Tag คิด (ไม่) ถึง: พี่ชายจากดงหลวง

จากการที่ถูก Tag โดยไม่คาดฝัน ไม่รู้เนื้อรู้ตัวจากบล็อกเกอร์ 3 ท่านภายในสองวัน ท่านแรกก็น้องสุดทางบูรพา ในบันทึก Tag คิด(ไม่)ถึง : คนนี้สำคัญต่อการเขียน Blog ของผมมาก ตามมาด้วยอ.พนม ปีย์เจริญ ได้รับ Tag คิดถึง ครับ และปิดท้ายโดยพี่หมอบุญรุ่ง Tag คิดถึงคนที่ ๗ แรกๆ ก็เกิดความหึกเหิมจะลุกขึ้นมาเขียนทันที แต่ด้วยภารกิจที่วุ่นวาย และไม่สบายเล็กน้อย (เอ...สังเกตุว่าโดน tag ทีไรไม่สบายทุกที เป็นอะไรกันเนี่ย) ก็เลยผลัดวันไปเรื่อย ผ่านมานับอาทิตย์ก็เริ่มเกิดความละอายใจที่ไม่ได้ทำหน้าที่ต่อ วันนี้หลังอาหารเที่ยงจึงรีบชิงลงมือเพราะกลัวแรงบันดาลใจพัดผ่านหายไปอีก คนที่อยากจะส่งต่อไม้ให้ใน Tag คิด (ไม่) ถึง ก็คือพี่ชายท่านหนึ่งที่อยู่ห่างไปในที่ๆ ไม่เคยรู้จักมาก่อน

 

"พี่บางทราย"
 เจ้าของบล็อก เรื่องเล่าจากดงหลวง


ครั้งแรกที่ได้อ่านบล็อกนี้ก็ทำให้ต้องไปหาข้อมูลว่า เจ้าดงหลวงนี่อยู่ส่วนไหนของประเทศไทย ไม่เคยรู้จักแม้กระทั่งชื่อ จากนั้นก็แอบอ่านมาเรื่อยๆ ไม่เคยแสดงตัว จะมีก็นานๆ ครั้งที่ร่วมแจมเล็กน้อย จนกระทั่งมาถึงวันหนึ่งก็ทราบข่าวการจัดเฮฮาศาสตร์ที่ดงหลวง ต่อมอยากเที่ยวกระตุกทันที ทั้งๆ ที่งานเต็มล้นสองมือ สรุปก็คืองานนั้นรู้ตัวว่าไม่ได้ไปแน่ แต่ก็ติดตามข่าวที่พี่บางทรายและท่านอื่นๆ เขียนรายงานเป็นระยะ จากช่วงนั้นเองจึงกลายเป็นแฟนพันธุ์แท้บล็อกเรื่องเล่าจากดงหลวงไปอีกคนโดยไม่รู้ตัว คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะติดบล็อกของพี่บางทรายเหมือนที่ชาวบ้านเขาติดละครหลังข่าว บันทึกที่พี่เขียนนั้นเรียบง่ายแต่โดนใจน้องคนนี้เหลือเกิน เช่น บันทึกดงหลวง 171 ไปเฮฮาศาสตร์ 3 ดงหลวง ไปลด Generation gap กัน ตัดตอนใจความบันทึกบางส่วนมาให้อ่านกัน

"ผมมองเห็นการเคลื่อนตัวของวงวิถีชีวิตของเด็กรุ่นใหม่นี้ห่างออกจากวงวิถีชีวิตของชนบทมากขึ้น  มากจนไม่เข้าใจวิถีชีวิตของชนบทแล้ว มองไม่เห็นการดำเนินชีวิตของชาวชนบท มองไม่เห็นองค์ประกอบของชีวิตชาวชนบทไปแล้ว และจะห่างออกไปเรื่อยๆ  วงสองวงนี้จริงๆแล้วเกื้อหนุนกันโดยระบบใหญ่ คือชนบทเป็นฐานการผลิตอาหารให้สังคมเมือง เป็นแรงงานให้สังคมเมือง และเป็นกลุ่มบริโภคใหญ่ต่อ ผลผลิตจากเมือง ส่วนสังคมเมืองก็เป็นแหล่งตลาดของผลผลิตจากชุมชน เป็นแหล่งหาเงิน เป็นแบบอย่างของความทันสมัยตามแนวทางการพัฒนาของรัฐ แม้ว่าจะมีการพึ่งพากันดังตัวอย่าง แต่ชนบทไม่มีเมืองเขาอยู่ได้นะครับ ส่วนเมืองไม่มีชนบทนี่ซิ ตายยั๊งเขียด??       

