ละพื้นที่ ถ้าใหญ่ต้องใช้ขนาดใหญ่ ไม่งั้นจะไม่เนียน แต่ถ้าพื้นที่เล็กต้องเลือกเล็กตามดีเทลของมัน เปอร์เซ็นต์การ stamp ก็สำคัญ มากไปบางทีก็เว่อร์ ต้องปรับตลอดเวลา ต้องเลือกพื้นที่การดูดค่าสีให้ใกล้เคียงที่สุดด้วย ดูดวนไปรอบๆ อย่าเอาจากตำแหน่งเดียว
คุณแจ๋ว: ลองเล่นดูค่ะ แล้วจะรู้ว่าภาพเรานี่กลับมาสวยได้แม้จะเก่าเก็บ ยิ่งรูปที่สำคัญ ถ่ายกับครอบครัวยิ่งควรรักษาไว้ให้อยู่ในสภาพดี อย่างรูปที่ถ่ายกับอาม่าของซูซานนี่หาไม่ได้แล้ว เพราะแกตายไปแล้วไงคะ และเราก็ย้อนวัยกลับไปไม่ได้แล้วด้วย นี่ยังมีภารกิจซ่อมรูปให้แม่อีกเป็นกอง แม่ขยันถ่ายรูปมากกว่าเราอีก - - "
ปรับสภาพออกมาได้ยอดเยี่ยมจริงๆค่ะ ต้องเอามาลองทำดูบ้างแล้ว ของพี่โอ๋ไม่ต้องย้อนไปถึงตอนตัวเองเด็กเลย แค่เจ้า 3 หนุ่มนี่รูปตอนเขาไม่ถึงขวบที่เราเคยเอามาขยายติดหน้าอัลบั้ม สีก็ fade มากเลยค่ะ น่าเสียดาย เคยคิดว่าถึง scan ก็คงทำอะไรมากไม่ได้ มาเห็นที่น้องซูซานทำแล้วชักมีกำลังใจค่ะ ถ้าทำไม่ได้จริงๆคงได้เขียนมาปรึกษากันนะคะ (แต่ก็ไม่รู้จะได้ทำเมื่อไหร่ค่ะ แค่ scan เก็บๆไว้เท่านั้น)
ประทับใจมากกก...
ว่าจะทำบ้าง ดูการเติบโตทางกายภาพ
ถ้ามีทางจิตวิญญาณ(ข้อเขียน ไดอารี่)ยิ่งแจ๋ว
- มาดูรูปตอนเด็ก...รู้สึกดีจังเลยค่ะ
- น้องซูซานมีลุ๊คของตอนเด็กๆเหมือนลูกสาวหมอเจ๊เลยค่ะ
- เธอก็ไม่ชอบใส่กระโปรง......นอกจากใส่เครื่องแบบไปเรียน...นี่เข้ามหา'ลัยอยู่...ถามไปก็บอกว่า...หนูไม่เอาหรอกกระโปรงนะ....ขำๆอยู่ว่าอีตอนรับน้องของคณะเขา....เขากลัวไม่เหมือนเพื่อนวิ่งโร่ไปหากระโปรงสวยมาใส่...กะใส่มันแบบเลดี้เลยค่ะ....แต่หุ่นมันอ้วน...มันเลยหาไซส์ยาก...แล้วในที่สุดเพื่อนก็จับแต่งออกมาน่ารักมากค่ะ
- จนถึงตอนนี้ เสื้อผ้าที่มี...มีแต่กางเกงค่ะ
- ถ้าได้เจอซูซานคงถูกคอกันแน่นอนเลยค่ะ...ไม่ชอบใส่กระโปรง...ชอบถ่ายรูป...ชอบสร้างจินตนาการจากโปรแกรมคอมฯ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ จะลองทำดูบ้าง
พี่โอ๋: ลองทำดู รูปสิบกว่าปียังไม่เหนือบ่ากว่าแรงสำหรับพี่หรอก อย่างรูปทารกที่หนูเอามาลงนั่นสามสิบกว่าปีแล้ว ยากอยู่ แต่ถ้าหัดไปเรื่อยๆ ก็ทำได้ ลองดูนะ ติดอะไรก็ถามวิธีได้ ทำเสร็จปริ้นท์ออกมาติดใหม่ก็สวยงามกว่าเดิม
