เมื่อคุณแม่ร้องไห้ ลูกรู้สึกอย่างไร
เมื่อคุณแม่ร้องไห้ ลูกรู้สึกอย่างไร
วันศุกร์ที่ผ่านมาผมกลับบ้านที่ลำพูนไปหาแม่ มีความรู้สึกว่าวันนี้แม่ทำไมดูเงียบ สีหน้าดูเหมือนเศร้าๆ ผมเอาของเก็บเสร็จก็มานั่งคุยกับแม่ สักพักน้ำตาของแม่ก็ค่อยๆไหลออกมา ผมก็ถามแม่ว่าร้องไห้ทำไม แม่ก็บอกว่าวันนี้ตอนเย็นไม่มีลูกมีหลานคนไหมมาหาเลย แกเหมือนอยู่คนเดียว แม่บอกว่าอยากฆ่าตัวตาย อีกครั้งแล้วที่ได้ยินคำพูดนี้ออกมาจากแม่ ผมไม่อยากได้ยินอีกเลย ผมจะต้องทำยังไง ผมค่อนข้างรู้สึกหดหู่ จากนั้นก็รวบรวมสติพูดชักแม่น้ำทั้งห้า ออกมาพูดให้แม่รู้สึกดีขึ้น ผมมีความคิดว่าอยากจะโคลนนิ่งตัวเองออกมาสักยี่สิบสี่คน จะได้คอยดูแลแม่ชั่วโมงละคน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ หรือว่าเราจะลาออกจากงานและเลิกเรียนหนังสือ แล้วมาดูแลแม่แต่ มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วจะเอาเงินที่ไหนมารักษาแม่ ก็คงทำเท่าที่ทำได้และคงทำให้มันดีที่สุด ผมก็นั่งนึกไปย้อนถึงอดีตที่ผ่านมาเท่าที่ผมจำความได้ผมเคยเห็นแม่ร้องไห้กี่ครั้ง ผมคงบ้าไปแล้วทุกคนมันก็เคยร้องไห้ แต่ผมคิดว่าคนที่เป็นแม่เป็นคนที่อดทนและเข้มแข็งที่สุดแล้วแม่ร้องไห้ออกมา มันคงมีอะไรมากกว่านั้น เพราะคิดว่าแม่ทุกคนคงไม่อยากให้ลูกของตนเห็นตัวเองร้องไห้ เท่าที่ผมจำความได้และมันฝังอยู่ในความทรงจำ ผมเห็นแม่ร้องไห้ต่อหน้าผมไม่กี่ครั้ง แต่หลับหลังผมไม่รู้นะครับว่าแม่ร้องไห้บ่อยไหม
· แม่ร้องไห้เพราะเจ็บ ตอนนั้นอยู่ชั้นประถมวันนั้นผมเลิกเรียนผมก็ได้ยินเสียงคนตะโกนว่าแม่สา(ชื่อแม่) รถจักรยานล้ม ผมก็วิ่งเร็วจี๋ไปหาแม่ ทันทีที่ผมไปถึงผมก็เห็นแม่ร้องไห้ ร้องส่งเสียงว่าเจ็บๆๆๆ มีเลือดไหลออกมาที่ตาตุ่มเพราะโดนที่ถีบจักรยานแทง มองเห็นเข่งลำไยที่แม่ขนมาล้มอยู่ข้างๆรถจักรยาน สมัยนั้นที่หมู่บ้านผมเขาจะสานเข่งลำไย (ตะกร้าไม้ไผ่สีสุกสานเอาไว้ใส่ลำไยแต่ปัจจุบันไม่ค่อยใช้แล้วเขาใช้ตะกร้าพลาสติกหรือกล่องกระดาษแทน) บ้านผมจะรับซื้อเข่งลำไยที่ชาวบ้านทำและแม่ก็จะเอารถจักรยานไปขนเอง ผมเห็นแม่ร้องไห้และเจ็บ ผมรู้สึกกลัวและเจ็บ อยากจะช่วยแม่ จะทำไงดีอยากให้แม่หายเจ็บ
