Graduate: ปริญญาหรือจะใช่ใบเบิกทาง
“...นิสิตที่เล่าเรียนสำเร็จตามหลักสูตรของมหาวิทยาลัย และได้รับปริญญานั้น ควรมีโอกาสใช้เสื้อครุยมหาวิทยาลัยเป็นที่เชิดชูเกียรติให้เข้ารูปเยี่ยงนิส ิตในสถานอุดมศึกษาทั้งหลายในนานาประเทศ”
คุณทราบไหมค่ะว่าทำไม บัณฑิตมีความหมาย อย่างไร ทำไมบัณฑิตจึงต้องสวมครุย และครุยมีความหมายอย่างไร เมื่อค้นหาความหมายจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ ได้ความหมายดังนี้ค่ะ
เสื้อครุย น. เสื้อชนิดหนึ่ง มีหลายแบบ ใช้สวมหรือคลุม เป็นเครื่องประกอบเกียรติยศหรือแสดงหน้าที่ในพิธีการหรือแสดงวิทยฐานะ
เมื่อสอบถาม วิกิพีเดียได้ข้อมูลเพิ่มดังนี้ค่ะ ครุย เป็นเสื้อคลุมประเภทหนึ่ง มีลักษณะหลวม ยาวถึงเข่าหรือทั้งตัว ใช้สวมหรือคลุมทับด้านนอก ทั้งชายและหญิงในยุโรปใส่ครุยกันมาตั้งแต่ยุคกลางตอนต้นจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17 ปัจจุบันครุยยังคงใช้สวมใส่เพื่อแสดงตำแหน่งฐานะในอาชีพที่มีรากฐานย้อนไปได้ถึงยุคกลาง เช่น ผู้พิพากษา ในวงวิชาการ ครุยยังใช้เพื่อแสดงวิทยฐานะอีกด้วย...
คุณ ศิริรัตน์ สาโพธิ์สิงห์ เขียนเรื่องเสื้อครุยไว้ดังนี้ค่ะ(คลิกเข้าไปอ่านต้นแบบเต็มๆได้ค่ะ)
ความเป็นมาของ เสื้อครุย ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดค่ะว่ามาจาก ประเทศ จีน อินเดีย หรือประเทศอื่น แต่คาดว่าน่าจะเริ่มในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ใน พ.ศ. ๒๒๒๘ เมื่อพระวิสูตรสุนทร (โกษาปาน) เป็นราชทูตออกไปเจริญทางพระราชไมตรีกับพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ ของฝรั่งเศส ในโอกาสนั้นท่านราชทูตแต่งตัวอย่างเต็มยศตามธรรมเนียมไทย คือ สวมเสื้อเยียรบับ มีกลีบทองและดอกไม้ทอง และสวมเสื้อครุย
ในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ใน “พระราชบัญญัติ” เมื่อปี พ.ศ. 2343 มีความตอนหนึ่งกล่าวถึงเรื่องเสื้อครุยว่า“...อย่างธรรมเนียมแต่ก่อนสืบมา จะนุ่งผ้าสมปักทองนากแลใส่เสื้อครุย กรองคอ กรองต้นแขน กรองปลายแขน จะคาดรัดประคดหนามขนุนได้แต่มหาดไทย กลาโหม จตุสดมภ์...ทุกวันนี้ข้าราชการผู้น้อยนุ่งห่มมิได้ทำอย่างธรรมเนียมแต่ก่อน ...แต่นี้สืบไปเมื่อหน้า...ห้ามอย่าให้ข้าราชการผู้น้อยใส่เสื้อครุย กรองคอ กรองสังเวียน กรองสมรด...ได้เสื้อครุยได้แต่กรองปลายมือ…”
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้โปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติเกี่ยวกับเสื้อครุยหลายฉบับ เช่น พระราชบัญญัติสำหรับเครื่องขัตติยราชอิสริยยศอันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งต รามหาจักรีบรมราชวงศ์ พ.ศ. 2424 พระราช บัญญัติเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นโบราณมงคลยิ่ง นพรัตนราชวราภรณ์ พ.ศ. 2436 และพระราชบัญญัติเครื่องราชอิสริยาภรณ์สำหรับตระกูลจุลจอมเกล้า พ.ศ. 2436 ตาม พระราชบัญญัติดังกล่าวได้กำหนดให้ใช้เสื้อครุย ซึ่งเป็นเสื้อครุยพื้นสีทอง เสื้อครุยพื้นเหลือง เสื้อครุยพื้นสีขาว สำหรับผู้ได้รับ พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตามพระราชบัญญัติทั้งสามฉบับ
ภาพจาก พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในฉลองพระองค์ครุยเนติบัณฑิต
สมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์ทรงพระราชปรารภว่า "...เสื้อครุยเป็นเครื่องแต่งตัวในงานเต็มยศใหญ่แต่โบราณมา แลบัดนี้ได้โปรดให้มีเครื่องแต่งตัวตามลำดับ ยศข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ผู้น้อย ทั้งฝ่ายทหาร พลเรือน จัดให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ทรงพระราชดำริเห็นว่า การที่จะใช้เสื้อครุยนั้น สมควรจะมีพระราชกำหนดไว้ให้เป็นระเบียบเสียด้วย..." จึงโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชกำหนดเสื้อครุยขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2454 กำหนดเสื้อครุยข้าราชการไว้ 3 ชั้น เรียกว่า เสื้อครุยเสนามาตย์ แบ่งเป็นชั้นตรี โท เอก
ยังมีเสื้อครุยอีกประเภทหนึ่งเรียกว่า เสื้อครุยวิทยฐานะ ใช้สวมเป็นที่เชิดชูเกียรติสำหรับผู้สำเร็จวิชาการจากมหาวิทยาลัย หรือวิทยาลัยชั้นสูง อาจกล่าวได้ว่า เสื้อครุยวิทยฐานะมีขึ้นครั้งแรกในประเทศไทย สมัยที่พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ พระเจ้าลูกยาเธอในรัชกาลที่ 5 เ ป็นเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม โดยให้ผู้ที่สอบไล่วิชากฎหมายได้เป็นเนติบัณฑิตมีสิทธิสวมเสื้อครุย ซึ่งครั้งนั้นเรียกว่า เสื้อเนติบัณฑิต
พ.ศ. 2473 พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้ประกาศพระราชกำหนดเสื้อครุยบัณฑิตของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อ “...นิสิตที่เล่าเรียนสำเร็จตามหลักสูตรของมหาวิทยาลัยและได้รับปริญญานั้น ควรมีโอกาสใช้เสื้อครุยมหาวิทยาลัยเป็นที่เชิดชูเกียรติให้เข้ารูปเยี่ยงนิสิตในสถานอุดมศึกษาทั้งหลายในนานาประเทศ” หลังจากนั้นเป็นต้นมา บัณฑิตจากสถาบันการศึกษาต่าง ๆ จึงสวมครุยที่มีรูปแบบแตกต่างกันตามสถาบันเมื่อเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร...
ส่วนความหมายของคำว่า บัณฑิต [บันดิด] น. ผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์, ผู้สําเร็จการศึกษาขั้นปริญญาซึ่งมี ๓ ขั้น คือ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เรียกว่าบัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิต, ผู้มีความสามารถเป็นพิเศษโดยกําเนิด เช่น คนนี้เป็นบัณฑิตในทางเล่นดนตรี. (ป., ส. ปณฺฑิต).
