วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2510 เอทีเอ็มเครื่องแรกของโลก ได้รับการติดตั้งที่ธนาคารบาเคลย์ใกล้ลอนดอน -- ส่วนข้อมูลที่บอกว่าเอทีเอ็มเครื่องแรกของโลก ติดตั้งที่นิวยอร์คเมื่อปี 2520 นั้น ช้าไปสิบปีครับ ถ้าอ่านเจออย่านำไปอ้างอิง

ภาพทางซ้ายคือ John Shepherd-Barron บิดาแห่งเอทีเอ็ม

สำหรับในประเทศไทย ธนาคารไทยพาณิชย์ เป็นธนาคารแห่งแรกที่นำเครื่องเอทีเอ็มเข้ามาให้บริการ -- ผมพยายามค้นข้อมูลจากเว็บไซต์ของธนาคาร แต่ไม่พบวันที่แน่นอน พบแต่ข้อมูลที่ คม-ชัด-ลึก แจ้งว่าธนาคารได้นำบริการเงินด่วนเอทีเอ็ม (ซึ่งสมัยนั้นเรียกว่าอย่างนั้น) เข้ามาในประเทศเมื่อปี 2526

ฝนตกติดต่อกันสองสามวัน ลืมแตงกวา กับผักบุ้งที่ปลูกอยู่บนต้นกล้วยไปเลย วันนี้นึกขึ้นได้เลยแวะไปดูปรากฏว่า แตงกวาออกดอกแล้ว แต่ไม่ค่อยมีใบเมื่อเทียบกับที่ปลูกบนดิน ส่วนผักบุ้งขึ้นสวยกว่าเดิม

ผมเลยไปถ่ายรูปแตงกวาที่ปลูกบนดิน มาให้ดูเปรียบเทียบกับที่ปลูกบนต้นกล้วย แตงกวาบนต้นกล้วย ที่ไม่ออกใบมาก คิดว่าน่าจะโดนแสงน้อย  ไม่ได้ทำการทดลองเป็นเรื่องเป็นราวนะครับ เล่าสู่กันฟังสนุกๆ 

อายุมากขึ้น ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ เดี๋ยวนี้มนุษย์เราไม่สบายกันมากขึ้น อาหารการกินก็ไม่ปลอดภัยเหมือนเมื่อก่อน วิถีการกินก็ไม่เหมือนเดิม คุณล่ะคะให้ความสำคัญกับอาหารเช้าหรือปล่าวคะ

"แบ่งปันสิ่งดี ๆ เพื่อสังคม"

                                  ...สิ่งดี ๆ มีไว้เพื่อแบ่งปัน

                       ร่วมสร้างสรรค์สร้างสังคมให้สุขสันต์

                       เริ่มวันนี้เริ่มที่นี่เริ่มด้วยกัน

                       เพื่อสักวันสังคมไทยได้งดงาม...

                                ...หนึ่งความดีเล็ก ๆ นั้นมีค่า

                        ต่อชีวาเพื่อนมนุษย์พ้นทุกเข็ญ

                        บริจาคโลหิตแสนจำเป็น

                        ร่วมบำเพ็ญเพื่อกุศลแด่พ่อหลวง...

                              ...หลายชีวิตในสังคมขาดโอกาส

                        หลายคนพลาดเดินทางผิดชีวิตแย่

                        อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้ดีแท้

                        ขอเพียงแค่โอกาสได้กลับตัว...

                              ...เพราะคนเราเกิดมาล้วนแตกต่าง

                        มาร่วมสร้างสังคมให้สมบูรณ์

                        ลดช่องว่างความเหลื่อมล้ำเพื่อสมดุลย์

                        ตอบแทนคุณแผ่นดินไทยด้วยใจเรา...   

เอารูปนี้มาให้ดู และยืนยันว่าควายไม่โง่และฉลาดมาก ที่เอารูปนี้มาให้ดูเป็นเพราะมีแม่หนูพวน ชาวบ้านธรรมดา ที่ไม่ทำธรรมดา ได้เอาควายลงไปกินหญ้าและกินข้าวในนา  แต่ปรากฏว่า นาแปลงนี้ได้ผลผลิตต่อไร่สูงกว่านาแปลงอื่นๆของชาวบ้านที่ไม่ได้ เลี้ยงควายในนา  คงต้องกลับมาวิเคราะห์กันใหม่ว่าเกิดอะไรขึ้น (แล้วจะมาเล่าต่อว่าแม่หนูพวนมีดีอะไร รู้หรอกว่าอยากทราบฮ่าๆๆๆ)

  บนความตั้งแต่ต้นจนถึงภาพน้องควายสองตัวที่น่ารัก จากบทความพี่บ่าว สุดหล่อ จากบทความ มหาชีวาลัยอีสานกับต้นอะไรไม่รู้ของบ้านเม็ก ดำ (http://gotoknow.org/blog/yahoo/107131)

ต่อไปฆราวาสจะปกครองสงฆ์... ผู้เขียนได้ยินสำนวนนี้มานานแล้ว แต่ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้พูดคนแรก หรือเป็นเรื่องที่ถูกทำนายไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่... ต่อมาความเห็นของพระเถระบางรูปก็เริ่มพูดว่า เดียวนี้ฆราวาสปกครองสงฆ์ ... นั่นคือ ความเห็นที่บ่งชี้ว่า คำกล่าวนี้กำลังจะเป็นจริง ...