· แม่ร้องไห้เพราะทะเลาะกับพ่อ สมัยพ่อผมทำงานอยู่ยังไม่เกษียน พ่อจะดื่มเหล้าทุกเย็น และจะทะเลาะกับแม่ประมาณอาทิตย์ละ 1 ครั้งวันก่อนวันพระหนึ่งวัน (แปลกมากๆๆ ไม่รู้เพราะอะไร) พ่อผมเคยผ่าตัดสมองเนื่องจากรถคว่ำเวลาพ่อดื่มเหล้าแล้วจะไม่เหมือนเดิมค่อนข้าง ดุ โมโหง่ายและจะทะเลาะกับแม่แบบเรื่องไม่เป็นเรื่อง มีครั้งหนึ่งทะเลาะกันหนักมากแม่ร้องไห้มากๆ เพราะพ่อจะไม่อยู่บ้านนี้แล้วจะไปอยู่ที่ทำงาน (ลืมบอกว่าพ่อผมทำงานดับเพลิง ปกติพ่อก็จะต้องนอนที่ทำงานมากกว่าอยู่บ้าน) ผมก็ยืนดูแม่ร้องไห้ รู้สึกเศร้ามาก และก็ตั้งปณิธานว่าจะไม่ดื่มเหล้าเด็ดขาด และจะไม่ทำให้ผู้หญิงต้องร้องไห้แบบนี้ อันแรกผมทำไม่ได้เพราะผมดื่มเหล้าเป็นบางครั้ง ก็ดื่มเพื่อสังคมแต่ไม่ใช่ดื่มเป็นกิจวัตร ส่วนอันที่สองยัทำได้อยู่ เพราะผมยังไม่มีโอกาสดูแลผู้หญิงอื่นคนไหนนอกจากแม่ ปัจจุบันนี้พ่อดีแล้วเพราะพ่อเลิกดื่มเหล้าแล้ว
· แม่ร้องไห้เพราะเงินหาย แม่จะเป็นคนขี้หลงลืม คงเป็นไปตามวัย มักจะทำเงินหาย วันหนึ่งแม่ทำกระเป๋าตังค์หายแม่ร้องไห้โฮออกมา เพราะเสียดายเงิน ผมรู้สึกเศร้าและเสียดายไปกับแม่ พยายามช่วยหา พลิกแผ่นดิน พลิกบ้านหา ในที่สุดก็หาไม่เจอก็ได้แต่ปลอบใจแม่ว่าไม่เป็นไร มันของหาใหม่ได้
· แม่ร้องไห้ดีใจเมื่อผมเข้ารับพระราชทานปริญญากับในหลวง มันคงเป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ที่เห็นลูกประสบความสำเร็จ ผมมีความรู้สึกดีใจมาก ที่เราได้ทำให้แม่ดีใจจนต้องร้องไห้
· แม่ร้องไห้เพราะผมจะไปเรียนต่อโทที่กรุงเทพ แม่ผมบอกว่าเรียนแค่ปริญญาตรีก็พอแล้วไหมลูก ตอนนั้นก็สองจิตสองใจ หนึ่งก็เป็นโอกาสเพราะผมจะได้รับทุนการศึกษาด้วยและต้องกับมาเป็นอาจารย์ที่เรียนเดิม อีกหนึ่งก็เป็นห่วงแม่ แต่พวกพี่ๆก็คุยกับแม่ จนแม่ยอมให้ผมไปเรียน วันที่ผมเดินทางแม่ร้องไห้ แต่ร้องไห้แบบเงียบๆ ผมก็ยืนดูแม่แล้วก็ลาแม่ ผมบอกแม่ว่าจะตั้งใจเรียนและจะรีบกลับมาและจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด วันนั้นผมมีความรู้สึกเศร้าแต่มีกำลังใจที่จะ มุ่งมั่นและมีความตั้งใจสูง เพื่อที่จะรีบเรียนให้จบแล้วกลับมาดูแลพ่อแม่
