อนุทิน 89923

เมื่อฉันเป็นเด็ก ประมาณ ปี 2512ฉันอยู่บ้านนอก  เขตชายแดนไทยลาว แต่ไม่ได้ติดชายแดนมากนัก ยังมีหมู่บ้านและป่าเขาอีกมากมายเป็นแนวกั้น ไม่มีไฟฟ้า น้ำประปา จำได้ว่ามีสุขศาลาชั้นหนึ่งอยู่หน้าบ้าน มีป้าหมอพิมพรรณที่ใจดีที่สุดอยู่ประจำ และมีบ้านพักเจ้าหน้าที่มาลาเรียอยู่ใกล้ๆ เวลาฉันไปแอบมองอยู่ใกล้ๆบ้านหลังเล็กหลังนั้นฉันได้กลิ่นดีดีที ซึ่งเหม็นมาก เป็นผงสีขาวอยู่เต็มบ้านเลย ที่บันไดสุขศาลามีพุ่มดอกกุหลาบสีขาวสวยงามออกดอกเต็มต้น ป้าหมอบอกให้พี่สาวฉันเก็บไปปักก้านกล้วยไว้ขายในวันพระ ฉันไปวิ่งเล่นบ่อยๆเพราะรู้ว่าถ้าเจอป้าหมอฉันอาจจะได้นมผงมากิน ตอนนั้นมันเป็นอะไรที่อร่อยที่สุดในโลกฉันอมมันนมผงไว้ติดเพดานปากไม่อยากให้มันหมดไปเลย ในบริเวณสุขศาลาทหารม้าจะมาพำนักอยู่เป็นพักๆ และบางครั้งมีทหารนั่งเฮลิคอปเตอร์มาลงจอดที่สนามโรงเรียน ฉันรีบวิ่งไปดูไม่เคยเห็น สุดยอดมาก และในบางวันจะมีควาญช้างพาโครงช้างมาดึงรากไทรที่ย้อยจากลำต้นข้างถนน กินกันเต็ม ร้องแปร๊นๆๆๆเสียงดังทั้งโขลง น่ากลัวมากฉันกลัวจนถึงบัดนี้ Fobiaเลยนะ มากกกกเลยล่ะ