เกือบ 2 ปีที่ห่างจากการบันทึกความทรงจำ เพียงเพราะการรักษาใจในบางครั้งจำต้องใช้เวลากับสิ่งรอบข้างมากกว่าการจมปลักกับรอยกรีดแทง ผู้บันทึกเรื่องได้นำบทวิถีการรักษาใจ รักษากายตนให้พ้นจากอัตวิบากกรรมบนเส้นทางคนเดินดิน เรียงร้อยเป็นเรื่องสั้นย้ำคิดให้ผู้อ่านได้คงสติบนวิถีทางของตน ถามว่าทำไมการกลับมาครั้งนี้ผู้บันทึกใช้ศัพท์สูง (เหตุผลง่าย ๆ เพราะมนุษย์ปุถุชนทุกวันนี้หาใช่มนุษย์เดินดินธรรมดาไม่ หากแต่เป็นมนุษย์เทวดาตามสมัยนิยมนั้นเอง) ติดตามอ่านน่ะค่ะ
ไม่มีความเห็น