เสียดาย...ชาวเฮฮาศาสตร์...
นานมาแล้วจำได้ว่าได้ทำการวิเคราะห์ในเรื่อง KBS = Knowledge Base Society กับ "คนเฮฮาศาสตร์"...ภาพแห่งความเป็นจริงที่เกิดขึ้น... ในโลกเสมือนนี้ ที่ไม่เสมือนอีกต่อไป
(อ่านเพิ่มเติม click และ click)
มันเกิดอะไรขึ้น...? หลายครั้งหลายครา...กระทุ้ง...พี่ๆ ป้า ๆ น้าๆ อาๆ...หลายท่าน...เสนอต่อพ่อครูบาด้วยความนอบน้อม...ว่า... "แก่น" ...ที่เกิด และการร้อยเรียง...ความงดงามที่เกิดขึ้นในชาวเฮฮาศาสตร์
เฮฮา + ศาสตร์ -------> ความมีคุณค่าที่เกิด คืออะไร
จนแล้วจนรอด ... แทบจะน้อยมากที่มีการถอดบทเรียนออกมา... ในแก่นและคุณค่า... กระทุ้งแล้วจนแล้วจนรอด พี่อึ่งคะพี่อึ่งขา...พี่แอ๊ดคะพี่แอ๊ดขา... พ่อคะพ่อขา...ฯลฯ เรามาช่วยกันถอดบทเรียนกันดีไหมคะว่า...ภายใต้เฮฮาศาสตร์นั้นมีอะไรเกิดขึ้น ทำไมเราจึงมีสภาพอิ่มสุขกันเหลือเกิน ------->
คุณหมอคนชอบวิ่ง "...ผมไม่เขียนดีกว่า เดี๋ยวก็จะมีคนเขียนเอง..." (หนึ่งในบทสนทนาที่ร้านคุณเชิญ เชียงใหม่) แหม!! กะปุ๋มก็นึกในใจว่า... "คุณหมอขา...คนเรานั้นได้เรียนรู้ต่างกัน... พูดเรื่องเดียวกันยังมีการตีความต่างกันเลยค่ะ" ... อย่างนั่งสามคน พี่อึ่ง คุณเอก และกะปุ๋มฟังคุณหมอพูด... สิ่งที่เราทั้งสามคนได้เรียนรู้ก็ต่างมุมมองกันแล้วค่ะ... ร้านคุณเชิญ...ก็เกิด KM หรือกระบวนการจัดการความรู้เกิดขึ้นแล้ว ... ความรู้ฝังลึก ไม่ลึกอีกต่อไปเพราะถูกถ่ายโยงความรู้...มาสู่อีกบุคคลแล้วค่ะ... และที่สำคัญความรู้ที่ว่านั้น ไม่ได้เป็น Information หากแต่เป็นความรู้ที่ตกผลึกในบุคคลนั้นแล้ว ไม่ใช่เป็นการจำความรู้มาบอกกัน
เรามาช่วยกันบันทึกเก็บไว้ให้ชนคนรุ่นหลังมาศึกษากันดีไหม
ว่าทำไม...คนหลากหลายที่มารวมกัน ต่างหน้าที่ ต่างฐานะ ต่างนิสัย...ต่างพื้นที่ ถึงได้มารวมเรียง...มาเจอ และเจอกัน จนตอนนี้ขยายผล โดยไม่มีการแบ่งชนชั้นวรรณะ ว่า "ฉันคือคนใต้" ... "ฉันคือคนอิสาน"... "ฉันคือคนเหนือ"... "ฉันคือคนภาคกลาง" หรือ "ฉันคือคนคนกรุงเทพ" หรือแม้แต่เงื่อนไขของคำว่า "คนไทย" ก็ไม่ได้มาเป็นอุปสรรค ทุกคนเข้ามา...โดยไม่ได้มีรางวัล "สุดคนึง" จาก สคส. มาล่อให้ทำความดี หรือสร้างภาพที่ดีให้แก่ตนเอง หรือ rating จำนวนคนเข้ามาอ่าน( click บ่อยๆ จำนวนมันก็เพิ่มมาเองนั่นแหละ) หรือ rating คนมาให้ความคิดเห็น "ไม่มีใครสนใจ"... แต่ทุกคนเข้ามา มาเจอ มาช่วย มาแลกเปลี่ยนกัน... โดยไม่ได้สนใจหรือหวังในอามิส...ใดใด
