ปรากฏการณ์ที่เกิด..และได้เรียนรู้ KM เชียงใหม่
ผ่านมาหลายวัน..ดิฉัน...รวบรวมรายละเอียด...มาเก็บ กรอง... เคี่ยว ตกผลึก ข้น ในความคิดความรู้สึกมากขึ้น
มีหลายสิ่งหลายอย่าง ที่เก็บได้ และได้เรียนรู้... จากการเข้าร่วม... KM เชียงใหม่ (ขอเรียกสั้นๆ อย่างนี้แล้วกันนะคะ)
มีหลายแง่มุม... ที่เป็นความงดงาม ที่อยากนำมาบอกเล่าทุกอย่างล้วนแต่เป็น... สาระในระดับ ความรู้สึกที่ลึกลงไปได้ถึงในระดับ... “จิต”วิญญาณ
น้ำจิตน้ำใจ แห่งความเป็นผู้ให้ผู้ไป...ผู้เป็น ทั้ง Blogger หน้าใหม่ ... และเก่า ต่างมีจุดร่วมเดียวกัน ประโยคหนึ่งที่ดิฉันจะพูดเสมอเวลาที่ได้คว้าไมค์ คือ
ทุกท่านมาทำไม... มาเพื่ออบรม Blog เหรอ ???....
จริงๆ แล้วเหล่านี้....สามารถฝึกหัดและเรียนรู้ทำเองได้ เพราะเท่าที่ดู Blogger รุ่นพี่แต่ละคนที่ไปร่วมก็ไม่ได้ผ่านการอบรมมาจากที่ไหน แต่ทำไม “เพียงแค่ว่า” จึงจำเป็นต้องมีการอบรม และทำไมต้องเสียค่าใช้จ่ายมาเพื่อร่วมเข้าอบรม
…………………………
บันทึกนี้...ดิฉันไม่ได้ถือว่า...เป็น AAR สำหรับการไปและจากมา
หากแต่เป็น...ข้อคิดเห็นที่ได้คิด พิจารณา จากการได้เรียนรู้ ผ่าน ผัสสะ...และสั่งสมเป็นประสบการณ์ใหม่แห่งการเรียนรู้เกิดขึ้น
ดิฉันนำแง่มุมในเรื่อง .... “สิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้” หรือ Learning Environment...มาเป็นกรอบในการคิดพิจารณา พินิจ พิเคราะห์... งาน KM เชียงใหม่ครั้งนี้จัดว่า....เป็นสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้... หนึ่งที่ถูกจัด แต่ง...ขึ้น ดิฉันมองว่า เน้น... แนวเอียงมาทางฐานทางด้าน.... “พฤติกรรมนิยม” ซึ่งเป็นหนึ่งในทฤษฎีการเรียนรู้ (Learning Theory) ... ผสมผสานกับทางด้านพุทธิปัญญานิยม...(Cognitive Theory)
ทำไมจึงนำสองฐานแนวคิดนี้มาใช้... เพราะว่า สิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้นี้...มีการกระตุ้น...นำ และสร้างแรงจูงใจ แรงขับ .... ให้การเสริมแรง... แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด... หากแต่ว่ากระตุ้นให้เกิดกระบวนการทางปัญญาหรือไม่นั้น ก็ไม่ชัดอีก เพราะยังแตะลงไปได้ไม่ลึก ยังไม่มีการกระตุ้นให้เกิดการเสียสมดุลทางปัญญา เพื่อนำไปสู่การเรียนรู้มากเท่าไรนัก .... หากสิ่งหนึ่งที่ดิฉันมองเสริมเข้ามาอีก คือ ฐานคิดทางเรื่องการออกแบบสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้ตามแนว Constructivism ทำไมจึงนำฐานคิดนี้มาร่วมด้วย.... นั่นเพราะว่า... มี การนำ...เรื่อง Coaching และ Scaffolding หรือ การมีโค้ช และฐานการช่วยเหลือ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ซึ่งจัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของ.. ฐานคิดในเรื่องการออกแบบสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้ตามแนวคิดดังกล่าว และที่สำคัญมีการจัดโซนแห่งการเรียนรู้ของผู้เรียน และมีฐานการช่วยเหลือที่เข้ามาแทรกเสริมเข้ามา (ภาพชัดขึ้นมาอีกนิดในวันที่สาม)...