เมื่อไม่นานมานี้ ผู้เขียนก็ได้รับการขยายความจากพระเถระบางรูปอีกนัยหนึ่ง ซึ่งเป็นประเด็นที่สะท้อนสังคมสงฆ์ตอนนี้ได้ดี... และเนื่องจากวันนี้ กฎหมายรัฐธรรมนูญในประเด็นพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ไม่ผ่าน .... จึงใคร่จะนำเรื่องนี้มาเล่าผสมผสานกันไป......

.....

ตามนัยเดิม ฆราวาสก็คือชาวบ้านมีอำนาจเหนือพระสงฆ์ในการปกครอง ซึ่งชาวบ้านในที่นี้ อาจจำกัดวงให้แคบอยู่ ๒ กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มข้าราชการ และกลุ่มคณะกรรมการวัด

การจัดตั้งวัด การขอวิสุงคาม การของบประมาณบางอย่างเพื่อบำรุงวัด ฯลฯ... ประเด็นเหล่านี้ จะต้องอาศัยราชการ ซึ่งทางราชการอาจอนุมัติ ดำเนินการให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว หรือปล่อยปละ วางเฉย .... นั่นคือ อำนาจเหล่านี้อยู่ที่ข้าราชการซึ่งเป็นชาวบ้าน อยู่เหนือพระสงฆ์หรือวัด ทำให้เกิดมีการแสวงหาผลประโยชน์ทางอ้อมในทางที่มิชอบ มากบ้างน้อยบ้าง ... พระผู้ปกครองบางรูปเห็นแก่พระศาสนาก็ยินยอมบางอย่าง .... ประเด็นเหล่านี้มีแน่นอน เพียงแต่ไม่ค่อยจะมีใครนำมาเปิดเผยให้ปรากฎเท่านั้น

บางวัด การจัดการวัดอยู่ที่คณะกรรมการทั้งหมด พระสงฆ์ภายในวัดไร้อำนาจ... คณะกรรมการเหล่านั้น บางแห่งก็มีนอกมีในอยู่กับวัด หรือบางคนก็อาจต้องการอำนาจ.... เรื่องราวทำนองนี้ก็สงเคราะห์ได้ว่าฆรวาสปกครองสงฆ์ ได้เช่นเดียวกัน

........

อีกนัยหนึ่งก็คือ ฆราวาสในที่นี้มิใช่ชาวบ้านผมยาว นุ่งกางเกง ใส่เสื้อลาย แต่เป็นอลัชชีห่มเหลืองนี้แหละ ... กลุ่มนี้แม้ขาดจากความเป็นพระแล้วก็ไม่ลาสิกขาไปตามวินัย ยังคงเกาะตำแหน่ง ตั้งเป็นแก็งครอบงำการปกครองคณะสงฆ์ มีการกีดกันพระสงฆ์น้ำดี มิให้เข้าสู่แก่นอำนาจ ....

นี้คือ ฆราวาสปกครองสงฆ์ (อีกนัยหนึ่ง) ซึ่งผู้เขียนเชื่อว่าเป็นจริงเช่นเดียวกัน และส่วนมากก็รับรู้อยู่ เพียงแต่ว่า ขาดประจักษ์พยาน หรือหลักฐานที่จะทำลายการจัดตั้งเป็นระบบของอลัชชีทำนองนี้ได้...

........

ผู้เขียนอยู่วัดมาเกิน ๒๐ ปี อยู่มาทั้งบ้านนอก ในป่า ในเมือง ทั้งวัดสำนักปฏิบัติ และสำนักเรียน .... พานพบพระสงฆ์ที่เสียสละเพื่อพระศาสนา และทุ่มเทเพื่อศาสนามาก็มิใช่น้อย...

ยืนยันได้ว่า ทั้งพระสงฆ์ดี และอลัชชีชั่ว มีอยู่ทุกกลุ่มสังคมที่ผู้เขียนอยู่มา.....