อาจารย์ เสฐียรพงษ์ วรรณปก เล่าให้ฟังดังนี้ค่ะ
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า"บุคคลที่เป็นบัณฑิตมีปัญญามาก ย่อมไม่คิดการเพื่อเบียดเบียนตัวเอง,ไม่คิดการเพื่อเบียดเบียนผู้อื่น,ไม่คิดการเพื่อเบียดเบียนทั้งสองฝ่าย,ย่อมคิดการเพื่อเป็นประโยชน์แก่ตน, แก่ผู้อื่น, แก่ทั้งสองฝ่าย,ย่อมคิดการเพื่อประโยชน์แก่โลกทั้งหมดทีเดียว" ด้วยเหตุนี้แล บุคคลจึงเรียกว่าเป็น บัณฑิต"
เป็นเรื่องพูดยากนะคะว่าปริญญาบ้านเราที่เปิดกันเป็นดอกเห็ดมีคุณภาพแค่ไหน ขึ้นอยู่กับว่าเอาอะไรมาวัดค่ะ ความรู้ ความสามารถ เป็นสิ่งที่ต้องฝึกฝนนะคะ ความรู้ไม่ได้เกิดจากการอ่านและการท่องจำตามตำรา เพราะเดี๋ยวนี้ความรู้มีมากจนเรียนไม่หมด บางทีใบไม้ในกำมือก็ยังรู้ไม่หมดเหมือนที่พระพุทธองค์ตรัสนะคะ แต่รู้สิ่งใด ต้องรู้ให้กระจ่าง และฝึกฝนให้เชี่ยวชาญ เหมือนที่ท่านสุนทรภู่กล่าวเป็นการดีที่สุด ความรู้ยิ่งใช้ ยิ่งมีเพิ่มมากนะคะ หลายคนคิดว่ารู้แล้วพอแล้ว เลยไม่พัฒนา ที่สำคัญการให้ความรู้สำคัญที่สุด ตอนนี้ประเทศชาติไม่พัฒนาไปถึงไหน เพราะคนส่วนใหญ่ในประเทศถูกปิดหูปิดตา และตกเป็นเหยื่อของสื่อ อยากชวนให้ลองฟังวิทยุชุมชนดูจะเห็นได้ว่าสื่อวิทยุยังมีอิทธิพลต่อชาวบ้านมากๆ ที่สำคัญโฆษณาขายยา อาหารเสริม ระบาดสู่รากหญ้า นอกเหนือจากการยัดเยียดความรู้ผิดๆ เรื่องปุ๋ย เรื่องคุณภาพชีวิต ดังนั้น ตอนนี้ คนจบ ปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก มีมากมายและหลักสูตรแสนพิศดารไปทุกที จะทำให้เกิดภาวะล้นตลาดแน่ๆค่ะ ใน 10 ปีข้างหน้า ไม่ได้หมายความว่าประเทศชาติจะพัฒนาขึ้นหรอกนะคะในอนาคตเราคงไม่ต่างจาก อินเดีย หรือ อาเจนตินา ที่ปริญญาเอก ล้นเมือง คนขับรถเท็กซี่ หรือทำงานบริการ ต่างจบปริญญาเอกทั้งนั้น ดังนั้น ความรู้ ความสามารถไม่ได้วัดกันที่ใบปริญญาแน่นอนค่ะ
อย่างไรก็ตามใบปริญญาใบนี้ก็มีความสำคัญสำหรับใครหลายๆคนที่ต้องการที่จะมีอนาคตที่ดี เป็นเพียงการเริ่มต้นชีวิต หนทางข้างหน้าที่บัณฑิตเหล่านี้ต้องเผชิญยังอีกยาวไกล การจะไปถึงฝั่งฝันได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับความมานะพยายามนะคะ ช่วงนี้เป็นช่วงรับปริญญาของหลายมหาวิทยาลัย หากคุณๆเดินทางผ่าน หน้ามหาวิทยาลัย หรือหน้าสวนอัมพร แล้วเจอรถติดและผู้คนมากมาย อย่าพึ่งหงุดหงิดนะคะ เพราะวันสำคัญนี้เป็นวันที่นิสิตและนักศึกษา ทุกคนต่างรอคอย หลายคนใช้เวลาหลายปีกว่าจะมีวันนี้ได้ บรรยากาศในวันสำคัญนี้จึงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ผู้คนแต่งตัวสวยงาม ลืมความทุกข์ และสารพันปัญหา ทั้งทางด้านเศรษฐกิจสังคมและการเมือง สักวันนะคะ มาร่วมแสดงความยินดีกับพวกเขากันดีกว่า ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ทุกท่านนะคะ.
-------------------------------------------------------------------------------
ปล.ขอขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงนะคะ ดีขึ้นแล้วค่ะตอนนี้หมอให้รอดูอาการค่ะแล้วจะเล่าให้ฟังนะคะ
คำสำคัญ (Tags): #รัชกาลที่ 6#ความเป็นมาของเสื้อครุย#ปริญญา#พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว#วิกิพีเดีย#เสื้อครุย#เสื้อครุยบัณฑิตของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย#เสื้อครุยเสนามาตย์#ใบเบิกทาง#บัณฑิต graduate:
หมายเลขบันทึก: 166735เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2008 12:16 น. ()ความเห็น (61)
สวัสดีค่ะ น้อง อ.อ๊อต
- ป้าแดงตกข่าว ไม่สบายหรอคะ
- ---
- เรื่องครุย ป้าแดงก็อยากได้ค่ะ แต่ไม่รู้จะเรียนไหวมั้ยค่ะ อยากได้ครุยที่มีถุงๆข้างหลังอ่ะค่ะ ช่วยแนะนำสถาบันให้ด้วยสิคะ
- ขอบคุณค่ะ
- ขอขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงนะคะ
- หลังจากปวดท้องมาสามวันสามคืน
- อิอิ ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ หลังจากจ่ายค่าอัลตราซาวน์ไป
- ต้องรีบหายก่อนหมดตัวค่ะ ได้โรคใหม่สมใจ
- ซีส ค่ะ ฮือๆ ตั้ง 3 เซนต์
- หมอให้เวลาเดือนนึง ว่าจะเจื๋อนทิ้งไหม
- ตอนนี้ได้แต่รอ และรอค่ะ
- สวัสดีค่ะป้าแดง
- มาเร็วจัง ฮือๆ ยังเดี้ยงอยู่ค่ะ กัดฟันมาทำงานเพราะต้องส่งเกรดอาทิตย์หน้า
- ตอนที่เน็ตยังวิ่งๆอยู่ต้องรีบตรวจงาน ที่ดองไว้ ลิงตั้ง 300 กว่าตัว แน่ะค่ะ
- ป้าแดงขา คุณหมอรูปหล่อ จะชวนค้างคืนด้วยค่ะ เสียดายที่ต้องปฏิเสธไปบอกไม่ว่างต้องทำงาน
- เมื่อวานอยู่โรงพยาบาลทั้งวันค่ะ กว่าจะหลุดจากมือหมอได้ ก็ปาไป 5 โมงเย็น ค่ะ อิอิ
- ป้าแดงขา หุหุ อยากได้ปริญญาอีกใบหรือคะ
- อันนี้ต้องถามน้องขจิตแล้วค่ะ ว่าจะเรียน ป.เอก ที่ไหนดี อันไหนจบเร็วจบช้า ฮ่าๆ
สวัสดีค่ะคุณnaree suwan
แวะอ่านหัวข้อเก๋ดีค่ะ ได้ืทราบเรื่องราวของเสื้อครุย ได้ใส่ก็ควรทราบความหมายนะคะ
จริงๆปริญญาก็เป็นเหมือนสิ่งที่ทำให้คนอื่นที่ไม่รู้จักได้เห็นถึงความพยายามของเราที่ทำได้ตามเป้าหมายหนึ่ง ยังมีอีกหลายเป้าหมายที่ต้องไปให้ถึง
