ความทุกข์ที่อยู่ในใจ ก็เปรียบได้ดั่งเม็ดเกลือที่อยู่ในแก้วน้ำ
หากกินเม็ดเกลือนั้นเปล่าๆก็จะเกิดอาการ.....ยี้..เค๊ม เค็ม...แหว่ะ
แต่หากเติมน้ำใส่ลงไปในแก้ว เกลือนั้นก็จะค่อยๆ ละลายผสมกับน้ำ
ทำให้ความเค็มนั้นจางลง ยิ่งใส่น้ำมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งที่จะไร้ความเค็ม
(โยนใส่โอ่งยิ่งจะหาความเค็มมิได้เลย)
แต่เมื่อใดก็ตามที่น้ำในแก้วนั้น....เริ่มระเหยออกไป
ตะกอนเกลือก็จะกลับมารวมก่อตัวเป็นเม็ดเกลืออีกครั้ง.......
ด้วยจิตสำนึกที่เป็นสาธารณะ
ไม่มีความเห็น