สวรรยา : เรื่องสั้นชั้นครู
เรื่องสั้นชั้นครู : อ่านแล้วต้องตีความ
ผมมีเรื่องสั้นชั้นครูเรื่องหนึ่งที่อยากแนะนำให้ท่านอ่าน ผมได้อ่านเรื่องนี้มานานมากแต่ยังจำได้ดี เพราะเป็นเรื่องที่อาจารย์นำมาเป็นตัวอย่างในการวิจารณ์เรื่องสั้น อ่านแล้วก็ต้องขบคิดตีความ ตีความแล้วก็สนุกครับ เพราะคาดไม่ถึงว่า จะเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวมากๆ ครับ
สวรรยา
( ลาว คำหอม )
ภาคสวรรค์
ภายใต้เงาฟ้าเรืองรองวันหนึ่ง หลายชีวิตได้เปิดเปลือกตาขึ้น ณ ห้องหับสีทองที่อบอวลด้วยกลิ่นสุคนธรส
“นี่แน่ะ ท่านผู้เป็นน้องแห่งเรา”
ชีวิตแรกเอ่ยทักเมื่อปรากฏร่างน้อยๆ ของอีกชีวิตหนึ่งเคลื่อนมาตรงหน้า
“อะหา ใครกันที่มาเราว่บังอาจเรียกเราว่าน้อง”
ชีวิตสองสนองตอบ
“เรานะรึ”
“ก็จะยังมีผู้อื่นใดอีกเล่า”
“อ๋อ เราคือผู้เป็นเจ้าของแห่งภพนี้”
"ใครสอนถ้อยคำอันแสนจองหองนั้นแก่ท่าน”
“ความจริง”
“คืออย่างไร”
“ก็มีอยู่ว่า เทพเจ้าส่งให้เรามาจุติ ณ รมณียสถานแห่งนี้”
“อือ ตลกดี”
เงียบลงชั่วขณะหนึ่ง
“ไหมล่ะ ท่านจำนนต่อความจริงแล้ว”
ชีวิตสองไม่ตอบ แต่เสียงที่สามหัวเราะแทรกขึ้น
“ฮะฮา...”
สิ้นเสียงที่สามก็มีเสียงที่สี่ - ห้า - หก - และถัดไป หัวเราะประดังก้อง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน พวกท่านคือใคร”
ชีวิตแรกกล่าวด้วยน้ำเสียงขึ้งโกรธ
“พวกท่าน”
เสียงเยาะๆดังขึ้นอีกในกลุ่มผู้มาใหม่
“ผิดไปแล้ว ท่านน่าจะเปลี่ยนคำถามใหม่เป็นว่า พวกเรา ซีจึงจะควร ดูสิ จงมองดูตัวท่านแล้วเปรียบเทียบกับพวกเรา และหาความแตกต่าง”
คำทุ่มถียงเงียบลงอีก เหลือแต่เสียงสังคีตแว่วกระจายอยู่ในอากาศเบื้องบน
“พบแล้วยัง”
“ไม่พบ”
“ไม่เห็น”
“ไม่มี”
ดนตรีเสนาะดังชัดมากขึ้น ครู่เดียว ต่อมาทุกชีวิตก็ละจากการโต้เถียง ต่างแหงนหน้าขึ้นมองด้วยความระทึกใจ เมื่อปรากฏร่างสีเขียวแวววาวแหวกม่านฟ้าลงมาด้วยท่าทีองอาจ ติดตามด้วยเหล่าบริวารในแพรพรรณสวยสด ร่างนั้นค่อยลอยเลื่อนลงมา ที่สุดหยุดลงตรงหน้าแล้วเอ่ยปากถาม
“ผู้สืบผลบุญ พวกท่านส่งเสียงอื้ออึงคะนึงในยามนี้ ด้วยเหตุดังฤา”
“เรามีปัญหามากหลาย”
ชีวิตแรกเสนอหน้า
“จงว่ามา”
“หะแรก ข้าพเจ้าเรียกท่านหนึ่งในพวกนี้ว่า น้อง ข้าพเจ้าได้รับความขุ่นเคืองจากเขา และเมื่อข้าพเจ้าแจ้งให้ทราบว่าเป็นเจ้าของแว่นแคว้นแดนนี้ด้วยเหตุมาถึงก่อน คำตอบของพวกเขาคือเสียงหัวเราะ ที่สุดตกลงกันไม่ได้ว่าพวกเราคือใคร...”
