ช่วงเหตุการณ์ที่ร้าย ๆ ก่อเกิดกับตน ก็เริ่มเสื่อมเป็นธรรมดา ดังภาษิตแห่งพระทุธา ที่กล่าวกว่า ทุกสิ่งล้วนมีทางเสื่อมเป็นธรรมดา เสื่อมดังกล่าวหมายถึงการลดน้อยลง
วันนี้เสียงจะแหบ แสบคอ เนื่องจากการใช้เสียงมากเกินไป
ความเป็นครูกับมีความสุขที่ได้ใช้เสียงที่มีค่าสร้างความเป็นคนแก่คน เพื่อจุดหมายของความเป็นคนเป็นสู่มนุษย์
ทำดีย่อมได้ดี เมื่อเวลาเป็นเงื่อนไข ตามกฎแห่งกรรม
จะช้าหรือเร็วก็แล้วแต่กรรมประจวบเหมาะที่บังเกิด เรียกว่าอุบัติกรรม
วิทยาศาสตร์อธิบายกรรม แห่งพุนธ์ได้อย่างน่าทึ่ง...
ไม่มีความเห็น