พี่หมอจริยา: กลัวบันทึกกลายพันธุ์ค่ะ ถ้าเล่าเรื่องโน่นนี่มากไป เอาแค่พอเป็น caption แบบน้ำจิ้ม จริงๆ ตั้งใจจะแนะนำเทคนิคแต่งรูป แต่ก็ไม่แคล้วต้องเอารูปตัวอย่างมาให้ดู ทุกรูปนั่นสภาพแย่ รูปสุดท้ายที่ไม่กี่ปีแต่เอามาลงเพราะเพื่อนถ่ายให้แล้วหน้ามืดมาก นี่จัดการแก้แสงเฉพาะใบหน้าให้ดูออก ไว้จะแนะนำวิธีการสร้างเทคนิคภาพถ่ายแปลกๆ เผื่อมีใครอยากทำบ้าง เช่นสร้างรูปแบบสไตล์ pop art แนวของ Andy Warhol 
พี่หมอเจ๊: ไม่รู้ว่าลูกสาวพี่รุ่นเดียวกันหรือเปล่า หนูจบมหาวิทยาลัยมาสิบสองปี ปีนี้ก็สิบสามแล้ว ลองคูณอายุเอาเองนะคะ แต่ถ้าแนวเดียวกันอายุต่างก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร คุยกันได้ถ้าถูกคอ หนูไม่ชอบนุ่งกระโปรง แต่ถ้าเป็นผ้าถุงกะพวกผ้าบาติกมาพันๆ เหน็บหรือผูกเอานี่ได้ค่ะ ได้ฟิลอาร์ตติสเล็กน้อย รับได้
คุณวนิดา: เหมือนอย่างที่บอกคนอื่น ลองดูค่ะ ไม่ลองไม่รู้
น้องซูซานคะ...
- พี่มาดูแล้วก็ยิ้ม..แล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ..ตอนจบยังยิ้มค้างอยู่เลย
- มีความสุขไปกับภาพที่เอามาให้ชม บางรูปก็แอ็คชั่นกันซะ..อิ..อิ
- แถมยังมีความสุขที่นึกถึงวัยที่ผ่านมาของตัวเองด้วย
- ขำๆ คนไม่ชอบใส่กระโปรง..เพราะแถวๆ นี้มีหลายคน ทั้งหลาน..ทั้งตัวเอง
- แต่บางงานมันต้องใส่ง่ะ
- ฝากบอกคุณแม่ว่า รูปแม่สวยจัง..
- ขอบคุณที่ทำให้มีรอยยิ้มในยามเช้านะคะ
พี่อึ่ง: เด็กๆ แอ๊คชั่นเยอะ โตมาจะเรียบร้อยขึ้นหน่อย แล้วก็มาดีแตกตอนเริ่มแก่อีกที บางงานก็ต้องใส่ค่ะกระโปรง เพียงแต่ถ้าเลือกได้ก็ไม่ใส่ ไม่ชอบ มันทำอะไรไม่สะดวก ไม่ใช่ว่าไม่ใส่เพราะอยากเป็นทอม ^ ^ บางอารมณ์ก็แต่งหญิงซะกระจายเหมือนกัน แบบถ้าจะแต่งทั้งทีก็ขอให้เปลี่ยนไปลุคไปเลย เพื่อนๆ เคยตะลึงตึ้งตึงกันมาหลายรอบแล้ว นุ่งกระโปรงยาวพริ้วๆ ใส่เสื้อแบบหญิงแล้วก็ใส่ส้นสูง คือก็กลายเป็นสาวหวานแบบเสกมา พอข้ามคืนก็กลับกลายเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์ตามเดิม แบบนางสาวซินฯ ค่ะ
แม่หนูสวยค่ะ ไว้จะเอารูปสาวๆ มาให้ดู แบบว่าแต่งตัวเก่งเลยกลุ้มใจที่ลูกสาวไม่เจริญรอยตาม
เพิ่งเข้ามาเห็นตามมาจากอนุทิน เจ๋งดีเนอะ ทำรูปให้สีสวยได้ ทำให้นึกถึงรูปแม่พี่เก่าๆที่เก็บไว้ ขาวดำก็เยอะ แถมดูคลาสิคจริงๆนะ รูปแม่พี่ยังสวยทุกรูปเลยที่เป็นขาวดำ..เห็นแล้วอยากทำมั่ง แต่สงสัยต้องให้อัลทำเพราะคล่องกว่าเยอะ
จำได้ว่าบางรูปของซูซานเคยเห็น ชอบตอนที่ชูสองนิ้วถ่ายกับอาม่า กับรูปใส่ชุดทหารเรือ ดูตั้งใจแสดงมากๆ เห็นด้วยว่ารูปตั้งแต่ม.ปลายจนถึงปัจจุบันไม่เปลี่ยนเท่าไหร่เลย :)
