เช้าเมื่อวาน หน้าโรงเรียนอนุบาลนนท์เห็นภาพที่ชวนให้คิด มีพ่อลูกคู่หนึ่ง ลูกชายเป็นเด็กตัวเล็กคะเนว่าอายุประมาณ ๕ ขวบ สวมเสื้อยืดเก่าๆ เด็กน้อยชะเง้อไปยังเพื่อนกลุ่มใหญ่ที่กำลังเข้าแถวเสียงเซ่งแซ่ ผมเข้าใจเองว่า เด็กน้อยคงอยากเข้าไปเล่นกับเพื่อน อยากไปโรงเรียน เขายืนนิ่งมองไปยังเด็กกลุ่มใหญ่
คุณพ่อพยายามดึงให้เด็กน้อยไปต่อ แต่เขายังเหมือนไม่อยากไป ดูเหมือนจะร้องไห้ด้วย เขายืนผิงหลังกำแพง ในขณะที่คุณพ่อพยายามดึงมือให้ไปต่อ
เหตุการณ์นี้ผมสังเกตเงียบๆไม่ไกลมากนัก ทำให้รู้สึกถึงความไม่เท่าเทียมของผู้คน เด็กน้อยเขาไม่รู้เหตุผลเท่าไหร่หรอก ที่ยังไม่สามารถไปโรงเรียนได้เหมือนเพื่อน ทั้งๆที่เขามีสิทธิ เป็นสิทธิเด็กพื้นฐานที่ทุกคนต้องได้รับ
ประเด็นนี้ผมยังครุ่นคิดต่อเนื่อง...
ไม่มีความเห็น