เฉพาะประเด็นต้องการปกป้องพระศาสนา โดยยกพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ก็มีบางส่วนที่ยอมอุทิศตัวเองเพื่อการณ์นี้ และมีบางส่วนที่รับจ้างมา.... หรือมีการเมืองระดับชาติอยู่เบื้องหลัง (ประเด็นหลังนี้ผู้เขียนไม่ทราบ และไม่แน่ใจ)

........

สรุปว่า ยังไม่เคยเจอหรือเคยเห็น ชาวบ้านซึ่งเป็นนักการเมืองระดับสูง หรือพระชั้นปกครองระดับกรรมการมหาเถรฯ ออกมาเสนอแนวคิด หรือเคลื่อนไหวเพื่อจะแก้ปัญหาพระศาสนาเหล่านี้เลย........

ผู้เขียนรู้สึกว่า ท่านเหล่านั้น ทั้งที่เป็นชาวบ้านและพระสงฆ์ เล่นไปตามกระแส ทำทุกอย่างเพื่อรักษาอำนาจของตัวเองให้มั่นคง และเพื่อให้อำนาจตัวเองและบริวารสูงส่งหรือยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น เท่านั้น

.......

โดยปกติ... ผู้เขียนมักสงวนท่าที ไม่ค่อยเขียนเรื่องทำนองนี้ วันนี้เล่าย่อๆ เพื่อสะท้อนบางสิ่งบางอย่าง เผื่อว่าใครจะมีปัญญาบารมีเพียงพอเพื่อแก้ไขสิ่งเหล่านี้บ้าง....... 

วันนี้ผู้เขียนดูรายการทีวีThe ICON เห็นด้วยกับที่คุณสมิทธ ธรรมสโรช ได้กล่าวถึง..ผลกระทบจากภาวะโลกร้อน ซึ่งเป็นผลงานที่มนุษย์ทำขึ้นจากการทำลายทรัพยากรธรรมชาติ...และภัยที่เกิดจากแผ่นดินไหวซึ่งเป็นภัยธรรมชาติที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้และไม่อาจคาดการณ์ได้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไร...ดังนั้นวิธีการที่ดีที่สุดคือเราต้องเรียนรู้วิธีการหลบหลีกจากภัยธรรมชาติและตระหนักว่าไม่ควรทำลายธรรมชาติ...ดังจะเห็นได้จากเหตุการณ์สึนามิที่เกิดขึ้นทางทางภาคใต้ของประเทศ...ดังนั้นมนุษย์ทุกคนที่อาศัยอยู่ในโลกใบนี้จะต้องตระหนักถึงภัยธรรมชาติทั้ง 2 ประเภท..และควรตระหนักถึงผลกระทบจากภาวะโลกร้อนซึ่งอาจจะส่งผลกระทบทำให้น้ำทะเลสูงขึ้น.....เกิดพื้นที่แห้งแล้งอย่างหนัก..อุณหภูมิสูงขึ้นกว่าปกติ...และภัยธรรมชาติจากลมพายุมีความรุนแรง...ดังนั้นมนุษย์ทุกคนจึงควรตอบแทนโลกใบนี้ด้วยการปกป้องธรรมชาติและคนในยุคปัจจุบันไม่ควรนำทรัพยากรของคนในอนาคตมาใช้อย่างฟุ่มเฟือย.....
 

พอดีอ่านเจอใน Internet  รู้สึกชอบ จึงนำมาแบ่งปัน

ธรรมะ กับ การบริหารเวลา (Time Management)

มันมีอะไรแปลก ๆ กับเด็กคนหนึ่ง.....เรื่องมีอยู่ว่า  วันนี้เวลา บ่าย 2 โมงครึ่ง ขณะที่ครูแอนกำลังนั่งทำงานอยู่ที่ห้องธุรการอยู่นั้น  มีเด็กผู้หญิง ป. 4 (ห้องติดกับห้องธุรการ ) วิ่งมาบอกครูแอนว่ามี ด.ช.แซ้กซ์  ค่ะ  เอาปากกาเขียนหน้าตาของตัวเอง เต็มหน้าเลย แถมพยายามเช็ดเอาน้ำหมึกบนใบหน้าตัวเอง ไล่เช็ดเพื่อน ๆ ในห้อง อีก (พอดีวันนี้ครูป.4 ไปราชการ)

             ครูแอนก็ตามเด็กหญิงไปที่ห้อง ป.4 เห็นเด็กชายแซ็กซ์ หน้าตาคุณเธอเต็มไปด้วยรอยปากกา ขีดเขียนเต็มใบหน้า ยิ้มแหย ๆ เมื่อเห็นครู ครูแอนถามว่าทำไมต้องทำอย่างนี้ ก็ไม่ตอบกลับยิ้มเฉยๆ ครูแอนก็ชมว่าสวยงามมากน่ะ  หล่อมากด้วย ดังนั้นครูแอนก็เอาปากกาที่เด็กชายเขียนเล่มนั้น เขียนรอยยักษ์ที่มุมปาก แถมเขี้ยวแหลมอีก 2 ซี่