ผมตั้งคำถามกับตัวเองว่า หากวงจรของเด็กรุ่นนี้ และรุ่นหน้า ยิ่งห่างออกจากชนบทนี่จะเกิดอะไรขึ้นหนอ ความห่างของวิถีชีวิตเป็นเรื่องปกติ แต่ความห่างของความไม่เข้าใจต่อวิถีชีวิตนี่ซิ อันตราย ประเทศของเรา สังคมของประเทศของเรา ต่างประกอบด้วยเมืองและชนบท ชนบทที่หลากหลาย ตามระบบภูมินิเวศน์วัฒนธรรม ภูมินิเวศน์เกษตร ต่างประกอบ หลอมหล่อให้คนในระบบนิเวศน์นั้นๆมีวิถีแบบนั้น การพัฒนาประเทศต้องสอดคล้องระบบที่หลากหลาย ที่ไม่สามารถใช้ระบบพิมพ์เขียวเดียวแล้วใช้ได้ทั่วทุกความแตกต่างดังกล่าว"

เป็นความโชคดีของผู้เขียนที่ได้เคยใช้เวลาในวัยเด็กจนถึงก่อนเข้าสู่วัยรุ่นในต่างจังหวัด ถึงแม้จะไม่ห่างไกลกรุงเทพฯ แต่ก็ได้สัมผัสอะไรหลายๆ อย่างที่ต่างออกไป และเข้าใจถึงความรู้สึกจากบันทึกนี้เป็นอย่างดี

นอกจากบันทึกเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับดงหลวงแล้ว พี่บางทรายก็ยังนำข้อมูลบ้านใกล้เรือนเคียงมานำเสนอ ซึ่งเป็นมุมมองที่แตกต่างจากการเข้าไปท่องเที่ยวผิวเผินแล้วนำมาเล่า (เช่น ผู้เขียน เป็นต้น) แต่เป็นการนำเสนอเรื่องราวจากการลงพื้นที่ ทำให้เรารู้ถึงวิถีชีวิตจริงๆ ของคนที่นั่น ถามว่าประทับใจงานเขียนพี่บางทรายไหม ก็ตอบว่าใช่ แต่สิ่งลึกๆ ที่ทำให้เฝ้าติดตามบล็อกนี้มีสองอย่าง 1.รอยยิ้มจริงใจเปิดเผยที่อยู่บนรูปภาพเจ้าของบล็อกตั้งแต่แรกเห็น และความเป็นกันเองที่พี่มอบให้ เราคุยกันได้โดยไม่มี generation gap 2. ความฝันในวัยเยาว์ที่อยากทำงานแบบพี่บางทราย ได้ลงพื้นที่กับชาวบ้าน มีชีวิตท่ามกลางธรรมชาติ แค่ได้อ่านก็เป็นสุขว่ามีคนทำแทนความฝันที่ไม่มีโอกาสของเรา...

.

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ น้องเล็ก

• น้องหายป่วยรึยัง
• รู้สึกว่าพี่บางทรายจะเป็นคนอ่างทอง  บ้านเดียวกับพี่นะ....ยังไม่เคยพบกันเลยแม้จะอยู่ขอนแก่นด้วยกัน  อ.แป๋วพูดถึงบ่อยค่ะ

[bangsai]

