เมื่อวันเสาร์ที่ 2 มิย. พ่อกับแม่เดินทางมาเยี่ยมหนูนิดและน้องสาว ซึ่งทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัดกันทั้งสองคน คือตัวหนูนิดจะอยู่ที่จังหวัดบุรีรัมย์ และน้องสาวคือน้องกบจะทำงานอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ เราทั้งคู่ทำงานอยู่กรมฯ เดียวกัน ระยะทางจากจังหวัดมหาสารคาม ถึง บุรีรัมย์ 147 กม. ซึ่งถ้าขับรถส่วนตัวมาก็ประมาณ 2 ชม. แต่พ่อขับรถ ร่วม 3 ชม.เศษๆ เพราะด้วยคนข้าง ๆพ่อบอกว่า
“เฒ่าอย่าขับรถเร็วหลาย หัวใจชั้นจะวาย” เป็นน้ำเสียงของคู่ทุกข์คู่ยากพ่อ และผู้เป็นที่รักของพ่อเอง ซึ่งต้องปฏิบัติตามทันที เพราะเกรงใจ (กลัว)พ่อซึ่งเกษียณราชการ กับแม่ จะดูแลเลี้ยงหลายชายคือน้องแบ๊งค์ อยู่กัน 3 คน ปู่ย่า และหลานชาย ซึ่งอยู่ในวัยกำลัง อยากรู้อยากเห็น น้องแบ๊งค์ เป็นลูกของน้องชายและน้องสะใภ้ ที่ขณะนี้ทำงานอยู่ที่เมืองนอกกันทั้งสองคน
มาหาลูกสาว 2 คนครั้งนี้ก็ต้องหอบหิ้วกันมาด้วย แม่เป็นแม่บ้านสุดที่รักของพ่อ แม่ทำกับข้าวเก่ง เพราะแม่เป็นแม่ค้า วิชาความรู้ด้านการทำอาหารแม่จะถ่ายทอดจนหมดไส้หมดพุงให้ลูกสาวทั้ง 2 คน ซึ่งลูกสาวทั้งสองก็รับมาอย่างเต็มที่แต่ก็ไม่บ่อยครั้งที่ได้โชว์ฝีมือให้ได้ชิม ...แต่เมื่อลงมือทำทีไร หลานชาย ต้องถามว่า
“ป้านิด อากบ มันจะกินได้มั้ย”
ปู่กับย่าก็ได้แต่พากันหัวเราะ และเสียงตอบกลับของป้า กับอา ก็ต้องขู่ว่า
"กินไม่ได้ก็ต้องกิน เดี๋ยวเสียของ"
น้องสาว เดินทางมาจากสุรินทร์ ประมาณ เที่ยงเศษๆ "ครอบครัวศิริพล" ทั้งหมดจึงได้พากันเดินทางจาก บุรีรัมย์ ไป ประโคนชัย ถึงปราสาทหินพนมรุ้ง ซึ่งระยะทางประมาณ 67 กม. ระหว่างทางฝนก็ตกหนัก ขณะที่กำลังใกล้จะถึงเขาพนมรุ้ง แม่ก็กลัวและบอกว่า
"กลับกันดีกว่า ฝนตกหนักแบบนี้ทางขึ้นเขาคงลื่น แม่กลัว"
แต่พ่อและหลานชายก็แย้งว่า จะถึงแล้วแค่นี้เอง เดี๋ยวฝนก็หยุดแล้ว เพราะฟ้ากำลังจะสว่าง การเดินทางมาเที่ยว เขาพนมรุ้ง มิใช่ครั้งแรกของพ่อ แต่เป็นครั้งแรกของแม่ และน้องแบ๊งค์ ถึงหนูนิดจะทำงานอยู่ที่บุรีรัมย์มานานแต่แม่ก็ไม่เคยคิดอยากจะมาเที่ยวเลย
