ยังจำได้ติดตา
วันมหาวิปโยค
พวกเราต่างเศร้าโศรก
เพราะนรกมันครองเมือง
จะเอาอย่างไรในวันนี้
ที่ข่มขี่พร้อมคุยเขื่อง
จะให้ไฟลุกไปทั้งเมือง
ฤาจะเปลื้องขับมันไป
ประวัติศาสตร์ไม่เคยจำ
ยังขยำตาใสใส
ไม่สา ไม่สาใจ
ให้เป็นไฟ แล้วจากจร
น้ำตาที่เคยหลั่ง
ที่พิงหลังคือสิงขร
ต้องจากบ้านที่เคยนอน
ไปสุมขอนเยี่ยงไพรพราน
เพื่อนรักกี่พันร้อย
ไปนอนคอยที่สุสาน
เปรตหื่นพญามาร
ยังกินบ้านยังย่ำใจ
เราจะลุก ปลุกเพื่อนรัก
ไปหาญหักให้ผ่องใส
เหล่านักสู้ นิรนัย
จะคืนไพรระดมพล...
_________________________
แด่ผู้กล้า.....