น้องสาว 8. Little Jazz \(^o^)/

• แรกๆที่พบสาวคนนี้ใน blog เรานึกในใจว่า เธอเป็นอีกท่านหนึ่งที่มีความรู้ในเรื่องไอทีมากมาย  พี่เองยังเอามาใช้เลย เธอแนะนำ program ที่เป็นประโยชน์ พี่ก็ตามไปเอามาใส่ไว้ในเครื่องคอมฯ และได้ใช้ประโยชน์จริงๆ โดยเฉพาะ Photo Scape เพราะโปรแกรมนี้ได้แก้ไขปัญหาพี่ในเรื่อง มีรูปเยอะแยะมากมายอยากเอามาลงมากๆ แต่ก็จะทำให้กินที่หน่วยความจำ และหนักเครื่อง หนักระบบ g2k มากเกินไป โปรแกรมนี้ช่วยจริงๆ เพราะสามารถจัดรูปจำนวนมากมาลงในพื้นที่จำกัดได้มากเพียงพอต้องการ และเมื่อ save แล้วหน่วยความจำนิดเดียว เหมาะเหลือเกินจำหรับการนำรูปมาใส่ blog
• พี่เห็นบทบาทเธอตั้งแต่สมัยที่มีการจัดงาน g2k ที่เชียงใหม่ และพี่ไม่มีโอกาสได้มา เห็นเธอมีส่วนสำคัญในการช่วยงานต่างๆจนเป็นองค์ประกอบหนึ่งที่ทำให้งานสำเร็จลงได้ด้วยแฮปปี้
• เธอเป็นคนหนึ่งที่ตั้งใจจะมาดงหลวงคราวที่จัดงานเฮฮาศาสตร์ แต่ภาระกิจเธอมาไม่ได้ น่าเสียดายจริงๆ แต่ชีวิตก็อย่างงี้แหละ ไม่มีอะไรสมบูรณ์ไปหมดสิ้น มีขาดมีเกิน แม้ใครจะมีเงินล้นฟ้าก็ไม่สามารถทำในสิ่งที่เป็นความสุขแก่ชีวิตได้เต็มตลอดหรอก
• เห็นบันทึกน้องสาวคนนี้ที่ไปเที่ยวหลวงพระบางแล้วก็คิดว่า สไตล์การบันทึกของเธอน่าสนใจมาก เป็นตัวอย่างอีกแบบหนึ่งของการทำบันทึก
• วันนี้เธอเขียนถึงพี่ ให้อิ่มด้วยความรู้สึกดีดี มาเติมใจให้แก่กันขอบคุณ จ๊าดนัก
• เมืองเหนือคืออีกบ้านหลังหนึ่งของพี่ เพราะพี่ผูกพันกับชาวบ้านที่สะเมิง และที่สะเมิงคือชนบทแห่งแรกที่พี่ลุยมาและได้รับความรักความห่วงใยของพี่น้องชาวบ้านที่เป็นชาวเหนือ เรื่องราวมากมายยังเต็มในห้วงคำนึงของพี่  เพื่อนฝูงมากมายอยู่ที่ "เจียงใหม่" นี้ ทุกปีจะต้องจัดเวลามาเยี่ยมเยือนที่นี่
• สักวันจะขึ้นมาลักพาตัวเธอมานั่งจับเข่าคุยกันให้อิ่มไปเลย อิอิ..

[bangsai]

สวัสดีครับ  1. นาง กฤษณา สำเร็จ

 วิเศษชัยชาญบ้านเกิด แม่เป็นชาวนาแท้ๆ

ตะเลิดเปิดเปิงไปเรียน มช.โน้น นั่งรถไฟตามคำสั่งรุ่นพี่ พอดี 14 ตุลาเลยลุยซะหนักไปหน่อย เพื่อนฝูงหนีเข้าป่าไปหมด รวมทั้งเสี่ยอ๋อย อดีตผู้รักษาการแทนหน.พรรค การเมืองดังที่สุดในยุค อิอิ  บ้ากิจกรรมไม่ได้ร่ำได้เรียนเอาแต่ลุยชนบท ไปมาหมดแล้วทั่วเมืองเหนือ แต่ก็เข็นตัวเองจนจบมาได้ก็บุญหลายเติบ..(กลัวพ่อเอ็ดใส่)

ได้ศรีภรรยาเป็นคนใต้ เพราะไปทำงานชนบทด้วยกัน ก็ที่สะเมิง เชียงใหม่นั่นแหละ   ปิ๊งใส่กันเลยเสร็จเลย.. เธอพูดเยอรมันใส่ท่านรัฐมนตรีเยอรมัน(มิส แฮมบรูเชอรร์) กับท่านอานันท์ ปันยารชุน คราวที่ท่านไปดูงานที่เราทำกับมูลนิธิของเยอรมัน (สมัยนั้นท่านอานันท์ ปันยารชุน เป็นปลัดกระทรวงการต่างประเทศ)  รัฐมนตรีเยอรมันท่านนั้นควักกระเป๋ายื่นนามบัตรให้แล้วบอกว่า อยากเรียนต่อที่เยอรมันที่ไหนบอกจะส่งเรียน  เธอเลยบินไปเรียนเยอรมัน ไปจบที่เนเทอร์แลนด์ (ISS)

หลายสิบปีก่อนแม่ขึ้นมาช่วยเลี้ยงหลาน ตอนส่งแม่กลับบ้านคิดว่า เออให้ชาวนาไทยมีประสบการณ์ขึ้นเครื่องบินบ้าง แม่ไหว้คนไปทั่วหมด  เมื่อเครื่องบินขึ้น แม่ยกมือไหว้เทวดา ฟ้าดิน "ทำไมมันสูงอย่างนี้.."  กลับบ้านชนบทที่วิเศษฯไปเล่าให้พ่อฟังจนพ่องอนเรา เพราะไม่เห็นเอาพ่อนั่งเรือบินบ้างเลย..

