อนุทิน 92927

| อนุทิน ... ๑๘๒๖ |

ไกล โอ้ไกลจากโพ้นขอบฟ้า
เราจากมาด้วยการก้าวย่าง
จาก กลิ่นฟาง รอยยิ้มเจ้าเอย
ใครเล่าเคย..ใครเล่าเคย

พี่น้องเอ๋ย... จะเล่า..ให้ฟัง

ตามทิวเขา ที่ยาวเหยียดฟ้า
ตาม..หมู่ปลา ลำธารใสสด
ตามหมู่มดที่ร้างเริดรัง
ไปจากหลัง..ใจฝากฝัง

ฝาก..เจ้า ไว้..ในแผ่นดิน

ดินเคยนอน สะท้อนอุ่นกาย
มองยอดไม้ เมื่อยามแรกผลิ
ปริกิ่งรวงเป็นพวงพุ่มใบ
น้ำที่ไหลหลั่งลงจากดอย
ใจเจ้าลอยไปสู่ท้องทุ่ง
มุ่งสู่เมืองเฟื่องฟุ้งแปลกตา

เจ้าเคยยิ้ม เคย แย้มเบิกบาน
สนุกสนานท่ามกลางผองเพื่อน
เคยพูดเตือนและสนทนา
เจ้าเคยฝันถึงวันที่ดี
มาบัดนี้ไม่อาจพบหน้า
ดูใกล้ตา แต่แล้วไกลตีน

แผ่นดิน..ที่หอม
แผ่นดิน..ที่ตรอม
จักกอดเจ้าไว้...ยังไออุ่นกัน

รับเจ้าไว้ยังไออุ่นกัน
ฝันและฝันให้ไกลที่สุด
เจ้ามนุษย์ เจ้าหวังสิ่งใด