อนุทิน 92784

รู้ไหมว่าเบื่ออะไรที่ต้องมีกรอบ นี่เพราะเกรงใจหรอกนะ

จึงทนทำทั้งๆที่รูว่าไม่ชอบเล้ยยยยแบบนี้ บังคับแม้แต่หัวข้อที่จะเขียน

ทำให้นึกถึงคุณครูสอนเขียนเรียงความสมัยยังเป็ฯนักเรียนประถม

ชื่อคุณครูละอองเล็กท่านมองการณ์ไกลมาก..

ท่านให้นักเรียนเขียนเรียงความมาส่งท่านวันละหน้า

ไม่เคยบังคับเลย ใครจะเขียนอะไร  อย่างไรก๋ได้

ท่านบอกแต่เพียงหลักการเขียนเรียงความ

สังเกตเอาว่าลูกศิษย์คนไหน

ชอบหรือสนใจอะไรโดยดูผลงาน

แล้วจับนักเรียนที่สนใจเรื่องเดียวกันมานั่งรวมกันให้คุยแลกเปลี่ยนก็สนุกดี

แต่เวลานี้ การทำงานกลับต้องมาทำอะไรๆที่มันอยู่ในกรอบ

แม้แต่จะเขียนยังไม่อิสระเลยตองทำตามหัวข้อกำหนด..เซ็งเป็ดจังเล็ย