ทำงานที่เหนือไม่ได้ เขาหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์.. พี่พี่ที่รักกันเลยชวนมาอีสานมาลุยชายแดนกับพี่น้องเขมรสุรินทร์ ..ยัยขะแมร์บาน...  แล้วออกงานนี้ไปงานโน้น วนเวียนอยู่แต่อีสานนี้ ตลอด

มีลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนคนหนึ่ง(ดื้อซะไม่เมี๊ยะ..) พอจะมีคนที่สอง ก็ไปแท้งซะที่สิงค์โปร์โน่น เกือบแย่.....เพราะสัญญากับลูกสาวหัวดื้อว่าหากสอบได้ที่หนึ่งในสามจะพาไปเที่ยวต่างประเทศ (ความจริงเราอยากไปเที่ยว อ่ะ..)  เจ้าหล่อนเกิดติดใจต่างประเทศ เลยไปเรียนไฮสคูลที่ NZ โน้น เจ้าหัวดื้อนี่ก็ร้ายกาจ เดินทางไปคนเดียวได้ซิอ้าว...  ญาติพี่น้องกรี๊ดกร๊าดกันว่า ปล่อยเด็กสาวไปได้อย่างไรคนเดียว... (เธอดื้อเธอกล้าเหมือนแม่มัน..อิอิ.) 

เราก็ยังเป็นคนสองโลก คือโลกชนบทกับเมือง ทำงานในชนบท แต่มีบ้านพักในเมือง  และก็เป็นอย่างนี้จนล้มหายตายจากกันไปแหละ

เอ้า...มาเปิดตัวตนให้ซะทั้งอาจารย์กฤษณา และน้องซูซาน  ครับพ้ม..

[Little Jazz]

ว้าว... ท่านพี่มาเปิดเผยตัวตนให้น้องนุ่งได้รู้จักอีกมุมของชีวิต บนบล็อกนี่อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้าเรามีความจริงใจให้กัน หลายคนรวมถึงตัวหนูเองเล่นเน็ตมานาน ไม่เคยกล้าที่จะใส่ข้อมูลส่วนตัวให้ใครรู้เพราะโลกไซเบอร์นี่มันมีทั้งคนดีและคนไม่ดี

เมื่อกี้พึ่งคุยกับพี่เบิร์ดก็ยังพูดอยู่ว่า G2K เป็นตัวสกรีนคนให้เราได้เจอแต่คนที่ดี น่าคบหาพูดคุยด้วย ตัวตนของแต่ละคนมันปิดบังได้ไม่มิด ตัวหนังสือที่เขียนถ่ายทอดออกมาเป็นตัวบอกลักษณะอุปนิสัยของผู้เขียนได้เป็นอย่างดี บางครั้งยังไม่ต้องเจอ แต่ก็รู้ได้ว่าคนนี้เราชอบนิสัยเขาแน่ๆ และก็เป็นเรื่องที่เจอกับตัวเองจริงๆ ค่ะ

ในเมื่อพี่บางทรายกล้าเล่าชีวิตส่วนตัว หนูก็เล่ามั่ง ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวเล็กๆ อยู่กันแค่สี่คน แม่ น้องชาย หนู แล้วก็หลานชายตัวเล็ก ทุกวันนี้ก็หาเช้ากินค่ำถึงค่ำมาก 555 ถ้าวันไหนอยู่ดึกก็อาจจะค่ำที่สุดแถมอีกมื้อ หุ้นกับพี่ที่สนิททำบริษัทเล็กๆ เกี่ยวกับด้านโฆษณาเพราะเรียนจบศิลปกรรม เมเจอร์ออกแบบนิเทศศิลป์ เลยไม่รู้จะทำอะไรถ้าไม่ทำโฆษณา แต่ก็มีงานที่ตัวเองอยากทำอีกอย่างในอนาคตก็คือการเขียนหนังสือ แนวที่อยากเขียนก็คือวรรณกรรมเด็ก เพราะชอบเป็นการส่วนตัว เมื่อคืนก็ยังนอนคิดพล็อตเรื่องอยู่เลย คิดอะไรได้ก็จดๆ ไว้ มีโอกาสเขียนและพิมพ์จริงเมื่อไหร่ก็จะมาบอกคนใน G2K เป็นที่แรก อนาคตนอกจากงานที่ทำแล้วก็อยากทำโรงปั้นเซรามิกเล็กๆ ของตัวเอง ทำเพื่อความสุขไม่ได้เพื่อกำไรมากมาย มีความฝันอยากเกษียณตัวเองตั้งแต่อายุ 50 ไม่ทำงานแล้ว ออกเดินทางเที่ยวก่อนที่จะไปไม่ไหว