         แล้วบอกว่าจะพาไปให้พี่น้องนักเรียนดูหน้าเสาธงตอนเข้าแถวเลิกเรียน เด็กชายแซกซ์ หน้าถอดสี บอกไม่ยอมไป  ครูแอนก็เลยพาเด็กชายไปส่องกระจกบานโตที่ห้องธุรการ  ทันทีที่เด็กชายแซกซ์เห็นตัวเองในกระจกเท่านั้น (สังเกตสีหน้าตกใจ ) ถึงกับสะดุ้งเฮือกเลย

       ครูแอนอดขำไม่ได้  เด็กชายบอกจะไม่ทำอีกแล้วครับ เห็นแล้วว่ามันน่าเกลียดน่ากลัวขนาดนี้  นึกว่าจะเท่ห์  ....รีบไปล้างหน้า ...เด็กชายสัญญาว่าจะไม่ทำอีก ครูแอนก็สัญญาว่าจะไม่นำไปโชว์หน้าเสาร์ธง....เรื่องเด็กชายก็ทำให้ครูแอนอารมณ์ดี จนทุกวินาทีนี้ จ้า.....

                                    "กลอนบทนี้เพื่อ gotoknow"

โกทูโนว์คือสังคมการเรียนรู้

เหมือนประตูเปิดไปสู่โลกใบใหญ่

เพิ่มมุมมองวิสัยทัศน์ให้กว้างไกล

หลากหลายวัยต่างอาชีพร่วมแลกเปลี่ยน

                  ประสบการณ์คนทำงานที่ต่างกัน

                  ล้วนสร้างสรรค์ให้เกิดสิ่งใหม่ ๆ

                  เป็นนวัตกรรมเพื่อพัฒนาสังคมไทย

                  ความรู้ใหม่เกิดขึ้นได้อย่างต่อเนื่อง

สร้างเครือข่ายสังคมการเรียนรู้

มุ่งไปสู่ความร่วมมือในวงกว้าง

เห็นภาพรวมการพัฒนาอย่างถูกทาง

ร่วมกันวางรากฐานใหม่ให้สังคม

Mr.Direct

                  เป็นแหล่งรวมพลังทางความคิด

                  ต่างลิขิตผลงานเพื่อสร้างสรรค์

                  พร้อมขับเคลื่อนสังคมไทยไปด้วยกัน

                  เพื่อก้าวทันการพัฒนาอย่างยั่งยืน

วันนี้หลังจากเสร็จภาระกิจจากการกรีดยาง ก็เข้าสวนรดน้ำผักตามปกติ รดน้ำผักเสร็จก็เดินสำรวจต้นไม้ต้นหญ้าในสวนเพื่อความสบายใจ ปรากฏว่าทั้งสบายใจและดีใจครับ ที่การปลูกกล้วยแบบพิสดารมันแตกหน่อออกมาแล้ว

แบบใกล้ๆ
 

แบบไกลๆ
 

ก็ถือเป็นความสำเร็จของการร่วมมือ ไทย-เยอรมัน คนบอกอยู่เยอรมัน คนทำอยู่ไทย  ก็เม้ง เพื่อนยากอีกแหละครับบอกมา ตอนที่เม้งบอกมาผมก็ไม่อยากเชื่อ แต่ถ้าเชื่อแล้วก็ต้องเชื่อแบบมีภูมิคุ้มกัน เรื่องอะไรผมจะปลูกตามที่เม้งบอกทุกต้น กล้วยไม่ขึ้นผมก็ซวย ผมก็เลยปลูกต้นเว้นต้น เพื่อจะได้ดูผลการทดลอง ว่ามันแตกต่างกันอย่างไร

ตามภาพ ผมจะปลูกแบบธรรมดาสลับกับแบบพิสดาร
ยังไม่หายข้องใจใช่มั๊ยครับว่าพิสดารยังไงดูรูปก็แล้วกัน
ไม่อธิบายนะครับ ภาพคงสื่อได้ดีอยู่แล้ว

แล้วก็กลบดินแล้วทำลืมไปเลย

ผมปลูกเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2550 วันนี้วันที่ 2 กรกฎาคม 2550 ระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือนแตกหน่อแรกของต้นแรก ส่วนต้นอื่นๆ แผ่นดินแยกอยู่ครับ คิดว่าคงกำลังแทงหน่อขึ้นมา ข้อดีของการปลูกแบบนี้เท่าที่ทราบจากเม้ง ปลูกทีเดียวได้หลายต้น  ส่วนอะไรยังไงให้เจ้าของความคิดมาบอกต่อก็แล้วกันครับ ส่วนใครมีความคิดเห็นยังไง ก็ร่วมแสดงความคิดเห็นเข้ามาหน่อยนะครับ

