อนุทิน 75110

ในวันที่ 21 กุมภาพันธ์ที่ผ่านนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองเศร้าๆเหมือนมีอะไรในใจบ้างอย่าง แต่ฉันก็ไม่รู้ไม่เข้าถึงความรู้สึกเหล่านั้น ...

ฉันเปิดแฟ้มภาพธรรมชาติที่ถ่ายเก็บไว้ นั่งเปิดดูเห็นภาพการร่วงหล่นของดอกไม้ จึงเขียนบันทึกนี้ 57. ยามที่ดอกไม้ร่วงหล่น...มีอะไรให้คิดถึง

ด้วยความรู้สึกลึกๆถึงการสูญเสียจากการร่วงหล่น...ในยามที่ยังสดใสงดงาม ฉันมาทราบข่าวทีหลัง สิ่งฉันรู้สึกนั่น... ร่วงหล่นจริงๆ เธอร่วงหล่นไปจากหัวใจของเพื่อนรักของฉัน ด้วยเหตุการที่จากไปก่อนวัยอันควร ทิ้งภรรยาและลูกน้อยไว้เพียงลำพัง

สมัยนี้ทำไมคนบางคนช่างใจร้ายนัก...คิดว่าชีวิตคนอื่นเป็นผักปลาหรืออย่างไรกัน!