บิด บิด แล้วก็บิด
สองอาทิตย์ที่ผ่านมานอกจากจะงานเยอะแล้ว ผู้เขียนยังมีกิจกรรมใหม่เกิดขึ้นในชีวิต ซึ่งทำให้ห่างหายจากการเขียนบล็อกไปพอสมควร กิจกรรมที่ว่านี้เกิดจากการไปซื้อของเล่นให้หลานที่ Toy r us แล้วเห็นเจ้านี่วางอยู่ที่แคชเชียร์เก็บเงิน มาเห็นเข้าครั้งนี้เลยอดใจไม่ได้ ต้องซื้อมันติดมือกลับมาด้วยอีกชิ้น เจ้าของเล่นที่ว่านี้ก็คือ Rubik's Cube หรือเรียกภาษาบ้านๆ แบบที่คุ้นเคยก็คือ "ลูกบิด" นั่นเอง ของเล่นชิ้นนี้มันกระตุ้นความทรงจำในวัยเด็กให้นึกถึงวันที่เราชอบเล่นมาก แต่ไม่เคยพิชิตมันได้สักที ใช้ความพยายามสูงมาก นั่งเล่นอยู่เป็นอาทิตย์จนเป็นเดือนก็ยังไม่สำเร็จ จนในที่สุดฝ่ายมืดครอบงำความคิด ลมปราณแตกซ่านหมดความพยายาม จัดการแกะสติ๊กเกอร์เรียงสีใหม่อย่างยากเย็น ภูมิใจอยู่แป๊บนึงแล้วก็เสียใจ เพราะหมดสนุกแล้ว เลยเลิกแตะมันอีกต่อไป
มาวันนี้ยอมซื้อกลับมาเล่นใหม่เพราะเห็นว่าจำนวนช่องน้อยลง 2x2 คงง่ายแล้วล่ะ และความอดทนเราก็คงเพิ่มขึ้นด้วย แต่นะ...ไม่เห็นง่ายอย่างที่คิด หึหึ ยากเหมือนเดิมเลย แต่ก็ไม่ละความพยายาม บิดมันมาสองอาทิตย์แล้ว ทำก่อนนอนหนึ่งชั่วโมงทุกคืน หลานชายจองกะเย็น อาจองกะตีสอง แข่งกันดูว่าใครจะสำเร็จก่อน มาถึงวันนี้ได้เพียงสี่ด้าน ไม่ครบหกด้านแต่ก็ยังรู้สึกไม่ท้อ จะเล่นต่อไป พยายามหาสูตรการเล่นจากเว็บเลยพึ่งรู้ว่ามีคนชอบเล่นเจ้าลูกบิดนี่ไม่น้อยทีเดียว ไม่ใช่เฉพาะเด็ก ถึงกับตั้งชมรมผ่านเว็บ ชุมชนคนรักรูบิคแห่งประเทศไทย ที่นี่คนที่ชอบเล่นรูบิคได้เข้ามาแลกเปลี่ยนเทคนิคการเล่น การโมดิฟายอุปกรณ์ การจัดแข่งขัน และอีกสารพัดอย่าง ตอนเจอเว็บนี้ยังตะลึงไม่เท่าเมื่อรู้ว่ามี สหพันธ์ลูกบาศก์โลก (World Cube Association) อีกด้วย อะไรมันจะขนาดนั้น เล่นกันเป็นจริงเป็นจังสุดๆ แต่ข้อดีของการเล่นรูบิคที่เรารู้สึกได้ก็คือได้ฝึกการแก้ปัญหาและคำนวณ นอกจากนั้นยังได้ฝึกสมาธิและทำให้เราใจเย็นขึ้นมากทีเดียว
รูบิคที่เราเห็นกันเป็นแบบมาตรฐานนั้นเป็นจำนวนช่อง 3x3 ถ้าเล่นระดับโปรต้อง 4x4 แต่ถ้าเป็นเทพต้อง 5x5 คาดว่าจะมีแต่ Professor สาขารูบิคเท่านั้นที่สามารถเล่นได้ 555 ส่วนของผู้เขียนนั้นตั้งชื่อให้เองว่าแบบอนุบาลหมีน้อย เพราะแค่ 2x2 เท่านั้นเอง วันนี้เลยเอารูปรูบิคแปลกๆ ที่ไปเจอมาตามเว็บมาให้ดูเพื่อเปิดโลกทัศน์ว่า โอ้...มีรูบิคหน้าตาแบบนี้ด้วยเหรอ ไอเดียบรรเจิดมากทีเดียว หลายอันที่เห็นแล้วอยากเล่น เพราะนอกจากต้องเรียงสีแล้วยังต้องเรียงหมายเลขด้วย ถ้าได้มาคงต้องเลิกกิจการหันมาเล่นเจ้านี่อย่างเดียวเป็นแน่แท้ ^ ^
สุดท้ายเก็บมาฝากกัน ไม่เคยสนใจว่าทำไมมันถึงเรียกว่า "รูบิค" จนไปเจอข้อมูลระหว่างการหาสูตรมาเล่น ก็เลยถึงบางอ้อว่า เป็นเช่นนี้นั่นเอง ลองอ่านกันดูนะคะ
ลูกบาศก์ของรูบิค นั้นถูกคิดค้นขึ้นในปี ค.ศ. 1974 โดย เออร์โน รูบิค ประติมากร และ ศาสตราจารย์สถาปนิก ชาวฮังการี ผู้ซึ่งมีความสนใจในเรขาคณิต และ รูปทรงสามมิติ เออร์โนได้จดสิทธิบัตร HU170062 สิ่งประดิษฐ์ ในชื่อ "ลูกบาศก์มหัศจรรย์" (Magic Cube) ในปี ค.ศ. 1975 ที่ประเทศฮังการี แต่ไม่ได้ทำการจดสิทธิบัตรนานาชาติ ได้มีการผลิดชุดแรกเพื่อสำรวจตลาด ในปลายปี ค.ศ. 1977 โดยทำการจำหน่ายในร้านของเล่นในกรุงบูดาเปสต์