ที่จังหวัดปัตตานี

 ผมต้องเผชิญกับความหวาดกลัวซ้ำแล้วซ้ำอีกจากเหตุการณ์ความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มันเป็นความหดหู่เหลือเกินที่เราต้องเผชิญกับความไม่แน่นอนว่าวันพรุ่งนี้ และอนาคตเราจะเป็นอย่างไร แม้ผมจะไม่ได้อาศัยอยู่ในถิ่นที่อันตรายมากนักเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ที่ต้องขึ้นรถแต่เช้าไปสอนหนังสือในโรงเรียนต่างอำเภอของจังหวัดปัตตานี

แต่การอาศัยอยู่ในม.อ.ปัตตานีก็ใช่ว่าจะไม่ออกไปไหนมาไหนกันเลย เพราะแต่ละวันเราก็ต้องกินต้องอยู่ต้องติดต่อสัมพันธ์กับผู้อื่น ความเป็นความตายมันอยู่ใกล้กันเหลือเกิน เมื่อ 3-4 วันก่อน ประมาณ 5 ทุ่มกว่าๆ ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องพัก ก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงปืนดังขึ้นหลายนัดเหมือนจะอยู่ใกล้ๆ รุ่งเช้านักศึกษาเล่าให้ฟังว่ามีเหตุกราดยิงประชาชนขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารที่โรงเรียนเทศบาล 5 จังหวัดปัตตานี คนรู้จักหลายคนที่ผมรู้จักก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย วันนั้นมีผู้เสียชีวิต 1 ศพ บาดเจ็บอีก 4 คน เขาว่าหนึ่งในนั้นเป็นนักศึกษาด้วย แต่บาดเจ็บไม่สาหัสนัก รุ่งเช้าก็ออกจากโรงพยาบาลได้

ทุกครั้งที่มีคนบอกว่า คนโน้นคนนี้เสียชีวิตจากการก่อความไม่สงบ ผมอาจจะรู้สึกเฉยๆ เพราะดูมันจะไกลตัวอยู่สักหน่อย และที่สำคัญมันเกิดเหตุทุกวันจนหัวใจผมมันชินชาหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เมื่อเกิดเหตุยิงครูเสียชีวิตเมื่อวันที่ 11 มิถุนายนที่ผ่านมา วันเดียวถึง 3 คน ในจำนวนนี้เป็นญาติพี่น้องกับบุคคลากรในม.อ.ปัตตานีด้วย ถึง 2 คน ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าความตายมันเหมือนจะคืบคลานเข้ามาอยู่ใกล้ๆ นี่เอง ทำอะไรมันก็ท้อไปหมด ไม่อยากจะทำให้อะไรให้เหนื่อยอีก เพราะดูมันเหมือนจะไม่มีหวังที่จะทำให้สถานการณ์มันสงบลงได้ แต่ลึกๆ ก็ยังเชื่อว่ามันพรุ่งนี้สันติภาพจะกลับคืนมายัง 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้

เหตุการณ์ร้ายที่ผ่านมา เราก็คงจะเห็นภาพชัดเจนขึ้นแล้วว่า ขบวนการของผู้ก่อความไม่สงบใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้ความแตกต่าง ที่เปราะบางขาดสะบั้นออกจากกัน เพื่อนำไปสู่สงครามทางเชื้อชาติ ศาสนา ความแตกต่างนี้หากจะใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อการดำรงอยู่ของสังคมมนุษย์มันก็เหมือนจะเกื้อกูลกันได้ดีอย่างมหาศาล แต่ความแตกต่างก็ถูกนำมาเป็นเครื่องมือของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ได้เหมือนกัน ดังที่ประวัติศาสตร์โลกเคยเกิดขึ้นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

ข้ออ้างที่กลุ่มผู้ก่อความไม่สงบ ที่นำสร้างความชอบธรรมให้แก่การก่อการร้าย (ซึ่งไม่สามารถทำใจยอมรับการกระทำดังกล่าวได้) คือ การแบ่งแยกตัวเองออกจากสังคมส่วนใหญ่ พร้อมชูการเป็นแผ่นดินปตานี ที่เป็นมลายูอิสลาม และกักขังตัวเองอยู่แค่ปัตตานี ยะลา นราธิวาส ผมรู้ว่าแม้คนพวกนี้มีไม่มาก แต่มันก็ทำให้คนดีไม่กล้าแสดงตัวที่จะปกป้องเพื่อนร่วมชุมชน

มันเป็นพายุฝนห่าใหญ่ที่ไม่รู้มันจะหยุดตกเมื่อไหร่ เฮ้อ!!!

