อนุทิน 86366

๙๒.คุณค่าต่อจิตใจและการให้ความรู้สึกที่ดีต่อผู้คน ประมาณไม่ได้ด้วยค่าของเงิน

วันนี้น้องๆพี่ๆกลุ่มเล็กๆในมหาวิทยาลัยมหิดลที่ผมทำงานอยู่ ได้ชวนไปรับประทานข้าวมื้อเที่ยงโดยแจ้งให้ทราบว่าพี่ท่านหนึ่งเป็นผู้ชวนและขอเลี้ยงข้าวขอบคุณผมที่ผมได้เอาเสื้อยืดของ GotoKnow ซึ่งคุณมะปรางเปรี้ยวและทีมงานของ GotoKnow ส่งไปให้ผม ซึ่งก็คงจะเนื่องในฐานะที่ผมวาดรูปให้ ผมเห็นสวยดีก็เลยเอาไปแจกพี่ๆน้องๆหลายคน รวมทั้งพี่ท่านหนึ่งนี้ แต่เนื่องจากตอนเอาไปให้แกไม่อยู่ พอกลับมาเห็นและได้ทราบว่าผมเอาไปฝากก็ดีใจ เลยชวนพรรคพวกพากันมารับผมไปเลี้ยงข้าวเที่ยง พวกเรามีโอกาสอย่างนี้ด้วยกันไม่บ่อยนัก ผมก็เลยไป ถือว่าเป็นโอกาสได้พบปะและคุยกันแบบสบายๆ อาหารอร่อยและการนั่งคุยกันก็ได้อรรถรส พออิ่มและคิดเงินก็พบว่าเป็นเงินตั้ง ๗๐๐ กว่าบาท ผมมานั่งคิดๆดูก็ให้นึกขำว่าเสื้อยืดนั้นก็คงจะราคาเพียงร้อยกว่าบาทเท่านั้น แต่คนได้รับกลับต้องมาขอเลี้ยงขอบคุณตั้ง ๗๐๐ กว่าบาท แกจึงให้คุณค่าต่อน้ำใจมากกว่าราคาของเสื้อหลายเท่าอย่างเทียบไม่ได้