อนุทิน 71252
วราภรณ์
เขียนเมื่อ@ เมื่อฝันร้ายมาเยือนเตือนชีวิต
เพ่งพินิจหวาดหวั่นขวัญผวา
ด้วยรักตัวกลัวตายวายชีวา
คลายอัตตาปล่อยวางจึงว่างใจ
@เกิดมาแล้วธรรมดาอย่าได้ทุกข์
เพราะห่วงสุขจึงว้าวุ่นจึงหวั่นไหว
หลงยึดมั่น "ตัวกู" อยู่ร่ำไป
ทั้งหัวเราะร้องไห้ไม่รู้พอ....
ดอกไผ่
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น