· แม่ร้องไห้เพราะเพื่อนรักเสียชีวิต แม่มีเพื่อนรักเป็นลูกพี่ลูกน้อง เหมือนกับบัวตูมบัวบานอะไรทำนองนั้น รักกันมาก ไปไหนก็จะไปด้วยกัน เมื่อเพื่อนเสียชีวิตก็คงเสียใจเป็นเรื่องธรรมดา วันที่ป้าเสียผมก็ไม่เห็นแม่ร้องไห้อะไร แต่ผมเห็นแม่ร้องไห้วันสุดท้ายเพราะงานศพทางเหนือเขาจะเปิดเพลงแห่ เช่น เพลงธรณีกันแสง มันเศร้ามาก เขาเริ่มเปิดเพลงนี้แม่ผมร้องไห้โฮ ผมยืนดูแม่ ผมรู้สึกเศร้า เพิ่งรู้ว่าคำว่าเพื่อนรักนะ มันยิ่งใหญ่
· แม่ร้องไห้เพราะไม่ยอมไปฟอกเลือด ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการฟอกเลือดมันเจ็บไหม แต่แม่ร้องไห้ไม่อยากไป แต่ผมรู้ทีหลังว่าเวลาหลังฟอกเลือดจะรู้สึกดีเพราะเอาของเสียที่อยู่ในกระแสเลือดออกไป ก็จะเหมือนคนปกติ แต่ถ้าไม่ฟอกก็จะมีของเสียเยอะก็จะมีอาการต่างๆ แต่ที่แม่ผมร้องไห้เพราะสงสารลูกไม่อยากให้ลูกเสียเงิน แต่ผมไม่ยอม ผมจะให้แม่ไปฟอกให้ได้ แม่ก็ร้องไห้ ผมพูดกับแม่ว่าเงินนะหาเมื่อไหร่ก็หาได้ สำหรับผมนั้นยังมีเวลาอีกเยอะที่จะหาเงิน ไม่มีตอนนี้ไม่เป็นไร อนาคตคงต้องมีสักวัน ขอให้แม่สบายไม่เจ็บไม่ปวดลูกก็ดีใจแล้ว วันนั้นแม่ร้องไห้ทำให้ผมรู้สึกเศร้า คิดอย่างเดียว อยากรวยๆๆ มีเงินมีทองเยอะๆ เพราะแม่จะได้ไม่คิดถึงเรื่องเงินที่จะใช้ในการรักษา
· แม่ร้องไห้เพราะตามองไม่เห็น แม่ผมเป็นต้อกระจกทั้งสองข้าง เมื่อมันถึงเวลาต้อกระจกสุกทำให้มองไม่เห็น ทำไมมันซ้ำเติมแม่อย่างนี้ เวลาแม่ทานข้าวแม่ก็จิ้มแกงไม่ถูกไปจิ้มโต๊ะแทน ทีแรกผมกับพี่ๆ ก็คิดว่าแกแกล้งทำหรือเปล่า ดูไปดูมาแม่เป็นจริงนี่หว่า วันหนึ่งแม่ร้องไห้ออกมาว่ากลัวถ้าตามองไม่เห็นเวลาตายไปจะทำยังไงจะเดินไปถูกทางไหม ผมรู้สึกเศร้ามาก คิดว่ายังไงก็จะหาเงินมาผ่าตาต้อกระจกเปลี่ยนเลนส์ตาให้แม่ให้ได้ ตอนนี้ผ่าแล้วข้างหนึ่ง แม่มองเห็นแล้วแกบอกว่าชัดมาก แกบอกว่าเหมือนตายแล้วเกิดใหม่
· แม่ร้องไห้น้อยใจเมื่อผมพูดคำบางคำออกมา วันนั้นแม่ท้องเสีย แม่เดินไม่ได้เองผมก็พาแม่เข้าห้องน้ำ จากนั้นผมก็นอนพักกำลังเคลิ้มหลับ แม่ก็เรียกอีกว่าปวดท้อง ผมก็พาเข้าห้องน้ำครั้งที่สอง เคยไหมครับเวลาที่เรากำลังจะเคลิ้มหลับแล้วมีคนปลุก เราจะรู้สึกโมโห หงุดหงิด และครั้งที่สามแม่ก็เรียกอีก ตอนที่ผมกำลังจะเคลิ้มพอดี ผมก็หงุดหงิด อีก จนถึง ครั้งที่สี่ผมเคลิ้มแม่ก็เรียกอีก ผมก็หงุดหงิดแล้วก็พูดประโยคหนึ่งออกมาว่า “เหมือนแกล้งกันเลย เหนื่อยมากนะ” ผมพูดออกมาได้ไง