ที่อาคารรัฐสภา

วันที่ 29 มิถุนายนที่ผ่านมา กลุ่มองค์กรชาวพุทธพากัน “คว่ำบาตร” จำลองขนาดใหญ่หน้าอาคารรัฐสภา พร้อมกันแสดงกริยาอาการโกรธกริ้ว ร้อนทั้งผ้าเหลืองผ้าขาว ด่าทอกันสารพัด หลังจากทราบว่าสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ หรือ ส.ส.ร. ไม่บรรจุคำว่า “ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ” ไว้ในร่างรัฐธรรมนูญที่กำลังพิจารณากันอยู่ในขณะนี้ กลุ่มองค์กรชาวพุทธยังบอกว่า จะรณรงค์ให้ประชาชน “คว่ำบาตร” ร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้ ในการลงประชามติที่จะมีขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้

จริงๆ ผมติตามการเคลื่อนไหวของกลุ่มองค์กรชาวพุทธมาตลอดตั้งแต่เริ่มมีการรณรงค์กดดันให้มีการบรรจุคำว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ มีการใช้ “อหิงสา” หลายรูปแบบ ทั้งให้แต่ละวัดทั่วประเทศติดป้ายสนับสนุน การเดินเท้าเข้ากรุง การอดอาหาร การนอนในโลง

อาการมันเหมือนกลุ่มคลั่งศาสนายังไงก็ไม่รู้ หรือไม่ใช่การคลั่งศาสนา แต่อาจเป็น “การยึดมั่นถือมั่น”ในความเป็น “ของกู” จนน่าเกลียดเหลือเกิน การที่ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาตินั้น เราแทบไม่จำเป็นต้องสอนกันแล้วมั่งครับ แต่มันอยู่ในสายเลือดของผมและคนไทยส่วนใหญ่ทั้งประเทศอยู่แล้ว คุณค่ามันสูงกว่าการเป็นลายลักษณ์อักษรเสียอีก

แต่ก็นับเป็นเหตุผลอันแหลมคมของ ส.ส.ร.ที่สามารถอธิบายได้ชัดเจนว่า เหตุการณ์จึงไม่บรรจุคำว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ น.ต.ประสงค์ สุ่นสิริ ประธานคณะกรรมาธิการยกร่างรัฐธรรมนูญ อธิบายว่า มีเหตุผล 2 ประการที่มีการพิจารณา คือ

1. ข้อพิจารณาทางด้านรัฐศาสตร์ เกี่ยวกับการปกครองในระบอบประชาธิปไตย ที่แต่ละรัฐหรือแต่ละประเทศประกอบด้วยชนชาติของคนที่มีศาสนา ภาษา เชื้อชาติ จารีตประเพณี และประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน การปกครองในระบอบประชาธิปไตยนั้น จะไม่บังคับให้ทุกคนให้ใช้วัฒนธรรมเป็นมาตรฐานเดียวกัน แต่จะให้สิทธิและเสรีภาพของบุคคลที่จะเลือกใช้วัฒนธรรมตามความเชื่อที่ทุกคนมีอย่างเสมอหน้ากัน โดยไม่มีใครมีอภิสิทธิ์มากกว่ากัน และจะไม่ใช้ควมเชื่อของใครเป็นเครื่องมือในการจัดระเบียบดังกล่าว แต่รัฐจะใช้กฎหมายที่ทุกคนต้องยอมรับอย่างเสมอหน้ากัน การนำศาสนาไปบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญจึงเป็นวิธีการที่ไม่สอดคล้องกับระบอบการปกครองประชาธิปไตย

2. ข้อพิจารณาทางด้านพระพุทธศาสนา ที่เกี่ยวข้องกับความเจริญกับความเสื่อมของพระพุทธศาสนาตามคำสอนของพระพุทธองค์ ซึ่งการที่พระพุทธศาสนาจะดำรงอยู่คู่ประเทศนั้น ปัจจัยสำคัญอยู่ที่การเข้าถึงและเข้าใจหลักศาสนาตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ และนำไปปฎิบัติอย่างถูกต้อง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญแต่อย่างใด แม้ในอดีตกาลพระพุทธองค์ที่ทรงมีพระราชบิดาเป็นพระมหากษัตริย์ ซึ่งมีพระราชอำนาจทั่วประเทศ พระพุทธองค์ก็ไม่เคยทรงสั่งการหรือออกกฎหมายใช้บังคับ แต่พระพุทธองค์กลับฝากอนาคตของพระพุทธศาสนาไว้กับพุทธบริษัท 4 ได้แก่ ภิกษุสงฆ์ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ให้ช่วยดูแลด้วยการประพฤติปฎิบัติตนให้เป็นไปตามพระธรรมวินัยคำสั่งสอน

