อนุทิน 74574

วานนี้ไปเที่ยววัดโพธิ์ พระอารามหลวงเก่าแก่ที่งดงามแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ไปแล้วสุขใจจริงอย่างที่ตั้งความหวังไว้ วัดนี้ไม่เคยเที่ยวแบบเจาะลึกมาก่อน คราวนี้เดินเสียเกือบทั่ว ขอเน้นว่าเกือบเพราะมีบริเวณกว้างจริงๆ พบนักท่องเที่ยวเยอะ ฝรั่งมีมากกว่าคนเอเชีย คนเหล่านี้กว่าจะได้มาถึงที่นี่ได้ ต้องเสียเงินเป็นหมื่นๆ ฉันจ่ายค่าแท็กซี่จากบ้านไม่เกินร้อยก็ถึงที่หมายได้อย่างสะดวกสบาย

เมื่อเดินไปถึงวิหารพระพุทธไสยาสน์ ถอดรองเท้าออกตามกติกา พอจะผ่านธรณีประตูเข้าไปในวิหาร ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ทักทาย “ทิคเก็ตพลีส” งานเข้าแล้วไหมเราคงเพราะฉันถือกล้องนี่เอง เลยตอบไปว่า “ลุงคนไทย”  เจ้าหน้าที่ยิ้มเป็นนัย แสดงว่า เข้าไปได้  รู้ภายหลังว่า ถ้าเป็นนักท่องเที่ยวต้องจ่ายค่าเข้าชม  เกิดเป็นคนไทยก็ดีนะ ฉันคิด.. ประหยัดไปได้ห้าสิบบาทแน่ะ

ออกมา อยากน้ำจัง พอดีพบมะพร้าวอ่อน ถามว่า "เท่าไหร"  "๓๕ ลุง" ฉันรีบส่งใบละห้าสิบให้ไป ได้ยินเสียงเมียคนขาย "ทางนี้จ๊ะลุง จะทอนให้ เดี๋ยวฝรั่งเห็น" สัญชาตญาณบอกฉันว่า อ๋อมันคนละราคา