ก็เลยได้ทราบว่าไม่สบาย มีพี่ที่รู้จักเป็นซีสเหมือนกันค่ะ ผ่าแล้วหายแล้ว ทำงานหนักต่อ ขอเป็นกำลังใจให้หายไวๆค่ะ ทราบว่าผู้หญิงจะเป็นเยอะ
สวัสดีคะ พี่นารี
ขอให้หายป่วยไว้ๆ นะค่ะ
และขอแนะนำป้าแดงคะ ชุดครุยที่มีถุงข้างหลัง ของม.สงขลานครินทร์มีคะ สนใจไหมเอ่ย :)
- สวัสดีค่ะคุณ a l i n l u x a n a =) เอ้อ ชื่อออกเสียงอย่างไรคะ
- ตามไปดูงานจัดดอกไม้แบบอิเคบานาแล้วค่ะ สวยจริงๆ
- ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ หมอให้รอดูอาการก่อนค่ะ
- ขอบคุณน้องมะปราง ที่มาเยี่ยมคนป่วย ดีขึ้นแล้วค่ะ
- อิอิ ใช่แล้วค่ะ ครุยที่มีถุงข้างหลังมีหลายที่
- แบบที่มีหมวกให้ใส่ด้วย เช่นของเกษตรยิ่งน่าสนใจ
- อืม แปลกนะคะ ผู้หญิงให้ใส่หมวกขึ้นไปรับ แต่ผูุ้้ชายให้ถือหมวกแนบลำตัว
- แถมรับเสร็จแล้วให้ปัดผู่หมวกไปอีกด้าน
- เวลาถ่ายรูป ก็โยนหมวกตานี้ละไม่รู้หมวกใครเ็ป็นของใคร สนุกดีค่ะ
ใบปริญญาเป็นองค์ประกอบหนึ่งในการเริ่มต้นอนาคตที่ดี แต่สิ่งที่สำคัญคือ เราจะสามารถนำสิ่งที่เราเพียรพยามยามไขว่าคว้าอย่างยากเย็นมาใช้ให้เกิดประโยชน์หรือไม่ ซึ่งเบื้องหลังของปริญญาบางใบอาจจะต้องแลกทั้งหยาดเหงื่อและคราบน้ำตาของใครบางคน
ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ทุกท่านค่ะ ขอให้ไปถึงฝั่งฝันอย่างที่ตั้งใจ
-
สวัสดีค่ะ...พี่อ็อด
-
ช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลรับปริญญาบัตรกัน
-
ขอแสดงความยินดีกับนิสิตนักศึกษาใหม่ ๆ ด้วยค่ะ
-
พี่อ็อดจ๋า...ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ
-
เป็นห่วงนะค่ะพี่...คงทรมานแย่เลย เป็นซีส
-
ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีให้เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
ดีใจที่คุณนารีค่อยยังชั่วแล้ว ขอให้หายไวไวนะคะ เมื่อกี๊ ขับรถมาหาหลานที่บ้านเขา ยังคิดถึงคุณมาตลอดทาง ไม่ได้แกล้งพูด เพราะรู้สึก เว้นวรรคนานเกินไปค่ะ
พี่เคยเป็นซีส ที่ต่อมไทรอยด์ หลายปีมากๆๆๆแล้ว โตประมาณ 2ซ.ม. เวลากลืนน้ำลาย จะเห็นถนัดเลย
เป็นเพียวซีส คือมีแต่น้ำๆ หมอใช้เข็มฉีดยาดูดออก ต้องไปดูดออก 2 หน คุณหมอรัชตะฯ ท่านบอกว่า บอกสาเหตุไม่ได้ อยู่ๆก้เป็น โรคอะไรต่างๆ บางทีก็ไม่ทราบว่าเกิดจากอะไร ได้แต่สันนิษฐาน และรักษา ตามอาการ
สรุปว่า ไม่เป็นอะไร หายดี และไม่เป็นอีกค่ะ
ส่วนเรื่องปริญญา มีคนเขียนวิจารณ์มากมายว่า....คนไทยเรานี้พอมีโอกาสทางการศึกษาก็มีจนเกินพอดี "over educated"
แต่ว่าได้ความรู้เท่าใดเป็นคนละเรื่องกัน
เรื่องนี้ เป็น เรื่องยาวมากค่ะ พูดกันจบยาก แต่ที่ประสบมากับตัวเอง และจากคนอื่นๆ มากมาย เด็กที่มีความรู้จริงๆ เก่งจริงๆ มีไม่มากนักค่ะ
แต่ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับนิสิตทุกๆคนนะคะ
- สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์ ดีขึ้นแล้วคะ เป็นซีสที่ข้างรังไข่ด้านขวาค่ะแล้วจะเล่ารายละเอียดในบันทึกถัดไปนะคะ
- อิอิ เอารูปงานรับปริญญามาอวดก่อนว่าบรรดาลูกลิงมีความสุขแค่ไหน
- เ็ป็นเรื่องพูดยากนะคะว่าปริญญาบ้านเราที่เปิดกันเป็นดอกเห็ดมีคุณภาพแค่ไหน ขึ้นอยู่กับว่าเอาอะไรมาวัดค่ะ ความรู้ ความสามารถ เป็นสิ่งที่ต้องฝึกฝนนะคะ
- ความรู้ไม่ได้เกิดจากการอ่านและการท่องจำตามตำรา เพราะเดี๋ยวนี้ความรู้มีมากจนเรียนไม่หมด
- บางทีใบไม้ในกำมือก็ยังรู้ไม่หมดเหมือนที่พระพุทธองค์ตรัสนะคะ
- แต่รูู้้สิ่งใด ต้องรู้ให้กระจ่าง และฝึกฝนให้เชี่ยวชาญ เหมือนที่ท่านสุนทรภู่กล่าวเป็นการดีที่สุด
- ความรู้ยิ่งใช้ ยิ่งมีเพิ่มมากนะคะ หลายคนคิดว่ารู้แล้วพอแล้ว เลยไม่พัฒนา
- ที่สำคัญการให้ความรู้สำคัญที่สุด ตอนนี้ประเทศชาติไม่พัฒนาไปถึงไหน
- เพราะคนส่วนใหญ่ในประเทศถูกปิดหูปิดตา และตกเป็นเหยื่อของสื่อ
- อยากชวนให้ลองฟังวิทยุชุมชนดูจะเห็นได้ว่าสื่อวิทยุยังมีอิทธิพลต่อชาวบ้านมากๆ
- ที่สำคัญโฆษณาขายยา อาหารเสริม ระบาดสู่รากหญ้า นอกเหนือจากการยัดเยียดความรู้ผิดๆ เรื่องปุ๋ย เรื่องคุณภาพชีวิต
- ดังนั้น ตอนนี้ คนจบ ปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก มีมากมายและหลักสูตรแสนพิศดารไปทุกที จะทำให้เกิดภาวะล้นตลาดแน่ๆค่ะ ใน 10 ปีข้างหน้า ไม่ได้หมายความว่าประเทศชาติจะพัฒนาขึ้นหรอกนะคะ
- ในอนาคตเราคงไม่ต่างจาก อินเดีย หรือ อาเจนตินา ที่ปริญญาเอก ล้นเมือง คนขับรถเท็กซี่ หรือทำงานบริการ ต่างจบปริญญาเอกทั้งนั้น
- ดังนั้น ความรู้ ความสามารถไม่ได้วัดกันที่ใบปริญญาแน่นอนค่ะ
- น้องหมีเชอรี่ ปริญญายังสำคัญมากสำหรับเด็กบ้านนอกนะคะ
- อย่างน้อยก็ช่วยเพิ่มความมั่นใจ และที่สำคัญทำให้พ่อแม่ชื่นใจ
- ใช่แล้วค่ะในชีวิตการทำงานสิ่งที่ต้องเผชิญ ไม่มีอยู่ในตำราเรียน
- ต้องรู้จักประยุกต์ใช้ และต้องศึกษาเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มพูนความรู้ให้มากยิ่งขึ้นนะคะ
- น้องอ้อยขาขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ
- ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ
- สถานะการณ์ที่โน่นน่าห่วงกว่าอีกถึงขึ้นงานแต่งก็ไม่เว้น
- ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะตกข่าวเรื่องอาจารย์ไม่สบาย ซีสต์ในระบบช่องท้องนี้ผู้หญิงเป็นกันเยอะมาก โดยไม่รู้สาเหตุ พี่ก็เคยเป็น อิ อิ เป็นพังผืดเต็มเลยค่ะ แต่ความก้าวหน้าทางการแพทย์ทำให้การผ่าตัดพวกนี้เป็นเรื่องเล็ก ไม่ต้องตกใจนะคะ
เรื่องปริญญานี่กลยเป็นมายาที่คนเอามาเคลือบตัวก็เยอะนะคะ เวลาบัณฑิตเข้ารับพระราชทานปิญญาบัตรมีพระบรมราโชวาทดีๆทุกครั้งซึ่งหากใส่ใจจะสามารถสร้างคุณประโยชน์ให้แก่ตนเองและผู้อื่นได้มากมาย
สวัสดีค่ะน้องอ็อด
- เห็นด้วยกับน้องอ็อดค่ะที่ว่า "ความรู้ ความสามารถไม่ได้วัดกันที่ใบปริญญา..และความรู้ยิ่งใช้ ยิ่งมีเพิ่มมาก"
- ถ้ามีความรู้แล้วไม่ได้ใช้ ความรู้จะยิ่งน้อยลงๆๆๆ
- ใบปริญญา..เป็นสะพานไปสู่ที่ๆ ดี (ไม่ใช่ที่ชอบที่ชอบน๊า)
ไม่ป่วยแล้วๆๆๆๆ
^ ^
สวัสดีครับ คุณ naree suwan
- หัวข้อบันทึก..เริ่มไม่ค่อยสำคัญเท่ากับสุขภาพของเจ้าของบันทึกแล้วล่ะครับ
- โปรดดูแลสุขภาพด้วยครับ ... เดี๋ยวไม่มีคนทำ Research งานเขียนดี ๆ
- ปริญญา 1 ใบ คุณค่าไม่เท่ากับ คนมีปัญญา 1 หัว ครับ :)
ขอบคุณครับ :)
- ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ทุกท่านค่ะ
- ดีใจที่พี่อ๊อดดีขึ้น ได้ฟังโรคที่เป็นแล้ว อืม..เนอะ..ที่เขาเรียกว่ารักษาง่ายนิดเดียว แต่ยากมากกกกกก สำหรับบางคน อิอิ
- มีการรักษาอยู่สองวิธี หายขาด กับเพียงแค่หายชั่วคราว พี่สาวจะเลือกวิถีไหนน้อ ไงก็เป็นกำลังใจให้ได้รับวิธีที่หายขาดนะจ๊ะพี่จ๋า ....
สวัสดีคะ
-ตกข่าวกับเขาอีกคนค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ เห็น อ.อ๊อด หายหน้าหายตาไปนานเหมือนกัน แต่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ยินข่าวอีกทีก็ตกใจ หายเร็ว ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หวัดดีค่ะพี่สาว
- เมื่อวานลูกศิษย์เก่าๆ เค้าโทรมาหาแอนเหมือนกันค่ะ ไม่ได้ยินเสียงกันมาเป็นสิบกว่าปี เค้าโทรมาอีกทีแจ้งข่าว "ผมรับปริญญาวันนี้ครับครูครับ" เลยยินดี..ปรีดา..ชื่นใจ ที่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าให้มีวันนี้...
- ไปหาหมอมาแล้วนะคะพี่....เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อยนึง...นึกว่าจะยังไม่ยอมไปอีกน่ะค่ะ
- เย้...ดีใจที่พี่หลุดจากมือหมอมาได้...แต่จะหลุดจากมีดหมอปล่าวคะเนี่ย....อ๊ะ..ล้อเล่นๆ อย่าเพิ่งใจเสียค่ะพี่ หนูล้อเล่นนะคะ เป็นห่วงพี่ค่ะ
- ไม่เป็นไรนะคะพี่....หมอเก่งออกค่ะ...เชื่อใจหมอนะคะ...(หมอหล่อๆ อีกต่างหากน่ะที่ชวนพี่ค้างโรงพยาบาลน่ะค่ะ...อ๊ะ...แกล้งพี่อีกแล้วเจ้าน้องคนนี้นี่..)
- ยังไงๆ ก็จะเป็นกำลังใจให้พี่สาวอยู่ดีล่ะค่ะ หายนะคะ...โอม..เพี้ยง
สวัสดีค่ะน้องอ็อด
- ขอให้หายเร็วๆนะค่ะ ความเจ็บป่วยเหมือนเป็นการเตือนเราให้ระวังสุขภาพยิ่งขึ้น ถึงมือหมอแล้ว...หมอปล่อยออกมาซิ่งได้ ก็สบายใจขึ้นว่าไม่ร้ายแรงจนเกินไป........แต่ถึงอย่างไรก็ดูแลสุขภาพนะค่ะน้องอ็อด อย่าเอาแต่เลี้ยงลิงจนลืมดูแลตัวเองเสียหละ
- ยินดีด้วยกับบัณฑิตใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะอ.นารี
ตกข่าวเรื่องอาจารย์ไม่สบายเหมือนกัน เป็นกันเยอะค่ะ ตัวเองก็เคยเป็น แต่อย่างที่พี่นุชบอกค่ะ เดี๋ยวนี้การแพทย์ดีค่ะ ถ้าตรวจเจอแล้วก็รักษากันไปค่ะ ตามธรรมชาติของโรค ^ ^
สำหรับเรื่องใบปริญญา ยังเป็นใบเบิกทางที่สำคัญมากอยู่ แต่การมีใบปริญญาก็ไม่ได้รับรองว่าคนๆ นั้นมีความรู้...อันนี้พวกที่เคยผ่านประสบการณ์มาคงรู้ดีอยู่แล้ว... ^ ^ ย้อนกลับไปดูตอนตัวเองจบใหม่ๆ ออกไปทำงานก็รู้เลยว่าเรายังไม่รู้อีกเยอะ.. ก็เรียนกันตลอดชีวิตโดยไม่สนใบปริญญาแล้วค่ะ ^ ^
- สวัสดีค่ะพี่ นารี
- พี่สาวของหนูฝุ่น ก็เป็นซีสต์ที่รังไข่เหมือนกันค่ะ
- แต่รักษาหายแล้ว เห็นว่าแผลผ่าตัดเล็กนิดเดียว ไม่ถึงเซนต์
- ใช้อะไรไม่รู้เข้าไปปั่นซีสต์ให้แหลกแล้วดูดออก
- ฟังดูน่าหวาดเสียว แต่พี่สาวบอกว่าไม่เจ็บ และฟื้นตัวเร็ว
- เดี๋ยวนี้ วิทยาการทางการแพทย์ก้าวหน้า พี่นารีไม่ต้องกลัวนะคะ เรื่องเล็ก... อิอิ
- Take care นะคะ
- เรื่องใบปริญญา สำคัญหรือป่าว ก็มีส่วนนะคะ เพราะถ้าไม่จบปริญญาก็จะหางานทำยาก หรือถ้าได้ เงินเดือนก็น้อยไม่เทียบเท่าคนจบปริญญามา
- แต่ใบปริญญา ไม่ได้บ่งบอกว่าคนคนนั้นจะมีความรู้ความสามารถเท่ากับปริญญาที่เค้าได้รับ
- หนูฝุ่นเคยมีอาจารย์ที่สอนวิชาการเงิน 2 ท่าน ท่านหนึ่งจบปริญญาโทมา สอนไม่รู้เรื่องเลย แต่อีกท่านจบแค่ปริญญาตรี
- แต่สอนเข้าใจและสนุก ทำให้เราเข้าใจวิชาที่เรียนได้อย่างดี ดีที่หนูฝุ่นมีอาจารย์ท่านที่ 2 ไม่งั้นคงสอบตกวิชานี้แน่ ๆ เลยค่ะ อิอิ
- ทำให้คิดว่า คนเราจะมีแต่ศาสตร์ ไม่ได้ ต้องมีศิลป์ในการถ่ายทอดด้วย
- ยิ่งคนที่เป็นอาจารย์ น่าจะมีทั้งศาสตร์และศิลป์นะคะ เห็นด้วยมั้ยเอ่ย
- ท่านพี่ จ๊ะ..
