ยามดึกนี้มีสายชลม่านฝนบัง
นกหลงรังยังคงมีที่หลบฝน
คนหลงทางกลางชีวิตจิตวกวน
ในกมลทนหมองเศร้าให้อาลัย
นกหลงฝูงมีคนจูงจับซบอก
คนงันงกรกทางเดินเหินไปไหน
ขอเพียงที่ผ่อนพักรักกายใจ
เช้าวันใหม่จะบินไปเหมือนนกเอย...
ไม่มีความเห็น