หลังจากนั้นลูกบาศก์ นี้ก็เริ่มได้รับความนิยมเพิ่มมากขึ้นทั่วทั้งประเทศฮังการี โดยการบอกเล่าปากต่อปาก วงการศึกษาในกลุ่มประเทศตะวันตก ก็เริ่มให้ความสนใจในลูกบาศก์นี้ ในเดือนกันยายน ปี ค.ศ. 1979 บริษัท ไอดีลทอยส์ (Ideal Toys) ได้ทำข้อตกลงเพื่อทำการจำหน่ายทั่วโลก และได้มีการเปิดตัวของลูกบาศก์นี้ในระดับนานาชาติที่ งานแสดงของเล่นที่กรุงลอนดอน นครนิวยอร์ก เมืองนูร์นแบร์ก และ กรุงปารีส ในช่วงต้นปีค.ศ. 1980 บริษัทไอดีลทอยส์ ได้เปลี่ยนชื่อของเล่นนี้เป็น "ลูกบาศก์ของรูบิค" (Rubik's Cube) และ ได้มีการส่งออกลูกบาศก์นี้จากประเทศฮังการีชุดแรกเพื่อการจำหน่าย ในเดือน พฤษภาคม ค.ศ. 1980
ชื่อ "ลูกบาศก์ของรูบิค" นั้นเป็นเครื่องหมายการค้า ของบริษัท "Seven Towns Limited" ดังนั้นบริษัทไอดีลทอยส์จึงลังเลที่จะผลิตของเล่นนี้ ในขณะนั้นจึงปรากฏของลอกเลียนแบบออกจำหน่าย ในปี ค.ศ. 1984 บริษัทไอดีลทอยส์ได้แพ้คดีการล่วงละเมิดสิทธิบัตรหมายเลข US3655201 ซึ่งฟ้องร้องโดย แลร์รี นิโคลส์ Larry Nichols ชาวญี่ปุ่นชื่อ อิชิกิ เทรุโตชิ (Terutoshi Ishigi) ได้ทำการจดสิทธิบัตรของเล่นที่มีลักษณะเกือบจะเหมือนกันกับลูกบาศก์ของรูบิค หมายเลข JP55‒8192 ที่ประเทศญี่ปุ่น ในช่วงเวลาระหว่างที่สิทธิบัตรที่รูบิคขอนั้นกำลังอยู่ระหว่างดำเนินการ นายอิชิกิ จึงได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่าเป็นการค้นพบซ้ำกัน
หลักการทำงาน
ภาพชิ้นส่วนลูกบาศก์ของรูบิค มีขนาดมาตรฐานโดยประมาณ 2 1/8 นิ้ว (5.4 ซ.ม.) กว้าง ยาวและสูง ลูกบาศก์ประกอบด้วยลูกบาศก์ขนาดย่อม 26 ชิ้น ชิ้นกลางหน้าของแต่ละด้าน จะเป็นชิ้นที่มีสีหน้าเดียว และเชื่อมต่อกับกลไกการหมุนที่แกนกลาง ซึ่งชิ้นกลางหน้าที่ยึดติดกับแกนกลางนี้จะเป็นโครงสร้างที่ขัดส่วนที่เหลือไว้ด้วยกัน และหมุนไปมาได้ ดังนั้นทั้งหมดจะมี 27 ชิ้นส่วน แกนกลางสำหรับหมุน 1 ชิ้น ชิ้นกลางหน้า 6 ชิ้น และ ชิ้นอื่นๆ อีก 20 ชิ้น ซึ่งสามารถประกอบเข้ากับชิ้นกลางหน้าที่ยึดติดกับแกนหมุนได้พอดี โดยจะมีส่วนที่ออกแบบให้ยึดขัดกันไม่ให้หลุดออกจากกัน แต่หมุนไปมาได้ การแยกชิ้นส่วนของลูกบาศก์ก็ไม่ได้ยากอะไร เพียงแต่งัดชิ้นที่เป็นมุมให้หลุดออกมาส่วนที่เหลือก็จะหลุดออกจากกันเอง การแก้ปัญหาลูกบาศก์ของรูบิคโดยวิธีการแยกส่วนประกอบเป็นวิธีที่ง่าย แต่ขาดความท้าทาย
นอกเหนือจากชิ้นกลางหน้าแล้ว จะมีลูกบาศก์ขนาดย่อมอีก 20 ชิ้น มี 12 ชิ้นเป็นชิ้นขอบ ซึ่งมีสี 2 ด้าน และ 8 ชิ้นเป็นชิ้นมุม ซึ่งมีสี 3 ด้าน
การเรียงสลับเปลี่ยน
ลูกบาศก์ของรูบิค มีจำนวนรูปแบบการเรียงสลับเปลี่ยนที่แตกต่างกันทั้งหมด (8! × 38-1) × (12! × 212-1)/2 = 43,252,003,274,489,856,000 รูปแบบ (~4.3 × 1019) ประมาณ 43 ล้าน ล้าน ล้าน (quintillion) รูปแบบ ถึงแม้จะมีรูปแบบการจัดเรียงเป็นจำนวนมาก แต่ทุกรูปแบบสามารถแก้ได้ภายในการบิด 29 ครั้งหรือ น้อยกว่า
การแข่งขัน
