แปลงสินทรัพย์ให้เป็นเงิน

เดี๋ยวนี้ไม่ว่าอะไรก็ขึ้นราคาและของแต่ละอย่างถึงแม้จะใช้แล้วก็มีราคากันทั้งนั้น เหล่านี้ขึ้นอยู่กับว่า พวกเราจะบริหารจัดการอย่างไรให้มีค่าขึ้นมา

       วันนี้ตื่นเช้ามาเห็นน้องสาวรวบรวมหนังสือพิมพ์/ขวดเปล่าที่เก็บไว้/กระป๋องน้ำอัดลมที่กินหมดแล้ว สรุปก็คือ ขยะทั้งหลายนั่นล่ะ น้องสาวบอกว่าของพวกนี้ใช้เสร็จแล้วให้ใส่ถุงไว้เอาไปขายได้ ผู้เขียนก็ได้แต่แซวกลับว่า คนเก็บขยะมาคุ้ยขยะบ้านนี้คงบ่นแน่

       แต่ก่อนอดขำน้องสาวไม่ได้ว่า เกินไปหรือเปล่า แต่พอเห็นน้องสาวรวบรวมแล้วเอาไปขายกลับมาได้ทีเป็นพันกว่าบาท อย่างวันนี้ได้มาตั้ง 1,600 บาท น้องสาวบอกว่า กระดาษ A4 ที่ผู้เขียนรวบรวมใส่ถุงไว้แล้วให้น้องสาวเอาไปขายได้ประมาณ 600 บาท เข้าไปแล้ว ก้อจะอะไรส่ะอีก กระดาษซีร็อกซ์สรุปรายละเอียด/แนวข้อสอบ ที่ผู้เขียนสอบเสร็จแล้วนั่นล่ะ คราวนี้ซีร็อกซ์กันเยอะมาก ถ้ารวมแล้วเป็นพันบาท งานนี้ถือว่าเอาคืน

      เมื่อก่อนพ่อจะเอากระดาษหนังสือพิมพ์ให้ญาติที่ขายดอกกล้วยไม้ ให้ทีเป็นคันรถเพราะผู้เขียนอ่านวันหนึ่งสามฉบับ แต่ตอนนี้หนังสือพิมพ์ขึ้นราคาเลยเหลือวันละสองฉบับพอ ซึ่งกระดาษใหม่ทั้งนั้นเพราะพออ่านเสร็จก็เก็บไว้ที่ห้องใต้บันได ไม่มีใครไปยุ่ง แต่ตอนหลังน้องสาวเอาไปขายที่ร้านรับซื้อของเก่าเพราะมีของอย่างอื่นด้วยเลยต้องทำดีๆ คือ อ่านเสร็จน้องสาวให้พับให้เรียบร้อย เลยเป็นภาระที่ต้องทำให้ดีและติดเป็นนิสัยที่เวลาใครมาขอยืมอ่านแล้วพับของเราไม่ดีจะรู้สึกไม่ค่อยชอบใจ

       เท่าที่จำได้ กระดาษหนังสือพิมพ์ กิโลละ  6.50 บาท  กล่องกระดาษ กิโลละ 7 บาท กระดาษ A4  กิโลละ 5 บาท  กระดาษสี กิโลละ 4.20 บาท  ขวด กิโลละ 1 บาท  กระป๋องน้ำอัดลม กิโลละ 10 กว่าบาทนะ จำไม่ค่อยได้จำพวกขวดรู้สึกจะมี กิโลละ 17 บาท ต้องไปดูรายการอีกครั้ง เผื่อใครสนใจจะเก็บขวดเอาไว้อย่างน้องสาวบ้าง ซึ่งผู้เขียนคิดว่าไม่เสียหายและไม่น่าอายอะไรที่จะหันมาเก็บขวดที่เราใช้แล้วเอาไว้บ้าง อย่างน้องสาวเก็บมานานมากแล้วนะค่ะ พอเยอะทีก็เอาไปขายได้เงินเป็นกอบเป็นกำ นี่! เห็นบอกว่า จะเอาเงินเก็บไว้ซื้อของชื้นใหญ่ๆ เพื่อเอาไว้เป็นของที่ระลึก

       อย่างการสัมมนาที่ต่างจังหวัดของหน่วยงานของผู้เขียน มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งคอยเก็บขวดน้ำโพราริดที่ทานน้ำเสร็จแล้ว มีอยู่ครั้งผู้เขียนกำลังจะลงจากรถบัสและเดินดื่มน้ำไปด้วยเกือบหมดขวดแล้ว น้องเจ้าหน้าที่บอกว่า พี่ทานให้หมดเลยแล้ว หนูขอขวดนะ ได้เลยค่ะ ผู้เขียนเลยยืนดื่มให้หมดตรงนั้น แล้วเอาขวดให้น้องไป ในใจก็ชมนะว่า น้องกล้ามาก/ไม่อาย ที่จะเก็บขวดกลับมา มารู้ตอนหลังว่า ขวดแบบนี้แพงมาก มิน่า! น้องเลยยอมเหนื่อยที่จะตามเก็บขวดตลอดการสัมมนา