อุปนิสัย:
ยามว่างส่วนตัวชอบอ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง สนใจงานศิลปะแนวอิมเพรสชั่นนิสต์เป็นพิเศษ ชอบฟังเพลงคลาสสิก แจ๊ส ชอบหนังแนวโรแมนติกคอมเมดี้ ไม่ดูหนังผีหรือหนังชวนแหยะ แต่ไม่กลัวผี ชอบกินกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล ชอบกินอาหารฝรั่ง จีน ญี่ปุ่น แต่ไม่ชอบกินกระเทียมและอาหารกลิ่นแรงทุกประเภท ไม่ชอบกินของที่แหยะๆ อย่างเช่น ราดหน้า กระเพาะปลา รู้สึกเหมือนกินขี้มูก ชอบดื่มไวน์แต่ไม่ดื่มบ่อย ไม่ชอบเที่ยวเธคเพราะเสียงดัง ไม่ชอบแย่งอะไรกับใคร เพราะฉะนั้นจึงไม่นิยมไปเที่ยวงานที่คนเยอะๆ เกลียดงานเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ เวลาไปแทบจะไม่กิน ยอมทนมาซื้อกินเองข้างนอกหรือยอมหิ้วท้องกลับบ้าน

ไม่ชอบทำตามที่คนอื่นสั่งนอกเหนือจากงานของลูกค้า ซึ่งบางครั้งถ้าไม่ถูกใจก็ไม่ทำเช่นกัน แต่ถ้าขอดีๆ มักจะใจอ่อน มีความสุขกับสิ่งรอบตัวง่ายๆ ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เลยไม่ชอบฟังคนนินทากัน ไม่สนใจดารา ไม่ดูละคร ชอบทำงานที่ไม่ต้องคุยกับใครเยอะๆ เวลาทำงานจะปิดตัวเองจากสิ่งรอบข้างหมด ใครมาพูดข้างหูก็ไม่รู้เรื่อง ต้องสะกิด ชอบนอนดึกๆ เพราะกลางคืนมีสมาธิทำงานหรือคิดอะไรมากกว่าตอนเช้า เมื่อนอนดึกก็เลยตื่นสาย ไม่ชอบให้ใครโทรมาหาก่อน 9 โมงเช้า แต่โทรมาตี 2 ไม่ว่ากัน เสาร์อาทิตย์เป็นวันที่ให้กับครอบครัว จึงเกลียดคนที่ชอบนัดเกี่ยวกับงานในวันหยุด เป็นคนที่ไม่เริ่มคุยกับใครก่อน แต่ถ้าใครมาคุยด้วยก็จะคุยโดยดี ไม่หยิ่ง อ้อ...สุดท้าย เกลียดคนไม่ตรงเวลาเป็นที่สุด เพราะการไม่ตรงเวลามักจะมาจากสาเหตุที่คนๆ นั้นไม่เห็นความสำคัญของคนรอ

555 เขียนเล่าหมดเปลือกวันนี้ไม่รู้จะยังมีคนคบด้วยหรือเปล่านิ

[naree suwan]

• อุ๊บ น้องซูซานวันก่อนพี่โทรไปปลุก หรือเปล่าค่ะ
• อ้าวไม่ชอบดูหนังผีซะด้วย
• แอบมาอ่านประวัติ อาจารย์บางทราย แถมด้วยเรื่องครอบครัวน่ารักของน้องซูซาน และสวัสดี คุณติ๋วด้วย
• เอต้องไปทำการบ้านส่งน้องสุดทางบรูพามั่งแล้ว อิอ

[Little Jazz]

  พี่นารี

555 วันนั้นตื่นแล้วค่ะ แต่ยังไม่ทันแปรงฟัน พี่ได้กลิ่นอะไรบ้างหรือเปล่าคะ เมื่อเช้าพี่นุชก็โทรมาเหมือนกัน อาบน้ำพึ่งเสร็จจะรอไปออฟฟิศ ไม่อยากขับรถฝ่าฝนหนักๆ อันตราย

[Little Jazz]

