อนุทิน 74210

@ บางจังหวะของอารมณ์มีความรู้สึกว่า นาฬิกาหรือใจเรากันแน่ ที่เป็นตัวกำหนด บรรจงขีดเส้นให้ชีวิตนี้ ต้องวิ่งตามหาอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา มันจึงไม่แปลก ที่ความรู้สึกอ้างว้าง จึงไม่ยอมห่างหายจากใจเรา จริงอยู่ เราไม่จำเป็นต้องไปขุดคุ้ยหาเหตุผล พร้อมทั้งคำตอบให้ทุกอย่าง แต่การลงโทษ บ่น ด่าโชคชะตาหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งว่าเป็นตัวการ จึงเป็นการไม่ยุติธรรม เพราะสรรพสิ่งทั้งหลายล้วนต้องทำหน้าที่ของมัน เช่น นาฬิกาบอกเวลา เมฆให้ฝน คนต้องสูดอากาศหายใจ ฯลฯ และการมัวแต่ไปตั้งแง่กับปัญหา แล้วจะเอาเวลาตรงไหนไปชื่นชมสรรพสิ่งรอบกาย ความว่างและรู้จักปล่อยวาง จึงเป็นหนทางขจัดทุกข์ และเพิ่มสุขให้ทุกชีวิตนี้ มีขวัญและกำลังใจ มุ่งสู่เส้นชัยอย่างที่ได้ตั้งใจ @