อย่างไรก็ตาม... เวทีดังกล่าวนี้ หากได้มีการออกแบบและการวางแผนที่ชัดเจนยิ่งกว่านี้...ดิฉันก็เชื่อว่า “จะเกิดคุณาประโยชน์” ยิ่งๆ มากกว่านี้อีกเท่า... แต่ที่กล่าวมานี้ไม่ใช่ว่าเป็นข้อด้อยข้อเสียนะคะ ดิฉันกลับมองว่าเกิดมิติใหม่แห่งปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไร และเรื่องนี้ได้เปิดประเด็น...ไอเดียให้กัลยาณมิตรท่านหนึ่งให้ฟังว่า...หากใช้โอกาส ณ เวทีนี้ดึง...ศักยภาพและกระบวนการทางปัญญาออกมาได้อย่างเต็มที่แล้วจะเกิดความคุ้มค่า อย่างยิ่งใหญ่ทีเดียว...
หากแต่ในสภาวะแห่งสังคม ณ วันนี้ สิ่งที่ได้จัดและเกิดขึ้นครั้งนี้ เพียงเท่านี้ ดิฉันก็มองว่า... ประสบความสำเร็จและเป็นประตูที่เปิดก้าวเดินต่อไป... จึงได้เอ่ยบอกคุณเอก – จตุพรไปว่า... งานยังไม่ได้เสร็จสิ้นนะ... หากแต่นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น... และเป็นการเริ่มต้นที่เราเพิ่งตัดสินใจออกก้าวเดินเท่านั้น... เส้นทางยังอีกยาวไกล และมีงานอีกมากมายที่ยังต้องทำสานต่อไป หากเราไม่หยุดก้าวเดินไปเสียก่อน
ความเห็น (10)
ขอมองจากนอกห้องเรียนในบางประเด็นนะครับ เพราะผมไม่ได้สัมผัสบรรยากาศจริง
ผมติดตามมาตั้งแต่การเตรียมงานแล้ว...ผมยิ้มและคิดในใจว่า นี่เป็นการเตรียมงานของคนที่เข้าใจกิเลส ดังนั้น จึงสามารถบริหารกิเลสได้อย่างน่ามหัศจรรย์และลงตัว อย่างที่หลายๆท่านสัมผัส และเอ่ยปากว่า ประทับใจ ซึ้งใจไปตามๆกัน
ครับ......มีงานอีกมากมายที่ยังต้องทำสานต่อไป หากเราไม่หยุดก้าวเดินไปเสียก่อน
สวัสดีก่อน…ออกไปค่ะคุณ
ยิ้มอย่างเบิกบาน ด้วยจิตแจ่มใส
กะปุ๋ม...รู้สึกเบิกบานมาก ต่อความเห็นที่แทรกเข้ามานี้ ช่างโดนเข้ามาที่ใจอย่างจัง
ด้วยเนื้อแท้แล้ว...อยากนำฐานทาง “ธัม” มาอธิบายด้วยซ้ำ...หากแต่เกรงใจนักวิชาการส่วนใหญ่ที่กำลังมีความสุขภูมิใจกับสิ่งที่ได้ทำที่ให้ชื่อว่า KM ...
ลึกๆ...แล้ว...มีบางสิ่งบางอย่างอยากพูดอยากเล่าให้ฟังชัดกว่านี้...หากมีโอกาสสักวันจะเล่าให้ฟังนะคะ หากได้เจอ
อย่าลืมทวงถามนะคะ...
ขอยิ้ม...ด้วยดวงจิตและเข้าพัก...ก่อนนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ ดร.กะปุ๋มKa-Poom
มีผู้มีพระคุณท่านหนึ่ง ท่านวานให้ผมเขียน AAR.งาน สัมมนาที่เชียงใหม่ ผมยังรวมสมาธิในการเขียนยังไม่ได้ คิดว่าอีกไม่นานผมจะเรียบเรียงออกมาทุกมุม
ขอบคุณคุณกะปุ๋มKa-Poom ที่เติมความชัดเจนของกระบวนการครับ ผมได้เรียนรู้ผ่านการทำงานของคุณตลอดเวลาที่อยู่ในงานสัมมนาทั้ง2-3 วัน และเช่นเดียวกันผมก็ได้เรียนรู้จิตของการเป็นผู้ให้ของ blogger ที่มารวมตัวกัน
ผมให้ความสำคัญต่อการสร้างความสุข ความพึงพอใจให้แก่ผู้เข้ามาร่วมงานมากที่สุด ผมเชื่อมั่นว่าการเรียนรู้แบบธรรมชาติอยู่ที่ความพอใจ
ผมคุยกับพี่ชายคนหนึ่ง(พี่ทวีสิน) และได้คุยประเด็นนี้ได้แง่มุมที่น่าสนใจมาก ผมก็มองวว่าที่เชียงใหม่เราได้ออกแบบปราณีต และใจเกี่ยวใจ ใจถึงใจ
และสำหรับประโยคในวันนั้นที่บอกผมว่า "เวทีนี้ยังอีกไกล" ผมรับรู้ตามนั้น และภาคภูมิใจในการกล้าที่จะทำสิ่งใหม่ เป็นการเปิดวิธีคิด และเป็นจุดเริ่มที่ดี
เป้าหมายเราคือ "เครือข่าย" เป็นเครือข่ายคนดี ที่มีจิตสาธารณะ ไม่ว่าจะเกี่ยวกันในกลุ่มเล็กกลุ่มใหญ่ ในงานสัมมนาที่เชียงใหม่ ก็เป็นการเริ่มต้นจริงๆ
เป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ขอบคุณ...คุณเอก..นะคะ
ที่มาต่อเติมให้เต็มอีกครั้ง...เป็นการนำมาต่อยอดได้อย่างงดงาม...