"ปริญญาใจ" เกี่ยวกันไหมคะ? ^^
- ตามมาดูปริญญาใจ
- เอ้ยไม่ใช่
- น้องต้อมทำ งง งง
- ไปดูใน learners มา โห ป้าๆๆเต็มเลย ฮ่าๆๆ
- มิน่าละงานพี่ถึงยุ่งขนาดนั้น
- การศึกษาไม่ได้วัดกันด้วยปริญญาจริงๆๆด้วย
- บางคนจบปริญญาแล้วทำอะไรไม่เป็นมีถมไป
- แต่บางคน มีประสบการณ์เรียนรู้จากประสบการณ์ทำงานได้มากกว่ากว่าคนมีปริญญา
- แต่แย่หน่อยที่บ้านเราดันวัดกันด้วยปริญญา
- เซ็งเลยพี่ ไปทำงานต่อดีกว่า ขอให้หายเร็วๆๆนะ
- ถ้าไม่หายทำแบบที่คุณหมอแนะนำก็ดี
- ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- มาเยี่ยมเยือนพร้อมกับกำลังใจด้วยค่ะ
- พักผ่อนและดูแลตัวเองด้วยนะคะ..รู้สึกว่าคุณพี่จาทำงานมากไปหน่อย...อย่างนี้เนี่ย..เจ้าพวกซีสต์ชอบ..และมันจะเจริญเร็ว...(ประเภทว่าเห็นเจ้าของบ้านไม่ค่อยสนใจบ้านก็จาแอบมายึดครอง...แถมป่วนให้บ้านชำรุดซะด้วยซี) เป็นห่วงนะคะ...อยากให้คุณพี่หันมาเรียนรู้ศาสตร์แห่งการดูแลกาย(ตัวเอง) มากขึ้น...แบบว่า..ขอเวลาหน่อยน่ะค่ะ..โชคดีนะคะ...
- โอม....เพี้ยง! ขอให้น้องอ๊อตหายไวๆ ไม่ต้องรอถึง 3 เดือน
- กำลังใจเพียบแบบนี้ ต่อให้โตกว่า 3 ซม. ก็ฝ่อ ขอเพียงใจอย่าฝ่อก่อนละกัน
- แต่เชื่อมั่นว่าสาวห้าวคนนี้ "ใจไม่ฝ่อ" แน่นอน จริงป่ะ
- บุญรักษานะจ๊ะ (ขอยืมใช้ตามความจำเป็นก่อนนะจ้ะ)
******
- ความคิดเห็นนิดๆเรื่องเสื้อครุยและปริญญา ส่วนดีก็คือ "เป็นใบเบิกทางสู่ประสบการณ์และความรู้สำหรับชีวิตจริง"
- ส่วนความรู้และประสบการณ์ขณะเรียนนั้น เป็นได้แค่พื้นฐานที่ยังต้องลงพะเนินกันอีกมาก กว่าจะเข้าที่เข้าทางในงานและชีวิตจริง
- แต่สำหรับพี่ครูวุฒิแล้ว คิดว่าที่แน่กว่าและเจ๋งที่สุด ก็คือ "ปริญญาชีวิต" (นอกสถาบันการศึกษา) ครับ
- สวัสดีจ้ะ
- สวัสดีค่ะคุณน้อง
- มาเยี่ยมค่า รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีครับ
วันนี้มาได้เต็มตัวแล้ว
แต่ว่าเห็นครึ่งตัวไปก่อน
28 นี้สงสัยว่าต้องไปแสดงความยินดีกับบัณฑิตด้วยเหมือนกันครับ
หวังว่าสบายดีนะครับ
สวัสดีครับ คุณนารี
แวะมาเยี่ยมเยียน
ได้ความรู้ใหม่เยอะมากครับ
- สวัสดีค่ะ
- สบายดีนะค่ะพี่สาว
- ฮั่นแน้...แว้บ ๆ เห็นใครเอ่ยโพส...คำว่าปริญญาใจ อิอิ
- ปริญาบัตร...หรือปริญญาใจ
- ก็ต้องใช้ความพยายามทั้งสิ้น อิอิ
- ขอบคุณสำหรับความห่วงใย
- ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ
- ขอบคุณพี่นุชที่เข้ามาให้กำลังใจนะคะ
- อาการยังทรงๆอยู่ค่ะ เป็นๆหายๆ
- ฮือๆ ยังไม่อยากขึ้นเขียงตอนนี้ค่ะ
- เกิดมายังไม่เคยป่วยหนักๆสักที
- ยุ่งมากด้วยค่ะ คะแนนก็ไม่เสร็จ แถมมีสอบทั้งวันเกือบทุกวัน
- ปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย
- กะว่าจะหาเวลาไปตรวจให้ละเอียดอีกครั้ง
- ตอนนี้ก็กัดฟันมาทำงานก่อน
- ที่ทำงานไม่มีใครรู้ว่าป่วยเพราะเห็นมาทำงานทุกวัน
- ก็ได้พลังใจจากชาว G2K นี่ละคะที่ทำให้ฮึดสู้ได้
- ขอบคุณพี่กั๊ตที่ส่งเสียงตามสายมาย้ำให้ไปให้หมอทำอัลตราซาวน์
- แถมปลอบไม่ต้องกลัวฮือๆ หมอไม่กลัวเท่าไหร่
- แต่ค่ารักษานี่สิค่ะ ตอนจ่ายตังค์จะเป็นลม
- ก็ราคาที่พี่บอก มันคูณอีกร้อยนี่นา
- ต้องรีบหายเลยทีเดียว
- อย่าลืมที่นัดกันไว้นะคะ ลิงลพบุรีรอพี่อยู่นะคะ
- อิอิ...ตกลงฝ่าด่านอรหันต์ได้ปล่าว
- ------------------------
- ใช่แล้วค่ะหลายคนใช้ใบปริญญาไม่ว่าจริงหรือปลอมไปสู่สิ่งที่หวังได้จริงๆ
- ขอบคุณท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn ที่ห่วงใยสุขภาพคนเขียนบันทึก
- งานนี้เดี้ยงจริงๆค่ะ ไม่ไหวไม่เคยต้องล้มหมอนนอนเสื่อแบบนี้เลย
- เพราะเป็นพวกความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอดมั้งคะ
- คือเป็นพวกบ้างาน ทำแบบไม่ลืมหูลืมตา
- แถมที่ผ่านมาทำ 7 วัน ร่างกายเลยประท้วง
- อิอิ ไม่ใช่งกเก็บตังค์หรอกนะคะ
- เพราะงานที่หอบกลับไปทำต่อที่บ้านจนถึง ตี 2 ตี 3
- ส่วนใหญ่เป็นงานฟรีทั้งนั้น
- หูยถ้าทำงานกับฝรั่งแล้วขยันแบบนี้ค่าโอทีที่ทำงานถึงเช้าคงได้ 4- 5 เท่าของเงินเดือนแน่ๆเลย
- -------
- แอบขำ...อิอิ...ปริญญา 1 ใบ คุณค่าไม่เท่ากับ คนมีปัญญา 1 หัว ครับ :)
- ใช่แล้วค่ะ จำนวนใบปริญญาที่เอามากองรวมกันมีหลายล้านใบ ไม่ได้หมายว่าเราจะมีคนที่มีความรู้หรือมีปัญญาจำนวนเท่านั้น
- ที่สำคัญ.... ไม่ได้หมายความว่าทั้งประเทศจะกลายเป็นประเทศที่เรียกว่า สังคมอุดมปัญญาได้หรอก นะคะ
- น้องครูรักษ์ ขา
- พี่ตามไปดูวิธีการรักษาแล้ว
- อิอิ แบบ ฉีดยารักษา กับตัดทึ้งไปเลยใช่ไหมค่ะ
