กายอ่อนล้า...ใจเลยพาลอ่อนเพลียไปด้วย
เมื่อได้มาพิจารณาดูดีๆ...
ใจเราต่างหากที่มันทั้งอ่อนล้าและเพลีย เจ้ากายน่ะไม่เท่าไหร่หรอก
พอใจเราว่า..."เหนื่อยจัง" ความรู้สึกเหนื่อยล้า ใจหนักอึ้งราวแบกภูเขาไว้ในอก
แต่พอคิดเสียใหม่ว่า เรากำลังโชคดีที่ได้ฝึกความอดทน แค่นี้จะยอมแพ้เหรอ...ก็กลับมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ภูเขาอันแสนหนัก เหมือนจะเบาลงบ้าง...
เป็นอีกขึ้นของความพยายามในการที่จะเอาชนะใจตนเอง
ไม่มีความเห็น