สัพเพเหระทางความคิด
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมี "เหตุ" ให้เปลี่ยนแปลง
อย่าพยายามที่จะเข้าใจเลยว่า
"สิ่งนั้น มีเหตุอันใด ให้เปลี่ยนแปลง"
แต่ จงเข้าใจว่า
"ตัวเรา มีเหตุอันใดให้เปลี่ยนแปลง เพราะ...........เรา คือ ผู้สร้างเหตุนั้น"
ในบันทึก "ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง"
ความคิดเหมือนกระแสน้ำ มีสิ่งที่ดีบ้าง ร้ายบ้าง ไหลไปด้วยกัน
ธารน้ำ ไม่ใด้ช่วยให้กระแสน้ำไหลไป แต่ก็ไม่ได้ห้ามกระแสน้ำไว้ เฉกเช่นกัน ตัวเราก็เหมือนธารน้ำ ครั้นเมื่อมีทุกข์ จะไม่ได้คิดเรื่องทุกข์ก็คงไม่ได้ จะให้คิดเรื่องอื่นก็คงไม่ได้เช่นกัน
ในบันทึก "ความสุขที่แท้จริง"
ชีวิต ไม่ได้เป็นอะไรที่มากเกินกว่าที่เราคิด และทำให้เป็น
ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ไม่ได้สำคัญเกินกว่าที่เราให้ความสำคัญ
ผมมีเรื่องเล่าที่ยาวหน่อย ตามอ่านได้ที่นี่ครับ "ชีวิต - เป็นได้ทุกอย่างที่เราคิด"
ในบันทึก "ชีวิต"
ปัจจุบัน ความรัก ถูกบิดเบียนความหมาย และความเข้าใจ รวมถึง การแสดงออกไปมาก จน มีเพียงน้อยคนนักที่จะเข้าใจได้ว่า มันคืออะไร และผมก็คงไม่อยากที่จะบอกว่ามันคืออะไร เพราะมันอาจจะไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่ผมเข้าใจ และที่หลายคนทรมานอยู่ นั่นคงเป็นเพราะ เขาไม่เข้าใจว่า ความรักคืออะไร ก็......แล้วมันคือ อะไร๊...................... บางที มันก็อาจจะเหมือน.... การบอกว่าเราเป็นพุทธ โดยที่จริง ๆ แล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นพุทธยังไง(จริง ๆ เรามักจะบอกว่า เราเป็น ในสิ่งที่เราอยากจะเป็น แต่...ไม่ได้เป็น) อคติเกิดขึ้นได้เสมอ โดยไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล การพูดถึงทางแก้ที่ง่าย ๆ แต่ความจริงแล้ว มันไม่ง่ายอย่างที่พูดหรอกครับ เปรียบเหมือน การบอกให้นั่งสมาธิ เพียงแค่ นั่งนิ่ง ๆ หลับตา แล้วจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าออก .....แค่นี้เอง พอเอาเข้าจริง ๆ ก็ไอ้ใจเจ้ากรรมนั่นแหละ ที่ทำให้มันนิ่ง ๆ ไม่ได้ ง่าย ๆ ก็คือ อคติ แต่อย่าให้เดือดร้อนครับ ทั้งตัวเอง และคนอื่นด้วย ในบันทึก "ว่าด้วยอคติ"
ความแตกต่างในความเหมือน ความสอดคล้องแต่ขัดแย้ง การศึกษาที่เรากำลังศึกษาในปัจจุบัน มันก็เหมือน รู้แต่ไม่ได้ทำ คือไม่รู้ แต่ในการดำเนินชีวิตของเรา มันก็เหมือน ไม่รู้แต่ได้ทำ คือรู้ แต่ไม่รู้ว่าเรารู้ แล้ว เรา รู้หรือเปล่าว่า รู้ หรือว่า ไม่รู้ ในบันทึก "รู้แต่ทำไม่ได้(หรือไม่ได้ทำ) คือ ไม่รู้"
บางครั้ง ความรักที่เราเ้ข้าใจอยู่ อาจจะเป็นเพียงแค่ความคุ้นเคยเท่านั้นเอง
เมื่อคนคุ้นเคยได้จากไป หรือว่าห่่างไกล ใจเราก็รู้สึกหวิว ๆ หว้าเหว่บ้าง
หากเป็นความรักที่บริสุทธ์จริงแล้วล่ะก็
เราจะเป็นสุขตลอดไม่ว่าจะเป็นอย่างไร(ลองคิดดูได้นะครับ ว่าทำไม????)
ในบันทึก "ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเอง"
คนโง่ เป็นตัวอย่างที่ดี (ในทางที่แย่) และทำให้เรารู้ว่า ทำไม เรา(หรือใคร ๆ )บอกว่า "เขาโง่"
"มีโลก เพราะมีเรา"
หากตอนนี้มีเราอยู่ แสดงว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้!! อยู่ที่เรา!!!
มี่"ดี - ชั่ว" เพราะ "เรา"
มี "นรก - สวรรค์" เพราะ "เรา"
มี "ดีใจ - เสียใจ" เพราะ "เรา"
มี "สุข - ทุกข์" เพราะ "เรา"
มี "โง่ - ฉลาด" เพราะ "เรา"
เพราะ "โลก" มีขึ้น เพราะ "เรา"
หากไม่มี "เรา" ล่ะ ??? นี่อะไร??? แล้วนั่นล่ะ อะไร???
