โดยปกติการไปโรงเรียนของลูก ๆ ตอนเช้า จะอาศัยไปกับเพื่อนบ้าน ซึ่งก็มีพี่ ๆ เพื่อน ๆ ในระแวกบ้านไปด้วยกัน (ประเภททางเดียวกันไปด้วยกัน) ประมาณ 5-6 คน เด็ก ๆได้นั่งรถปิคอัพ กระบะหลัง ระหว่างทางไปก็มี "วงเล่า" ประสาเด็ก ๆ (ระยะทางประมาณ 5 กม. ก็ถึงรร.) ส่วนขากลับ เป็นหน้าที่ของแม่ที่ต้องไปรับเอง พาหนะส่วนใหญ่จะเป็นมอเตอร์ไซค์ เพราะจะมีความคล่องตัวสูง หาที่จอดง่าย เนื่องจากเวลาเลิกเรียนแล้ว จราจรเป็นจราจลแทบทุกวัน (ยกเว้นเวลาฝนตกก็ต้องใช้รถยนต์)
ระหว่างทางดิฉันจะใช้ความเร็วไม่เกิน 20-30 กม./ชม. ไปเรื่อย ๆ ใครอยากแซงก็แซง เวลานี้เองเป็นเวลาที่จะได้ทบทวนบทเรียนให้ลูก โดยเฉพาะน้องเอม คนเล็กที่พึ่งขึ้น ป. 1 ปีนี้ เริ่มเรียนพยัญชนะ สระ มักจะทบทวนบทเรียนให้กับลูกชายที่อยู่ชั้นป.1 ในเรื่อง การสะกดคำ การหัดเขียนคำในอากาศ (เอานิ้วชี้เขียนในอากาศตามตัวพยัญชนะที่แม่บอก) ส่วนพี่คนโตจะไปทบทวนกันที่บ้าน จะให้อ่านหนังสือให้น้องและแม่ฟังเสมอ ๆ ส่วนใหญ่จะให้อ่านหนังสือวรรณคดีลำนำ เรื่องสุดสาคร ฯลฯ แล้วก็ให้สรุปใจความสำคัญ ข้อคิดของเรื่อง
น้องเอมมักจะสนใจดูตัวอักษรตามป้ายโฆษณาข้างทางแล้วถามตลอดว่าตัวนั้นกับตัวนี้อ่านว่าอะไร มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อตอนยังอยู่ชั้นอนุบาล นั่งรถไปน้องเอมเห็นเส้นขาวบนถนน บอกแม่ว่า " แม่เส้นนี้ต้องลากเส้นตามรอยประ นะแม่" เราได้แต่ยิ้มแล้วคิดว่าสิ่งรอบตัวสามารถเชื่อมโยงให้เด็กได้เรียนรู้ได้เสมอ เรามีหน้าที่กระตุ้น สร้างสภาพเอื้อให้ เด็ก ๆ ก็สามารถแสดงศักยภาพออกมาได้ตามวัย และสนุกสนานไปกับการเรียนรู้พร้อมกับลูก การเลี้ยงลูกจึงไม่เป็นเรื่องน่าเบื่ออีกต่อไป
ไม่มีความเห็น