แต่ที่ผมพูดออกมาผมโทษฟ้าดินหรืออะไรก็ตามที่กลั่นแกล้งหรือลงโทษผม ผมไม่ได้หมายถึงว่าแม่นะ ผมพาแม่มานอนที่เตียง ผมก็เห็นน้ำตาแม่ค่อยไหลออกมา ผมรู้สึกเสียใจมาก ว่าผมพูดอะไรออกไป มันออกมาจากปากผมได้อย่างไร หลังจากวันนั้นผมตั้งใจว่าผมจะไม่พูดอะไรที่จะต้องทำให้แม่เสียใจอีก เหนื่อยก็จะบอกว่าไม่เหนื่อย
· แม่ร้องไห้เพราะไม่ได้ทานข้าว วันหนึ่งผมกลับบ้านดึกหน่อยเพราะงานไม่เสร็จ ผมเปิดประตูเข้ามาที่ห้องแม่ แม่ก็นอนหันหลังอยู่บนเตียง ผมก็ทักทายแม่ เอะทำไมวันนี้แม่เงียบไป จากนั้นสักพักเริ่มมีเสียงร้องไห้สะอึกออกมา ผมก็ถามแม่ว่าร้องไห้ทำไม แม่บอกว่ายังไม่ได้ทานข้าว ผมรู้สึกโมโหมาก โมโหทั้งตัวเองและพวกพี่ๆ ว่าทำไมไม่สนใจแม่เลย มันคงเป็นที่คนเราก็มีหน้าที่ที่ต้องทำหลายอย่างอาจจะลืมนึกถึงคนที่คอยอยู่ พวกพี่ผมเขาก็ต้องทำงานกัน วันนั้นคงเป็นวันที่ลูกๆลืมไปว่ายังแม่ที่รอลูกๆๆ อยู่ ที่แม่ไม่ได้ทานข้าวเพราะวันนั้นทุกคนต่างเข้าใจว่ามีคนเอาข้าวให้แม่ทานแล้ว ตอนหลังก็ต้องตกลงกันดีๆ จัดคิววางแผนดูแลกันยกใหญ่
· แม่ร้องไห้อยากตาย ไม่อยากอยู่แล้ว แม่ค่อนข้างพูดบ่อยตั้งแต่เป็นโรคไตวายเรื้อรังและต้องฟอกเลือด แต่ไม่ร้องไห้นะ ผมไม่ค่อยชอบเพื่อนบ้านซักเท่าไหร่ที่มักจะมาแซวแม่ตลอด ถ้าเพื่อนหรือคนในหมู่บ้านเสียชีวิต มักจะพูดว่าถูกแซงหน้า แม่ก็จะเก็บมาคิดตลอดว่าทำไมคนที่จะตายน่าจะเป็นตัวเอง ผมก็เข้าใจนะว่าเพื่อนบ้านก็คงพูดให้กำลังใจ ก็เลยแซวเล่นๆ แต่ครั้งนี้แม่พูดอยากฆ่าตัวตาย ให้ตายไปซะจะได้ไม่เป็นภาระให้ลูกๆ ก็สาเหตุคงมาจาก เพราะวันนี้ตอนเย็นไม่มีลูก หลาน คนไหนมาหาเลยอยู่ต้องคนเดียว คงเบื่อๆๆ ผมก็พยายามพูดให้แม่รู้สึกดีขึ้น บอกกับแม่อย่าทำแบบนั้นเด็ดขาด ผมรู้สึกเศร้ามากๆๆๆ คิดจะทำยังไงดี ก็คงทำเท่าที่ทำได้ และทำให้ดีที่สุด
การร้องไห้เป็นการระบายสิ่งที่อัดอั้นความรู้สึกที่อยู่ในใจออกมาไม่ว่าจะดีใจ เสียใจหรือว่า โกรธ เชื่อว่าทุกคนต้องเคยร้องไห้ ถ้าเป็นเด็กก็คงไม่แปลก เพราะต้องร้องไห้เป็นงานหลัก อาจเป็นเพราะมีน้ำตาอยู่เยอะ แต่เมื่อโตขึ้น มันดูเหมือนว่ามีน้ำตาลดลง ทำให้ร้องไห้น้อยลง หรือเปล่าแต่ความเป็นจริงแล้วเมื่อโตขึ้นความอดทนมันคงมีมากขึ้น ยิ่งมีครอบครัวแล้วยิ่งต้องมีความอดทนสูง