อนุทิน 93757
ถาวร
เขียนเมื่อในยามที่ใครสักคนร้องไห้
คำปลอบโยนทั้งหลายคือสิ่งที่โหยหา
แต่ในบางเวลาแล้ว
สิ่งที่ต้องการที่สุดอาจเป็นความเงียบ
เงียบ....เพื่อฟังเสียงจากหัวใจ
เงียบเพื่อให้ความหวั่นไหวที่มีนั้น สงบนิ่ง
หรือหากต้องมีมากกว่านั้น...
เพียงมีใครสักคนนั่งเป็นเพื่อนก็เพียงพอแล้ว
เพียงสายตาที่มองอย่างเข้าใจ ไม่ตัดสิน ก็เพียงพอที่จะสร้างความอบอุ่น เชื่อมโยงกับโลกภายนอก
อาจต้องปล่อยเวลาสักพัก
ให้ความเงียบเยียวยาจิตใจ
ความเห็น (4)
ใช่ค่ะ ขอเพียง ใคร สักคน
ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ ไม่ต้องปลอบใจก็ได้
ขอแค่ รับฟังเรา และ
มีไหล่หรือ อกอุ่นๆ ไว้ให้เราพักพิงแค่นี้ ก็พอเนอะ *^_^*
อย่าโศกเศร้า....เมื่ออยู่คนเดียว
อย่าร้องไห้.....เมื่อไม่มีใครรัก
เพราะโลกใบนี้ยังมีเรื่องราวต่างๆ อีกมากมาย....ที่จะทำให้เรายิ้มและหัวเราะได้ตลอดทั้งวัน
ขอบคุณคุณชาดามากค่ะ
ขอบคุณคุณอักขณิชค่ะ
เป็นข้อคิดและกำลังใจที่ดีมากค่ะ