แต่พระพุทธศาสนาที่ชาวพุทธด้วยกันเห็นว่ามันเสื่อมถอยลงทุกที มันเกิดจากพวกเราทุกคนที่ไม่นำพระธรรมวินัยมาปฏิบัติต่างหาก นำคำสั่งสอนของพระพุทธองค์มาแปะเปื้อนกับกิเลสตัณหาของมนุษย์ พระสงฆ์ใช้ผ้าเหลืองหากิน เสกมนต์เสกคาถา ใบ้หวย เคาะหัว สารพัดวิธีมอมเมาประชาชน ส่วนฆราวาสก็หมกมุ่นอยู่กับความอยากมีอยากได้ ใช้วัดเป็นที่ปลุกเสกเครื่องรางของขลัง เหมือนเช่นกระแสจตุคามรามเทพ ที่นายทุนหัวใสใช้วัดเป็นที่หากิน ไปไหนมาไหนก็มีแต่รายการสั่งจอง รุ่นรวยแล้วรวยอีก แบบเอาเป็นเอาตาย เมื่อกิเลสพระสงฆ์รวมกับตัณหาฆราวาส ความฉิบหายก็คงมาเยือนเป็นแน่

ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่ากลุ่มผู้ก่อความไม่สงบที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ กับ กลุ่มคลั่งศาสนาที่คว่ำบาตรหน้าอาคารรัฐสภา “ใครจะยึดมั่นถือมั่นในตัวกูของกูมากกว่ากัน”

พระอาจารย์พุทธทาส สอนว่า ไอ้ตัวกูของกูนี่มันเป็นทุกข์ขนาดแท้เชียวนะ...สาธุ

เพราะใจที่... “ ไม่ยอมแพ้ “...เพียงคำเดียว

            ทุกทุกก้าว....ในวิถีของชีวิต
            ความถูกผิด....ถูกวางบนทางแพร่ง
            เป็นทางเลือก....ที่ไม่มีใครชี้แจง
            ทุกอย่างแฝง....ปริศนาน่างุนงง 

            จึงต้องคอย...ระวัง...คอยยั้งคิด 
            ทางผิดมัก...ลวงใจ...ล่อให้หลง 
            ทางเรียบง่าย...ปลายมักวก...เข้ารกพง 
            พาเราลง...หุบเหว...สิ่งเลวทราม

          หนทางดี...แม้สูงชัน...ต้องฟันฝ่า
          จึงต้องกล้า...ต้องเก่ง...อย่าเกรงขาม
          และต้องมุ...มานะ...พยายาม
          เพื่อสร้างความ...ฝันใฝ่...ให้เป็นจริง

          ถึงแม้มี...บางครั้ง...ที่พลั้งพลาด
          ต้องสามารถ...ยิ้มรับ...กับทุกสิ่ง
          ต่อให้ต้อง...ไร้หลัก...ไว้พักพิง
          ก็ต้องหยิ่ง...ที่จะสู้...อยู่ลำพัง

          ขอแค่มี...หัวใจ...ไว้ใฝ่ฝัน
          ตราบมีวัน...พรุ่งนี้...ย่อมมีหวัง
          ทำสิ่งที่...ควรทำ...เต็มกำลัง
          คิดทุกครั้ง...ก่อนจะ...ทำอะไร

          ขออย่ายอม...เหนื่อยหน่าย...หรือพ่ายแพ้
          แม้นอ่อนแอ...ท้อแท้...หรืออ่อนไหว
          สู้ไปเถิด...อย่าท้อ...สู้ต่อไป
          เหนื่อยแค่ไหน...อย่าท้อ...ขอให้เดิน

          ชั่วชีวิต...อุปสรรค...ฤๅไม่สุด ?
          มหาสมุทร...ยังมี...ที่ตื้นเขิน
          ตั้งสติ... รอเวลา... กล้าเผชิญ
          แล้วเดินเข้า...หาฝัน...อย่างมั่นใจ
    
          ทุกทุกก้าว...ในวิถี...ของชีวิต
          แม้พลาดผิด...หนึ่งก้าว...เพียงก้าวใหม่
          อนาคต...ยังยาว...ทางก้าวไป
          ความสำเร็จ...คือเส้นชัย...” คนไม่แพ้ “  

........................................................................

แรงบันดาลใจจาก " ไล่ตงจิ้น  ลูกขอทานผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต " 

เขาต่อสู้กับชีวิตจนได้เป็น " บุคคลดีเด่นของไต้หวัน "

เพราะใจที่...ไม่ยอมแพ้  เพียงคำเดียว

................................

