ด้วยใจที่เข้าใจ...และโชคชะตา
วันนี้ก็อยู่บุญดมยาเหมือนเช่นเคย หลังจากที่ฝากฝังให้น้องดมยาอีกคนรับช่วงต่อหลายเวร เพราะมัวไปปฏิบัติงานราษฏร์ที่สวนณัฐวลี ถึงเวลาที่ต้องมารับภาระต่อ ประมาณซัก 10 โมงเช้าก็ได้รับโทรศัพท์จากรพ.ว่าจะมีผ่าตัดตอน13.30 น.คนไข้ชื่อ...นี้เป็นโรคนี้...จะผ่าตัดเปิดช่องท้อง รู้สึกเครียดมาทันที..รายนี้ถ้าเป็นระดับคนไข้ที่ผ่าตัดเป็น Class 4 ( ผ่าก็ตาย ไม่ผ่าก็ตาย ) และตามขีดความสามารถของรพ.ชุมชนที่ไม่มีวิสัญญีแพทย์จะทำไม่ได้ ก็ได้คำตอบจากเพื่อนร่วมทีมว่าผู้ป่วยและญาติต้องการผ่าตัด เพื่อจะได้สิ้นความสงสัย และรักษาจนถึงที่สุด ( รพ.ที่อื่นไม่รับผ่าตัดให้แล้ว ) เอาก็เอา คิดดี ผลลัพธ์ย่อมออกมาดี....ระหว่างการผ่าตัดก็ช่วยกันระหว่างน้องดมยาอีกคน ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว การนำสลบ ใส่ท่อช่วยหายใจผ่านไปได้ด้วยความราบเรียบ แพทย์ก็ใจดีใส่ Cava fix ไว้ให้ เพื่อจะได้ให้น้ำให้ท่าได้สะดวก ๆ พอแพทย์เปิดช่องท้องไปพบว่ามีแต่เลือด+น้ำออกประมาณ 7,000 ซีซี และอวัยวะภายในที่เสื่อมสภาพหลายอย่าง ความดันก็ร่วงลงเรื่อย ๆ Dopa เลือด ก็เริ่มทะยอยตามมาเป็นระยะ พร้อมกับใจของดมยาทั้งสองคนที่ต้องชั่งน้ำหนักว่าจะเลือกเอาความดันขึ้น หรือหัวใจผู้ป่วยที่ต้องต้องรับภาระมากขึ้น สรุปก็ต้องให้ปลอดภัยก่อนในตอนนี้ ปัญหาที่ตามมาค่อยไปแก้กันทีหลัง สรุปใช้เวลาในการผ่าตัดประมาณ 3 ชั่วโมง เราสองคนพี่น้องกับแพทย์ปรึกษากันว่าต้องคาท่อช่วยหายใจไว้และไปตีเครื่องช่วยหายใจต่อที่ตึก
จากกรณีศึกษาผู้ป่วยรายนี้ทำให้เข้าใจถึงการไขว่คว้าของการมีชีวิตรอด ถึงแม้จะมีโอกาสการอยู่เพียงน้อยนิด ผู้ป่วยก็ยินยอม ถึงแม้ในความเห็นของหลายคนและตนเองในตอนแรก อาจมองว่าเป็นปัญหาหลาย ๆ ด้าน แต่ในระหว่างการผ่าตัดผู้ป่วยพยายามตื่นและพยายามที่จะรับรู้ อยู่ด้วยความหวัง ประกอบกับการผ่าตัดให้ผลดีเกินความคาดหมาย โรคก็ไม่ได้เลวร้ายกว่าที่พวกเราคิดกัน ก็รู้สึกเข้าถึง เข้าใจผู้ป่วยมากขึ้น จะรู้สึกผิดเหลือเกิน ถ้าปฏิเสธและเป็นส่วนหนึ่งในการทำลายความหวังของผู้ป่วย
ต้องยกความดี การดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ของคุณหมออ๊อด และช่วยกันเหนี่ยวนำหัวใจของทีม ให้ช่วยกันดูแลผู้ป่วยรายนี้อย่างเต็มความรู้ความสามารถและด้วยใจที่เปี่ยมล้น
" อย่าทำลายความหวังของเขา เพราะมันอาจจะเป็นความหวังครั้งสุดท้ายที่เขามี "
ประมาณสี่ทุ่มก็มีโทรศัพท์อีกว่ามีผ่าตัดท้องคลอดอีก 1 ราย รายนี้การผ่าตัดก็ผ่านพ้นไปด้วยดี จากนั้นก็แวะไปดูผู้ป่วยรายแรกที่ตึก เห็นหายใจเองได้ แต่รู้สึกเหนื่อยอยู่ต่อ T-price ไว้ คิดในใจอาการอย่างนี้ พรุ่งนี้ก็คง off เครื่องช่วยหายใจได้แน่ ๆ เพราะอยู่ด้วยใจที่เต็มเปี่ยมและมีความหวังกับการผ่าตัด กลับประมาณ 24.00 น.