มีการจัดการแข่งขัน ปั่นลูกบาศก์ (speedcubing) เพื่อหาผู้ที่สามารถแก้ปัญหาลูกบาศก์ของรูบิคได้เร็วที่สุด การแข่งขันครั้งแรกจัดขึ้นที่กรุงบูดาเปสต์ ในวันที่ 5 มิถุนายน ค.ศ. 1982 ผู้ชนะเลิศการแข่งขันในครั้งนั้นคือ มิน ไท (Minh Thai) นักศึกษาชาวเวียดนามจาก นครลอสแอนเจลิส โดยใช้เวลา 22.95 วินาที
สถิติโลกอย่างเป็นทางการที่ยอมรับโดย สหพันธ์ลูกบาศก์โลก (World Cube Association) ซึ่งเป็นองค์กรควบคุมการจัดการแข่งขัน และ สถิติในปัจจุบันคือ 14.52 วินาที (โดยการเฉลี่ยจากการแก้ปัญหาลูกบาศก์ 5 ลูก) ของ "แมกกี" มากิซูมิ โชทาโร่ (Shotaro "Macky" Makisumi) นักศึกษาโรงเรียนมัธยม ชาวญี่ปุ่น ซึ่งอาศัยในมลรัฐแคลิฟอร์เนีย จากการแข่งขันที่เมืองพาซาดีนา มลรัฐแคลิฟอร์เนีย ในวันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 2004 ในขณะนั้นมากิซูมิ ซึ่งมีอายุ 14 ปี เป็นนักเรียนมัธยม เกรด 8 ได้เข้าร่วมการแข่งขันฤดูใบไม้ร่วง ปี ค.ศ. 2004 จัดขึ้นที่ สถาบันเทคโนโลยีแห่งแคลิฟอร์เนีย (Caltech)
นอกจากนี้ยังมีสถิติอื่นที่ไม่เป็นทางการ ที่ใช้เวลาน้อยกว่านี้ แต่เนื่องจากไม่ได้มีการจัดการแข่งขัน และจับเวลาที่เป็นมาตรฐาน ดังนั้นมีเพียงสถิติที่ได้รับการรับรองจากสหพันธ์ลูกบาศก์โลกเท่านั้นที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไป
ขอขอบคุณข้อมูลจากคุณ verMouth จากเว็บไซต์วิชาการ.คอม
ความเห็น (40)
โอย..น้องซูซู เอ้ย...ซูซาน
พี่น่ะเคยไม่หลับไม่นอนมาแล้วก็ไอ้ "หน่วยบะง่าว" นี่แม๊ะ..อิอิ แต่ก็เอาชนะจนได้ แต่เวลาสู้สถิติข้างบนนั้นไม่ได้หรอก
มันฆ่าเวลาดีนะ เวลาเราคอยอะไรสักอย่างก็หยิบหน่วยบะง่าวนี้ออกมาบิดไปบิดมา ไม่สนใครหละ.. ดีเหมือนกัน
ช่วงบ้าๆ หน่วยบะง่าวนี้นะคนข้างกายบอกว่า นี่ นี่..เอาไปเล่ยนอกห้องโน้นไป๊..หนวกหู แค๊ก แค๊กอยู่ได้..อิอิ..
ต่อมาก็ ซูโดโกะ เล่นซะไม่หลับไม่นอนเช่นกัน
วางมือไปนานแล้ว.. น้องซู..
555...
ขำก๊าก...ตั้งแต่ขึ้นต้นบันทึก...และมาขำกลิ้งไปกลิ้งมาก็บทสนทนาระหว่าง...น้องซู..ซานกับพี่บู๊ท..นี่แหละ...
บิด..ไปบิดมา...บิดไป..บิดมา...
.....
พี่กะปุ๋มไม่เคยพิชิตมันได้เลยค่ะ...มีแต่เกือบค่ะ
ดีนะคะ...ที่ไม่ติดเจ้าสิ่งนี้..ไม่งั้นก็ชักไม่แน่ใจว่า..
จะได้นอนกะไหน...ฮา..
(^__________^)
- มาแอบดูน้องซูซาน
- อิอิ ไม่อยากบอกพี่ก็บิดได้ไม่ครบ เลิกเล่นไปเหมือนกัน
- แต่ตอนนี้พี่กลัวถููกเจ้าช็อกโกแลตบิด
- เพราะมันชอบบิดตอนตีสาม
- จ๊ากเจ็บสุดๆ เนี่ยวันนี้ก็โดนหมอผู้หญิงดุ
- บอกช็อกโกแลตอันจิ๊ด มันไม่น่า twiss ได้หรอก
- แหมหมอห้ามมันได้ก็ดีนะสิคะ
สบายดีบ่ครับ เห็นแล้วนึกถึงตอนเด็กๆเลย เชาวน์ปัญญาไม่ค่อยดี เท่าที่จำได้ไม่เคยพิชิตได้ซักกะที ตั้งคำถาม ตอนนั้นว่า จะมัวเอาเป็นเอาตายอะไรกับมันนักหนา สุดท้ายจบลงด้วย ไปทำอย่างอื่นดีก่า ฮ่าๆๆ นึกแล้วขำตัวเอง
มาสารภาพว่าเป็นอีกคนที่ไม่เคยเอาชนะลูกบิดนี้ได้เลย...
ขอบคุณสาระดี ๆ ...
หลานสบายดีใช่ไหมครับ
สวัสดีครับ คุณซูซาน
- เจ้าแห่งข้อมูลจริง ๆ ครับ
- ข้อมูลละเอียดยิบ
- ทำรายงานส่งผม ให้ A เลย เอ้า !!