เพื่อเป็นกำลังใจ...   ปลอบประโลม 

และปลุกเร้าผู้ที่กำลังอ่อนล้า   ท้อแท้

ให้ลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง

เพราะการเดินบนเส้นทางชีวิต

อย่าเอาความทุกข์ท้อในใจ

มาตัดสิน

ว่า " จุดหมาย "  นั้น....

...ยิ่งเดินยิ่งห่างไกล  หรือไม่มี

 ช่วยหนูด้วย!!! - Gotoknow

          ขอความช่วยเหลือหรือคำแนะนำเพื่อ ไม่ต้องปิดตัว Gotoknow

เมื่อวานนี้มีเรื่องที่พลิกล็อกที่ผมเห็นว่ามีความสำคัญกับวิธีการศึกษาวิจัยในประเทศไทย ที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกและความเข้าใจเรื่องไม้ยูคาลิปตัส ที่สมัยหนึ่งเราต่อต้านกันหัวชนฝา แต่เจ้าไม้ตัวนี้ก็ดื้อดึงดื้อด้านต้านกระแสอย่างทรหด นอกจากทนแล้งแล้ว ยังคงทนต่อการวิพากษ์วิจารณ์อีกด้วย มาถึงวันนี้ความจริงได้พิสูจน์ตัวมันเองว่าเรื่องทั้งหมดไม่ได้เกิดจากต้นไม้ที่มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย แต่มันเกิดจากการจัดการของมนุษย์ที่ทำไม่ถูกไม่ควรกับความเป็นจริงของไม้พันธุ์นี้ ที่ผมดีใจไม่ใช่เพราะไม่มีใครต่อต้าน แต่ดีใจเพราะคนไทยจะเริ่มลงมือเรียนรู้เกี่ยวกับไม้พันธุ์นี้อย่างจริงจังเสียที

วันนี้  ภรรยาผม เธอจ๊าบมาก   เธอชวน ลูกๆ  แม่ยายของผม  และ ผม  รณรงค์   ปิดทีวี    เพราะ เห็นว่า   มีแต่รายการไร้สาระ

กำลัง จัดการวางแผน  ผังรายการของครอบครัวเราเอง

ตอนนี้ถ้าไปตลาดผลไม้จะมีลำไยวางขายแล้ว  และคงเป็นที่ชื่นชอบของคนชอบทานลำไย...

 

ลำไยมีชื่อเรียกพื้นบ้านว่า บ่าลำไย ชื่อภาษาอังกฤษว่าลองแกน (Longan) ชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Nephelium ,Canb.หรือEuphorialongana,Lamk.วงศ์Sapedadceaeทีน(Native)

คนทางภาคเหนือนิยมปลูกลำไยกันค่ะ  บ้านที่เชียงใหม่ก็มีลำไยอยู่หลายต้นค่ะ แม้ไม่มีสวนแต่ก็จะปลูกบริเวณบ้าน  ไม่ต้องดูแลอะไรมากปีหนึ่งก็ได้ผลไม้ซึ่งได้ทั้งกินถ้ามากพอก็ขายค่ะ

• จะรักใคร  ก็จงบอกให้รู้  เมื่อยังอยู่ด้วยกัน
• คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตาย  ชีวิตก็เหมือนกับที่ “ปู่เย็น  แก้วมณี”   กล่าวเอาไว้ว่า  เหมือนขึ้นสะพาน  ขึ้นไปแล้วก็ค่อยๆลง
•         ปู่เย็นกล่าวด้วยว่า   ชีวิตของแกเหมือนสะพานที่กำลังลาดต่ำดำดิ่งลง  แกกล่าวไว้ในวันที่อายุของแกเกือบจะถึง ๑๐๐ ปี
•         แต่คนเรา  จะมีสักกี่คนที่อายุถึงเพียงนี้  และที่สำคัญยิ่งที่ “ปู่เย็น” มิได้กล่าวถึง  แต่เป็น “ความจริง”  ที่สุดคือ
•        ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า  ชีวิตตนเองหรือคนรอบข้าง   จะคืนลมหายใจให้ธรรมชาติเมื่อไร

สวัสดีครับทุกท่าน

        จนหรือรวย รวยหรือจน ใครเป็นคนแบ่งประเภทครับ จำเป็นต้องมีเพดานกั้นระหว่างความจนกับความรวยไหมครับ

คุณใช่เกณฑ์อะไรมาแบ่งความจนความรวย แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าคนนี้จนคนนี้รวย

การที่คนมีกิน กินดีอยู่ดีแต่ไม่มีเงินเดือนในบัญชี แบบนี้จนไหม

จำเป็นด้วยหรือที่จะต้องแปลงสิ่งที่เค้าทำมาหากินให้เป็นตัวเงินเพื่อจะบอกว่า คนนี้จน คนนี้ไม่จน ไม่เข้าใจจริงๆ ครับ