อนุทิน 95420

วันนี้ไม่ไหวค่ะ เสียงแม่ชีครวญ ดวงตาอ่อนล้า แต่เมื่อเพ่งมองมาที่คนเยี่ยมกลับยิ้มและพูดว่าขอบใจนะ คนเยี่ยมยิ่งยิ้มกว้างอีกเมื่อบอกให้แม่ชีลองลุกขึ้นนั่งให้ดูหน่อย

แล้วจะนั่งคุยนานๆ แต่เมื่อแม่ชีลุกขึ้นนั่งแล้วกลับพาแม่ชีให้ใช้แขนยันตัวให้ตรง เผลอส่งเสียงเชียร์ เมื่อแม่ชีพยายามยืดตัว ก็อยากจะขำแต่ขำไม่ออก รึเราสื่อสารด้วยภาษาที่ฟังเข้าใจยาก ลองใหม่อีกที กลับได้ผล ขอให้นวดมือและข้อมือตัวเองแล้วขยับไปมา เกร็งกล้ามเนื้อมือ กางมือเหมือนเสือขยุ้มกร็งและปล่อย ถามเบาๆ ดีขึ้นไหมสบายไหม ก็พยักหน้า งั้นมาฝึกหายใจให้สบายตัวก่อน ก็ฝึกตามด้วยดี ตั้งใจว่าจะหายใจแบบนี้สัก 10 แต่เสียงบนเตียงร้องว่าเหนื่อย เอ..ทำไงดี เจอท้อเสียแล้ว งั้นเอนตัวลงนอนเอาไหม ก็พยักหน้า..ที่จริงตอนนั้นเราน่าจะไขหัวเตียงขึ้นน่าจะดี  พรุ่งนี้เอาใหม่นะ..แม่ชี..