- หุหุ ยังทำใจไม่ได้ทั้ง 2 วิธีละคะ
- ขอเวลาทำใจ เอ๋ยเก็บตังค์ค่ารักษาก่อนนะคะ
- สวัสดีค่ะคุณเพชรน้อย
- ที่ท่าคันโท มีหมอใจดีบ้างไหมค่ะ
- อยากไปขอรักษาด้วย
- ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ
- ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ
- สวัสดีค่ะน้องครูแอน
- เสียดายวันนั้นไม่ได้ค้างกับหมอ
- ก็หมอหล่อมากจริงๆ
- แหมลองคำนวนราคาบวกลบคูณหารค่าห้องแล้ว
- ต้องปฏิเสธคุณหมอไปบอกไว้วันหลังก็แล้วกันค่ะคุณหมออิอิ
- สวัสดีค่ะ อ.กมลวัลย์
- แอบเห็นอาจารย์แว๊บๆที่นาริตะ
- ช่วงนี้ไม่ได้แวะทักใครเลยค่ะ เข้าเน็ตแบบแว๊บๆ
- --------------
- เห็นด้วยค่ะ ความรู้เป็นสิ่งที่ต้องแสวงหาตลอดชีวิต
- ที่สำคัญความรู้ไม่ได้มีเพียงในตำราเท่านั้น
- แค่คำว่า รู้มาก กับ รอบรู้ ก็ยังต่างกัน
- บัณฑิตเหล่านี้ต้องเผชิญสิ่งต่างๆอีกเยอะนะคะในสนามชีวิตของพวกเขา
- พี่หญ้าบัวขา...ขอบคุณเสียงตามสายที่ส่งกำลังใจให้ถึงสามชุกนะคะ ดีใจมากๆค่ะ
- คงต้องไปให้หมอตรวจละเอียดใหม่ทั้งหมด
- และหันมารักและดูแลตัวเองให้มากกว่าเก่า
- ทั้ง อาหาร ความเป็นอยู่ การออกกำลังกาย และการพักผ่อน
- จะพยายามจัดสรรเวลาให้สมดุลย์ค่ะ
- นาฬิกาแห่งชีวิตของเราเดินติ๊กต็อกไปเรื่อยๆนะคะ
- เรามักจะเสียดายวันเวลาที่ไม่อาจย้อนคืน
- ดังนั้นสิ่งนี้จะเป็นบทเรียนในการวางแผนการทำงานให้สัมพันธ์กับการมีสุขภาพที่ดีขึ้นด้วยนะคะ
- น้องฝุ่นดาวไว้จะขอคุญกับพี่สาวน้องฝุ่นนะคะ
- เพราะเป็นโรคเดียวกันเลย
- เอ้อแล้ว ผ่าตัดที่ไหนหรือค่ะ
- ที่พี่กลัวอยู่ตอนนี้ คือค่ารักษาค่ะ
- พี่สาวน้องฝุ่นรักษาที่โรงพยาบาลไหนละคะ
- ฮือๆ พ่อ แม่ พี่ ขาย ทั้ง นา กับควายหมดแล้วด้วยตอนส่งพี่เรียน
- ------------
- ผู้มีปัญญา กับผู้มีปริญญา บ่อยครั้งที่ไม่ใช่คนๆเดียวกันค่ะ
- น้องต้อมขา คุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง
- ช่วงนี้คนรอบตัวของพี่ก็ป่วยกันหลายคน
- น้องต้อมรักษาสุขภาพด้วยเน้อ
- จะได้ดูแลคุณแม่ไงคะ ว้าพี่น่าจะอยู่ใกล้ๆบ้านน้องต้อมจะได้ไปขอฝากท้องด้วยไง
- แต่ตอนนี้ มีปลาสลิดทอดแสนอร่อยจากสามชุก ทำให้ดีวันดีคืนขึ้นแล้วค่ะ
- -------------
- เอ้อ...น้องต้อมหาปริญญาใจเผื่อพี่บ้างนะ ปริญญาอื่นมีหมดแล้ว แต่ปริญญาใจยังไม่มีเลย อิอิ
- สวัสดีน้องขจิต
- พวกลุง ป้าที่สามชุก ฝากปลาสลิดมาให้แล้วนะ
- ก็ ฝากมาในท้องพี่ไง หม่ำเผื่อแล้ว อร่อยมากๆ
- โอ้โห ตลาดสามชุกมีของอร่อยเพียบ..เสียดายปิดครอสแล้ว
- แต่พวกป้าๆ ดีใจกันใหญ่ที่มีหนุ่มหล่อแอบไปทักทาย พี่พามาเที่ยวใน G2K ด้วยบอกหากมีปัญหาอะไรถามน้องขจิตผู้รอบรู้ได้ อิอิ
- สวัสดีค่ะน้องแหวว
- พี่เป็นพวกใกล้เกลือกินด่างจริงๆ
- ผ่านไปผ่านมาแถวบ้านแพรกบ่อยๆ
- แต่ไม่เคยแวะไปทักทายเลย
- วันหลังต้องหาเวลาไปขอคำปรึกษาวิธีดูแลกายและดูแลใจให้ห่างไกลจากโรคภัยบ้างแล้วค่ะ
- สวัสดีค่ะครูวุฒิ
- ช่วงนี้ไม่ได้เข้าห้องเรียนที่โคกเพชรเลยสงสัยตกซ้ำชั้น ป.1อีกแหงๆ
- เป็นกำลังใจให้ครูวุฒิและชาวบ้านช่วยกันพลิกฟื้นเศรษฐกิจ
- ด้วยความร่วมแรงร่วมใจทั้งมันสมองและสองมือโดยไม่ต้องรอความช่วยเหลือจากภาครัฐนะคะ
- -----------------
- ครูวุฒิคะ ปริญญาชีวิตสำคัญที่สุดจริงๆด้วย
- บางครั้งผงเข้าตาตัวเรา เราเขี่ยออกเองไม่ได้
- เหมือนเส้นผมบังภูเขาเช่นกัน หลายสิ่งต้องถามผู้รู้ค่ะ
- โดยเฉพาะผู้รู้ที่มีชีวิตที่โลดเล่นอยู่ใน G2K นี่ละค่ะ
- ที่ช่วยเหลือชี้ทางสว่างให้แก่กันและกันได้ดีกว่าตำราไหนๆ
- สวัสดีค่ะพี่อึ่ง
- ได้เห็นรอยยิ้มของน้องๆ อนุบาลที่มงคลวิทยาก็ปลื้มแล้วค่ะ
- เรียนอย่างมีความสุข
- น้อยโรงเรียนที่จะกล้าพูดแบบนี้
- มีแต่โฆษณาว่าจบแล้ว เอ็นติด เข้าโน่นเข้านี่ได้
- แต่บางครั้งเด็กก็เครียดมากๆ ที่ต้องอยุ่ในโลกแห่งการแข่งขันตลอดเวลา
- อยากให้บรรดาผู้ใหญ่ใจดี หันมาสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีให้เกิดขึ้นในสังคม เพื่อเยาวชนรุ่นหลังของพวกเรานะคะ
- สวัสดีค่ะน้องธวัชชัย
- แอบไปดูสาวทอผ้าหน้าตาสะสวยแล้ว
- อิอิ ช่วงนี้ระบบดีขึ้นมากและเร็วขึ้น
- เลยมานั่งตอบบันทึกที่ดองไว้
- แล้วจะตามไปทักทายนะคะ
- สวัสดีค่ะคุณอนุกูล
- แวะไปเยี่ยม ดอกไม้จะบานแล้วนะคะ
- เป็นแฟนคลับของคุณจีรนันท์ พิตรปรีชาค่ะ
- ตอนนี้เธอกลับไปเรียนปริญญาเอกที่อเมริกาต่อให้จบ
- พร้อมๆกับดูแลสองหนุ่ม ลูกชายเธอไปด้วย
- --------------
- แปลกนะคะ ที่มหาวิทยาลัยต่างประเทศเขามีระบบที่รับกลับเข้าไปเรียนต่อใหม่หลังจากเรา หายไปกว่า 20 ปีก็ได้