ขอบคุณครับ :) ปวดหลัง ๆ อิ อิ
ป้าแดงไม่เคยเล่นได้ซักทีค่ะ แต่ยอมรับเรื่องสมาธิค่ะ เริ่มรู้สึกอยากหยิบมาบิดแล้วสิเนี่ย
ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ
พี่กะปุ๋ม
ของแบบนี้มันต้องลองค่ะพี่ บิดแล้วติดวางไม่ค่อยจะลง พยายามแล้วอาจจะสำเร็จสักวัน ถ้าได้เมื่อไหร่ต้องไปหาของกินอร่อยฉลองสักหน่อย
พี่นารี
เจ้าช๊อกโกแลตนี่มันบิดยังไงคะพี่ คืออะไรเอ่ย เง็ง ถ้าแวะมาอีกรอบวานเฉลยหน่อยค่า
กบ
วันนี้เลยล่ะไม่ต้องแต่ก่อน พอกลับมาเปิดบล็อกให้หลานดูรูปลูกบิดสารพัดอย่าง เจ้าตัวเล็กเอารูบิคมาวางไว้บนโต๊ะคอม ก็เลยนั่งบิดเล่นอย่างลืมตัว บิดไปบิดมาแม่ถามว่าไม่กินข้าวเหรอ นั่งเล่นอยู่เกือบยี่สิบนาที อิ อิ มันเพลินน่ะ
พี่พนัส
พี่เป็นคนส่วนใหญ่เช่นเดียวกันกับหนูค่ะ ไม่แปลก ^ ^ แต่ตอนนี้พยายามอยู่ อยากกลายเป็นชนกลุ่มน้อยบ้าง คงพิชิตมันได้สักวัน ขอบคุณที่ถามถึงหลานชาย เจ้าตัวแสบสบายดีค่ะ อาทิตย์หน้าจะสอบแล้ว พอปิดเทอมก็ต้องหาอะไรให้ทำไม่งั้นวุ่นวายแย่ นี่ว่าจะให้เรียนภาษาจีนกับครูคนเดิมที่มาจากปักกิ่ง คนนี้นิสัยดี รักเด็ก มีวิธีการสอนที่เด็กไม่เบื่อ แล้วนอกจากนั้นก็คงจะให้หัดทำงานประดิษฐ์ ศิลปะไปตามเรื่องค่ะ ไม่อยากให้เครียดเกินไป
อ.วสวัต
ขอบคุณสำหรับ A ค่ะ ไม่มีใครให้มานานแล้วนับตั้งแต่ทำงาน อิ อิ เห็นว่าข้อมูลน่าสนใจเลยเอามาให้อ่านกัน เพราะปกติคงไม่ค่อยมีใครไปสนใจเรื่องนี้ถ้าไม่เล่นรูบิค
ป้าแดง
ลองดูก็ไม่เสียหายค่ะ สมาธิเกิดแน่นอน แต่ต้องระวังติดเหมือนหนูนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน : ) เล่นเจ้านี่ดีนะคะได้ฝึกความอดทนด้วย บางคนเล่นแล้วโมโหเพราะทำไม่ได้สักที แต่ถ้าทนได้ก็จะเป็นการฝึกอย่างหนึ่ง มันจะมาเป็นระลอก ใหม่ๆ หนูก็โมโห ตอนนี้เพลิน ไม่ได้คิดเรื่องอื่นเวลาเล่นนอกจากบิดและคำนวณแหลกอย่างเดียว
ซูซาน น้องรัก
- ฝากบิดไปบิดมาสักอันสองอันซี่....อิ...อิ...(อันนึงของกีตาร์..อันนึงของแม่...)ว่าแล้วพี่แอบไปนอนก่อนละ
พี่ติ๋ว
หนูยังนั่งบิดมันอยู่หน้าคอมอยู่เลย อดไม่ได้ ได้จับเมื่อไหร่ต้องบิด เมื่อกี้ทำได้แค่สามด้าน เซ็งเลย ชักง่วงแล้วล่ะ เมื่อวานไปกินข้าวกับเพื่อนๆ มา มีสองคนเป็นหวัดนี่หนูชักเจ็บคอ จามด้วย ทำท่าเหมือนจะติดหวัดอ่ะ เดี๋ยวไปกินยากันไว้แล้วรีบนอนดีกว่า
อ้อ...ลืมบอกพี่ติ๋วว่าที่บ้านมีขนาดมาตรฐานอีกอันแต่ห่วยมาก ซื้อเพราะมันถูกนึกว่าจะเล่นได้ ของจีนแดงเฮงกาบ๊วย บิดไม่ไป อันมินิที่เล่นอยู่นี่ของ Toy r us บิดดีบิดกระจาย แต่บิดแรงๆ ก็เสียวกระเด็นหลุดแยกร่างเหมือนกันอ่ะ เดี๋ยวจะไปบิดเล่นก่อนนอนอีกสักหน่อย อิ อิ
ซูซาน..ห้วบล็อคใหม่ สวยงามและดูขรึม เป็นอาร์ตเชียวนะ แถมมีภาษาจีน อ่านออกบางตัว
