จุดต่างของคุณค่า..อยู่ที่ใด

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่าน  ดิฉันได้มีโอกาสในการร่วมเป็นคณะทำงานจัดทำคู่มือการปฏิบัติงานของสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัด / กทม.  เลยต้องเดินทางไปปฏิบัติราชการที่กรุงเทพ ฯ เป็นเวลา 5 วัน  พวกเราคณะทำงานได้ร่วมกัน คิด  วิเคราะห์  บทบาท  ภาระงาน  แนวปฏิบัติของศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดและ กทม.  ซึ่งผลการดำเนินงานสำเร็จลุล่วงตามเป้าหมายในระดับหนึ่ง  ซึ่งงานที่พวกเราร่วมกันทำจะต้องส่งต่อให้ (ศนจ.เดิม) หรือ (สนง.กศน. ใหม่)ร่วมคิดด้วยอีกแรงค่ะ  

       แต่สิ่งที่นอกเหนือจากการทำงานดิฉันได้เรียนรู้วิถีแห่งความเข้าใจชีวิตที่แท้ คือ  จุดต่างของคุณค่า..อยู่ที่ใด เกิดเหตุในเย็นวันหนึ่ง  เมื่อเสร็จงานประจำวันและที่ประชุมได้เลิกและต่างแยกย้ายไปพักผ่อน  ดิฉันจึงได้เดินหาร้านซ่อมนาฬิกา  เนื่องจากสายนาฬิกาที่ใส่ติดแขนอันเรียวบางได้ขาดออกจากัน  จึงได้มองหาร้านซ่อมและออกไปรับประทานอาหารเย็นด้วย  จึงเร่งเดินทางไปที่ตลาดเทเวศน์  ซึ่งอยู่ใกล้กระทรวงศึกษาธิการ  ใช้เวลาในการเดินไม่นานนัก  ดิฉันก็ได้พบร้านซ่อมนาฬิกาดังตั้งใจ  จึงได้รีบตรงเข้าไปในร้านและเจอ เจ้าของร้านพร้อมบอกความประสงค์ต้องการเปลี่ยนสายนาฬิกา  เจ้าของร้านได้นำสายแบบต่าง ๆ ให้ดิฉันเลือก  และ ก็ได้ต้องตาต้องใจกับสายสีน้ำเงินเส้นหนึ่งที่เข้ากับตัวเรือนได้อย่างเหมาะสม  จึงตกลงเลือกเส้นนี้พร้อมบอกกับเจ้าของร้านว่าเดี๋ยวมารับ จะไปเดินดูของในตลาดก่อน  เจ้าของร้านบอกแล้วอย่าลืมมาเอาล่ะ..........เหตุการณ์ผ่านไปดิฉันกลับมารับนาฬิกา  เจ้าของร้านของราคา 250  บาท  ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองพลาดและได้แสดงความโง่ออกมาแต่ก็ต้องควักเงินออกจากกระเป๋าให้เจ้าของร้านไป  และรับนาฬิกามาด้วยความเสียดายเงินเมื่อกลับมาถึงที่พักก็ยังติดใจและก็หัวเราะออกมาอย่างขำ ๆ เพราะนาฬิกาที่ใส่นั้นดิฉันซื้อมาจากตลาดโรงเกลือ  จังหวัดสระแก้วเมื่องครั้งยังอยู่ที่จังหวัดสระแก้ว  ด้วยราคา  100  บาท (ที่จริง คือ 150  ต่อรองราคาได้ 100) และใช้งานมาได้ เกือบ  1  ปี  เต็ม  แต่ตัวเรือนยังใช้งานได้ดีเพียงแต่สายขาด  เมื่อเปลี่ยนสาย ราคา 250  บาท  จึงทำให้ดิฉันอดที่จะขำไม่ได้และบอกกับตัวเองว่า  ระหว่างสายราคา 250 บาท กับตัวเรือน 100  บาท ดิฉันควรจะให้น้ำหนังคุณค่าที่ใดกันแน่  

                      เมื่อตัวเรือน   มีคุณค่า  ในการบอกเวลา   ในขณะที่ สายก็มีคุณค่าในการ อำนวยความสะดวกประดับร่างกายเราง่ายต่อการดูเวลา  ดังนั้นจุดต่างของคุณค่า......จึงอยู่ที่ของทั้งสองสิ่งรวมกันจึงจะเกิดคุณประโยชน์  หากขาดสิ่งใด  สิ่งหนึ่งไป  ก็คงจะกลายเป็นของไร้ค่าแน่นอน  เช่นเดียวกับทุกองค์ประกอบของสรรพสิ่งในโลกนี้  ที่ต้องอยู่รวมกัน   อาศัยซึ่งกันและกัน  แต่ละอย่าง  แต่ละคนมีคุณค่ในตัวของตัวเอง  ไม่มีสิ่งใด  หรือใครที่มีคุณค่าต่อโลกนี้มากไปกว่ากัน  ความเหมาะสมจึงอยู่ที่การรวมกันอย่างลงในนั้นเอง

   

[ขจิต ฝอยทอง]

• มายิ้มๆๆกับอาจารย์
• บางทีสิ่งของที่เราใช้ก้ไม่ได้ตรงกับวัตถุประสงค์เท่าไรนะครับ
• เช่นโทรศัพท์แล้วมีกล้องถ่ายรูป
• คาดว่า อาจารย์พบคงพบๆน้องๆ กศน เช่น ผอ ดิสกุล ด้วยใช่ไหมตอนอยู่กรุงเทพฯ
• ตามมาจากบันทึกพ่อครูบาครับ
• สู้ๆๆครับ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ตามมาจากบันทึกพ่อครูบา

ตามมาดูครูพันธุ์ใหม่ค่ะ

อิอิ

[ฤาฟ้าจักไกล]

ขอบคุณค่ะคุณขจิตและน้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ ที่เป็นกำลังใจให้สู้ๆๆๆๆต่อไปเช่นกันค่ะ