พี่อุ๊: นี่พยายามมาก รูปส่วนใหญ่คุณภาพเริ่มแย่แล้ว โดยเฉพาะตอนที่เด็กมากๆ อย่างรูปทหารเรือน่ะ แดงและมัวจนแทบดูไม่ออกแล้ว พอมาทำก็กลับมาสวยอย่างเก่า เหมือนกับพึ่งถ่ายไม่นาน ลองให้พี่อลันทำให้สิ เพิ่มงานให้โดยไม่ได้ตั้งใจอีกแล้ว 555
นี่เดี๋ยวต้องทำให้แม่ด้วย แม่ขอไว้ เป็นตั้งเลยล่ะ รูปบางส่วนเคยเอาให้พี่ดู แต่อีกเยอะที่ไม่เคยเห็น หน้าเราไม่ค่อยเปลี่ยนตั้งแต่ม.ปลาย แค่ดูเด็กกว่าตอนนี้ ส่วนสูงเท่าเดิมมาตลอดไม่เปลี่ยนเช่นกัน มีบางคนเขาขำเราเรื่องส่วนสูงด้วยล่ะ ทำไงได้ ก็กรรมพันธุ์นี่นา ตรูไม่ได้อยากเตี้ยแค่นี้ซะหน่อย ไม่เตี้ยแบบเรามั่งแล้วไป ฮึ่ม!
- ว้าวๆพี่ชอบรูปที่ใส่ผ้าถุง
- อืมน้องซูซานหน้าตาไม่เปลี่ยนเลยเนอะ แต่อย่างอื่นเปลี่ยน อิๆ
พี่นารี: ไปตจว.โดยเฉพาะทะเลจะนุ่งผ้าถุงหรือบาติกประจำ เพื่อนๆ นิยมเหมือนกันเลยรู้สึกไม่แปลกอะไร พวกเด็กผู้ชายก็นิยมนุ่งโสร่งไม่ใส่เสื้อ เซ็กซี่ดีออก ^ ^ หน้าตาไม่เปลี่ยนแต่หุ่นเปลี่ยนใช่มะพี่ คนเราสังขารไม่เที่ยง อย่าไปยึดติดให้ปวดใจ ลดได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เครียดถึงขนาดต้องไปเสียเงินเสียทองทำ เอาแค่สบายใจพอค่ะ
สวัสดีจ้ะ น้องเล็ก
- ภาพเก่าต้องสแกนก่อนเหรอ...เราเอากล้องไปถ่ายมาแล้วค่อยเอามาแต่งเอาได้มั้ย(ถ้าไม่มีเครื่องสแกน)
- ...น้องเก่งมากๆเลยที่ทำให้ได้เห็นชีวิตชีวาในอดีต...
- สิ่งที่ไม่เปลี่ยนเลยของน้องคือ..รอยยิ้มกับแก้มยุ้ยจ้ะ
อำนวย สุดสวาสดิ์
- ขอบคุณครับ
- น่ารักทุกรูปเลยครับ อิอิ
พี่ติ๋ว: ถ่ายมาจะไม่ได้รายละเอียดเท่าสแกน อย่างน้อยถ้าถ่ายก็ต้องเป็นกล้องที่ละเอียดสูงมากๆ ถึงจะดี ต้องตั้งขาตั้งและถ่ายด้วยความห่างระยะที่ไม่ทำให้ภาพบิดผิดส่วน ซึ่งมักจะเกิดจากการใช้ทางยาวเลนส์ผิดช่วง ไม่เหมาะกับการถ่าย crop แต่ให้ดีที่สุดควรสแกนค่ะ จริงๆ สแกนยังมีหลายเกรดเลย
- flat base scanner ก็มีหลายเกรด อย่างที่น้องใช้ที่บ้านถือว่าปานกลาง ตัวละสองหมื่นกว่าบาท ถ้าพวกถูกๆ ก็มีตั้งแต่หลักไม่กี่พัน แต่คุณภาพไม่ไหว สีเพี้ยน ความคมต่ำ
- high resolution flat base scanner จะสแกนได้ทั้งภาพ ฟิล์มเนกาทีฟ สไลด์ 35 มม. สไลด์ 120 มม. ที่ออฟฟิศหนูมีสามเครื่อง ตัวหนึ่งปานกลาง สามหมื่นกว่าบาท หกหมื่นกว่า และหนึ่งแสนกว่าๆ