  พี่ติ๋ว

จะบอกว่าวันนี้วันเกิดพี่แป๋วล่ะ ตามไปอวยพรเร้ว ตอนแรกหาดูเว็บจะหาบริการส่งเค้กให้ซะหน่อย ปรากฏว่ากว่าจะส่งได้ซัดไปวันเสาร์ ไม่ทันการณ์ซะแล้ว เลยทำกราฟฟิคการ์ตูนไปให้แทน : > ต้องขอบคุณพี่นะที่มาโพสต์ไว้ ทำให้พี่บางทรายมาเปิดเผยตัวจริงให้ได้รู้จักกันเพิ่มขึ้น

[paew]

น้องซูซานยังบอกอุปนิสัยส่วนตัวไม่หมดค่ะ ... สารภาพอถปนิสัยอีกอย่างที่สัญญากับพี่ไว้แล้วมาซะดีๆๆ ใครๆจะได้รู้กันหมดเลยว่าน้องซูซานน่ารักแค่ไหน ....

[Little Jazz]

  พี่แป๋ว

ลืมไปอีกเรื่องจนได้ "ชอบแกล้งแหย่พี่ๆ ที่น่ารักเป็นที่ซู้ด เป็นความสุขชนิดหนึ่ง เลิกยาก ติดซะแล้ว หุ หุ"

[รักชาติ ท. บ. พล ทหาร]

สวัสดีครับผมคงต้องดัดนิสัย บ้าง อ่านแล้วดีครับผม

[Little Jazz]

  คุณรักชาติ

ตกใจหมดเลย นึกว่าทำอะไรผิด โดนทหารบุกบล็อก ^ ^ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ นิสัยของตัวเองถ้ารู้สึกว่าทำแล้วมีความสุข ไม่ไปเดือดร้อนใครก็ทำไปเถอะค่ะ ไม่เห็นจะต้องดัดเพื่อให้คนอื่นรู้สึกดีเลย ตัวเราเป็นอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว ไม่มีใครเหมือนใคร ไม่งั้นโลกนี้คงน่าเบื่อพิลึก แต่ถ้านิสัยที่ไม่ดีของเราไปทำความเดือดร้อนให้คนอื่นก็ควรปรับปรุงนะคะ เพื่อประโยชน์สุขของคนหมู่มาก : )

[กมลวัลย์]

แวะมาเขียนไปรอบหนึ่งแล้ว ไม่รู้ข้อความหายไปไหนอ่ะ ไม่เป็นไรไม่เป็นไร มาบอกว่าพี่บางทรายเป็นบุคคลคุณภาพจริงๆ ^ ^ เลยโชคดีได้มาอ่านประวัติทั้งพี่ทั้งน้องในบันทึกนี้เลย แต่ไม่ประหลาดใจ เพราะเหมือนรู้จักกันดีอยู่แล้วผ่านการเขียน และการได้พบตัวจริง

ประทับใจทั้งพี่ทั้งน้อง (ผูู้ถูก tag และผู้ tag) เลยค่ะ 

แล้วจะรออ่านวรรณกรรมเด็กนะ ... ชอบอ่านหนังสือเด็กที่มีจินตนาการเยอะๆ สงสัยยังมี inner-child ในตัวอยู่เยอะ 55555

[Little Jazz]

  พี่ตุ๋ย

ถ้าเจออาการนี้นะ พี่ลอง Refresh บางครั้งข้อมูลจะค้างอยู่ หรือไม่ก็ back กลับไป บางครั้งก็จะได้คืนมาเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้ทำจนติดเป็นนิสัยคือ พิมพ์เสร็จปุ๊บกด ctrl+A และ ctrl+C ไว้เลย หายก็บ่ยั่น เวลาเขียนบันทึกก็ทำเหมือนกัน อันนั้นน่ะกลัวหายมาก

มีคนมาแอบอ่านประวัติหนูด้วย อิ อิ แล้วเหมือนตัวจริงมั้ยอ่ะพี่ ส่วนเรื่องหนังสือน่ะเขียนแน่ แต่เมื่อไหร่ไม่รู้นะ ไอ้ inner-child น่าจะมีแฝงอยู่จริง บางครั้งยังชอบทำอะไรพิสดารแบบเด็กอยู่เลย มีหลายเรื่องแต่ไม่เล่า เดี๋ยวคนหมดศรัทธา : P

[กมลวัลย์]

ช่วงหนึ่งพี่ก็ CTRL+A กับ C บ่อยเลย แต่พอย้ายมา firefox ปัญหาก็น้อยลง แต่บังเอิญพี่ดันปิด tab นั้นไปแล้วไง อิอิ เลยเอา tab คืนมาไม่ได้อ่ะ ^ ^

