อนุทิน 97557

วันนี้มานั่งทำงานกับเพื่อนๆที่เรียนไมโครด้วยกัน เวลาในมหาลัยผ่านไปเร็วมากๆ เหลือเวลาอีกเเค่เทอมเดียวก็จะได้ออกไปเป็นคุณครูกันเเล้วต้องมีความรับผิดชอบกันมากขึ้น คงจะหาโอกาศมานั่งทำงานด้วยกันแบบนี้อีกยากเพราะต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ วันนี้ ได้รับข่าวที่สะเทือนใจมากเพราะคนที่ค่อยอยู่ข้างๆเราเสมอคนที่รู้ใจเราเค้าจะต้องออกเดินทางไปไปตามฝันของเค้าแล้วจะเหลือเพยีงเราที่อยู่ตรงนี้ คงต้องคิดถึงเค้าทุกๆวันแน่ๆจากที่เจอกันทุกๆวันก้อต้องเปลี่ยนเป็นโทรคุยกันต้องนั่งทำงานครเดียวในตอนดึกไม่มีคนนั่งข้างๆเหมือนเคยถ้าสิงศักดิ์สิทธิ์มีจริงอยากจะขอให้ดลบรรดาลให้เค้าอยู่ที่นี้ต่อ สาธุเพี้ยงงงงง