แต่คนเรามันก็มีขีดสุดของความอดทน การร้องไห้คงเป็นทางออกอันหนึ่งที่ช่วยระบายสิ่งที่อัดอั้นออกมา การที่ร้องไห้ให้คนอื่นเห็นเราคงไม่อยากทำ เรามักจะแอบร้องไห้ไม่ให้ใครเห็นน้ำตา และเมื่อเราเห็นคนอื่นร้องไห้ต่อหน้าเรา ถ้าเราเป็นคนอ่อนไหวก็จะคล้อยไปตามอารมณ์ของคนที่ร้องไห้ ยิ่งเป็นคนที่เรารัก แล้วเมื่อแม่ของเราต้องมาร้องไห้ต่อหน้าเราซึ่งเป็นลูก ลูกจะมีความรู้สึกเช่นไร อยากจะถามความรู้สึกของคนที่เป็นลูก
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะ...เราก็เป็นอีกคนนึงนะคะที่เคยทำให้แม่ร้องไห้ นึกถึงภาพตอนที่แม่ร้องไห้แล้วมันปวดใจจังเลยนะคะ ภาพที่แม่ร้องไห้ มันเหมือนเป็นบาปติดตัวของเราเลยค่ะ ต่อไปนี้สัญญากับตัวเองไว้ว่า จะทำให้แม่มีแต่รอยยิ้ม... " ลูกสัญญานะคะแม่ "
ยินดีรู้จักครับ คุณมะเหมี่ยวหวาน
ผมเชื่อว่าลูกทุกคนทำได้ ที่จะทำให้แม่มีแต่รอยยิ้ม ไม่มีน้ำตา และผมก็สัญญาไว้เหมือนกันที่จะไม่ทำให้แม่ร้องไห้อีก เชื่อว่าคุณมะเหมี่ยวหวานต้องทำได้
ว่างๆจะแวะไปชมบล็อกของคุณมะเหมี่ยวหวานนะครับ
โทษนะครับ -ขอถามหน่อยนะครับ "มะเหมี่ยวหวาน" เป็นชื่อผลไม้หรือเปล่าครับ
ผมเคยร้องไห้ทุกๆครั่งทีผมรู้สึกปวกอยู่ในใจ ผมเคยร้องไห้ทุกครั่งต่อนที่ผมดีใจและเสียใจ
ต่อนนี้ผมอายุ70แล้ว ผมต้องมาคิดอยู่เสมอ ทำไมผมจะต้องร้องไห้กับผู้อ่อนแอ ชีวิตของผมร้องไห้มาตลอด แต่วันนี้ผมเสียใจมาก
ผมไมเคยร้องไห้เพือพระเจ้าขอบผมเลยหรือเราจะเรียกว่า เจ้าของโลกนี้
พระเจ้าคือ ผู้ที่ไม่ทอดทิ้งเรา ติดตอเรา บอกเรื่องราวและชี้ทางเดินของชีวิตแก่เรา พระเจ้าที่แท่จริงไม่มีวันทอดทิ้งบ่าวของพระองค์โดยปราศจากแสงสว่างชี้นำทาน ไม่มีวันทอดทิ้งมนุษยชาติ โดยมิได้อธิบายถึงวิถีการดำเนินชีวิต
ต่อนนี้ผมรู้สึกแก่ขึ้นเรือยๆ ผมอยากจะร้องไห้เพือขอบคุณต่อพระเจ้า ทีให้เกิดมาบนโลกนี้ ทีให้เกิดแม่ผม ผมพยายามร้องไห้ แต่ผมไม่สมารถ ร้องด้วยน้ำตา
แต่กอผมขอบคุณต่อพระเจ้าที่ชี้ทานให้ผมคิด ว่าอะไรก็ตาม ทุกสิ่ง ทุกอย่างทีมนุษย์ผลิตจากความอ่อแอของเรา หรือเป็นจินตนาการที่เราอุปโลกน์ขึ้นมา
พระเจ้าที่แท้จริงของผม คือคู่ควรแก่การสักการะบูชา เป็นพราะเจ้าผู้สร้างสากจักรวาลชั้นฟ้าและแผ่นดิน เป็นผู้ควบคุมและอภิบาลสรรพสิ่งทั้งหลาย พระเจ้าคืออัลลอฮ์
ผมเชื่อว่าสมองของคนเราคิดเรื่องง่ายๆนี้ได้ ขอบคุณ
- กลัวบาปค่ะ
- เพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้าทำให้แม่ร้องไห้จะบาป
- พอเห็นแม่ร้องไห้เพราะเราทำให้เสียใจจึงกลัวตกนรกเป็นที่สุดค่ะ
- แต่ไม่ค่อยทำให้ร้องไห้นะค่ะ นอกจากแม่จะงอนโดยไร้สาเหตุ
ขออภัยน้องลูกช้าง
พี่เขียนชื่อน้องสมพงษ์เป็นน้องสุมิตรชัย เพราะ กำลังติดพันกับน้องสุมิตรชัยครับ
น้องเป็นคนลำพูนอยู่แถวไหนครับ
คิดถึงแม่ครับฮือๆๆๆ
สวัสดีครับคุณสมพงษ์
บทความคุณทำให้ผมต้องนึกถึงวันที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องการศึกษาของผม ผมไปเรียนวิชาการหนังสือพิมพ์ พ่อมองว่าไร้อนาคตต้องให้ผมกลับบ้าน แม่มองว่าไหนๆผมก็เรียนแล้วก็ให้ผมเรียนต่อ เลยทะเลากัน ตั้งแต่วันนั้นมาผมจึงตั้งปณิธานจะเรียนหนังสือไม่ให้พ่อและแม่เสียใจ จนสอบได้เป็นที่ ๑ ของห้อง
วันนี้ อ่านบทความนี้ทำให้นึกถึง ๕๑ ปีที่ผ่านมามีชีวิตเพราะผู้หญิงคนนี้ แต่โทร.ไปหาบอกว่าจะไปรับไปทานข้าวแต่แม่ไม่อยู่บ้าน ทราบจากน้องว่าแม่ไปทำบุญที่วัด เดี๋ยวจะโทร.ไปหาแม่ใหม่ว่าแม่มีโปรแกรมไปไหนอีกหรือเปล่า ผมรักแม่ครับ
สวัสดีค่ะ
ถ้าตัวเองเป็นลูก แล้วเป็นต้นเหตุให้แม่ร้องไห้ ก็น่าจะเป็นบาปมากค่ะ
แม่อาจเหงา อาจน้อยใจ ว่าไม่มีใครดูแลเท่าที่ควรในขระที่อายุมากและเจ็บไข้ อย่างคุณแม่คนที่เล่ามา
ครอบครัวเป็นปัจจัยสำคัญของการมีความรู้สึกว่ามีชีวิตที่มั่นคงและมีความสุข
ถ้าคุณแม่ร้องไห้อย่างนี้ แสดงว่า ท่านรู้สึกไม่มีความสุข และรู้สึกว่า ความมั่นคงปลอดภัยในชีวิตอาจลดลง
ลูกๆที่มีความกตัญญู ต้องตระหนักรู้ และอย่าทำให้ท่านรู้สึกเช่นนั้นค่ะ อย่าให้มาเสียใจทีหลังว่า ขอOne More Day แล้วก็จะได้แก้ไขความบกพร่องเหล่านั้นก็แล้วกันค่ะ
ณ วันนี้ผมคงไม่มีโอกาสได้เห็นน้ำตาของแม่แล้ว แม่ที่ผมรักที่สุดของผมจากผมไปแล้ว ขอขอบคุณ comment จากทุกท่านที่ทั้งแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจผม แต่ผมคงจะจดจำแม่ผมคนนี้ตลอดไป ท่านรักผมมาก รักมากจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไรและผมก็รักท่านมาก แต่ท่านคงไปสบาย ตอนนี้อยากรู้มากว่าแม่จะไปอยู่ไหน ทุกข์หรือสุขอย่างไร ลูกคนนี้จะขอเป็นคนดีและทำในสิ่งที่แม่หวังไว้