ตั้งแต่... G2K เกิด(ย้อนไปเมื่อประมาณสามปีก่อน)...ดิฉันเรียนรู้ในฐานะผู้อ่าน เพราะตอนนั้นลงเรียนในวิชา Knowledge Base Society ท่าน ผศ.ดร.ไพศาล สุวรรณน้อย คณบดีคณะศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น (ปัจจุบัน) เป็นผู้แนะนำ ... จากนั้นจึงได้เริ่มเขียนและได้ไปร่วม capture "กระบวนการสร้างความรู" ในโครงการไตรภาคี ..ที่จังหวัดพัทลุง...ด้วยทุนส่วนตัว และในอีกหลายๆ พื้นที่เพื่อถอดบทเรียน และนำมาใช้ในงานดุษฎีนิพนธ์ เพื่อออกแบบสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้ ที่นำไปสู่กระบวนการสร้างความรู้ของมนุษย์... ได้เรียนรู้ และได้เห็น แก่น... ความจริงของโลกชัดเจนขึ้นทั้งทาง "โลก" และ "ทางธรรม"...
ได้เรียนรู้ในเรื่องคน และมนุษย์... ที่ต่างออกไปจากมุมมองของนักจิตวิทยา...
....
จนเมื่อ... เกิดการวิเคราะห์ Post Knowledge Base Society ------> อ้าว...!!!
มีของจริงเกิดขึ้นแล้วนี่... ที่ "เฮฮาศาสตร์"... รีบคว้า รีบจับ... รีบกระทุ้งไป...
มีพ่อครู..(ครูบาสุทธินันท์) ที่ท่านไม่รอช้า... ท่านเข้าใจในสิ่งที่กะปุ๋ม... เสนอไปทันที ท่านตอบรับ.. แต่ลูกๆ ท่านสิคะ...ที่หลากหลายศาสตร์มากเลย... ท่านก็เพียรผลัดหน้ากันมาบอกว่า "มีความสุข" แต่ท่านไม่ยอมปริปากบอกเล่ากันเลยว่า "ภายใต้ความสุขที่เกิดขึ้นนั้น" คืออะไร... กระบวนการที่ซ่อนอยู่ภายใน...
วันนี้...หลังจาก...กระทุ้งอีกครั้งที่บันทึกของพ่อ
โทรหาพี่อึ่ง...คุยกันเป็นนานสองนาน... พร้อมทั้งเฝ้าเพียรถามว่า.. "พี่อึ่งเข้าใจที่กะปุ๋มสื่อไหม"...
และขอแถมอีกครั้ง...ที่บันทึกนี้...
ปล. ไม่ได้ให้มาทำสิ่งที่เป็นวิชาการนะคะ แต่อยากให้เล่าสิ่งภายในที่เกิด...ในเราค่ะ...
เพราะใน G2K นี่กะปุ๋มก็ได้เรียนรู้แล้วว่า.. ของจริงไม่ได้ทำจริง นั่งเทียนเขียนที่บ้านก็มีค่ะ... กระบวนการจริงไม่มีเป็นรูปธรรม แต่พอมีของจริงเกิดขึ้น... "คนทำจริง" กลับไม่นำมาเล่าบอกสู่กันฟัง ------> "เสียดายค่ะ"
........................................................
ความเห็น (27)
ผมอ่านบันทึกนี้อย่างน้อยสองรอบนะครับ...
