อนุทิน 89514

แล้ว...เวลา 4 ปี ก็คืบคลานใกล้เข้ามาถึงแล้ว พรุ่งนี้นั่นแหละเวลาสี่ปีที่ผ่านไปไวเหมือนผีหลอก ถามตัวเองว่าได้อะไรมั่ง ถามตัวเองว่าเราเปลี่ยนแปลงอะไรไปมั่ง นั่นคงพูดไม่ออก หรือบอกยาก เพราะความเปลี่ยนแปลงมันน่าจะอยู่ที่กรรมคือการกระทำเป้นเครื่องบ่งบอกมากกว่า สำหรับผมสี่ปีที่ผ่านไป เปลี่ยนแปลงน่ะเปลี่ยนแน่ แต่ว่าเปลี่ยนไปทางไหน ดีขึ้นหรือแย่กว่าเดิม เมื่อเอาคำว่ามนุษย์เป็นตัวตั้ง เรามีค่าควรเป็นมนุษย์หรือไม่ เราเห็นค่าของเพื่อนมนุษย์และความเป็นมนุษย์มากแค่ไหน ในท้ายที่สุดในยามเผชิญหน้ากับการคุกคาม ล่วงล้ำ จากเพื่อนมนุษย์ เราปฏิบัติต่อเขาเหล่านั้นอย่างไร ความรุนแรงยังอยู่ในใจหรือไม่ยามพบกับศัตรู

โอ... พุดก็พูด ....สี่ปีที่ผ่านมาสงครามยังเกิดขึ้นรายรอบและในในกายผมอยู่ตลอดเวลา แม้แต่เมื่อเช้า .... เมื่อวาน ....วานซืน ...เดือนที่แล้ว....ปีที่แล้ว...สี่ปีที่แล้ว...สิบปีที่แล้ว.....ผมประกาศแต่สงครามทั้งกับคนอื่น และกับใจกายของตัวเอง.... จะมีสักกี่ครั้งที่มีมิตรภาพและความรักเกิดขึ้น .... เมื่อมีผม

สีปีแล้ว...ไม่มีเปลี่ยนแปลงอะไรเลย เจ้าอสุรกาย