ว่าแต่เจ้า หน่วยบะง่าว ที่คุณบางทรายเรียก ชอบจัง..ชื่อไทยดี เคยหัดเล่นนานมากจนจำไม่ได้ คลาสิกจริงๆนะ เคยมรคนส่งอีเมลมาให้ มีเด็กหนุ่มฝรั่ง ปิดตาบิดเสร็จในไม่กี่วินาที ลืมจำเวลา มัวแต่ตะลึง ขนาดเปิดตายังทำไม่ได้เลย พ่อหนุ่มปิดตาทำ แสดงว่าความจำเป็นเลิศ บิดซ้ายกี่ที ขวากี่ที เฮ้อ...เก่งจัง
เอ...อ่านมาตั้งกะต้น สงสัยเราจะเป็นชนกลุ่มน้อย เพราะจำได้ว่าบิดสำเร็จไปหลายรอบจนเลิกเล่น (เพราะมันหลุดเป็นชิ้นๆ) โม้ไปไหมเนี่ย ^ ^ แต่จำทริกไม่ได้แล้ว จำได้ว่ามันมีหลักการอยู่ ถ้าเริ่มแบบเต็มหน้าอันหนึ่งได้แล้วค่อยๆ ไล่หน้าจะได้จนครบจ๊ะ
เรื่องนายรูบิกเนี่ยเขาเก่งนะ คิดอะไรได้ปานนี้ ทำให้เรามีเครื่องแก้เบื่อได้ชะงัด พี่เคยอ่านเรื่องเขามานานแล้วหล่ะ
เรื่อง sudoku ก็เหมือนกัน ชอบๆๆๆๆ puzzle กลุ่มตัวเลขกับ logic ทั้งหลายเนี่ยชอบมาก ขนาดมาเมืองนอกยังซื้อมาจากเมืองไทยเลย เอาไว้แก้เบื่อ ชอบคล้ายๆ พี่บางทราย เริ่มเล่นตั้งแต่สิบกว่าปีที่แล้วตอนอยู่ที่อเมริกานี่แหละ เวลาเืบื่อทำ dissertaion มันทำได้ทุกอย่างเลย เล่นเกมส์ตัวเลข/logic ดูหนัง ถักเสื้อ ปักผ้า ฯลฯ 555 สารพัด
พี่อุ๊
หัวบล็อกอันใหม่นี้เราก็ชอบนะ เท่ห์ดี ดำๆ ภาษาจีนนี่เรามีเป็นลายเส้น vector เต็มไปหมด เอาไว้ทำงาน นี่เลยเอามาทำ BG เล่นดู แชมป์โลกที่เขาเล่นรูบิคก็สิบสี่วิกว่าๆ เอง เป็นเด็กญี่ปุ่นอายุ 14 แชมป์การแข่งขันที่จัดครั้งแรกก็เด็กเวียตนาม รู้สึกว่าเด็กเอเซียจะมีความสามารถด้านตรรกะเยอะกว่าฝรั่งนะ
พี่ตุ๋ย
เป็นชนกลุ่มน้อยนี่รู้สึกเป็นไงบ้างพี่ 555 อยากเป็นมั่ง แบบว่าถ้าบิดสำเร็จเอ็นโดฟินคงหลั่งท่วมท้น ^ ^ แบบมาตรฐานนี่หนูว่ามันไล่ได้อย่างที่พี่บอก แต่ตอนนั้นเด็กมากเลยความอดทนไม่พอ ตอนนี้ซื้อแบบ 2x2 มา นึกว่าจะง่าย ปรากฏว่ามันยากเพราะบิดด้านหนึ่งอีกด้านก็เปลี่ยนทันทีเพราะมีแค่ 4 ช่องในแต่ละด้าน ต้องวางช็อตเผื่อล่วงหน้าไปเลย คือบิดฝั่งหนึ่งต้องคำนวณเผื่ออีก 5 ฝั่งไปด้วย ไม่งั้นพอได้ด้านหนึ่งจะไม่สามารถไล่ด้านอื่นๆ ได้เลย
เออ เกมส์นั้นชื่อโซโดกุต่างหาก จำผิด เดี๋ยวนี้เมืองไทยมีขายเป็นเล่มเลยพี่ ไม่ต้องไปซื้อจากที่อื่น รู้สึกว่าจะชอบเล่นเกมส์คล้ายๆ กันนะ พวกกลุ่มที่ชอบเกมส์แบบนี้ก็จะไม่ค่อยชอบเกมส์เคลื่อนไหวที่ใช้แต่ความรวดเร็ว จะชอบเกมส์ที่สามารถคิดได้ น้องชายหนูไม่ชอบเกมส์แบบแนวนี้เลยค่ะ แนะนำเกมส์ออนไลน์ให้เล่นอันนึง ง่ายๆ แต่เล่นแล้วติดใจ Jewel Quest เป็นแบบมินิเกมส์ กดปุ๊บเล่นได้ปั๊บ
ปล. ตอนจบท้ายนี่แอบขำง่ะ ดูหนังยังเข้าเค้า แต่ถักเสื้อกับปักผ้านี่หลุดคอนเซ็ปท์ไปไกลนะเนี่ย หนูทำพวกนี้ไม่ได้เลย ซ่อมกระดุมที่หลุด หรือเย็บผ้าที่ขาดได้นั่นก็นับว่าเก่งมากแล้วค่ะ
- สถิติในปัจจุบันคือ 14.52 วินาที
- ผมหมุนมาหลายปีแล้ว ยังไม่สำเร็จเลยครับ เฮ้อ
- สวัสดีคุณซูซาน..