------------------------------------------------------
ขออนุญาตเพิ่มเติม ดร.กะปุ๋ม ดังนี้
ในการเคลื่อนของ"เฮฮาศาสตร์" นั้นมีกระบวนการที่น่าสนใจอย่างยิ่ง ที่มี "ความสุข" เป็นสิ่งยึดโยงความสัมพันธ์ และใช้ความเป็น "สังคม" ให้สมาชิกได้อุ่นใจ มี "วาระร่วม" ที่มีจุดมุ่งหมายที่ "ไม่แตกต่าง" กันมากนัก
เฮฮา ที่หมายถึง ความสุข ความสนุกสนาน อันเป็นอารมณ์เชิงบวก
ศาสตร์ หมายถึง ความรู้อันเกิดจากการสร้าง การเก็บและการยกระดับสังเคราะก์
เฮฮาศาสตร์ จึงหมายถึง องค์ความรู้อันเกิดจากกระบวนการที่มีความสุข สนุกสนาน
สอดคล้องกับ "การสร้างบรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้" เป็นอย่างยิ่ง
ผมจึงเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งว่า หลากศาสตร์ (สหวิทยาการ) ที่เรามารวมตัวกันนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะถอดบทเรียนระดับปัจเจกไปด้วย และถอดบทเรียนการเชื่อม -ข้าม ศาสตร์กันด้วยว่า เกิดขึ้นอย่างไร เงื่อนไขใด นำไปสู่สิ่งใด และระหว่างกระบวนการเราได้"ผลผลิต"อะไร
คิดต่อ เราจะวาง"ยุทธศาสตร์การเรียนรู้" เพื่อเคลื่อนสังคมเรียนรู้ให้สอดคล้อง(ถูก)"จริต"คนไทยได้อย่างไร??
ประชาสังคมแบบเฮฮาศาสตร์จะเข้มแข็งได้เพราะยุทธศาสตร์ระดับปัจเจกด้วย ระดับกลุ่มด้วย ดังนั้นการสร้างความรู้ ที่หายากได้แก่ tacit knowledge เพื่อนำความรู้นั้นมาพัฒนา เป็นพลังทางปัญญาของผู้ปฏิบัติ
พ่อสุทธินันท์ เคยบอกว่า "เมื่อไหร่ก็ตามคนไทยถามหาความรู้ เมื่อนั้น สังคมก็จะวิวัฒน์"
เฮฮาศาสตร์ก็เช่นเดียวกัน จุดแข็งของเรานอกจาก"ความสุข"ที่สัมผัสได้แล้ว "องค์ความรู้" ที่ฝังอยู่ขอให้นำออกมา
ขอบคุณครับ :)
ขยายความอีกนิด..
คิดต่อ เราจะวาง"ยุทธศาสตร์การเรียนรู้" เพื่อเคลื่อนสังคมเรียนรู้ให้สอดคล้อง(ถูก)"จริต"คนไทยได้อย่างไร?? ตรงนี้โดยใช้ประสบการณ์จากเฮฮาศาสตร์
เฮฮาศาสตร์หากมองในมุมนักวิจัยก็มองว่าเรากำลังทดลองกระบวนการอยู่ ต้องการการถอดบทเรียนเพื่อตอบโจทย์เสมอๆรายทาง เพื่อได้กระบวนการหรือรูปแบบที่สอดคล้อง เหมาะสมในการจัดการความรู้เพื่อพัฒนาสังคมแห่งการเรียนรู้
ขอบคุณค่ะ...คุณเอก...ขอบคุณ...ที่เข้าใจกัน..
"คุณเอก - จตุพร" คือ เพื่อนของกะปุ๋มคนหนึ่งที่เรารู้จักกันมานาน ตั้งแต่เริ่มเข้ามา G2K และมิตรภาพนั้นยังงดงาม... เหลืออยู่และมีมากขึ้น เหนือจากกิเลส...ทั้งสิ้นทั้งปวง..
คุณเอก..คือ มิตรภาพหนึ่ง ที่ไร้กฏเกณฑ์ความเป็นชาย หรือหญิง...หากคือเพื่อน ที่มีแต่คำว่าเพื่อน ที่คุยกันเมื่อไร ก็ต่อยอดกันได้เมื่อนั้น โดยไม่มีการหวังผลประโยชน์จากกันและกัน... ไม่อาศัยกันเพื่อทำให้ตนเพิ่มอัตตา...และหลงไปตามโลกธรรม...
