อนุทิน 70470

ว่าด้วย โทรศัพท์มือถือสักครั้ง  เครื่องเล่นของคนไทยชื่อนี้ ย้อนหลังไปได้สักสามสิบกว่าปีแล้วกระมัง ที่เริ่มมีมาขายในเมืองไทย  มาใหม่ๆ นอกจากราคาจะแพงหูดับตับไหม้แล้ว รูปลักษณ์ยังน่าเกลียดมาก ใหญโต น่าจะเรียกว่าโทรศัพท์หิ้วถือเสียด้วยซ้ำนั่นประการแรก สอง ทำหน้าที่ได้อย่างเดียวคือเป็นอุปกรณ์ช่วยผู้พูดซึ่งอยู่ห่างไกลกันมากๆสามารถพูดและฟังกันรู้เรื่อง เหมือนกับคุยกันใกล้ๆแบบเห็นหน้า

ล่วงไปสามสิบกว่าปี จนถึงวันนี้ โทรศัพท์มือ รับใช้มนุษย์เพิ่มขึ้นจากเดิมหลายอย่างหลายประการ  เรียกเสียใหม่อย่างโก้ว่า สมาร์ทโฟน ยังสงสัยเหมือนกันว่าความสมาร์ทหรือความหรูนี่น่ะ มันอยู่ที่ตรงไหน ที่แน่ไปกว่านั้นคนไทยเสียสตางค์ไปกับการเปลี่ยนมือถือ (ไม่รวมค่าพูดรายเดือนหรือรายเติมเงินนะ) ปีละเป็นพันพันล้านบาททีเดียว เคยเปรียบเทียบกันว่า ชาวนาขายข้าวปลือกหนึ่งเกวียนได้เงินมาไม่พอซื้อมือถือบางรุ่น...เอ้าเตือนกันมา วัยรุ่นและไม่รุ่นทั้งหลาย เพลาๆกันไว้บ้างน่าจะดีนะ