- negative & slide scanner อันนี้มีที่ออฟฟิศ ราคาสูงสุดสี่แสนกว่า ไว้สำหรับอ่านฟิล์มทีเดียวทั้ง roll ไหลลงมา ข้างในเป็นปริซึ่ม มีซอฟท์แวร์ต่างหาก ถ้าไม่ได้ทำกิจการด้านนี้ไม่ควรบ้าซื้อ อุปกรณ์เวลาเสียต้องสั่งมาจากอเมริกา รอไปเลย 45 วัน มีตัวแทนจำหน่ายรายเดียวในประเทศ
- drum scan จะเป็นการยิงอ่านที่ละจุด ละเอียดสุด มีแต่ร้านเพลทที่ใช้ ราคาสูงเกินบรรยาย ไม่ควรซื้อสำหรับ home use หรือแม้แต่ออฟฟิศทั่วไป
คุณอำนวย: ขอบคุณค่ะ เขินจัง อิ อิ เดี๋ยวนี้น่ารักน้อยลงแล้วล่ะ แต่ก่อนเหมือนเด็กญี่ปุ่ง ตอนนี้ก็ไปตามสังขารค่ะ
- ขอบคุณน้องเล็กที่แนะนำค่ะ
- ตอนแรกพี่ก็คิดว่า..เอ้อ...ถ้าไม่กี่พันแล้วเอามาทำโน่นทำนี่ได้ ก็น่าจะดี แต่พอฟังจากน้องเล่าแล้ว พี่ว่าคงพับไปเลย อาจจะแค่เพียงถ่ายเก็บไว้ให้ได้เห็นวี่แววภาพเก่า...ดีกว่าสีลอกออกไปแบบไม่เหลือร่องรอย
- เนี่ย...เลยได้แบบเนี้ยจ้า...
...แต่เห็นแล้วก็ชื่นใจนา....
พี่ติ๋ว: ถ้าไม่ซีเรียสคุณภาพมากมายเหมือนหนูก็พอได้อยู่นา เครื่องแบบไม่กี่พันก็ดีกว่าใช้กล้องถ่าย crop เอาแหล่ะ ปรับแต่งสีซะหน่อยก็พอใช้ได้ เก็บไว้ดูก็ชื่นใจแล้ะ
โอ้ย...ปวดหัว ไมเกรนรับประทานอีกแล้ว กินยาแล้วนอนดีฝ่า เป็นไรนักหนาฟะชีวิตตรูเนี่ย
เอ้าๆ...กินยา เข้านอนไปเลย....งดเล่นคอม...ทำได้อ๊ะป่าว
นอนแล้ว ตื่นแล้ว หายแล้ว เล่นคอมต่ออีกแล้ว 555 ไม่มีใครสนใจหนูหรอกพี่ ตายๆ ซะ (พูดไปงั้น กลัวตายนะเนี่ย)
เห็นแล้วอยากไปรื้อภาพตัวเองมาทำบ้างจัง
พี่ซูซาน .... ขอกระซิบบอกว่า รูปแบบว่า ยังเอ๊าะ... สุดๆ ^_^
สวัสดีจ้ะน้องซูซาน
เหมือนภาพฟื้นคืนชีวิตจริงๆเลย เมื่อดูเทียบกับภาพเก่าแล้วเห็นชัดเลยว่าต้องใช้ฝีมือแต่ง สวยสีเหมือนพึ่งถ่ายมาไม่นานนี้เอง
ไล่ดูภาพเป็นระยะๆ ตามวัยแล้ว ดูน้องไม่ค่อยเปลี่ยนมาก ยกเว้นความอวบ (อิอิ) เพิ่มขึ้นเล็กน้อย ที่มาพร้อมกันนั้นก็คือแก้ม ... อ้อ ตอนเด็กๆ ดูจะออกหวาน...แต่ตอนโตนี้ออกจะบู้ขึ้น นิดๆ เน๊าะ...แต่อย่างไรก็ยังน่ารักเหมือนเดิมแหละจ้ะ...อิอิ
มีภาพเก่าๆ ของพี่ และของเพื่อนๆที่ช่วยกันนำมาโพส http://gotoknow.org/blog/paew/81579 มาฝากด้วยจ้ะ...เผื่อจะช่วยแต่งให้สวยได้บ้าง ... นะ นะ
มะปราง: ไปรื้อมาทำเลย รูปเด็กๆ มีน้อยยิ่งต้องรักษาไว้ แหม...คนเราต้องมีเอ๊าะก่อนแก่ทั้งนั้นแหล่ะเฟ้ยน้องพี่ เดี๋ยวน้องก็รู้