"มิตรภาพ" -----> จิตใจที่งดงาม... Beyond>>>
ที่หลุดพ้น... ผู้ให้อิสระภาพแก่คุณเอก... คือ "คุณแม่"... ผู้ชี้ทางว่างปลดปล่อยพันธการ... และทำให้คุณเอก..เจริญภายใน...และก้าวเดินไปในโลกอย่างเป็นผู้มีประโยชน์คนหนึ่ง..ด้วยเสียงภายในอย่างที่เป็น "อิสระ"...
...................................................
(^_____^)
สวัสดีค่ะ น้องกะปุ๋มที่รัก
- สังคมที่คล้ายๆแบบนี้ป้าแดงก็เห็นมีหลายที่นะคะ โดยเฉพาะสังคมของคนใน www. ที่ดูแลเกื้อกูลกันและกัน เดินทางไปไหนไม่มีอดที่อยู่ที่กิน อยู่ที่ว่า เราจะเชื่อมสายใยสานต่อ ต้องจริตกันหรือเปล่า มากน้อยแค่ไหน
- -----
- -----
- ป้าแดง กำลัง งง กับคำว่า ถอดบทเรียน ซึ่งเราพูดกันเยอะมาก เลยทำให้คิดว่า มันคืออะไรกันแน่
- ถ้าถอดบทเรียนได้ออกมาว่า ป้าแดง ทั้งนั่งเทียนและยกเมฆ จะทำไงดีเนี่ย ความจริงจะถูกเปิดเผยแล้วเหรอคะ :-)))
- สวัสดีครับ ดร.กะปุ๋ม
- ในชุมชนเฮฮาฯ นั้น ไร้รูปแบบและความแปลกแยก-แตกต่างในทุกมิติ ที่เข้าถึงแก่นแท้ของความจริง ไม่มีเขา-เรา ไม่มีสูง-ต่ำ ไม่มีมาก-น้อย ไม่มีถูก-ผิด ฯลฯ แต่มีแท้...ไม่มีเทียม มีแต่อยากให้...ไม่อยากรับ มีแต่คนอื่น(สังคม)....ไม่มีตัวเรา
- บางทีการที่ไม่เขียน อาจเป็นเพราะ
- คนชุมชนนี้อาจจะรู้ได้ด้วยตนเอง จะสื่อออกมาหรือไม่สื่อ..ก็ไม่มีความแตกต่างกัน เพราะทุกคนต่างก็รู้สึกอิ่มเอมในใจกันมากมายอยู่แล้ว....
- ไม่อยากบอกกล่าว (อย่างเป็นทางการ) เพราะไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อะไรขึ้นกับตนอีกแล้ว (ยอมรับ-ยกย่องชมเชย ฯลฯ)
- บางครั้งการสื่อออกมา ในสังคมทั่วๆ ไป (ที่เขายึดถือกันอยู่) อาจจะเกิดวิชาหมั่นใส้ศาสตร์ขึ้นมาอีกก็ได้
- ก็เลยเห็นเป็นแต่การเคลื่อนไหวไปอย่างเป็นธรรมชาติ - ตามธรรมชาติ ที่อธิบายได้ยาก เลยไม่ค่อยเห็นเป็นบันทึกมาแลกเปลี่ยนกันตรงจุดนี้มากนัก
- อิอิ....ขอบคุณมากครับ
พี่วีรยุทธครับ
ผมอ่านข้อเสนอแนะพี่แล้ว ต้องเขียนอีกครั้ง
จริงอยู่ครับ ไม่ต้องการ "คำยกย่อง" และ "คำชม" ตรงนั้นเป็นสิ่งที่ดีมาก
แต่กระบวนการเรียนรู้เพื่อสกัดเอาพลังของผู้ปฏิบัตินั้นสำคัญ ผมมองว่า "แก่น" ของการรวมตัวกันนั้น หากไม่ใช่สนุก เฮฮาเพียงถ่ายเดียว อย่างนั้นก็ดูเหมือนการรวมตัวทั่วไป (หรือผมคิดมากไป หรือ คิดไม่ถึงก็ได้นะครับ)
การเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติก็จริง ผมก็อยากเห็นการสังเคราะห์ รวมถึงการถอดบทเรียนการขับเคลื่อนที่ให้ชัด ตอบโจทย์ได้ เพราะเราคิดยุทธศาสตร์กันไว้ คือ การขับเคลื่อนความรู้ โดยใช้ "บรรยากาศการเรียนรู้ที่ดี" นำทาง
หากไม่ชัดก็เคลื่อนยาก นำไปใช้ต่อก็ยาก ไม่เกิด ไม่เคลื่อน ก็ได้เท่านี้
ผมไม่ได้บอกว่า Best Practice คือ เฮฮาศาสตร์ หรอกนะครับ เพียงแต่ว่า อยากให้ช่วยกันสกัดความรู้ รวมถึงสร้างนวัตกรรมความรู้ใหม่ๆขึ้นมา เป็นคลังแสงใช้ในยุทธวิธีรบให้พร้อมพรัก
ผมขอเสนอเพิ่มเติมเท่านี้ครับ
หรือผมอาจคิดมากไป หรือ คิดไม่ถึง ก็ต้องขออภัยด้วยครับ
- สวัสดีครับน้องจตุพร
- การแสดงความคิดเห็นในบันทึกของ ดร.กะปุ๋มนี้ เขียนยากมากครับ
- ในใจแล้ว ผมอยากให้ทุกคนได้คิดและทำเหมือนชุมชนเฮฮาศาสตร์ สังคมน่าอยู่คงไช่เรื่องที่ไกลเกินจริง
- แต่ต้องใช้เวลาบ่มเพาะสักระยะหนึ่ง
- น้องจตุพรไม่ได้คิดมากหรือคิดไม่ถึง แต่คิดไปไกลเสียด้วยซ้ำไป ซึ่งเป็นสิ่งดีๆ ที่พวกเราทุกคนอยากเห็น
555...
พี่ยุทธ..คุณเอก..
กะปุ๋มกำลังตั้งใจฟัง...ท่านๆ คุยกันอยู่นะคะ ขำขำ...ที่
พี่ยุทธบอกว่า "...การแสดงความคิดเห็นในบันทึกของ ดร.กะปุ๋มนี้ เขียนยากมากครับ..."... ^___^
พี่วีรยุทธ
ผมต้องขอบคุณพี่จริงๆครับ
ผมโพสข้อเสนอแนะข้างบนเล่นเอาผมกังวลไปพักใหญ่ครับ
แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะครับ
น้าอึ่งอ๊อบ แซ่เฮ
หลาย ๆ ครั้งที่เราสื่อแล้วทำให้เกิด "ความกลัว"
อ่านบันทึกนี้แล้ว "ใจสั่น" ยิ่งกว่าดื่มกาแฟ
.....
อ่านครั้งแรก.........ถ้าเทียบตัวเองเป็นนักศึกษา และกระบวนวิชานี้คือกระบวนวิชาที่ไม่บังคับเรียน และถ้าได้ลงเรียนไปแล้ว ใจก็คงอยากดร๊อปกระบวนวิชานี้ไป ด้วยเหตุผลที่ว่า.......เข้ามาลงเรียนแล้ว ความเป็นอิสระที่มี มันไม่อิสระ แล้ว "เรา" มีทางเลือก ก็ต้องเลือกทางที่เราถูกจริต
......
อ่านครั้งต่อไป.....ก็ยิ่งเพิ่มความสั่น เพราะดื่มกาแฟที่ขมมากไป 1 แก้ว ฉะนั้น เพราะกระบวนวิชานี้บวกกับกาแฟ ทำให้จิตใต้สำนึกเกิดการกระทบกันอย่างรุนแรง มองหาความพอดี มองหาความพอใจ มองหาความชอบใจ มองหายังไม่เห็น
......
ขอไปตัดผมก่อน เผื่อว่าใจสั่นจะหาย และกลับมาให้คำตอบว่า
ที่สั่นเพราะถูกกระทบใจ หรือเพราะกาแฟ
อิอิอิ
ขำก๊าก...
ป้าแดง..พี่อึ่ง...
