อนุทิน 92503

ฉันนั่งอ่านบันทึกในโกทูโน ...

ทำเอาสมองตื้อๆด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวเศร้าๆ เหมือนเธอคือหนึ่งคนในครอบครัว

ฉันรู้สึกกับเธอเช่นนี้จริงๆ เธอคือน้องชายคนหนึ่ง เธอคือคนดีที่ฉันได้รู้จัก

แม้ไม่เคยเจอหน้าตาไม่เคยได้สัมผัส ไม่เคยได้ยินเสียง เธอก็เรียกฉันว่าพี่

เธอเขียนบอกว่า "จะมาจัดค่ายที่ใต้อยากชิมขนมที่ฉันทำ"

ฉันจึงฝากขนมไปให้เธอ กับบังฮีมที่ต้องหอบหิ้วข้ามน้ำข้ามทะเลไปเกาะปันหยี

เธอเขียนบอกว่า "ชอบขนมที่ฉันฝากให้เธอชิม"

วันที่เจ็ดกรกฏาคมที่ผ่านมาฉันจะแวะไปหาเธอที่กะพ้อ แต่ที่บ้านมีงานบุญบวชหลานชาย ฉันจึงไม่ได้ไปหาเธอ

เธอเขียนบอกฉันว่า "ยังต้องมากะพ้ออีกหลายครา แล้วค่อยเจอกัน"

คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว

ฉันขอให้เธอนอนหลับให้สบายชั่วนิจนิรันดร์น่ะจ๊ะ น้องชาย "หนานเกียรติ"

.........