ไม่อยากบอกเลยว่า เคยเล่น และแน่น๊อนนน..แพ้ราบคาบตั้งบ่อยๆ
- เคยดูข่าวการแข่งเจ้าลูกบิด ตูดหมึกอันนี้หล่ะคะ (แอบแค้นเล็กน้อย ค่าที่ไม่เคยพิชิตมันได้ งิงิ)
- มีเด็กคนนึงเค้าบิดได้ โดยใช้เวลาน้อย และที่สำคัญ
- พระเจ้าช่วยกล้วยตาก ไอ้เจ้าเด็กตูดหมึกกว่า (อิจฉาเด็กเก่งเกินหน้า) he บิดด้วยมือเดียว
- โห.. ขั้นเทพเลยอ่ะ
คุณสุขสม
555 อย่างงั้นต้องเรียกเด็กว่าอาจารย์แล้วล่ะ เราก็เหมือนกัน
คุณต้อม
ยินดีต้อนรับคนกลุ่มใหญ่จ้า ไม่ต้องเสียใจไป เราพวกเดียวกันน่ะ
คุณ Stardust
อิจฉาเด็กอ่ะจิ ขำอ่ะ เรียกว่าเจ้าตูดหมึกเลยเหรอ ออกหน้าออกตามาก ^ ^
-
คุณน้อง Little Jazz \(^o^)/
- พี่มีอยู่อัน ป่านนี้ยังบิดไม่ได้เลยค่ะ
- มาดูเทคนิด เผื่อจะบิดสู้หลานที่บ้านได้บ้าง
สวัสดีครับ
- ที่โรงเรียนมีแบบเป็นภาพโดเรมอน
- บอกตรงๆ ว่าไม่เคยเรียงได้ซักที
- ยากมาก ๆ ขอบอก
- ขอบคุณสำหรับข้อมูลและความรู้ใหม่ครับ
แม่บ้านไปต่างจังหวัด 2 วันแล้ว เย็นของวันนี้เลยพาเจ้าตัวเล็กไปเดินเล่น, ไปกินไก่ KFC ด้วยความที่ว่าพี่ไม่เคยสั่ง, ไม่เคยพาลูกไปกิน เลยกลายเป็นน้องดินสั่งแทนซะเลยว่าต้องการอะไรบ้าง .. นึกแล้วก็ขำไม่หาย ชีวิตพี่ยังติดกรอบโบร่ำโบราณอยู่มากเลยทีเดียว
...
ลูก ๆ จะสอบในสัปดาห์หน้านี้แล้ว ปิดเทอมคงไม่มีโปรแกรมให้เรียนพิเศษอะไร แต่ใช้ให้กลับไปใช้ชีวิตตามวิถีเด็กชนบทกับปู่ย่า.. เพราะนั่นคือส่วนหนึ่งที่ต้องการบ่มเพาะให้เขาได้สัมผัสกับวิถีธรรมชาติและความเรียบง่ายในอีกมุมของชีวิต และก็ไม่แน่ใจว่าปีนี้น้องดินจะบวชเณรอีกหรือเปล่า..
...
มีความสุขกับชีวิตมาก ๆ นะครับ...
คุณณัฐยา
ต้องไปลองดูสูตรการบิดค่ะ น่าจะพอช่วยได้
คุณยงยุทธ
เด็กๆ ชอบนะคะ ยิ่งเป็นรูปการ์ตูน นี่หลานชายเห็นอันที่เป็นรูปพิกกาจูในรูปเขาก็อยากได้เหมือนกัน พี่พนัส
เด็กที่อยู่ต่างจังหวัดมีโอกาสสัมผัสธรรมชาตินี่ดีมากเลยนะคะ นี่สัญญากับเขาว่าเดี๋ยวสอบเสร็จจะพาไปเที่ยวทะเล ไปหาปูเผากุ้งเผากินกัน คงพาไปใกล้ๆ แค่บางแสน เพราะเดือนพฤษภาจะให้ไปเข้าค่ายโบสถ์ที่วังยางริเวอร์พาร์ครีสอร์ท นั่นก็เท่ากับได้ไปพักผ่อนอีกรอบค่ะ
พี่อย่าพาลูกไปกินไก่เจ้านี้บ่อยนะคะ ตั้งแต่ปีที่แล้วเขาเอาน้ำมันเทียมเหมือนไขมันเทียมแบบที่ใช้ใน USA มาใช้ค่ะ ตอนนี้ที่โน่นเขาสั่งยกเลิกแล้ว แต่ของคงเหลือหรือไม่ก็ถูกกว่าเลยยังใช้ในแถบเอเซียทั้งหมด น่าจะอันตรายไม่งั้นต้นตำรับเขาเองทางโน้นจะห้ามเหรอ หนูเลยไม่ให้คนที่บ้านกินแล้วค่ะ ทอดกินเองปลอดภัยกว่า ถ้าเด็กอยากกินเฟรนซ์ฟรายด์ก็ไปซื้อทั้งแพ็คแบบแช่แข็งมาทอดเอง มันบดก็ทำไม่ยากเหมือนกัน โครวสลอว์ก็ไม่ยาก สรุปทำกินเองได้หมด หรือไม่ก็หาร้านที่ดูปลอดภัยกว่านี้ดีกว่า
สวัสดีจ้ะน้องแก้มยุ้ย
สมัยอยู่ประถมฯพี่เคยทำสำเร็จนะ แบบ 4 x 4 แถวน่ะจ้ะ และบิดจนพังคามือแล้วก็เลิกเพราะไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว เค้าจะนึกข้ามชอร์ตแบบน้องทำนั่นแหละจ้ะคือให้เต็มหน้านึงก่อน โดยสมมุติให้หน้าเต็มเป็นด้านบนสุด ( มองลงมานะ )..แถวแรกของหน้ารอบๆทั้ง 4 ด้านจะต้องให้เป็นสีเดียวกัน..
