เมื่อคืนอ่านหนังสือรุ่งอรุณแห่งความรู้สึกตัวของท่านเขมานันทะ กล่าวว่า "ตื่นเช้าด้วยความรู้สึกตัวและรับทราบต่อตัวชีวิตอันดำรงอยู่ เพื่อความสดชื่นในชีวิต"
วันนี้งดไปออกกำลังกาย แต่เดินดูผักและรดน้ำ ให้อาหารปลา เติมน้ำในอ่างปลา อ่างบัว แทน ก้าวเดินช้า ๆ ในบ้าน
นั่งเฉย ๆ มองลมพัดใบไม้ไหว เสียงนกร้องและมีพิราบ นกเอี้ยง นกเขา นกกระจิบเริ่มบินลงมาจิกหากินที่ถนนหน้าบ้านแล้ว เพราะว่า "ที่นี่ปลอดภัยสำหรับพวกนก"
ดื่มกาแฟ เปิดเน็ต พบบันทึกใหม่ของ Rinda จูงใจให้เปิดเข้าชมก่อนอยู่แล้ว เพราะนาน ๆ Rinda จึงจะเขียนบันทึกใหม่ เพราะงานรุมเร้า ได้พบบันทึกนี้ ทำไมต้องค้นหา
นับเป็นรุ่งอรุณแห่งความสุขของฉัน ขอขอบคุณด้วยความรักและซาบซึ้งค่ะ
ไม่มีความเห็น