อันนี้เขาเรียกว่านักเรียน...ช่างเฉไฉค่ะ...
และกะปุ๋มก็เป็นคุณครูใจดี...นักเรียนไม่อยากทำ...ก็ตามใจค่ะ ^___^...
คุณครูช่วยทำการบ้านให้ก่อนก็ได้ค่ะ...อิอิ
ว่าแต่ว่า... "พี่อึ่งขา...อย่าตัดผมไปจิบกาแฟ...ไปด้วยนะคะ...จะยิ่งขมกว่าเดิมค่ะ..."
- มารายงานตัวครับ อิอิ
- ที่ไม่เขียนก็สารภาพเลยว่าขี้เกียจ จิตตก
- อ่านบล็อกของกระปุ๋มแล้วก็สำนึก จะเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆให้มากขึ้นๆ 55555
9. สิงห์ป่าสัก การแสดงความคิดเห็นในบันทึกของ ดร.กะปุ๋มนี้ เขียนยากมากครับ
- ขออนุญาตกระปุ๋มครับ
- คิดไงก็เขียนยังงั้น ไม่เห็นยากเลย สิงห์ป่าสัก อิอิ
555...
นี่แหละค่ะ...key point...
ชาวเฮฮา+ศาสตร์...พอมีความสุข...แล้วก็หลับไปด้วยความอิ่มสุข
กะปุ๋มก็อยากจะบอกตรงๆ อย่างที่คุณหมอคนชอบวิ่ง..มาสารภาพนี่แหละค่ะ...ฮา!!!!
...........
ครูแม่อ้อย..เธอกลับมาจากเฮฮาศาตร์แล้ว...บันทึกคุณแม่อ้อยช่างกระหน่ำ G2K เหลือเกิน ยิ่งพอ...เปลี่ยนนามสกุลเป็น "แซ่เฮ"...แล้ว...ยิ่งกระหน่ำทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ... (แอบแซวนอกจอ)
สวัสดีค่ะน้องกะปุ๋ม
น้าอึ่งส่งการบ้านนี้มาให้ค่ะ อ่านแล้วก็นั่งคิด นั่งนึก คิดว่าจะตอบอะไร ก็ชักไม่แน่ใจว่าจะตรงประเด็นคำถามของน้องกระปุ๋มรึปล่าว ก็ย้อนกลับไปอ่านอีก ... ตอนนี้จะเป็นนักเรียนที่ดี ไม่เฉไฉ นะคะ ... แต่ ก็ตอบแบบผ่อนชำระตามที่ตกผลึกได้แต่ละชั้นได้มั้ยค่ะ เพราะความเข้มข้นของสิ่งที่ได้เรียนรู้ มีความเข้มข้นไมเท่ากันค่ะ ... อิอิ
ในฐานนะผู้ที่เข้าร่วมกิจกรรมเฮฮาศาสตร์ ทั้ง 3 ครั้ง + 1 ที่เชียงใหม่ จึงขอตอบดังนี้
ผลึกชั้นที่ 1 : กระบวนการเฮฮาศาสตร์ที่เกิดขึ้น และประสบความสำเร็จ หากวัดที่ความสุขของผู้เข้าร่วมกระบวนการ มีปัจจัย 2 อย่างค่ะ คือ
1.1 ปัจจัยภายนอก หรือสิ่งแวดล้อมของผู้เข้าร่วมกระบวนการ พี่หมายถึง สมาชิกชาวเฮฮาศาสตร์ที่เข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนั้นๆ กับสถานที่ค่ะ
1.1.1
ฮัลโหล.....เด็กๆ
- ครูอ้อยรู้นะ ลูกกะปุ๋ม หมายถึงใคร ในบันทึกตอนจบนั่นน่ะค่ะ....ใบ้ให้ว่า....ไม่ใช่ ครูอ้อย ฮา....ตรึมมมมม
- แต่ กลับจะบอกลูกรักว่า....คนที่กระหน่ำบันทึก สม่ำเสมอ ไม่ใช่ครูอ้อย สักหน่อย ฮา....ตรึม
- ครูอ้อยอ่านบันทึกนี้ มากกว่าใคร ก่อนใคร แต่ไม่อยากตอบเล้ย....พับเผื่อย
- แต่ต้องมาต่อ เพราะ ถูกพาดพิง
- ครูอ้อย ไม่ได้นั่งเทียน เพราะมันร้อน....และเท่าที่ครูอ้อย เรียนอยู่ทุกวันนี้ ก็ร้อนก้นพอแล้ว เพราะไฟลนก้น....
