ลด แลก แจก แถม
หมู่บ้านจัดสรรก็ขึ้นกันเป็นแถว พวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยก็ไม่มีแหล่งอาหารต้องพยายามดิ้นรนหาแหล่งอาหารกันไป พวกเรามารณรงค์ปลูกไม้ดอกให้สัตว์ต่างๆ กันเถอะค่ะ ถ้าไม่มีพื้นที่ก็ซื้อไม้ดอกสักกระถางมาตั้งไว้ที่บ้าน วันดีคืนดีอาจมีแมลงน่ารักๆ บินไปขอน้ำหวานทานก็ได้ น่ารักด้วยนะค่ะ บางตัวไม่เคยเห็นมาตั้งนานได้เห็นก็คราวนี้ล่ะค่ะ
เมื่อเช้าว่างเลยไปเดินดูต้นไม้ในบ้าน โอ้โห! ต้นบุหง่าส่าหรี ออกดอกเต็มต้นเลย บนต้นมีแมลง เช่น ต่อ แตน แมงปอ ผีเสื้อ ผึ้ง และแมลงตัวเล็กตัวน้อย มุดหัว/ปากเข้าไปดูดน้ำหวานในดอกบุหง่าส่าหรีกันเป็นแถว มิน่า ผึ้งถึงย้ายที่อยู่มาขออยู่ใกล้ๆ แหล่งอาหาร
ก้อช่วงนี้อากาศร้อนบินไกลกว่าจะถึงรัง คงหมดแรงน่ะสิ แถวบ้านผู้เขียนต้นไม้สูงโดนตัดและสร้างหมู่บ้านกันเป็นแถว มีบ้านอาที่ปลูกต้นกล้วยไม้แต่ใช้ยาฆ่าแมลง ผึ้งก็คงบ้ายบาย ส่วนต้นไม้ของหลวงที่ปลูกตามข้างถนนก็มีแต่ไม้ใบถึงมีดอกก็มีน้อย ผิดกับต้นบุหง่าส่าหรีที่ออกดอกเต็มต้นเลย
ผู้เขียนซื้อต้นนี้มาและให้เพื่อนสนิทหิ้วมาใส่รถ ตอนซื้อเพื่อนบอกว่าต้นไม่ใหญ่หรอกเป็นไม้พุ่มเล็กๆ แล้วเป็นไง พอปลูกสูงขนาดบ้านสองชั้นเลย คราวก่อนอยู่ดีๆ ใบร่วงหมดต้นเลย พ่อเตรียมตัดทิ้งแล้วน้องชายเดินถือมีดมาแล้วนะ ไม่รู้พ่อคิดยังไง พ่อบอกว่าเก็บไว้ก่อนดีกว่าไว้เอาเครื่องมาตัดออกแล้วกันเพราะต้นใหญ่เหลือเกิน คาดว่า พ่อกลัวน้องชายตัดไม่สวย แล้วต้นก็ไม่ใช่เล็กๆ ด้วย
พอทำท่าจะตัด ปรากฏว่า ต้นบุหง่าส่าหรีรีบแตกใบอ่อนใหญ่เลย งานนี้เลยรอดมาได้ ตอนนี้ใบเต็มต้นแล้วออกดอกขาวสะพรั่งเลย จึงเป็นช่วงลด แลก แจก แถมให้กับบรรดาแมลงตัวเล็กตัวน้อย หลังจากสลัดใบทิ้งไปพักใหญ่ ผู้เขียนเดินไปดูรังผึ้งที่มาอยู่ใหม่ เห็นบินเข้าไปในลำโพงแล้วบินออกมาโดยมุ่งหน้าไปที่ต้นบุหง่าสาหรี่ พอเข้ามาในบ้านบอกพ่อ พ่อบอกว่าอีกหน่อยต้องหาปุ๋ยมาใส่ให้ (เป็นปุ๋ยอินทรีย์)
แต่ก่อนพ่อจะตัดทิ้งเพราะผู้เขียนปลูกไว้หน้าบ้านแถวชายคาบ้านพอโตก็ยื่นไปอิงชายคาชั้นหนึ่งของตัวบ้าน พ่อบอกว่าโบราณถือไม่ให้ปลูกต้นไม้ละชายคา ผู้เขียนก็พยายามละกิ่งกลัวพ่อตัด สุดท้ายสูงเกินละไม่ไหว พ่อเลยใช้เชือกเหนี่ยวให้ต้นห่างจากชายคาหน่อยซึ่งก็ไม่มากเท่าไหร่
แต่พอพ่อเห็นว่า ผึ้งมาขอน้ำหวานกิน จึงสงสารไม่ตัดทิ้งก็ได้ ผู้เขียนเลยรอดจากการถูกบ่น เวลาเดินเข้าบ้านนะ ดอกบุหง่าส่าหรีจะร่วงโดนตัวเราเลยเพราะมีแมลงมาดูดน้ำหวาน แล้วดอกที่โรยก็ร่วงลงมา แหม ได้บรรยากาศไปอีกแบบหนึ่งเลย
พวกเรามาช่วยปลูกต้นไม้ดอกคนละต้นกันดีกว่า สงสารสัตว์เล็กสัตว์น้อยในกรุงเทพฯ ที่ไม่ค่อยจะมีแหล่งอาหารให้กิน ยิ่งตอนนี้ถึงจะเป็นแถวฝั่งธนฯ ก็เถอะ หมู่บ้านจัดสรรขึ้นตลอด สวนก็โดนถมจนเกือบหมด จะเหลือก็แต่บ้านคนที่เป็นที่อยู่อาศัยซึ่งพอจะมีที่ปลูกต้นไม้ดอกไว้ให้พวกเขาได้มาพึ่งใบบุญได้บ้าง
อย่างน้อยเราได้กลิ่นหอมของไม้ดอก ส่วนพวกเขาก็ได้น้ำหวาน ยิ่งถ้าเป็นหน้ามะม่วงที่บ้านมะม่วงจะติดดีมากเพราะมีเจ้าแมลงตัวเล็กตัวน้อยมาช่วยผสมเกสร จึงเป็นการพึ่งพาซึ่งกันและกันไปในตัว
หมายเลขบันทึก: 176954เขียนเมื่อ 15 เมษายน 2008 12:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 23:36 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
- สวัสดีวันสงกรานต์เช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ น้ำผึ้งสีชมพู
- ขอบคุณที่ไปเยี่ยม ครูปู นะคะ
- ขอให้ คุณ น้ำผึ้งสีชมพู และครอบครัว มีความสุข สดชื่น สมกับเทศกาลสงกรานต์นี้นะคะ