อย่างรูปตัวอย่างข้างบนน่ะจ้ะ เจ้า 4 x4 แถวที่ด้านบนสุดเป็นสีฟ้า ด้านหน้าเป็นสีส้ม และอีกด้านเป็นสีขาวน่ะ ถ้าน้องทำให้ด้านบนสุดเป็นสีฟ้าแล้วแถวแรกของด้านสีขาวเป็นสีขาวหมดได้ น้องจะเห็นว่าด้านตรงข้ามจะเริ่มเป็นแถวสีเดียวกันเหมือนกัน ..และถ้าน้องทำให้ด้านที่เป็นสีส้มแถวแรกเป็นสีเดียวกันได้อีกด้านหนึ่งก็จะเป็นสีแบบเดียวกัน และก็ค่อยๆใช้หลักนี้กับหน้าอื่นๆน่ะจ้ะ ส่วนรายละเอียดในการบิดแถวอื่นๆพี่เริ่มลืม เพราะเล่นมาตั้งเกือบ 30 ปีได้แล้วมั้งตั้งแต่ประถมฯแน่ะ
ส่วนโซโดกุนั้นพี่ก็ติดเหมือนกันจ้ะ..เล่นทีเป็นวันเลยเพราะบางทีแกะไม่ออก 555
มายกมือสนับสนุนว่าหน่วยบ่ะง่าวของพี่บางทรายนี่สนุกจริงๆจ้ะ เล่นแล้วติด..เอ..ต้องไปหามาบิดใหม่อีกแล้ว
้
พี่เบิร์ด
เก่งจังเลยอ่ะ เล่นแบบโปรนะนั่น ตอนนี้ก็ยังสนุกกับการบิดอยู่ค่ะ มันเพลินดี ส่วนหลานชายชอบเล่นโซโดกุ วันก่อนก็เห็นเขาเล่นผ่านออนไลน์อยู่ ถ้าคนชอบก็เล่นได้นาน แต่ถ้าไม่ชอบแป๊บเดียวก็หมดความพยายามแล้ะ หนูว่านอกจากลับสมองแล้วทำให้มีสมาธิดีด้วยค่ะ
ก่อนนี้ผมเคยเล่นรูบิคจนสำเร็จ แต่ปัจจุบันผมเล่นไม่จบสักที สมาธิสั้นลง สมองในการประมวลผลก็ช้า ขี้หลงขี้ลืม กะว่าจะบิดไปทางโน้นแล้วจะบิดอีกทางหนึ่งกลับมา แต่พอบิดแล้วก็บิดต่อไป ลืมที่ตนเองคิดไว้ก่อน บางทีก็ลืมบ้านเลขที่ตัวเองด้วย สนองนโยบายรัฐบาลที่กำลังรณรงค์โครงการ "เมาไม่กลับ..."
สวัสดีครับ
- ไชโย กำลังค้นหาอยู่พอดี
- เคยเล่นแต่ 3 x 3 x 3 เห็นในอินเทอร์เน็ตมีหลายแบบ
- รู้จักครั้งแรกตอนประถม เล่นไม่ได้ เลยแกะออก แล้วมาแปะๆ อิๆ
- ที่ออฟฟิศมีอยู่ลูกหนึ่ง ไม่มีคนเล่น ผมก็คว้ามาเล่น บิดไปบิดมา ทำยังไงก็ได้แค่หน้าเดียว
- ได้ยินว่า พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ในบ้านเราจัดแข่งลูกบิดนี้ด้วย แต่ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่
- ครั้งหนึ่ง ขึ้นรถเมล์ เห็นคุณยาย น่าจะเกิน 70 นั่งแถวหน้าๆ คว้าลูกบิดจากถุงผ้ามานั่งบิดเล่น อดทึ่งไม่ได้จนวันนี้
- ฝากถึงคุณเบิร์ด อาจจะต้องขอสัมภาษณ์ และขอเคล็ดวิชานะครับ เร็วๆ นี้ ;) คุณหมอเล็กความจำสั้นซะแล้ว
- ตามมาดู
- มาโผล่ที่บ้านพ่อครูบา
- ที่บุรีรัมย์แล้วครับผม
- สบายดีนะครับ
คุณหมอเล็ก
ตอนนี้ที่เล่นก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอกค่ะ บิดเอาเพลินๆ คลายเครียด ก็เลยรู้สึกไม่หงุดหงิด สนุกดี 555 โครงการเมาไม่กลับนี่ระวังคนที่บ้านถือสากรออยู่หลังประตูนะคะ เคยดูจากขายหัวเราะ ^ ^ เขามีแต่โครงการเมาไม่ขับค่ะ แต่เพื่อนๆ หลายคนก็บอกว่า เมาไม่ขับแล้วตรูจะกลับยังไง แต่ที่ดีที่สุดคือไม่เมา ดื่มเข้าไปตื่นขึ้นมาก็ปวดหัว
ขอเล่าให้คนอื่นฟังจากประสบการณ์ของตัวเองนะคะ แต่ก่อนก็ดื่มเยอะมาก แต่มาหลังๆ นี้เลี่ยงได้ก็เลี่ยงเพราะรู้สึกว่าชอบชีวิตแบบมีสติสัมปชัญญะเต็มร้อยมากกว่า มีความสุข เอาเวลาไปทำอะไรได้อีกตั้งเยอะ นอกจากนั้นก็เปลืองเงินด้วยค่ะ อย่างตอนดื่มบ่อยๆ นี่ก็อาทิตย์ละสามหน ดื่มไวน์ทีขวดนึงก็เจ็ดแปดร้อย บางขวดก็พันกว่าสองพัน เอาเงินตรงนี้ไปซื้อขนมให้หลานกินได้เป็นอาทิตย์ พอคำนวณแล้วเปลี่ยนใจ แต่กว่าจะคิดได้แบบนี้ก็หมดไปเยอะทีเดียว แถมไอ้ที่ซื้อเก็บไว้อีกห้าหกสิบขวดเนี่ยว่าจะหาทางปล่อยขายถอนทุน เพราะไวน์เก็บไว้ก็ได้ราคามากกว่าตอนซื้อค่ะ
คุณธวัชชัย
แบบ 3x3 นี่มันธรรมดา คงต้องไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญอย่างพี่เบิร์ดค่ะ 4x4 เล่นเข้าไปได้ไง แต่ชอบที่เล่าให้ฟังเรื่องคุณยายนะคะ ของเล่นชิ้นนี้ไม่จำกัดวัย เล่นได้เพลินตั้งแต่เด็กยันคนแก่ ชอบค่ะ
พี่ขจิต
สบายดี ตกลงพ่อได้พันธุ์ถั่วงอกไปปลูกบ้างหรือยัง ถ้ายังไม่มีใครส่งให้เดี๋ยวเราส่งให้จริงนะ ตราเกษตรเม็ดอ้วนๆ เลยล่ะ กลัวแต่ว่าจะไม่ได้ถูกเอาไปปลูก คาดว่าพี่องุ่นจะเอาไปต้มน้ำตาลบำรุงพ่ออร่อยไปเลยมากกว่า อิ อิ
สวัสดึครับ
เห็นในเว็บไซต์ manager.co.th มีแนะนำการบิดโดยแชมป์ นักเรียน ม.5 ใช้เวลา 13 วินาทีกว่าๆ
http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9510000028231
มีวิดีโอแสดงการบิดให้ดูด้วยครับ
ขอบคุณคุณธวัชชัยค่ะที่นำข้อมูลมาฝาก เกินคนแล้วนั่น : )
คุณ Jr: ได้ทราบว่าลิงค์มีปัญหาเพราะคุณเอามาโพสต์ให้ ต้องขอบคุณนะคะ จริงๆ ทำไว้แล้วในบันทึก ไหงมันเปลี่ยนชื่อเองก็ไม่รู้สิ ???
