มีคนเคยบอกว่า "ความเหงาโหดร้อยยิ่งกว่าความตายเสียอีก" คงจะจริงนะ เพราะชีวิตเหงาๆ มันเศร้ายิ่งกว่าเศร้า และเจ็บปวดอย่างอธิบายไม่ถูก เออนะ..นั่งทำงานอยู่ดีๆ พลันก็เกิดเหงาขึ้นมาจับใจ เหงาอย่างบอกไม่ถูก จะบ้าหรือเปล่า ทำไมจะต้องเหงาด้วย งานก็ออกจะล้นมือ?..เพราะอะร? ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
เหมือนว่า... คืนนี้...ชีวิตมันขาดอะไรไปซักอย่าง แล้วอะไรล่ะ โอ๊ะ! ไม่เข้าใจ ฝนฟ้าก็ดันมาตกเอาตอนนี้ โอย... มันยิ่งตอกย้ำความเหงาเสียนี้กระไร เสียงเพลงที่เคยเป็นเพื่อนยามนี้ไม่ช่วยอะไรเลย...
--------------------------------------------
สายลมเอย เจ้าอย่าเฉย เลยได้ไหม..
ช่วยพัดพา เอาดวงใจ เขามาหา..
หอบความรัก ความคิดถึง ช่วยนำพา..
กลับมาหา ฉันคนนี้ ที่ยังรอ..
--------------------------------------------
ขอฝากใจ ไปกับลม ส่งถึงเจ้า
ไปคลายเหงา ทุกครา มาใกล้ใกล้
ใบไม้โยก ลมพัดโบก มาแล้วใจ
โปรดรับไว้ หัวใจ มาใกล้เธอ
ไม่มีความเห็น