ซึ่งมาเที่ยวครั้งนี้ก็แทบจะต้องบังคับกันทั้งสองคน พ่อกับแม่ ท่านทั้งสองไม่อยากที่จะให้ลูกๆ ใช้จ่ายเงินทองในสิ่งที่ไม่จำเป็นและสิ้นเปลือง อยากให้ลูกเก็บเงินเก็บทองไว้มากๆ เผื่อวันข้างหน้าจะได้ไม่ลำบาก ซึ่งพ่อจะพูดเพื่อสอนลูกๆ อยู่เสมอว่า ตอนเด็กๆ พ่อต้องลำบากมาก เพราะพ่อกับแม่ของพ่อเสียตั้งแต่พ่อยังแบเบาะ ซึ่งป้าเลี้ยงพ่อมาตั้งแต่เด็ก ข้าวสารที่มีเพียงน้อยนิด ก็ต้องนำมาต้มใส่ผักโขม เพื่อที่จะให้พอกินกันทุกคน เพราะญาติพี่น้องพ่อหลายคน พ่อต่อสู้ชีวิตด้วยตัวเองมาตั้งแต่รุ่นหนุ่ม จากที่ไม่มีอะไรเลย
พ่อเริ่มจากศูนย์ พ่อสร้างเนื้อสร้างตัวมาจนกระทั่งทุกวันนี้ ให้ลูกๆ ได้มีทุกสิ่งทุกอย่าง ได้ลูกๆ ไม่ได้อับอายใครๆ พ่อให้ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งความดีงามในจิตใจของพ่อถ่ายทอดสู่ลูกๆ...
บ่าย 2 โมง ครอบครัว “ศิริพล” ได้เดินทางขึ้นไปบนเขา แม่ซึ่งร่างกายอวบท้วมก็จะเดินขึ้นยากหน่อย ..
แต่พ่อก็ไม่ปล่อยให้คู่ชีวิตของพ่อต้องปีนป่ายลำบาก พ่อจะคอยยื่นมือให้แม่จับเสมอ ลูกๆ ก็ได้แต่แอบมองยิ้มๆ และกระซิบกันเบาๆ ให้ดูพ่อกับแม่
ถ้าพูดจริงๆ แล้วการที่พ่อปฏิบัติกับแม่แบบนี้และแม่ก็ดูแลเอาใจใส่พ่อและลูกๆ อย่างไม่เคยขาดตกบกพร่อง แบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่แปลกใหม่สำหรับลูกๆ เลย เป็นสิ่งที่คุ้นเคย คุ้นตา คุ้นใจ จนแทบจะบอกได้ว่าอยากมีคู่ชีวิตที่เหมือนพ่อ ..จะปฏิบัติและดูแลกับคู่ชีวิตของตัวเองให้เหมือนที่แม่ดูแลพ่อ
ขึ้นไปบนเขาแล้ว หนูนิดกับน้องสาวก็ต้องเป็นช่างภาพผู้ชำนาญ ต้องจัดท่า และมุมต่าง ๆให้พ่อกับแม่หลานชาย ถ่ายรูปกัน พ่อซึ่งเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูปเลย ก็ต้องได้ถ่าย เพราะจำยอมกับหลายเสียงสนับสนุน แม่ไม่มีปัญหา ชอบโพสต์ประจำอยู่แล้ว เวลาไปออกงานกับพ่อ กว่าจะได้ภาพสวย ๆของพ่อกับแม่มาให้ชมกันก็เมื่อยค่ะ แต่คุ้มมาก เพราะได้เห็นรอยยิ้มแห่งความสุขของพ่อกับแม่
กระทั่ง 4 โมงเย็นพ่อชวนกลับ บอกว่าจะต้องเดินทางกลับมหาสารคาม เดี๋ยวจะมืดซะก่อน หนูนิดกับน้องกบน้องสาว ขอร้องให้พ่ออยู่พักค้างที่บุรีรัมย์ก่อน 1 คืน พ่อบอกว่า
"ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน"
" ที่พักของหนูนิดก็คับแคบ"
" เป็นห่วงนกกับหมาที่บ้าน"
