อนุทิน 89337

  พบกันอีกครั้งดังเดิมเสริมภัคครับ วันนี้จะว่าด้วยเรื่องราวของความศรัทธา หรือเรื่องความเชื่อมั่น ซึ่งต้องพบกับตนเองจึงจะเกิดความศรัทธา หรือความเชื่อมั่น ซึ่งทุกท่านคงจะมีครูยึดเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตหรือยึดเหนี่ยวจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่านในเรื่องต่างๆ ซึ่งจริงแล้ว คนเราไม่มีอะไรเป็นแก่นสารที่แท้จริงของชีวิตเลยลองนั่งหรือนอนพิจารณาคิดดูให้ดี เพราะตั้งแต่เกิดมาจนตายคนเราก็มีแต่จิตเท่านั้นที่จะกำกับให้ดำรงคงอยู่ยึดติดกับความศรัทธาหรือความเชื่อมั่นของตนเองเป็นที่ตั้ง หากเราปล่อยวางลงดูแล้ว จะทำให้ทราบว่า จริงๆ แล้วไม่ได้มีอะไรนอกจากเกิดจากผลกรรมของผลงานที่เคยได้กล่าวถึงมาก่อนหน้านี้แล้ว ว่า สามีหรือภรรยา ก็คือ ผลงาน ส่วนลูกหรือหลาน ก็คือ ผลกรรม รวมกันแล้วจึงเกิดเป็นประเทศ อันหมายถึงสังคม และโลกเราก็มาจากสังคมหลายสังคม หรือหลายประเทศ ร่วมสังสันทน์กัน ตั้งเป็นประชาคม คิดเอาเองทั้งสิ้น ผลสรุปสุดท้ายก็คือธรรม คือ ธรรมชาติ อันเป็นวัฏฏะ เป็นไปตามกฎทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ซึ่งหมายถึง ไตรลักษณ์ แล้วยึดได้ด้วย ไตรสิกขา ประกอบด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา อันเป็นหลักพุทธ ที่พิสูจน์ได้ ด้วย เอวัง ซวด