พี่ว่าตัวจริงสดใสซาบซ่ากว่าเยอะ..แต่พอเจอกันแล้ว เวลาอ่านบันทึกน้องหรือคนที่เคยเจอแล้ว พี่จะมีเสียง soundtrack เจ้าของข้อความประกอบด้วยในหัว... ได้อารมณ์ดี 5555  

อ้อ..ไอ้ที่ว่า inner child น่ะ พี่หมายถึงตัวพี่นะ 5555   

[DSS "work with disability" ( หนิง )]

อิอิ  มาแอบอ่านค่ะ

เลยทิ้งรอยไว้หน่อย  กลัวไม่มีใครเห็นอ่ะ

เลยรู้ว่าเราเหมือนกัน ไม่ชอบให้ใครโทรมาหาก่อน 9 โมงเช้า <----ตรงนี้เลยค่ะ  อิอิ  ลำพังแค่ตื่นและรีบไปทำงานก็จะไม่ทันแล้ว  ขืนมารับโทรศัพท์อยู่  หุหุ  และพี่หนิงเป็นคนที่รับโทรศัพท์ขณะขับรถไม่ได้อ่ะค่ะ  ประสาทสัมผัสไม่ดี สมาธิแย่ค่ะ  เพราะงั้นไม่รับโทรศัพท์ก่อน 9 โมงเช้านะคะ

[สุดทางบูรพา]

• สวัสดีครับพี่ซูซาน
• พี่จำ Tag ของผมผิดนะครับ อันนั้นผม Tag

[สุดทางบูรพา]

• ขอต่อนะครับ
• Tag ที่พี่กล่าวถึงผม Tag พี่นารีครับ
• แต่ไม่เป็นไรทั้งคู่คือพี่สาวที่น่ารักทั้งสองท่านครับ
• ขอบคุณครับ

ปล. ผมเกลียดแป้นพิมพ์โน๊ตบุ๊กมากเลย มันช่างไวซะเหลือเกิน กดผิดทีบันทึกเลย

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

น้องเล็ก ที่รัก

• ขอบคุณบันทึกนี้ค่ะ  ที่ทำให้ได้รู้จักคุณบางทรายมากยิ่งขึ้นค่ะ...ภูมิใจแทนคนอ่างทองด้วยกันจริงๆค่ะ....

[Little Jazz]

  พี่ตุ๋ย

อ๋อ เหรอ เข้าใจผิดอ่ะ โก๊ะแล้วเรา แล้ว soundtrack หนูเป็นไงเหรอพี่ วันนี้ได้คุยกับพี่เบิร์ดก็รู้สึกว่าพี่เขาเสียงเด็กกว่าที่คาดไว้มาก เสียงเหมือนเด็ก 24-25 ไม่บอกก่อนนี่นึกว่าเด็กที่ไหนโทรมาอำ

  พี่หนิง

อันนี้ผิดกันนิดนึงที่ก่อน 9 โมงมักจะยังอาบน้ำแต่งตัวไม่เสร็จ จะไม่สะดวก แต่ถ้าขับรถแล้วไม่ว่ากัน แยกประสาทได้แต่ก็ไม่ดี ตำรวจจะจับเอาค่ะ

  น้องสุดทางบูรพา

ขออภัยอย่างแรง เฟอะฟะ ก็อปปี้ผิดอัน แก้แล้วค่ะ

[รักชาติ ท. บ. พล ทหาร]

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ดี มีถมไป หมายถึงการทำดีต้องใช้เวลานาน ทำดีที่สุดแล้ว

[เบิร์ด]

สวัสดีจ้ะน้องแก้มยุ้ย

ขออภัยที่เสียงอาจทำให้เข้าใจผิดได้นะจ๊ะ มิได้ตั้งใจหลอกลวงผู้บริโภคเลยจริงจริ๊ง อิ อิ อิ ถ้าเจอตัวเป็นๆอาจจะเหลือเชื่อมากกว่านี้ 555

พี่มาอมยิ้มชอบใจกับการที่ Tag คิด ( ไม่ ) ถึงกลายเป็น Tag สารภาพได้อย่างน่ารักจนคิด ( ไม่ ) ถึงจริงๆนะเนี่ย ^ ^....เสน่ห์ของ Tag นี้คือการที่แต่ละท่านได้ช่วยกันเปลือยมุมมองที่เห็นบล็อกเกอร์ทำสิ่งที่เราประทับใจออกมาสารภาพกันอย่างโจ่งแจ้งนี่แหละเนาะ