ประมาณเกือบ02.00 น.ก็มีอีก 1 ราย เป็นผู้ป่วยต่างชาติ สัญชาติอังกฤษ งานนี้ต้องได้ Speak English กัน เป็นหนุ่มแข็งแรง ไม่แพ้ยา ไม่แพ้ไข่+ถั่ว ไม่เคยผ่าตัดใด ๆ การให้ยาระงับความรู้สึก+การผ่าตัดก็สำเร็จไปได้ด้วยดี สิ่งที่น่ากลัวสำหรับผู้ป่วยต่างชาติคือการแพ้ยาสลบ การแพ้ Thiopentone , Propofol และการใช้สารเสพติด คิดในใจตนเองในตอนแรก ผู้ป่วยเป็นต่างชาติ มาท่องเที่ยวเมืองปาย ทำไม..รู้สึกมั่นใจเสียเหลือเกินที่มารับการผ่าตัดในรพ.เล็ก รพ.ไกลปืนเที่ยงอย่างนี้ ดีนะ..ที่รพ.เรามีศัลยแพทย์ ประกอบกับความจริงใจ ความมุ่งมั่นในการให้บริการที่เรามีให้กับผู้ป่วย คงช่วยให้ผู้ป่วยตัดสินใจได้ง่ายขึ้น ถึงแม้การสื่อสารอาจจะไม่ค่อยแข็งแรงเท่าที่ควร แต่เราก็สามารถสื่อสารให้งานออกมาสำเร็จได้จนได้..เฮ้อ ( อีกหน่อย...รพ.ของเราคงจะ..เป็นรพ.อินเตอร์เนชั่นแนลแน่ ๆ รวมแล้วมีหลายเชื้อชาติที่มารับการผ่าตัดที่นี้เช่น อเมริกา ลูกอเมริกา อังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี สุดท้ายที่พบบ่อยจนชินตาคือพม่า..)
ช่วงที่ทำผ่าตัดรายที่ 2 ก็ได้ข่าวว่า คุณลุงท่านนี้ดึงท่อหายใจออกเอง จากนั้นก็เหนื่อยต่อ..และใส่ท่อช่วยหายใจอีกรอบ ตีเครื่องช่วยหายใจต่อ
วันรุ่งขึ้นก็ไปเยี่ยมผู้ป่วย 3 รายนี้ รายที่ 2 ที่ 3 ก็ดูมีความสุข ยิ้มแย้มแจ่มใส พึงพอใจต่อการให้บริการ สำหรับคุณลุงก็คงต้องใส่ครื่องช่วยหายใจต่อ ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะคุณลุง ให้ต่อสู้กับโรคร้าย และใช้เวลาที่มีอยู่อย่างมีความสุข...ตามอัตภาพ
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่งที่หลับไปพร้อมกับความเหนื่อยอ่อน ( 3 ชั่วโมง ) ปนกับความสุขใจที่ได้ให้บริการด้วยใจของความเป็นมนุษย์ ถึงแม้ในตอนแรกอาจจะไม่เข้าถึง เข้าใจ
ขอบคุณที่ให้โอกาส ดีใจที่ได้ให้บริการคุณลุงคะ
" อย่าทำลายความหวังของเขา เพราะมันอาจจะเป็นความหวังครั้งสุดท้ายของเขา"
ความเห็น (3)
สู้ๆ สมชื่อเลยนะคะ ^ ^
ชอบที่เน้นมากค่ะ
" อย่าทำลายความหวังของเขา เพราะมันอาจจะเป็นความหวังครั้งสุดท้ายของเขา"