เดี๊ยวนี้…มีลูกศิษย์ตัวน้อยสี่ห้าคนแถวบ้านพักมาเจื้อยแจ้ว…รอหน้าประตูบ้านทุกวัน…คุณครูมาแล้ว…บ้าง คุณครูไปไหนมาคะ เพื่อมารอเรียนหนังสือ อ่านออกเขียนได้ คิดเลขเป็น
ขยันเรียนกันเหลือเกิน คุณครูเหนื่อย…กว่าจะกลับมาถึงก็หกโมงเย็นทุกวัน ด้วยภาระงานทั้งงานราษและงานหลวง คั้นจะปฏิเสธก็กลัวเด็กจะเสียใจ เห็นตั้งใจเรียนกันดี สุดท้ายปฏิเสธไม่ลง…เอ้า…เรียนก็เรียน…:)
ขอให้เปี่ยมล้นด้วยกำลังใจและอุดมการณ์ของความเป็นครูนะครับ ;)...
เอาใจช่วยค่ะ น้องครูเมย์ ด้วยฮักและคึดฮอดคือเก่าเด้อค่า :)