แม่ซื้อ
วันนี้ขอเล่าเรื่อง "แม่ซื้อของเด็กทารก" ปกติเวลาฟังแม่เล่าเรื่อง "แม่ซื้อ" ก็เฉยๆ แต่พอมามีหลานซึ่งผู้เขียนเป็นป้าและอยู่บ้านเดียวกัน อีกทั้งต้องช่วยเลี้ยงด้วย จึงเกิดเรื่องที่ทำให้เชื่อว่า แม่ซื้อของเด็ก น่าจะมีจริง แม่ของผู้เขียนเคยเล่าว่าตอนเด็กน้องสาวขี่รถเด็กเล่นบนบ้าน ชั้น 2 แล้วพลาด ขี่รถเหาะลงมาชั้นล่าง บันไดประมาณ 9 ขั้น สูงไม่ใช่น้อย แต่ไม่เป็นไร แม่บอกว่าแม่ซื้อคงช่วยรับเอาไว้ ก็ได้แต่ฟัง และตอนผู้เขียนยังเป็นเด็กจำได้ว่า นอนอยู่ในมุ้งกับพ่อ แม่ และน้องสาว และมือของผู้เขียนยื่นออกมานอกมุ้ง มีมือๆ หนึ่งจับมือของผู้เขียนไว้บนมือของเขา ผู้เขียนไม่ได้ฝันแน่นอนตอนนั้นเรียนหนังสือชั้นประถมแล้วและพอจำความได้ ตอนนั้นแปลกใจเหมือนกันว่าใครอยู่นอกมุ้งเพราะทั้งบ้านมีกันแค่ 4 คน จึงเป็นเรื่องที่ติดใจผู้เขียนมาถึงปัจจุบันนี้
พอมามีหลานคนแรกทั้งคุณยาย คุณป้า ต้องช่วยกันเลี้ยงหลานเพราะลำพังแม่เขาคนเดียวคงไม่ไหว ก็มือใหม่ด้วยกันทั้งนั้น แต่ถ้ามีคนเปลี่ยนมือก็จะดีเพราะเด็กตื่นนอนไม่เป็นเวลา บทจะร้องไห้หิวนมเมื่อไหร่ก็ร้องแต่เจ้าหลาน "น้ำผึ้ง" ท่าทางจะเลี้ยงง่ายกินนมเสร็จก็นอนอุตุ ใครจะแหย่ยังไงไม่สนใจขอนอนอย่างเดียว แต่ถ้าตื่นมาก็นอนยิ้มได้คนเดียว ผู้เขียนและแม่นอนเล่นอยู่กับหลานก็นั่งมองดู เจ้าน้ำผึ้งแหงนหน้าไปทางที่ไม่มีคนแล้วยิ้มแต้เลย ผู้เขียนเอาของเล่นเขย่าตรงหน้าให้เห็นว่า มีคนอยู่ตรงนี้ เจ้าน้ำผึ้งก็ไม่สนใจ แหงนมองตรงหัวนอนพยายามมอง หรี่ตาดูและยิ้ม ผู้เขียนสังเกตหลายครั้งแล้วที่เจ้าน้ำผึ้งไม่ได้มองคนในบ้านแต่มองสิ่งที่เรามองไม่เห็น นอนคนเดียวก็เล่นคนเดียวส่งเสียงอืออาอยู่คนเดียว แม่บอกว่า คงเล่นกับแม่ซื้อ
แต่จากการสังเกตยังไม่ชัดเท่ากับเห็นเองแน่นอน น้องสาวเล่าว่า คืนก่อนเจ้าน้ำผึ้งตื่นกลางดึกสองรอบอาจเป็นเพราะเพลียจากการถ่ายท้อง เนื่องจากน้องสาวกินยาขับน้ำคาวปลาสำหรับคนออกลูกใหม่ๆ พอแม่กิน ลูกดูดนมก็เหมือนกินด้วย แม่ถ่ายท้องลูกก็ถ่ายท้องตามสุดท้ายน้องสาวต้องกินเป็นเวลาเพื่อจะได้ให้นมลูกได้ วันนั้นเจ้าน้ำผึ้งถ่ายท้องจนหิวมั่ง เลยตื่นหลายรอบ น้องสาวจึงเพลียและนอนตอนกลางวัน แม่ของผู้เขียนก็นอนอยู่ด้วย น้องสาวเล่าว่า นอนไปได้สักพักก็เคลิ้มๆ จะตื่นแล้ว ช่วงที่ลืมตามองมาที่เจ้าน้ำผึ้ง น้องสาวเล่าว่าเห็นคนแต่งชุดขาวลุกออกจากที่เจ้าน้ำผึ้งนอน งานนี้ถ้าไม่ใช่แม่ซื้อแล้วจะใครเพราะบ้านของผู้เขียนมีกระดูกของย่าอยู่ที่บ้านคนเดียว คงไม่ใช่ย่าหรอกเพราะถ้าใช่น้องสาวต้องจำได้อยู่แล้ว พอฟังน้องสาวเล่าทำให้เกรงใจแม่ซื้อเวลาผู้เขียนกลับจากที่ทำงานเพราะเจ้าน้ำผึ้งหลับทุกทีจะมีผู้เขียนและแม่พยายามปลุกขึ้นมาเล่นด้วยเพราะยังเห่ออยู่ เช้าออกมาทำงานก็หลับอุตุพอดีไม่ได้เล่นกัน
ดังนั้น เด็กอ่อนพอมีแม่ซื่อช่วยดูแลก็น่าจะหายห่วงไปบ้างเหมือนกันแต่ยังไงเราเป็นมนุษย์ก็น่าจะดูแลได้ดีในระดับของเรา ส่วนแม่ซื้อก็มีหน้าที่ดูแลในระดับของเขา จริงๆ อยากทราบตำนานของแม่ซื้อเหมือนกันไว้ว่างกว่านี้คงต้องค้นหาตำนานแม่ซื้อมาเล่าสู่กันฟังสักหน่อยจะได้มีความเข้าใจเรื่องแม่ซื้อมากขึ้นกว่านี้
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
เคยได้ยินมาตั้งแต่เด็กแล้วเหมือนกัน แต่ไม่ได้เคยเห็นอย่างนี้มาก่อนค่ะ
ขอบคุณที่ให้ความรู้
ขอบคุณค่ะที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม
ขอบคุณค่ะสำหรับสาระดีๆ ที่เคยรู้แต่ยังไม่ลึก ก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมลูกชายถึงได้แต่แหงนดูแต่บนหัว แล้วชอบยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ด้วยคนเดียว เวลานอนก็มักจะเบะปากและร้องไห้ใหญ่เลย ตอนแรกไม่รู้จะทำยังไง พอต่อมาก็เลยพูดว่า " แม่ซื้อข๋า เล่นกับลูกหนูเบาๆ นะค่ะหนูสงสารลูก แล้วช่วยเลี้ยงด้วยนะค่ะ"
ต่อจากนั้นพอจบประโยค เชื่อมั้ยค่ะ เค้ายิ้มและไม่ค่อยร้องไห้อีก (เฉพาะในคืนนั้น และ ประมาณอีก 2-3 อาทิตย์) แต่ต่อจากนั้นก็มีบ้าง
- สวัสดีค่ะ คุณขนิษฐา
- แต่ก่อนก็เฉยๆ เรื่องแบบนี้เหมือนกันนะค่ะ
- แต่ตอนหลังเริ่มชอบสังเกตแล้วค่ะ