อนุทิน 97587

และแล้วเดือนตุลา  ก็กำลังใกล้จะเข้ามาทุกที  หลังจากหน้าที่ของการทำงานเป็น
กรรมการนิสิตหอพักในมหาวิทยาลัยก็กำลังจะพักเพื่อเพิ่มพลังแล้วกลับมาทำกิจกรรมและปฏิบัติหน้าที่ต่อในเทอมหน้า   เช่นกันเดียวกันกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัยก็สิ้นสุดลงในเทอมนี้เช่นกัน  แต่สิ่งที่จะเข้ามาแทนคือช่วงปิดเทอมนี้ มันช่างจะเป็นการรอคอยเพื่อที่จะได้ไปออกค่ายอาสา  ใช้ชีวิตสัมพันธ์ในต่างถิ่นต่างที่เพื่อสร้างประโยชน์ให้กับสังคมไทยแม้มันจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็กๆ แต่สิ่งที่ได้รับมันยิ่งใหญ่เหลือเกิน เด็กค่ายทั้งหลายรวมถึง หนูเอง ก็รอคอยว่าเมื่อไหร่กันนะ เดือนตุลาจะมาถึงสักที แต่ในบางครั้งตัวหนูเองก็ยังแอบมานั้งตั้งคำถามกับตัวเองว่า  จะไปทำทำไมให้เหนื่อย  ชาวบ้านแต่ก่อนเขาก็อยู่ได้แล้วเราจะเขาไปวุ่นวายทำไม เหนื่อยเปล่าๆ แต่เอาเข้าจริงๆแล้วพอหลวมตัวเข้าไปหลายครั้งเข้า  ทำให้ได้มาซึ่งคำตอบโดยที่ไม่การคำตอบจากเพื่อนๆร่วมค่าย เพราะการที่พยายามที่จะเรียนรู้และเข้าใจนี่เอง จึงมีคำตอบอย่างชัดเจนและยิ่งชัดเจนมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป...