และแล้ววันแม่ก็เวียนมาถึง... ตั้งใจไว้แต่เมื่อคืนว่าเช้านี้จะตื่นไปใส่บาตร แต่ฝน..เจ้ากรรม ก็ตกจนไม่ลืมหูลืมตา... เฮ้อ..อดเลยเรา แต่ไม่เป็นไรนะ.. วันแม่ไม่ได้มีวันเดียวสำหรับเรานี่...
ช่วงสายโทร.. กลับไปหาแม่ บอกแม่ว่า.. ไม่ได้กลับไปหาแม่ในวันนี้.. ถามแม่ว่าสบายดีหรือเปล่า แม่ตอบว่า "สบายดี มีแต่เพียงแข่งขา ที่ปวดเพราะโรคชรา" ก็ยังดีที่แม่ยังพอเดินเหินได้... อีกหน่อยเราก็คงหนึไม่พ้นโรคเหล่านี้ ก็ "เกิด แก่ เจ็บ ตาย" เป็นไปตามกฏของไตรลักษณ์...
ไม่ลืมที่จะถามถึงพ่อว่าอาการเป็นไงบ้าง (หลังออกจากโรงพยาบาล) แม่บอกพ่ออาการดีขึ้นมาก.. แต่ยังเพรีย..ไม่ค่อยมีแรง.. นอนเยอะ และมีรอยช้ำ (เป็นวงใหญ่กว่าหัวแม่มือนิดหน่อย) ที่ฝ่ามือ และฝ่าเท้าข้างขวา.. อาการนี้เริ่มสังเกตเห็นแต่ตอนอยู่โรงพยาบาล..ไม่กล้าบอกหมอกลัวพ่อจะต้องอยู่ต่อ (พ่ออยากกลับบ้านเต็มที)
เท่าที่แม่เล่าให้ฟัง พ่อยังมีอาการเจ็บที่บริเวณนั้น (บริเวณรอยช้ำ) เวลาเหยียบลงกับพื้น คิดไว้ว่าวันที่หมอนัดคงต้องให้หมอดูว่า มีสาเหตุมาจากอะไร.. เพราะเราไม่ใช่หมอ...
สวัสดีครับ คุณโอ๋-อโณ.
ขอบคุณครับที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ...
มาเยี่ยมเยียนคะ
อาการคุณแม่เป็นอย่างไรบ้างคะ
สวัสดียามดึกของเช้าวันใหม่ครับ คุณหมอป.