พี่แป๋ว: หวานแบบอมเปรี้ยวดิพี่ ไม่เคยหวานมากหรอกชีวิตนี้ แต่ก็มีบ้างนะ ไม่งั้นจะฮอตเหรอ 555 แหม รูปที่พี่บอกน่ะ คุณภาพไฟล์มันต่ำ แต่งไม่ได้หรอก ต้องสแกนคุณภาพสูงๆ มาหน่อย แล้วจะสอนให้ทำ แต่ไม่ทำให้ อิ อิ
ว้าวๆ
ภาพบอกความหมายจริงๆ
ดูมีชีวิต เหมือนพึ่งผ่านมาเมื่อวานนี่เอง หึหึ
ไว้จะเอารูปไปทำมั่งครับ
ตามมาขอบคุณ รูปเท่ห์มากๆๆฮ่าๆๆ ชอบๆๆเอาเทคนิคมาสอนอีก จะกลับไปทำกับรูปเก่าๆๆแบบที่มันน่าสงสาร
คุณรินทร์: ทำได้จริงๆ ไม่ใช่ปาฏิหาริย์แต่อย่างใด Photoshop เสกได้ค่ะ
พี่ขจิต: ลองทำรูปตัวเองดูสิ แล้วเอามาอวดมั่ง แต่รูปนู๊ดสมัยเด็กอย่าลืมเซ็นเซอร์มาก่อนล่ะ ไม่อยากตากุ้งยิง ; P
โห...ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะน้องแก้มยุ้ย
พี่เองก็ว่า น้องซูซานนี่แก้มยุ้ยมาแต่เด็กเลย อิอิ หน้าตาไม่เปลี่ยนมากเลยนะคะ
พี่หนิง: ก็หน้าตาไม่ค่อยเปลี่ยนเท่าไหร่ เพื่อนสมัยเด็กเวลาเจอกันก็มักจะจำได้ ลองเอาวิธีไปทำดูนะคะ
เทพ Photoshop มาเองเลยงานนี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
คุณโก้: ยังไม่เทพขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่เทพฝึกหัด 555 พวกเทคนิคแบบนี้ยังบ้านๆ มาก ที่เอามาเขียนเพราะเห็นว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น นี่พึ่งได้โปรแกรม HDR มา เดี๋ยวจะลองใช้แล้วแนะนำวิธีการทำ อันนั้นสิน่าสนุก ฟิลเตอร์นี่ร้องไห้ไปเลย งานนี้จะได้ภาพแปลกๆ ไว้ใช้งานบ้าง
ว้าว ภาพน้องซูซานในอดีตน่ารักมาก แต่ น่ารักยังไม่เท่าตอนนี้เลย คนอะไร น่ารักเพิ่มขึ้นตามอายุ อิ อิ
photoshop สำหรับพี่นั้น ลืมไปได้เลย แค่ใช้photoscape ที่ได้วิทยายุทธมาจากน้องซูซานก็เก๋สุดแล้ว ขนาดเป็นแค่นี้ยังเล่นงมถ่ายภาพ จัดภาพเกือบค่อนวัน ไม่ค่อยได้ทำอะไรที่เป็นสาระ อาจารย์พี่ที่ฝรั่งเศสทวงให้เขียนarticleส่งไปนานมาก พี่ยังไม่ได้ทำเลย มัวแต่วิ่งตามผีเสื้อ ถ่ายรูป และเข้าบล็อก ^____^
สวัสดีค่ะ
- เข้ามาดูภาพ...ได้อารมณ์ร่วมมากค่ะ...^_^..
- ขอนำเทคนิคที่ให้ไว้ไปใช้บ้างนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
พี่นุช: โอย หลงหูหลงตา ไม่ได้ตอบนานทีเดียว ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะพี่ รู้ตัวดี อย่าชมซะให้เหลิง 555 ถ่ายภาพสวยๆ ก็ไม่ต้องใช้ photoshop แล้วค่ะพี่ photoscape ก็หากินได้เหลือเฟือ เพียงแต่เสียดายภาพเก่าๆ เลยต้องใช้โปรแกรมช่วย
คุณคนไม่มีราก: ลองทำดูนะคะ ทำได้แล้วเอามาแบ่งกันดูมั่ง ฟื้นความหลัง