“นั่นปะไร ข้าคิดไว้เคยผิดเสียเมื่อไหร่”
ผู้ทรงศักดิ์พูดพลางถูมือไปมานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวสืบไป
“ขอพากันทราบเสียว่า ทุกท่านเป็นผู้สืบจากผลแห่งบุญ”
“คืออย่างไรท่าน”
เสียงถามด้วยอาการกระตือรือร้น
“ฟังให้จบก่อนซี - เอ้อ -คือท่านทั้งหลายมาสู่ทิพยสถานแห่งนี้ด้วยผลบุญ”
“ทิพยสถานคือ คืออย่างไร”
“อ้าว เราได้เตือนท่านแล้วว่าอย่าขัดจังหวะเมื่อกำลังพูด คืออย่างนี้ ที่นี่เป็นสรวงสวรรยาของผู้มากด้วยบุญ มีทุกสิ่งที่เป็นทิพย์”
“หมายความว่าพวกเราคือเทพ”
“นั่นสุดแท้แต่ท่านจะเข้าใจและเรียกตัวเอง”
“ฮา ตูคือเทพ เราคือเทพ”
เอ็ดอึงด้วยหรรษา
“ตัวท่านนั้นเล่าเป็นใคร”
เสียงเทพกระด้างขึ้น
“ใคร่รู้นักรึ”
“ใช่”
“อันที่จริงหากสังเกตสักเล็กน้อยผิวกายอันเรืองรองของเราน่าจะบอกท่านได้ว่าเราเป็นใคร อ้อ! พวกท่านเป็นผู้มาใหม่ไม่เป็นไร เราจะบอกให้ เราคือองค์อินทร์ เป็นพระยาแห่งทิพยสถานเกษมสุขนี้”“องค์อินทร์ โอ้ ขอได้โปรดแก่ความเบาปัญญาของพวกข้าพเจ้าด้วยเถิด ท่านผู้เป็นที่เคารพ”
สิ้นสำเนียงทวยเทพ เหล่าบริวารแวดล้อมก็แซ่ขานและบรรเลงดนตรีทิพย์สืบต่อมาอีกชั่วครู่ เหล่าผู้มาใหม่ได้ออกปากวิงวอนให้ผู้เป็นพระยาเล่าถึงความเป็นไปในทิพยนครโดยสังเขป
“ภพนี้...” องค์อินทร์เริ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวาน “มีอายุขัยไล่เลี่ยเหลือประมาณกับอายุกาลแห่งโลกมนุษย์ ว่าถึงตำแหน่งแห่งที่ตั้งเล่า ถ้ากำหนดเอาแผ่นฟ้าเป็นจุดต้น ก็มีหนทางไกลกว่าจากแผ่นฟ้าถึงผิวโลก เพียงสองศอกถึงสองวาโดยประมาณ ทุกสิ่งแลลานเป็นสีทองดังท่านได้ประจักษ์อยู่บัดนี้ อนึ่งเนื่องด้วยเราอยู่ห่างออกมา ความแจ่มจ้าของอาทิตย์ก็มาติดอยู่แค่ผิวพื้นโลก แสงที่ตกถึงเราจึงบางเบาเป็นลำแสงสีรุ้งอ่อน เราไม่มีเวลาร้อน เช่นเดียวกับที่ไม่รู้จักหนาว ชีวิตมีแต่ความเบิกบาน เมื่อหิวก็จะมีอาหารอันเอมโอชลิ่วลอยลงมาจากนภากาศ จงเลือกอยู่ เลือกกินสร้องเสพสำราญจนกว่าทุกท่านจะสิ้นบุญเถิด”
สิ้นกระแสสั่ง เสียงเห่กล่อมประเลงเพลงก็ก้องกึก กังวานไกล หลายหมื่นโยชน์ เหล่าทวยเทพจึงทอดตัวลงฟอนฟาน ด้วยอาการสำราญในทิพยสถานนั่นแล
เมืองดิน
สายมากแล้ว ชายแก่เดินงุดๆ ออกจากคูหาน้อยปลายสวน มือถือกระป๋องเก่าๆ ซึ่งยังคลุ้งด้วยกลิ่นอับๆ ของยาพิษ แกพูดพึมพำ
