อนุทิน 90046

Lioness_ann

เมื่อเด็กๆ ม.5 ผ่านไป ครูแอนก็ยังเดินออกไปไหนไม่ได้ไกลนัก เจ้า ม.4 อีกกลุ่มหนึ่งซึ่งก็เป็นลูกๆ ในที่ปรึกษาปีที่แล้วเหมือนเดิม เดินมากับพลพรรคอีกกลุ่มใหญ่ พร้อมดอกพุดมาลัยคล้องมือช่อใหญ่พอตัวที่เรียงร้อยมาอย่างน่าเอ็นดู พร้อมกับขอให้ครูหยุดนั่งลงอีกครั้งบนเก้าอี้ใต้ถุนอาคารตัวเดิม แล้วก็มอบพวงมาลัยคล้องมือพวงน่าเอ็นดูพวงนั้นให้แก่ครู ที่ประทับใจครูยิ่งกว่ามาลัยคล้องมือพวงนั้น...เมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดบอกครูแอนว่า " ครูครับ...ผมร้อยเองเลยนะครับ....เมื่อวานนี้ "

แสดงถึงความตั้งใจจริงของเค้าเลย.....ขอบใจมากลูก ครูเลยแทนคำขอบใจด้วยคำอวยพรที่พรั่งพรูจากครูสู่ศิษย์...เหมือนกับที่ 2 กลุ่มก่อนหน้านี้ได้รับไปเฉกเช่นเดียวกันเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าพวกเค้า ขอบใจนะลูก...ที่ยังไม่ลืมครู