อยากได้สูตรมากกว่านี้และยากกว่านี้ ช่วยหามาใหหน่อยได้ไหมค่ะ : เห็นแก่เด็กที่อยากเล่นเป็น
แนะนำเว็บที่ทำลิงค์ไว้ในบันทึก ที่นั่นน่าจะมีผู้รู้ทางนี้อยู่มาก
The Princess Cloud
เป็นสูตรที่ทุกด้านเป็นสีเดียวกัน (ไว้ใช้หลอกคนอื่น) ท่องง่ายๆ
1.หมุนขวาขึ้น
2.หมุนซ้าย
3.หมุนขวาลง
4.หมุนซ้าย
5.หมุนขวาขึ้นไป 1 ครั้ง
6.หมุนซ้าย หมุนซ้าย 2 ครั้ง
7.หมุนขวา
พอทำ 7 ขั้นตอนนี้เสร็จ ก็จะได้เป็นรูปปลา เราก็จับมันให้หัวทิ่มลง เรียกว่า ปลาหัวทิ่ม
ทำแบบนี้ไป 3 ครั้งก็เป็นอันจบ...
เราท่องแบบนี้ ...
ขวาขึ้น หมุนซ้าย ขวาลง หมุนซ้าย ขวาขึ้น หมุนซ้าย หมุนซ้าย ขวาลง
มาขอศึกษา ขอบคุณ
ผู้เชี่ยวชาญรูบิค จ.อยุธยา
ไอ้สูตร 1.หมุนขวาขึ้น
2.หมุนซ้าย
3.หมุนขวาลง
4.หมุนซ้าย
5.หมุนขวาขึ้นไป 1 ครั้ง
6.หมุนซ้าย หมุนซ้าย 2 ครั้ง
7.หมุนขวา
ของคุณThe Princess Cloud เนี่ย
ไอ้สูตรเนี้ย เค้าเรียกกันว่า สูตรปลาตะเพียนค่ะ แล้วก็ทำทำขั้นตอนอื่น ๆ มาก่อนหน้านี้ แล้วค่อยทำสูตรนี้ และสูตรนี้ก็เป็น 1 ในสูตรการทำ สีเหลือง ให้เต็มค่ะ และถ้าเรียกง่าย ๆ เค้าเรียกว่า
ขึ้น ซ้าย ลง ซ้าย ขึ้น ซ้าย ซ้าย ลง
ปล. ขึ้นในภาษาการเล่นรูบิคคือ ขึ้นขวา ส่วนซ้ายคือ หมุนข้างบนให้ไปทางซ้าย ลง ก็คือ ลงทางขวาค่ะ
อ่านแล้วก็นึกถึงตอนเด็กๆ ที่เล่นเจ้ารูบิคนี่เหมือนกันครับ
แต่ของผมจำได้ว่าโหด กว่าของคุณ Little Jazz อยู่มาก
ผมแกะออกมาทีละลูก แล้วก็ประกอบใหม่ครับ
คิดตื้นไปหน่อยครับ ความจริงแกะสติ๊กเกอร์แปะใหม่ง่ายกว่าเยอะ
มีเรื่องตลกร้ายของคุณป้าข้างบ้านครับ
แกไปเอารูบิคของหลานมาเล่น
เห็นเล่าว่าหมุนไปหมุนมา ไม่รู้หมุนอีท่าไหน
2 วันได้เรื่องครับ เข้าโรงพยาบาลเพราะความดันขึ้น
เห็นหมอบอกว่าคงเพราะความเครียด
แกก็ได้แต่อมยิ้มในใจไม่กล้าบอกคุณหมอว่า
"ก็มันบิดไม่ได้สักทีนี่คะ"
คุณณภัทร: ความดันขึ้นเลยหรือคะ ส่วนตัวเล่นแล้วไม่เครียด เป็นพวกทำอะไรซ้ำๆ ได้เป็นเวลานาน เช่น รูบิค เล่นเกมแบบพวก bejewel หรือซ้อมดนตรี เป็นพวกสมาธิดีเลิศ ถ้าทำไรตั้งใจอยู่ใครมาพูดข้างหูยังไม่ได้ยินเลยค่ะ อย่างเมื่อคืนแกะโน๊ตสำหรับไวโอลินเพลงนึงและซ้อมจนชำนาญ (กลางคืนแล้วต้องใช้กดโน๊ตแล้วดีดเอา ขืนสีเดี๋ยวชาวบ้านเอาขวดปาหลังคาบ้าน) ทำอยู่สี่ชั่วโมง กว่าจะรู้ตัวก็ตีสาม ^ ^