“อ้ายฉิบหาย นับวันก็ยิ่งแต่มาก คราวนี้เห็นจะเกลี้ยงเสียที มีไอ้หัวเขียวลอดขึ้นมาได้ตัวเดียว”
.......................ความเห็น (24)
ไว้จะลองหาเรื่องสั้นดีๆ มาลปรร.บ้าง อาจารย์เคยอ่านเรื่อง "ก่อนเที่ยงหนึ่งนาที" ไหมคะ นั่นเป็นเรื่องที่ชอบมากเรื่องหนึ่งเชียว
คุณ
เอามาเลยครับ ช่วงนี้เรื่องสั้นดีๆ แบบนี้ หาได้ยากครับ ผมเลยต้องค้นหาเรื่องสั้นชั้นครูมาอ่านแก้เหงา ของคุณสุชาติ สวัสดิ์ศรี นี่ก็สุดยอดครับ
ไม่รู้ว่า นักศึกษารุ่นใหม่เรียนไปแล้วจะสร้างสรรค์ออกมาอย่างไร ถ้ามีแววจะนำมาให้อ่านวิจารณ์กันครับ
สวัสดีคะอาจารย์ มาขอตามเก็บนะค่ะ
อาจารย์ค่ะพิมพ์ตกไป ตามเก็บเกี่ยวความรู้คะ ไม่ใช่ตามเก็บ.. ขอประทานโทษนะค่ะ
- อิอิ..อาจารย์ขานึกออกแล้วเคยอ่านที่ไหน
- เคยอ่านตอนเรียนวิชาภาษาไทย สมัยเรียนปริญญาตรีคะ...จำได้ว่าขำกันทั้งห้อง
- เอ..แล้วโลกมนุษย์ที่เราอยู่กันทุกวันนี้เป็นสวรรยา ด้วยหรือเปล่าคะ
- หรือว่าเรากำลังอยู่ใน ภาคนรก คะ...ถึงได้ปั่นป่วนกันไปทั้งโลกคะอาจารย์
คุณ
ครับ โลกมนุษย์กำลังปั่นป่วนอย่างที่คุณว่า ทั้งภาวะโลกร้อน มลพิษ ภัยพิบัติ อาชญากรรม สงคราม การกดขี่ข่มเหง ก็ต้องทำใจ เรียนรู้อยู่กับโลกให้มีความสุข ปลอดภัย สันติให้ได้ซึ่งก็ไม่รู้จะทำได้แค่ไหนในภาวะอย่างนี้
คุณ
ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่านตามเก็บเกี่ยวความรู้ครับ
ยากมากค่ะ มีแปลเป็นภาษาอังกฤษด้วยงงมากมายค่ะช่วยอธิบายหน่อยค่ะว่าใช้ยุธวิธีการแต่งแบบไหนช่วยด้วยนะค่ะ
ขอบคุณ
ตอนนี้อยู่ ม.4 ค่ะ
เรียนเรื่องการตีความ โดยอาจารย์ให้อ่านเรื่องนี้แล้วตอบมา 2 ข้อคือ
1. ตัวละครสำคัญมีสองตัวอะไรบ้าง
2. สถานที่ในเรื่องคือที่ใด
ความคิดแรกที่คิดขึ้นมาก่อนได้อ่าน ก็คิดว่าง่ายๆแค่นี้
พอได้อ่านเรื่องแล้วอึนไปพักใหญ่เลยค่ะ
พอเฉลยทีก็ ฮาทั้งห้องอ่า ^^
สวัสดีครับ คุณกรเพชร
เรื่องสั้นของ ลาวคำหอมงามในภาษา เนื้อหาแน่น ชอบเรื่องอุบัติโหด ครับ
คนรุ่นใหม่น้อยมากที่จะหยิบมาอ่าน ในสถานศึกษาพอพูดคุยถึงบ้าง
สวัสดีครับคุณบังหีม--ผู้เฒ่าnatachoei--
ยินดีที่รู้จักครับ ขออนุญาตเข้าไปคุยที่บันทึกนะครับ
สนุกมากครับ
ตอนนี้ผมอยู่ ม.4ครับ