เหมือนที่คุณ "ข้ามสีทันดร" ว่าไว้ ... คือ ความสามารถของผู้บริหาร...การจัดงานนี้จริงๆ ที่เข้าใจในเรื่อง "ธรรม"ชาติของมนุษย์ และความจริงของชีวิต ทุกสิ่งที่สรรค์สร้างขึ้นจึงงดงามในความรู้สึกของผู้เข้าร่วม
และยิ่งใหญ่ไปกว่านั้น... คือ ความงดงามทางด้านจิตใจที่หล่อหลอมและร่วมกัน ความเป็นกัลยาณมิตร และการช่วยเหลือกันและกัน...
นี่แหละค่ะที่กะปุ๋มบอกว่านี่เป็นการเปิดประตูไปสู่ความงดงามทางจิตใจ... และการร่วมทำความดีร่วมกัน
กุศลกรรมที่เกิด...น้อมนำสู่ "ใจ"...ผู้ก่อการดีทุกท่าน...ที่ร่วมแรงร่วมใจ...ความดีนี้น้อมนำมอบให้ทุกคน...ที่มาขับขานร่วมแรงร่วมใจกัน...
เรานั้นยังไม่ได้มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน แบบ...นั่งจับเข่าคุยกันเลยนะคะ แต่คิดว่าสักวัน...หากเส้นทางยังมี...เราจะได้ทำงานร่วมกันนะคะ
(^____^)
กะปุ๋ม
ทุกคนล้วนต้องการมิตรภาพ และทุกคนล้วนได้รับมิตรภาพที่งดงามและล้ำค่า สมค่าแห่งมิ่งมิตร
ขอบคุณสำหรับงานนี้
ขอบคุณสำหรับคนจัดงานนี้
ขอบคุณสำหรับคนร่วมงานนี้
และขอบคุณสำหรับควางดงามแห่งมิตรภาพที่ยั่งยืน
สวัสดีค่ะ....ท่าน อ.หมอ JJ
ขอบพระคุณท่านมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยือน
และทักทาย...
เมื่อไรจะได้ร่วมอาหารมื้อเช้ากับท่านคะ
(^____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ...คุณ
ดีใจค่ะที่ได้มาเจอกันที่นี่อีกครั้ง
ตั้งแต่วันนั้น...จนวันนี้ได้แต่เมียงมองเข้าไปอ่านบันทึกแต่ก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยใดใดไว้เลย...
ดีใจที่ได้ร่วมเป็นกัลยาณมิตรต่อกันนะคะ
(^____^)
ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความยั่งยืน...นั่น คือ ต้องมีใจนำค่ะ
ขอบคุณค่ะ
กะปุ๋ม
คำหลักตัวหนึ่งนั้นน่าจะเป็น behaviourism หรือเปล่า
สะกดแบบอังกฤษ มี u
สะกดแบบอเมริกันไม่มี
สงสัยวิธีสะกดดูเพิ่มที่นี่
http://en.wikipedia.org/wiki/Behavior
แต่สะกดอย่างที่เจ้าของบันทึกสะกดว่า behavierism นั้นไม่มี แม้กระทั่งในภาษาฝรั่งเศส
กันไว้ก่อนเผื่อคนจำไปเขียนต่อ เพราะเป็นไปได้ว่าเจ้าของบันทึกเห็นและจำมาจากคนที่เขียนโดยไม่ได้ระมัดระวังอีกต่อหนึ่ง
ขอบคุณค่ะคุณ "เจตนาดี"
เข้าไปสืบค้นและแก้ไขแล้วค่ะ
เป็นความผิดพลาดของผู้เขียนเองค่ะที่ไม่ได้ตรวจทานอย่างละเอียดรอบคอบ
ขอบคุณค่ะ
(^_____^)
กะปุ๋ม