อนุทิน 92593

เวลาที่ตั้งใจให้กับแม่ชีผู้ป่วยเบาหวานถูกฝนที่ตกหนักเอาไปหมด

แต่สิ่งที่เตรียมไว้ให้แม่ชียังรอการเดินทางต่อไป

พรุ่งนี้เที่ยง น้อยจะขับรถมาส่งที่รพ.

และหลังจากนั้นสิ่งที่เตรียมไว้จะได้ร่วมทำหน้าที่เพื่อนมนุษย์ที่ดี

นพ.กรภัทร เคยเล่าให้ฟังก่อนที่จะเดินทางไปเรียนต่อที่USA ว่า

ผู้ป่วยเบาหวานของเราต้องถูกตัดขาทุกวัน เฉลี่ยวันละ 1 คน

ความรู้สึกเวลานั้นคือสยอง ใจโหวงเหวง และภาพเหล่านั้นได้ถูกจิตจินตนาการ

เป็นภาพที่ก่อให้เกิดทุกขเวทนาขึ้นในใจ และวันนี้ได้เจอแล้ว แต่กลับไม่น่ากลัว

อย่างที่เคยจินตนา มาคนเดียว กลับคนเดียว โชคดีที่ได้มา มาแล้วก็สร้างกรรมดี

เป็นทุนให้เดินทางต่อไปเมื่อเวลานั้นมาถึง แต่จะอยู่อย่างไรให้เกิดความพร้อมเมื่อ

เวลานั้นมาถึงฉันยังคงเฝ้ามองลมหายใจให้บ่อยที่สุดเท่านที่จะนึกได้