ในวันหนึ่งนั้น จ๋ำกั๋นไว้หนา หื้อแบ่งเวลา กะหลาทั่วถ้วนก๋ารงานครอบครัว ส่วนตั๋วอย่าส้วน สังคมสมควร ก๋าละวันวันแบ่งไป เลื่อนไหลระยะ แต่ว่าหื้อได้ ตึงมวลคนที่เฮาฮัก ฮักเฮาสงวน เวลาอันควร หวนฮักตอบส้าย.
ไม่มีความเห็น