อนุทิน 75287

(คิดถึงแม่ ฉบับที่ 3) เมื่อผมอายุ 3-4 ขวบ ผมพายเรือเก่งแล้วแจะให้ผมนั่งหัวเรือคอยพายเรือช่วยแม่ตอนที่แม่แจวเรือ แม่ไม่ต้องให้ผมอยู่ที่ศาลาท่าเรืออีกแล้ว เวลาจอดเรือผมก็จะใช้โซ่ผูกเรือ สมัยนี้เรือไม่ใช้โซ่ผูกเรือ เขาใช้เชือกกันเป็นส่วนใหญ่ เรื่อเล็กหรือใหญ่ต้องใช้โซ่สำหรับผูกเรือกันทั้งนั้น เวลาที่แม่รับจ้างไปส่งคนที่ไกลๆผมก็จะนั่งพายหัวเรือช่วยแม่อีกแรงหนึ่ง ถ้าไปไกลมากๆบ้างครั้งเม่อยเลยนอนหลับอยู่หัวเรือ พอส่งคนถึงที่แล้วแม่จึงปลุกให้ตื่น คนที่ใช้บริการของแม่ผมรู้จักผมทุกคน คุณตาเผื่อมักจะให้ผมไปกับคุณตาบ่อยๆ ไปหลายที่บางครั้งก็ไปรับศพเพราะคุณตาเผื่อเป็นสัปเหร่อด้วย ผมจึงไม่ค่อยกลัวผีเท่าใดนัก (จะเล่าเรื่องคุณตา"เผื่อ"ในวันที่ 10 มีนาคม วันเกิดของผม) ผมพายเรือเป็นตั้งแต่ยังเล็กๆเรือทุกชนิดผมพายได้ทั้งนั้น เรื่อที่พายยากทีสุดคือเรือ "บด" รูปร่างแหลมหัวแหลมท้าย พระใช้พายเรือสำหรับบิณฑบาตตอนเช้า ผมเริ่มหัดแจวเรืออยากช่วยแม่บ้าง (พรุ่งนี้จะเล่าต่อ)