- เคยมีนิทานเรื่องหนึ่ง เล่าว่า เมื่อนางงามสวมมงกุฎแล้ว.....ไม่ทำหน้าที่ จะเหมือน....เอ้อ....ตอนท้ายบันทึก รึ เปล่าเนี่ย
คิดถึงทุกคนค่ะ
- นั่งอ่านประเด็นของแต่ละท่านได้ไอเดียบ้าง บางท่านบอกเขียนยากมาก บางท่านคิดอย่างไรก็เขียนอย่างนั้น
- ตามความคิดเห็นน้อง ๆ ที่ รพ.พูด พี่ค่ะสมัครไว้อ่านอย่างเดียว เพราะไม่กล้าเขียน แค่ตำแหน่ง หรือวุฒิการศึกษาแต่ละท่านน่ากลัวเหลือเกิน กลัวว่าเป็นคนเขลา
- เราก็ได้แต่บอกน้อง ๆ ว่า ไม่เป็นไรหรอก เพราะสิ่งที่เราได้กระทำ ถือเป็นการเรียนรู้ และวิทยาทานจากบุคคลเหล่านี้จะช่วยขัดเกลาการเรียนรู้ของเราเอง
· พอดีน้าอึ่งอ๊อบ ลากมาอ่ะค่ะ
· กำลังนึกถึง ในวงน้ำชาที่ สถาบันขวัญเมือง จ.เชียงราย มีหลาย ๆ key word ที่ชอบมาก ๆ จากในวงสนทนา
· คนเรา ต้องการพื้นที่เรารู้สึกปลอดภัย ต้องการที่เรารู้สึกว่าเราเท่าเทียม ต้องการพื้นที่ ที่มีคนฟังเรา เมื่อนั้นเราจะรู้สึกว่า เราพร้อมที่จะเปิดใจ ตาเราจะเปล่งประกายความสุข ไปพร้อมกับรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ คำพูดจะนุ่ม และพร้อมที่จะเสนาะหูสำหรับทุกคน
· มนุษย์เรามีการเรียนรู้ตลอดเวลา รู้ว่าใครสามารถให้พื้นที่ปลอดภัยกับเรา ใครรักเรา ใครที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเท่าเทียม และใครที่รับฟังเรา ใครทำให้เราเชื่อมั่นได้มากขึ้น (คนชอบวิ่ง...ชอบพูดว่า “หมามันรู้ไหม...ว่าใครรักมัน”)
· เมื่อเรามั่นใจ และรู้สึกว่าปลอดภัย เราจึงเริ่มเปิดพื้นที่ในการเรียนรู้คนรอบข้างมากขึ้น เราทำการเรียนรู้ผู้คนอย่างลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ เราก็จะได้ยินเสียงด้านในของตัวเราชัดเจนขึ้น และในทางกลับกัน เมื่อเรารู้จักไตร่ตรองเสียงจากด้านในของเรา เราย่อมได้ยินเสียงของผู้คนรอบข้างของเราอย่างชัดเจนไปพร้อม ๆ กัน ซึ่งมันทำให้เกิด “พลังสภาวะ” หรือ “มณฑลแห่งพลัง”
· เฮฮาศาสตร์ มีพลังสภาวะ ที่ดึงดูด เพราะมีพื้นที่ปลอดภัยให้ พร้อมที่จะรับฟัง ทำให้เรารู้สึกเท่าเทียม มีการแสดงออกตามธรรมชาติ มีพื้นที่สาธารณะมากมายให้เราเข้าไปอยู่ ทำให้เราไม่อึดอัด
· เฮฮาศาสตร์ เป็นกลุ่มที่มีชีวิต มีการเคลื่อนไหว ทั้งทางร่ายกายและจิตใจ ของความเป็นปิยมิตร.....