ในบันทึก "ข้อคิด คติ : มงคลชีวิต"
หลายบันทึกกล่าวถึง "ปัจจุบันขณะ" และอีกหลายบันทึกก็กล่าวถึงเรื่องของ "ภพ" "ชาติ"
ลึก ๆ แล้ว บางคนหวังผลใน "ภพหน้า" บางคนยังเสียใจกับการกระทำของ "ภพที่แล้ว" และบางคนก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่ดีขึ้นกว่าเดิมใน "ภพนี้
สำหรับผมแล้ว การกระทำใด ๆ ก็ตามกระทบคนอื่นเสมอ ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม และด้วยความแตกต่างทางความคิด ก่อให้เกิดความแตกต่างทางการกระทำ สิ่งที่เราทำได้ คือ เปลี่ยนแปลงตัวเราเอง แล้วโลกจะเปลี่ยนตามเรา(โลกของเรา)
หากเราพยายามที่จะเปลี่ยนโลก โลกจะต่อต้านเรา ว่าไปก็เหมือนหลักฟิสิกส์เลยนะครับ (แรงกิริยา-แรงปฏิกิริยา)
ความจริง เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่กล่าวถึงกันมาก ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมเข้าใจถูกไหม สำหรับผม
ความจริง - ไม่สวย
ความจริง - ไม่อร่อย
ความจริง - ไม่หอม
ความจริง - ไม่เพราะ
และ
ความจริง - ไม่ทำให้เรารู้สึกดี
เฮ้อ แต่ความจริงของผม ทำให้หลายคน ".งง"
หลายครั้งเราบอกว่า "ชีวิตเรา เราเป็นคนเลือก" บางครั้งก็บอกว่า "เราเลือกแล้ว และกำลังทำความเข้าใจว่าทำไมเราเลือก"
ในบันทึก "Mind & Spiritual (31) : ทำไมคนที่ผ่านเข้ามา...จึงหลุดออกไป "
ขอค้านนิดหน่อย กับ
"การที่เรามีวันนี้ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับอดีต หรืออนาคต ปัจจุบันต่างหากที่ตัดสินเรา"
ต้องเป็น
"สิ่งที่เราเป็นอยู่หรือได้รับในปัจจุบัน เป็นผลจากการตัดสินใจของเราในอดีต และ สิ่งที่เรากำลังจะเป็นหรือได้รับในอนาคต ก็ต้องเป็นผลจากการตัดสินใจของเราในวันนี้" ต่างหาก
อดีตไม่สำคัญ เพราะมันแก้ไขอะไรไม่ได้
อนาคตก็ไม่สำคัญ เพราะมันยังไม่ได้เกิดขึ้น
หากมีเพียงวันนี้เท่านั้นที่เราแก้ไขได้ และมันเกิดขึ้นอยู่
ในบันทึก "ปรัชญาชีวิต คิดนอกกรอบ"
เป็นธรรมดาที่บางครั้ง เราเสียเวลากับเรื่อง โง่ ๆ ได้ตั้งนาน ทั้งที่เราเองก็รู้ว่า มันงี่เง่าสิ้นดี เรื่องง่าย ๆ ที่เราคิด จะไม่ง่ายทันทีที่เมื่อเราทำ ในบันทึก "แค่กระดาษแผ่นเดียว"
ไม่เห็นด้วยกับข้อ ๔
"ประสบการณ์จะได้มาได้อย่างไร???? หากว่าเราไม่เคยทำอะไรเลย แล้วจะบอกคนอื่นว่าเรามีประสบการณ์ได้หรือไม่????"
"เราจะรู้ว่า เราทำอะไรได้ หรือ ไม่ได้ ก็ต่อเมื่อ เราได้ลงมือทำแล้วเท่านั้น"
"ไม่ได้ทำ กับ ทำไม่ได้ ผลลัพธ์เหมือนกัน คือ ไม่สำเร็จ ที่ต่างกัน คือ ประสบการณ์ การไม่ได้ทำ ไม่ได้ประสบการณ์ แต่การทำไม่ได้ ได้ประสบการณ์"
ผมไม่ได้เชื่อ เพียงเพราะว่า ผู้ที่ทำนายเรื่องนี้ คือ พระพุทธเจ้า หรือ เพียงเพราะผมเป็น พุทธสาวก
หากแต่ว่า ผมเชื่อ เพราะ ผมคิดอย่างนั้น ผมเห็นอย่างนั้น หรือมีบางส่วนเป็นอย่างนั้น(ไม่ใช่ทั้งหมด)
ไม่มีใครรู้จริง ๆ หรอกว่า "การที่ไม่มีมนุษย์อยู่บนโลกแล้วจะเป็นอย่างไร" ธรรมชาติไม่น่าจะสร้างอะไรขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล
ประโยชน์ของสิ่งต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับว่า เรามองมันอย่างไร ซึ่งแต่ละคนก็มองไม่เหมือนกันขึ้นอยู่กับว่า เขามองมันอย่างไรเช่นเดียวกัน
ผมไม่ได้ขัดแย้ง แต่ก็ไม่ได้เห็นด้วย มนุษย์ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวที่มีเหตุผล(แม้บางครั้งจะดูโง่ ๆ แต่นั่นล่ะเหตุผล) แต่เราไม่เคยถามเหตุผลกับสิ่งมีชีวิตอื่นต่างหาก(เพราะไม่มีสิ่งมีชีวิตไหน ตอบเรา เราจึงยัดเยียดเหตุผลของเราให้กับมัน)
ในบันทึก "มนุษย์มีความสำคัญต่อโลกจริงหรือ??"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น