ผมไม่เเน่ใจว่าแนวคิดโครงเรื่องมันเกี่ยวกับการเมืองไหมครับ
เเต่ผมประทับใจมากกับงานเขียนนี้ครับ
หักมุมสุด สุด
ขอบคุณครับ
พอดีอาจารย์ให้หาเรื่องนี้อยู่พอดีเลยครับ แล้ววิจารณ์ว่าเรื่องนี้เป็นแบบไหนอย่างไร
อาจารย์ที่มหาลัยราชมงคลล้านนาพิษณุโลกกำลังจะสอบการอ่านเรื่องสั้นและตีความอยู่พอดีเลยค่ะ
เรื่องสวรรยานี่หล่ะค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะค่ะที่นำมาเผยแพร่
Miss. Phatcharin Sitthiphoom
สวรรยา เป็นเรื่องสั้นที่ยอดเยี่ยมมากค่ะ ขอชมเชยผู้แต่งนะค่ะว่าจินตนาการเลิศมาก
เด็ดพิดโลก
ใช่ค่ะ อาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา พิษณุโลก
กำลังนำมาให้นักศึกษา สรุป อยู่เลยค่ะ
ดิฉันยังสรุปผิดเลย ตอนอ่าน นึกว่าเทพ
แต่พอาจาย์เฉลย อยู่ในห้องน้ำ ฮามากเลยค่ะ
เพิ่งสอบไปหมาดๆเลยค่ะ
กันทรลักษวงษา
ต้องเรียกว่า
ห้องน้ำในวัง???
โรงเรียนก็สอนเหมือนกันจะสอบเเล้วด้วยโรงเรียนมีให้ตั้งหลายเรื่องเช่น เดอะ บอลล์ ออฟ เเฟ็ท ,คนบนต้นไม้,ดอกไม้บนหลุมศพ,สวรรยา,เด็กบ้านนอกลาออกจากโรงเรียน,บทเรียนบทสุดท้าย,ฝนเดือนห้า(เวตาล)
เรื่องสววรยาที่ได้อ่านไปนั้น สามารถสรุปได้ว่า
มันเกี่ยวกับ*ส้วมหลุม*หมดเลยค่ะ.....เพราะ
1. เทพ หมายถึง
หนอน
2.องค์อินทร์ หมายถึง
แมลงวันหัวเขียว
3.ทิพยสถาน หมายถึงที่ใด
ส้วมหลุม
4. "เมื่อหิวก็มีอาหารอันเอมโอชาลิ่วลอยลงมาจากนภากาศ" เป็นการบรรยายถึงอะไร
อุจจาระที่คนถ่ายลงมาในส้วมหลุม
5. "เหล่าบริวารแวดล้อมก็แซ่ขานและบรรเลงดนตรีทิพย์" เป็นการบรรยายถึงอะไร
เสียงบินของแมลงวันหัวเขียว
6. คูหาน้อยปลายสวน หมายถึง
ส้วมหลุม
กำลังอึนเรื่องนี้อยู่เลยครับ อ.ให้แยกระดับ และเปรื่อนระดับภาษา
มันหร่อยนิ คิดได้พรือ
แสดงให้เห็นว่า ผู้เเต่งใช้แนวคิด ที่ใช้จินตนาการสูงมากๆๆ
ศิริกานต์
อาจารย์ค่ะ คือหนูอยากทราบความหมายทั้งหมดของเรื่องนี้ เรื่อง สวรรยา เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร เนื้อหาของเรื่องเป็นแบบไหน ตอนนี้หนูเรียนภาษาไทย แล้วอาจารย์ให้เรื่องนี้มา ให้มาหาชื่อผู้แต่ง ชื่อหนังสือ เรื่องย่อ แล้วก็ประโยชน์ที่ได้จากการอ่าน หนูอ่านมา 2 รอบแล้ว ยังตีความไม่ได้เลยค่ะ อาจารย์ช่วยอธิบายให้หนูหน่อยนะคะ