· อืมม....เขียนมากไปปะคะ...แค่นี้ก่อน ๆ
นักการอิ่ม
สวัสดีค่ะน้องกระปุ๋ม
พี่นั่งอ่าน...แล้วคิดตามแต่ละท่านคุยกัน
พี่ชอบเฝ้ามองและดูชาวเฮฮาศาสตร์ด้วยความชื่นชม
บางครั้ง...รู้สึกอยากจะเข้าไปอยู่ร่วมวงเฮฮาด้วย
แต่ถามตัวเอง ว่าเราจะมีเวลาตรงนั้นไหม
เรานั่งดูอยู่ใน web แล้วมองด้วยความชื่นชม แล้วเก็บเกี่ยวความรู้ไปก่อนดีกว่า
ขอให้ชาวเฮฮาศาสตร์มีความสุขยิ่งขึ้นนะคะ
- โห โดนพาดพิงเต็มๆๆ ฮ่าๆๆ
- มีข้อจำกัดหลายอย่าง
- นี้ไม่ใชการแก้ตัวนะ
- เวลาเป็นปัจจัยที่สำคัญทีเดียว
- จะให้รอตกผลึกเดี๋ยวก็ลืม หมดความสด
- แต่อยากบอกว่า
- บางอย่างอยากเขียนกลัวจะโดนมั่นไส้ศาสตร์อย่างหลายๆๆคนว่า
- บางประเด็นจะกลายเป็นความรู้สึกส่วนตัว
- พยายามถอดบทเรียนที่ไม่เป็นวิชาการเพราะถ้าเป็นวิชาการจะไม่มีคนอ่าน น่าเบื่อ ไร้อารมณ์ จืดสนิท ตายด้าน
- เลยพยายามถอดบทเรียนให้ง่ายๆไม่ over
- เคยถามคนที่ไม่รู้จักว่า อ่านเรื่องของพี่แล้วรู้สึกอย่างไร(คนอ่านไม่ทราบว่า พี่เขียนใน gotoknow) เขาบอกว่าอีตาคนนี้ขี้โม้ (แอบสำรวจตลาดคนอ่าน อิอิอิๆ)
- มายอมรับผิดว่า
- ต่อไปจะพยายามถอดบทเรียนให้ดีที่สุด สัญญา
- (บางอย่างเป็นเรื่องของธรรมชาติ เพราะเรามาต่างสถานที่ ต่างสถานะ เลยไม่อยากถอดบทเรียน ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ต่อไป เก็บไว้ในใจ อิอิอิๆ)
- จนตอนนี้ขยายผล โดยไม่มีการแบ่งชนชั้นวรรณะ
ของจริงไม่ได้ทำจริง นั่งเทียนเขียนที่บ้านก็มีค่ะ... กระบวนการจริงไม่มีเป็นรูปธรรม แต่พอมีของจริงเกิดขึ้น... "คนทำจริง" กลับไม่นำมาเล่าบอกสู่กันฟัง
- .....
- แวะมาทำความเข้าใจก่อน
- วันหลังผมจะแวะมาแลกเปลี่ยน
- ตอนนี้, เสียดาย ผมยังไม่เข้าใจเท่าที่ควร
- ....
- ขอบคุณครับ
อิอิ...ยิ้มๆ...เช้านี้อารมณ์ดีค่ะ
....
ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ...
(^________^)
ขอบคุณทุกท่านทุกความเห็น...กะปุ๋มยังขอรอฟังอยู่นะคะ...
เดี๋ยวกะปุ๋มเองก็มีการบ้านทำเช่นกัน...^__^
ลงชื่อว่า มาอ่านแล้วจ้ะน้องสาว
แว๊บบบบบบบบบบบบ
จ้า...พี่หนิงจ๋า...
...
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะคะ...
ต่าง...แว๊ป..ไปอ่านของกันและกัน...อิอิ
(^_________^)
- เริ่มเขียนแล้วนะครับ อิอิ ที่นี่ครับ
แวะมาทักทายค่ะ