อย่างบันทึกนี้ก็ช่วยกันเปลือยพี่บางทรายอย่างที่พี่เค้าก็มาช่วยเปิดซะด้วย อิ อิ อิ....แถมเจ้าของบันทึกก็ร่วมเปิดชีวิตตัวเองได้อย่างน่ารักเป็นการทำให้รู้สึกว่านี่คือมิตรภาพที่มีการให้และรับอย่างสมดุลเชียว

ขอบคุณมากจ้ะที่ร่วมด้วยช่วยกันคล้องสายใยความผูกพันไปให้ถึงกันเท่าที่จะทำได้..ว่าแต่อย่าลืมอีก tag คิดถึงอีก tag หนึ่งนะจ๊ะ อิ อิ อิ

 

 

[พิมพ์ดีด]

สวัสดีคะ พี่ Little Jazz

ก็เลยได้รู้จักส่วนลึกๆ อีกมุมมองหนึ่งแบบตรงๆ จากเจ้าตัวกันเลยทีเดียว

ทั้งของพี่เอง และของท่านบางทราย

จาก

แฟนบันทึก

---^.^---

[กมลวัลย์]

แวะมาบอกว่า soundtrack ของเรา ก็เป็นเสียงของน้องประกอบคำพูดที่พี่กำลังอ่านอยู่ไง ^ ^  เหมือนกับว่าเรานึกโทนเสียงและลักษณะการพูดเฉพาะตัวประกอบได้ขณะอ่านเลยน่ะ  อ่านแล้วมี soundtrack เนี่ย ได้อรรถรสดีกว่าน่ะ อิอิ

[Little Jazz]

  คุณรักชาติ

ไม่เข้าใจที่ต้องการสื่อความหมายออกมาค่ะ ต้องการเขียนสื่อเรื่องอะไรคะ ช่วยเขียนให้อ่านแล้วเข้าใจง่ายๆ หน่อยได้ไหม ไม่ได้ว่านะ แต่อ่านไม่เข้าใจจริงๆ เห็นเขียนไว้อีกอันในบันทึกนี้ก็ไม่เข้าใจอีกเช่นเคย http://gotoknow.org/blog/little-diary/126649#533314 เกิดการสับสนทางภาษาหรือเปล่าคะ หรือมันล้ำลึกเกินไปจนเราคิดไม่ถึงก็ต้องขออภัยค่ะ

  พี่เบิร์ด

มีคนไปตามมานี่เอง แหม...กลายเป็น tag สารภาพไปเลย อิ อิ หมู่นี้หนูยุ่งๆ หน่อย ฤดู annual report มาเยือนแล้ว ทำกันหัวปั่นเลยอาจจะไม่ค่อยมีเวลามาเขียน ต้องรอดึกๆ ถ้าไม่หมดแรงก็อาจจะนะคะ กว่าจะหมดฤดูนี้ก็ราวๆ ปลายเดือนมีนาคม เป็นอย่างงี้ประจำแหล่ะค่ะ

  น้องพิมพ์ดีด

ยัง ยังไม่หมดหรอก ไว้ต้องเจอตัวจริงนะจ๊ะน้อง หรือวันนั้นเจอแล้วไม่ทักหือ? บอกแล้วพี่ไม่หยิ่ง แต่ไม่ชอบเข้าไปคุยกับใครก่อนแค่นั้นเอง

  ศิษย์พี่รอง

ศิษย์น้องขอคารวะในจินตนาการอันล้ำลึก ไม่ต้องใช้โปรแกรมตาทิพย์เหมือนลูกๆ ของพี่หนิงในบันทึก การเรียนด้วยเสียงของคนมองไม่เห็น ก็ได้ยิน soundtrack ประกอบ ได้อรรถรสล้ำลึกกว่าคนอื่นนิ

[stardust]

• ^-^
• เป็นคนที่ไม่เริ่มคุยกับใครก่อน แต่ถ้าใครมาคุยด้วยก็จะคุยโดยดี ไม่หยิ่ง
• อิอิ เราเหมือนกันตรงนี้แหละ งั้นถ้าเจอกันจริงๆ สงสัยคงไม่มีใครทักใคร วังเวงพิลึก 5555!!!

 

[มะปรางเปรี้ยว]

พี่แก้มยุ้ย

น้องเล็กแวะมาเงียบๆ เก็บข้อมูลอย่างเดียว :)

[Little Jazz]

มะปราง ตัวโตขนาดนี้ย่องมายังไงก็ไม่เงียบหรอก 555 มาดูบ่อยๆ ก็ได้ ไม่เก็บตังค์จ้า

[suksom]

• เปิดเข้ามาเจอเพลงนี้
• ซึ้งอ่ะครับ คิดถึงตอนเด็กๆ