- แต่ที่บ้านเราไม่เป็นงั้นสิค่ะ แค่ติดหนึ้ค่าเทอม 2 เทอม แล้วพึ่งจะกู้เงินมาใช้ได้
- เจ้าหน้าที่ทะเบียนบอกเกินเวลาแล้ว หมดสิทธิ์ คุณไม่จบ และ ต้องรอลงเรียนใหม่ปีหน้า ก็อุตส่าห์บากหน้าไปหาคนที่ใหญ่ที่สุดที่มีอำนาจตัดสินใจ ก็ได้รับคำตอบแค่ว่าไม่ได้โดยไม่หันมอง...แม้พ่อแม่เด็กจะกราบ ขอร้องว่ามีปัญหาเศรษฐกิจจริงๆ และอาจารย์ผู้สอน ก็ยืนยันว่าเด็กมาเรียนสม่ำเสมอ และได้เกรดเอ ด้วย
- ที่สำคัญดันติดค้างค่าลงทะเบียนในเทอมที่ออกไปฝึกสอนด้วยสิคะ แล้วเด็กก็ฝึกสอนจริงๆครบตามกำหนดทางโรงเรียนก็ยืนยันได้ ยังไม่ให้โอกาสเด็กและพ่อแม่สักนิด
- เป็นสิ่งที่อึ้ง และพูดไม่ออกเลยจริงๆ จะเล่าให้เค้าฟังว่าในเมืองนอกนี่เขายังให้กลับเข้าเรียนต่อได้เลย แม้จะลาออกตั้งแต่ปีมะโว้ เขาก็ไม่เชื่อค่ะ ว่าที่ไหนเขาทำกัน
- กฏต้องเป็นกฏ คำนี้ใช้บังคับกับคนตัวเล็กๆเท่านั้น
- ทีคนใหญ่คนโตผู้มีอิทธิพลเห็นหาช่องทางหนีทีไล่ให้กันชุลมุน ไม่อยากพูดถึงเลยค่ะ เศร้า น้ำตาท่วมไปกับนักศึกษาเหมือนกันเคสนี้
- ----------------
- เป็นคนจริงจังกับชีวิตค่ะ
- สิ่งนี้อาจส่งผลกัดกร่อนสุขภาพโดยไม่รู้ตัว เพราะหลายครั้งหลายหนที่แบกรับความทุกข์ของบรรดาลูกลิง
- น้องอ้อยขา
- ทางโน้นเป็นอย่างไรบ้าง
- ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะคะ
- รับรองจะหันมาดูแลตัวเองให้ดีขึ้นค่ะ
- คุณน้องคะ
- ก็คงต้องจริงจังกับชีวิตและคงต้องคอยอุ้มลูกลิง จนเติบใหญ่ไปนั่นแหละค่ะ
- แต่ถ้าเหนื่อยก็ชวนกันพัก หนักก็ชวนกันวาง
- ชวนกันมากิ๊กๆ กั๊กๆ กันแถว G2K เนอะ จะได้มีแฮง
- อ้อ..เริ่มออกกำลังแบบพี่ด้วยกันตอนนี้ก็ได้
- หนึ่ง..ส่อง..ซ้ำ.. เอ้า..ยักคิ้วซ้าย..ยักคิ้วขวา..คลิกเมาท์ซ้าย..คลิกเมาท์ขวา..
- สวัสดีค่ะพี่อึ่ง
- อิอิ ขำมาก ขำกลิ้งเลย
- ------
- อ้อ..เริ่มออกกำลังแบบพี่ด้วยกันตอนนี้ก็ได้
- หนึ่ง..ส่อง..ซ้ำ.. เอ้า..ยักคิ้วซ้าย..ยักคิ้วขวา..คลิกเมาท์ซ้าย..คลิกเมาท์ขวา..
- ฮ่าๆ ขอขำต่อ หูยพี่ทำงานที่นี่เครียดค่ะ เครียด
- ระบบร่างกายปรวนแปรไปหมด มาอยู่ได้ 4 ปี โจทย์เพียบ
- เพราะเป็นคนตรงไปตรงมานี่ละค่ะ
- ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้ ไม่ถูกต้องห้ามสงสัย ห้ามโต้แย้ง ห้ามพุดในที่ประชุม เวลาอยู่ที่ทำงานเลยเป็นใบ้ ไปเลย อิอิ
- นี่ที่ทำงานยังไม่มีใครรู้ว่าป่วยค่ะ เพราะมาทำงานทุกวัน
- กะว่าจะทำงานที่ค้างให้เสร็จ โดยเฉพาะส่งเกรด
- กำลังโอมเพี้ยงอยู่ค่ะ ว่าอย่าให้ คอมเดี้ยงอีกเลย
- โอม เจ้า proxy error จงไป เพี้ยงๆๆ
- ท่านพี่จ๊ะ..
แม่เดินสี่ขาแล้ว ตอนนี้ ..เออ หมายถึงมีไม้ค้ำสองอันเพิ่มขึ้นมาน่ะค่ะ แม่ป่วยกาย แต่ลูกป่วยใจ อย่างไหนจะหนักกว่ากันเนี่ย ???
วันแรกที่อยู่กับแม่ เมนูน้ำพริกหนุ่ม แคบหมู
วันที่สองก็น้ำพริกอ่องทั้งสามมื้อ (( ทำครั้งเดียวไง แต่ทีละเยอะๆ ))
เมื่อวานก็แกงผักกาด ดีหน่อยที่เถ้าแก่สวนข้างๆ เอาหัวหมูกับวิญญานไก่มาให้
แล้วท่านพี่เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ? ตกลงจะเลือกรักษาวิธีไหน 1.ค่ารักษามหาโหด 2.หาแฟน ต้อมนะเชียร์ให้ท่านพี่เลือกข้อ 2. เพราะไม่ต้องลงทุนอะไรเลยไง แค่ลดความห้าวลง หัดส่งชะม้ายสายตาไปยังเป้าหมายก็หายแร่ะ ซีสต์น่ะ อิอิ
- สวัสดีค่ะ...พี่อ็อดที่คิดถึง
- แวะมาขอบคุณ...สำหรับขนม และของที่ระลึกค่ะพี่
- ขนมอร่อยมากค่ะ...มันแตกนิดหน่อย อิอิ
- แต่ก็ยังอร่อยอยู่...เพราะของเค้าอร่อยจริง ๆ แถมคนให้มากไปด้วยน้ำใจ
- สาวแดนใต้คนนี้...อยากบอกว่าขอบคุณมากค่ะ
- ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะพี่
สวัสดีค่ะ พี่นารี
แวะมาเยี่ยม... มาด้วยความดิดถึงค่ะ
- สวัสดีค่ะน้องเอ..ปัญหาการศึกษาแก้ยากนะคะ
- คนที่อยู่ข้างบนมัวแต่จ้องสร้างหลักสูตรที่สวยหรู
- เรียนจบแล้วจะได้เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ แต่ไม่มีหลักสูตรไหนที่เด็กจะออกไปทำมาหาเลี้ยงตนเองได้จริงๆ
- การสอนวิชาชีพที่แท้จริงมันต้องเรียนรู้ไปทีละขั้น
- บรรดาเถ้าแก่ทั้งหลายไม่มีใครมานั่งเรียนกันหรอก
- แต่เขาเรียนโดยการกระทำสืบต่อกิจการ ประยุกต์ใช้และแก้ปัญหาจนมีฐานะมั่นคงต้องอาศัยปัจจัยรอบด้าน
- เพี่ว่าเราให้เด็กเสียเวลาอยู่ในรั้วโรงเรียนนานเกินไปหรือเปล่านะ จนเด็กจบออกไปแล้วแต่พึ่งพาตนเองไม่ได้เลย
พ่อกับแม่ผมท่านมี vision ยาวไกล
เห็นว่าในอนาตคลูกต้องมีมัน
ท่านก็เลยให้ผมมาตั้งแต่เกิดเลยล่ะครับ !!!
