คงเป็นการเจ็บป่วยเป็นครั้งแรกในรอบ 3-4 ปี ทำให้คิดว่า ในวัยที่สังขารร่วงโรย ต่อให้สุขภาพแข็งแรงเพียงใด ก็ต้องเป็นไปตามสัจธรรม เกิด แก่ เจ็บตาย แต่งานก็ยังรอ รอ และรอ ส่งกาแฟแก่ ๆ เป็นทัพหลังเข้าไปสมทบกับยาแก้ไข้ที่เป็นทัพหน้า ตะลุมบอนกับพิษไข้ จึงทั้งมึนทั้งเมา ทั้งงง หยิบสมุดหมายเหตุรายวันจะเขียน แต่ตาก็ลายไปหมด......!!
ไม่มีความเห็น