" กลัวฝนจะตกน้ำจะไหลเข้าบ้าน" สารพัดเหตุผลที่พ่อจะอ้าง แต่แม่กับน้องแบ๊งค์ไม่มีปัญหา ยังไงก็ได้
สรุปแล้วหนูนิดเป็นพี่ใหญ่ เลยขอร้องแกมบังคับพ่อว่า
“เสื้อผ้าไม่มีหนูจะซื้อให้ใหม่ ทุกชิ้นส่วน”
“ที่พักคับแคบ หนูจะจองโรงแรม ให้นอนสบายๆ กรนกันได้เต็มที่ไม่มีเสียงรบกวน”
“ฝนตกน้ำท่วม บ้านคงไม่ลอยไปไหน”
“นกกับหมาที่บ้านจะโทรไปฝากป้าข้างบ้านเค้าก็ได้” ฯลฯ
สุดท้ายพ่อก็ต้องยอมแต่โดยดี ไม่กลับ และต้องไปนอนพักที่โรงแรมเทพนครโดยปริยาย พร้อมลูกๆ และหลานๆ พร้อมกันในห้องเดียว
นอกเหนือจากความสุขของพ่อกับแม่แล้ว ลูกๆ ก็ไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว กับสิ่งที่ได้ทำให้กับ พระผู้สร้างโลกของลูกๆ ทั้งสองคน ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหน เพื่อพระทั้งสองท่านนี้แล้ว ลูกๆ สามารถที่จะนำมาและทำเพื่อท่านได้เสมอ
พระที่ว่าดัง หรือว่าสามารถปกป้องคุ้มภัยอันตราย ต่างๆ นานา หากเปรียบแล้ว ยังไม่เท่ากับ “พระพ่อแม่” ที่คอยเป็นเกราะปกป้องคุ้มภัยให้ลูกๆ เสมอ ไม่ว่าจะสุข ทุกข์ เศร้า หรือเจ็บปวด ขนาดไหน ท่านก็ไม่เคยดูดาย หรือหน่ายแหนง ไป ยังคอยเคียงข้างลูกเสมอ ..แม้ว่าลูกจะดีหรือเลวอย่างไร ลูกก็คือลูกที่พ่อกับแม่รัก และ ห่วงใย เสมอ...
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
สวัสดีค่ะพี่หน่อย
สวัสดีค่ะคุณพี่ สะ-มะ-นึ-กะ
แวะชมเวปของน้องสาว ซึ่งเหตุที่รู้กันก็เพราะบุพเพสันนิวาส อืมมมม พรหมลิขิตจาก "เราจะข้ามเวลามาพบกัน" น้องสาวคนนี้จากการได้พูดคุยทางเอ็ม ทางเมล์ รู้สึกว่าเป็นคนน่ารักมาก ๆ ด้วยพี่นุชไม่มีน้องสาว ขอนู๋นิดเป็นน้องสาวดีกว่า น้องชายก็ไม่มีจ้า
.................ส่วนเรื่องถ่ายภาพ คุณ สะ-มะ-นึ-กะ ให้ 4 พี่นุชให้ 2 จ้า มีปัญหาเรื่องถ่ายภาพสอบถามพี่นุชได้นะจ๊ะ เพราะพี่นุชเป็นเจ้าของร้านถ่ายภาพชื่อดังในจังหวัดค๊า...ประกาศเจ้าค่ะ ขณะนี้กล้องถ่ายรูปดิจิตอล SAMSUNG รุ่น S500 ความละเอียด 5.1ล้านฟิกเซลล์ หน้าจอกว้าง 2.4 นิ้ว ซูมได้ 3 เท่า ลดราคาลงเหลือเพียง 3,990 บาทเท่านั้น ของแถม sd card 1kb เมือก่อนแพงมาก เพิ่งลดราคา ของมีจำนวนจำกัด สนใจติดต่อตามอีเมล์จ้า
ฮั่นแน่ โฆษณาขายของจนด้ายยย อิอิอิ