รักเเม่มากค่ะ ไม่อยากให้เเม่ร้องไห้เเละก็ไม่อยากเห็นด้วย
ครั้งนึงค่ะเพื่อนมันล้อชื่อเเม่หนู หนูเดินเข้าไปตบปากมันเลย พร้อมบอกอีกว่า
"กูยังไม่ได้ไปทำอะไรมึงเลย ด่าเเต่ชื่อเเม่คนอื่น อี่เวรเอ้ย" หลังจากด่าเสร็จมันเงียบกริบเลย
เเต่ว่าครั้งนึง หนูเคยโดนเพื่อนล้อจนร้องไห้มาหาเเม่>ระหว่างที่กำลังเม้นอยู่น้ำตาไหลนะ<
เเม่ก็บอกว่า"พูดออกมาเลยลูก เเม่พร้อมฟังปัญหาของลูกเสมอ" โอ้โห กราบเเม่เลยค่ะ เพราะสำนึกเเล้วว่าตัวเองทำให้เเม่ร้องไห้มามากกว่านี้ เเต่ก็ไม่เคยได้ยินเเม่มาระบายกับเราเลย มีเเต่เรามาระบายกับเเม่
หลังจากพูดคุยกะเเม่เสร็จเเล้ว ก็หาเรื่องที่มันสนุกๆมาคุยกับเเม่ หรือว่าเรื่องตลกๆมาคุยด้วยกันกับครอบครัว
เเม่ค่ะ หนูขอสัญญาค่ะว่าหนูจะช่วยเเบ่งเบาภาระของเเม่ ไม่ทำให้เเม่ผิดหวัง จะเป็นกำลังใจให้เเม่เมื่อเเม่ท้อ จะเลี้ยงเเม่ยามเเม่เเก่ชรา
ปล.ลูกทุกคนโปรดจำไว้ว่า"จะเอาโลกมาเเทนปากกา เอาท้องฟ้ามาเเทนกระดาษ เอามหาสมุทรหมดโลกเเทนน้ำหมึกมาเขียนบรรยายพระคุณของเเม่เเละพ่อ มันก็ไม่มีทางที่จะเขียนหมด เพราะพระคุณของพ่อเเละเเม่ มากเกินกว่าที่เราจะทดเเทนได้หมด"
atita wasuwat
รักแม่มาก ตอนเด็กๆจำใด้ตลอดเวลานอน แม่ต้องกอดถึงจะหลับ แม่เลิกกอดนอนตอนเรียนอยู่ ม.2 เพราะต้องไปเรียนหนังสืออยู่ต่างจังหวัดเดือนแรกที่ไปทำใจไม่ใด้เลยแต่ก็ต้องอดทน ตั้งแต่เล็กแม่ไม่ค่อยหนักใจกับหนูสักเท่าไหร่ แต่พอมีครอบครัวบ่อยครั้งที่แม่ทำหน้าเศร้า อย่าแม่ก็ทุกข์ ไม่อย่าก็ทุกข์ หนูพยายามอดทนทุกอย่าเพื่อจะรักครอบครัวหนูไว้ แต่ก็ไม่สามารถทำใด้ ตอนนี้ตัดสินใจอย่ามา 10 กว่าปีแล้วตั้งแต่นั้นมาหนูไม่เคยเห็นแม่ต้องเศร้าใจกับหนูอีกเลย หนูรู้เลยว่าความสุขของแม่ไม่ใด้ขึ้นกับตัวแม่แต่มันขึ้นกับหนูที่เป็นตัวกำหนดตอนนี้หนูมีความสุขกับการดำเนินชีวิต และแม่ก็มีความสุขหน้าตาสดใส หลายปีแล้วที่หนู่ไม่เคยเห็นแม่ทำหน้าเศร้าเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้แม่อายุ 85 แล้วแต่ก็ยังดูแข็งแรงมากค่ะ อยากบอกว่ารักแม่มาก ทุกครั้งที่สกดคำว่าแม่น้ำตาจะพาไหลทุกที แม่เป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดในชีวืตหนู หนูรักแม่ค่ะ