....ท่านตั้งชื่อให้ผมว่า....ปริญญา.... มาตั้งแต่เกิดเลยครับ :)
สวัสดีครับพี่นารี
พอดีเขียน Blog ในหัวข้อใกล้เคียงกัน เลยสะดุดสายตากับ topic นี้เข้า
ก็เห็นด้วยนะครับใบปริญญาก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่ง มันอาจจะไม่ได้ทำให้ประเทศชาติเจริญรุ่งเรืองขึ้น แต่ผมเชื่ออยู่อย่างว่าการที่คนเราหนึ่งคนจะได้มาซึ่งเจ้าใบปริญญาใบนี้ เค้าคนนั้นคงต้องพยายามพอสมควร ไม่ได้จะด้วยเวลา หรือมันสมอง เพียงแต่เค้าคนนั้นจะสามารถนำสิ่งที่เขาได้ทุ่มเทไปกลับมาให้เกิดเป็นผลลัพธ์อันดีหรือไม่นั้น ก็สุดขึ้นแต่ความโอกาสที่เขาจะมี และความใส่ใจที่เค้าจะให้ครับ
แต่ที่แน่ๆ จากรูปที่ใช้ประกอบบทความนี้ จะเห็นได้ชัดๆ อย่างหนึ่งว่า ถึงการได้เจ้าใบปริญญามานั้นอาจจะก่อให้เกิดหรือไม่เกิดคุณค่ากับสังคมโดยส่วนรวม แต่มันก่อให้เกิดคุณค่าทางจิตใจกับคนรอบข้างแน่นอนครับ
งานรับปริญญามุมหนึ่งอาจมองเป็นสัญลักษณ์ของความฟุ้งเฟ้อ แต่อีกมุมหนึ่งถ้าได้มองดูพ่อแม่พี่น้องของบัณฑิต กับรอยยิ้ม หรือน้ำตาแห่งความภูมิใจ ผมว่าก็เป็นบรรยากาศที่ดีนะครับ
สุดท้ายอยากจะฝากว่า เมื่อบัณฑิตคือผู้ทรงความรู้ จงใช้ความรู้เพื่อทำความดี เพราะคนยิ่งฉลาด หากใช้ความรู้ในทางที่ผิด มันก่อโทษมหันต์ยิ่งกว่าคนโง่ๆ คนหนึ่งทำผิดครับ ;)
ตอนเรียนปี 1 และเมื่อตัดสินใจเข้าสู่ถนนสายกิจกรรม ผมก็เขียนกลอนตามประสาคนคิดเรื่อยเปื่อยแบบไร้ฉันทลักษณ์ว่า
....
ฉันมาที่นี่ด้วยความหวัง
ดวงใจเปี่ยมพลังการแสวงหา
มิใช่เพียงเพื่อใบปริญญา
เพื่อโอ้อวดใครต่อใครว่า ..ข้าคือ "ปัญญาชน" ...
ซึงแทบไม่น่าเชื่อว่าบทกลอนแสนธรรมดา และไร้รูปแบบในทางสัมผัสนั้นได้ถูกนำมาใช้อย่างต่อเนื่อง มีคนท่องจำได้เยอะมาก และปรากฎในหนังสือรับน้องใหม่อีกหลายปี ... ปีที่แล้วก็มีคนนำไปเขียนเป็นป้ายรับน้องเหมือนกัน
....
ถ้าสี่ปีที่นี่ไม่มีอะไร
ยังลอยมาลอยไปในโลกกว้าง
เราคือใครก็ไม่รู้ไม่แคลงคลาง
ไม่รู้จักแม้จะวางตัวอย่างไร
ถ้าเช่นนั้น ชีวิตเธอเป็นโมฆะ
ปริญญาคือขยะคือหยากไย่
คือทางผ่านให้ก้าวมาก็ก้าวไป
มหาวิทยาลัยคือตึกโตอยู่เต็มเมือง
จงศึกษาเพื่อรับใช้ประชาชน
นี่คือหนทางเดียวอันเกี่ยวเนื่อง
ช่วงเวลาชีวิตเราไม่เปล่าเปลือง
แม้ก้าวเดียวก็กระเดื่องเฟื่องฟูภพ
เมื่อเธอก้าวมาถึงที่นี่
ขอเวลาสักนาทีเพื่อสงบ
อย่าให้เพลงชีวิตเราต้องเซาซบ
ต้องเลือนลบลอยลับกับกาลเวลา
(เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)
....
บทกวีนี้ก็สะท้อนแนวคิดที่ล้ำค่ามาก ..ผมมักนำไปให้นิสิตได้อ่านอยู่เนือง ๆ ...
- พึ่งถึงบางอ้อว่าน้องรินทร์
- ชื่อปริญญานี่นา
- ขอให้เป็นผู้มีปัญญาตามที่คุณแม่ต้องการนะคะ
- เห็นด้วยกับน้องอิ้งนะคะ
- ว่างานนี้พ่อแม่ดีใจที่ลูกจบซะที
- เพราะส่งเสียหมดเงินไม่รู้เท่าไหร่
- นับจากนี้เป็นหน้าที่ๆลูกๆจะได้หาเลี้ยงพ่อแม่บ้างแล้วนะคะ
- ขอบคุณน้องแผ่นดินที่แวะมาเติมเต็มข้อคิดดีๆนะคะ
- การเรียนมีหลายแบบนะคะ
- แต่การศีกษาในระบบก็ยังเป็นสิ่งจำเป็น
- การรู้แล้วแต่เพิกเฉยก็ไม่ต่างกับคนไม่รู้ค่ะ
- พี่ว่าสังคมเรามีพวกรู้แล้วแต่ทำเฉยๆมากมาย
- เราถึงต้องถอยกลับมาตั้งต้นกันใหม่ไงคะ
แวะมาทักทาย..พร้อมคำขอบคุณ ดีใจค่ะที่พี่แวะไปเยี่ยม..แย้วก้อเลยติดสอยห้อยตามมารับข้อมูลดี ๆ จ๊ะ...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับข้อมูลที่ละเอียดแย้วก้อดีมาก...แล้วจะติดตามผลงานเรื่อย ๆ นะค่ะ..เป็นกำลังใจให้ค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะน้องกัสจัง
- ว้าวคนชื่อกัสนี่สวยๆทั้งนั้น
- อิอิ พึ่งส่งพี่กั๊ต กลับบ้าน
- ก็มีน้องกัสคนสวยมาเยี่ยม
- แล้วพี่จะแวะไปเยี่ยมที่บันทึกบ่อยๆนะคะ