อนุทิน 70373

เสี้ยวหนึ่งของเวลา

             คนเราบางครั้งเสี้ยวหนึ่งของวินาทีอาจหวนคิดถึงความหลังที่ฝังตรึง
ติดมั่นในหัวใจ  ใครคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในช่วงชีวิตหนึ่ง ซึ่งเราไม่อาจลบเลือน
ไปจากใจตราบจนเท่าทุกวันนี้ถึงแม้ว่าไม่มีหวัง แต่ความหลังยังฝังแน่นไม่อาจ
ลบเลือนไปจากใจได้แม้แต่น้อย เมื่อวันนั้นอย่างไรวันนี้ก็ยังเหมือนวันนั้น วันที่
เราสองคนยังพอมีหวังในความฝันหลังรอยยิ้มบ้าง  อาจเป็นห้วงเวลาที่เราอาจ
เผลอใจให้กัน  แต่วันนี้ไม่มีวันนั้น ความหลังก็คือความหลัง มันไม่ใช่ความฝัน
แต่ความจริงมันได้จากเราไปแล้ว แต่ไม่มีลบเลือนไปจากใจ ตราบเท่าที่ยังคิดถึง
เขาคนนั้น ที่เราเฝ้ารอ